Έβαλε το δίλημμα στο λαό. Ο Πόντιος Πιλάτος. Ιησούς ή, Βαραββάς; Όπως κάνει σήμερα η Μέρκελ. Μνημόνιο ή, εξαθλίωση. «Μπαράμπας- Μπαράμπας», βροντοφώναξε ο λαός. «Μνημόνιο – Μνημόνιο», φωνάξαμε κι εμείς.
«Ρε, μπας και κάναμε μαλακία;». Μετά. «Μήπως
καταδικάσαμε τον υιό του Θεού; Έναν αθώο, έναν θεάνθρωπο;». Τι τους έκανε, όμως,
την ύστατη την ώρα της κρίσης να φωνάξουν «Μπαράμπας»;
Ο Βαραββάς ήταν κλέφτης. Και όχι ένας απλώς κλέφτης. Ήταν
τρομοκράτης με επαναστατικές ιδέες. Είχε πολλές συμπάθειες. Η συμμορία του,
λοιπόν, απλώθηκε μέσα στο λαό και δημιούργησε κλίμα. Όχι μόνον οι δικοί του, αλλά και οι αρχιερείς με τους πρεσβυτέρους. Έλεγαν στον όχλο «τον Βαραββά ψηφίζουμε γιατί ο Ιησούς είναι ένας βλάσφημος και το παίζει βασιλιάς». Τον φοβήθηκαν.
«Μπαράμπας», είπε ο όχλος. Και ο Πόντιος Πιλάτος ένιψε τας χείρας του. «Μνημόνιο», είπαμε και εμείς στις εκλογές, ο λαός. Κλοπή. Αυτή είναι η επιλογή σου. Κλέψε με, λεηλάτησε με, πήδηξε με ανελέητα.
Από μπρος και από πίσω. Δεν θέλω σωτήρες εγώ. Εγώ, είμαι το θύμα, είμαι ο λαός. Την επιλογή αυτή την κάνω εγώ. Όχι, δεν είμαι πρόβατο. Δεν κατευθύνομαι εγώ, έχω ελεύθερη επιλογή. Είμαι ο λαουτζίκος. Ο αμνός του θεού.
Φαντάσου. Τότε δεν υπήρχαν εφημερίδες, σάιτ και μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι. Πώς πιστεύετε θα έπαιζαν το θέμα; Ξέρετε ποιοι θα είχαν τα μεγάλα ΜΜΕ; Αυτοί που πήγαιναν στον όχλο και έλεγαν για τον Βαραββά. Αντί για τον Ιησού.
Έκριναν το αποτέλεσμα. Την σταύρωση, του θεανθρώπου. Η συμμορία των κλεφτών θα είχε κανάλι, ραδιόφωνο, σάιτ, εφημερίδες, περιοδικά. Και οι αρχιερείς τα δικά τους. Θα το διέδιδαν έτσι το πράμα, δηλαδή.
«Ψηφίζουμε Βαραββά». Με μεγάλα γράμματα, στην πρώτη σελίδα. Όπως τώρα. «Ψηφίζουμε μνημόνιο». «Μνημόνιο», ο λαουτζίκος. Πτού! Μαλακία κάναμε τελικά. Αρχίνησαν τα μπουμπουνητά, αστραπές και βροντές. Καταιγίδα.
Ήρθε και η Ανάσταση, έδεσε το γλυκό. «Σταυρώσαμε τον υιό του θεού». Κατά τας γραφάς και το θρήσκευμα. Ήτο ανθρώπινη η επιλογή. Ξεκάθαρα. Όπως τώρα, με το μνημόνιο της κυρίας Μέρκελ.
Περνάς τα πάθη του Χριστού. Όταν ξαπλώνεις στο κρεβάτι σου το βράδυ, νοιώθεις να σου μπήζουν τα καρφιά στις παλάμες. Τα αγκάθια, να σου τρυπάνε το μυαλό. Κοιτάς κι εσύ τον ουρανό και λες «Θεέ μου, μη με εγκαταλείπεις!».
Μας το είπε, δεν το ακούσαμε. Βλέπεις να υπάρχει καμιά προκοπή τόσα χρόνια τώρα με την θρησκεία και τον χριστιανισμό; Δε νομίζω. Στο λέει ο φυλαρούχας που έχει τον δικό του θεό. Τον Χριστό. Γιατί πιστεύω στον άνθρωπο.
Στον θεάνθρωπο. Σε εμένα, σε εσένα. Δεν ξέρω τι λένε οι γραφές, που έχουν φιλτραριστεί από τα βατικανά, ξέρω μόνο ότι ήταν μεγάλος μάγκας ο άνθρωπος. Τα έβαλε χοντρά με το κατεστημένο. Μεγάλος επαναστάτης, ο Ιησούς.
Να μιλήσουμε για τον θεό. Ποιος είναι; Υπάρχει; Είναι ο ΕΝΑΣ, ο μοναδικός; Ο πατέρας του Ιησού; Όχι. Θα σου πω τι είναι ΘΕΟΣ. Πρόκειται για μία έννοια. Μία ικανότητα που έχει μέσα του ένα ον. Ο άνθρωπος.
Τα λένε και οι γραφές. Κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν του θεού, ο άνθρωπος. Με πρώτο και καλλίτερο τον Χριστό. Ο κάθε άνθρωπος, κρύβει μέσα του έναν θεό. Θέλεις να βρούμε μερικούς;
Πελέ. Τι άλλο θες; Να σου πω και Μαραντόνα; Τώρα έχουμε και τον Μέσι. Θεοί της μπάλας. Μάικλ Τζάκσον, Τζιμ Μόρισον, Μπαχ, Έλβις Πρίσλεϊ, Μπομπ Μάρλει, Μικ Τζάγγερ, Μπετόβεν, Μαντόνα, Αμαντέους, Φρανκ Σινάτρα. Θεοί της μουσικής.
Θυσία για την ανθρώπινη μαλακία. Με βασανιστικό τρόπο, μάλιστα. Ο Χριστός ήρθε να μας δείξει πόσο μαλάκες ήμαστε. Και εμείς, αυτή την τρανή μαλακία μας, την γιορτάζουμε κάθε χρόνο στο Πάσχα. Με σούβλες.
Θα με μαστιγώσετε αδιάκοπα. Θα με χτυπήσετε, θα με εξαθλιώσετε. Και γω, θα κουβαλάω μαζί με τον σταυρό, όλες τις αμαρτίες σας. Έτσι και οι Έλληνες. Τρώνε αδιάλειπτο βασανιστήριο. Ξηγούμαι.
Κουβαλάνε τον δικό τους σταυρό. Οι Έλληνες. Το καταλαβαίνεις, από τον εαυτό σου. Στην πλάτη τους, όλες τις αμαρτίες. Όχι των πολιτικών που μας κυβερνούν, αλλά των πατεράδων τους. Και οδεύουν για τη σταύρωση. Άντε και καλή Ανάσταση.
Ο Φυλαρούχας
πηγή: flogasport.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου