Άρθρο του Σπύρου Καβακόπουλου Αντιπροέδρου του ΠΠΙΕΔ. Παιδεία, Ευπρέπεια και Αισθητική

Για τα όσα γράφω, αφορμή μου έδωσε σημερινή επίσκεψη γυμνασίου βορείων προαστίων στο Μουσείο Μικρασιατικού Πολιτισμού.
• Οι μαθητές βρίσκονται στην αίθουσα των εκδηλώσεων, παρατηρώ έξω απ’ το παράθυρο ν’ ανοίγουν τα συρτάρια και να ψάχνουν, μπαίνω μέσα και την ώρα που πάνε να βγάλουν κάτι, τους σταματώ.
• Οι μαθητές μέσα στο Μουσείο Μικρασιατικού Πολιτισμού και να... οι φωνασκίες και να τα ουάου και να το μ…….α.
• Μαθητές κάθονται στο θεατράκι, τους ρωτώ από ποιο σχολείο, απαντούν και ένας με ειρωνικό τρόπο μου λέει από τη Φιλαδέλφεια.


Στις δύο πρώτες περιπτώσεις οι καθηγητές μπροστά, σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Και στις τρεις περιπτώσεις καταχέριασα τους μαθητές. Τους προσέβαλα για την ειρωνεία, που δεν σέβονται το μουσείο και ακόμη που ψάχνουν τα συρτάρια για πάρουν κάτι που τους αρέσει (το λέω ευγενικά). Και με τον τρόπο μου βέβαια, προσέβαλα τους καθηγητές που μπροστά τους άφηναν τους μαθητές να συμπεριφέρονται έτσι.

Προ μηνός περίπου, προσέφερα τις υπηρεσίες μου σε σχολείο της Ν. Φιλαδέλφειας, κάποιος μαθητής στο διάλογο μαζί μου αποκάλεσε μ….α τον λυκειάρχη. Αναρωτήθηκα, δεν φοβήθηκε ο μαθητής μήπως το αναφέρω, μήπως είμαι φίλος του λυκειάρχη, μήπως, μήπως, μήπως....

Τελικά υπάρχει Σεβασμός, υπάρχουν Αρχές και Αξίες, υπάρχει Ευπρέπεια, υπάρχει ευθύνη Εκπαιδευτικών, υπάρχει Πολιτισμός σ’ αυτή την έρμη χώρα. Για όλα αυτά δεν απαιτούνται χρήματα, απαιτούνται όλα αυτά που κάποτε τα είχαμε και ας είμαστε πολύ πιο φτωχοί και εξήντα μαθητές στην τάξη. 

Ίσως ως μειοψηφία κάποιας άλλης "γραφικής" εποχής, να μην μπορώ να συμβαδίσω με τις νεοελληνικές εξελίξεις. Βλέπετε είμαι ο παράξενος παππούς.