Άρθρο του συμπολίτη μας δημοσιογράφου Ρένου Αρβανίτη στο aek-live.gr

Τώρα που οι δημοτικές εκλογές τελείωσαν…

Πλέον μπορούμε να παραθέσουμε τις απόψεις μας… λίγο πιο άνετα και να μην θεωρηθούν αυτά που γράφουμε ως κείμενα «προεκλογικής απόχρωσης»…


Παραθέτω ένα κείμενο που είχα δημοσιεύσει σε τοπική εφημερίδα της Νέας Φιλαδέλφειας τον περασμένο Νοέμβριο, με κύριο θέμα του την ανέγερση του νέου γηπέδου της ομάδας μας και τις δημοτικές εκλογές του Μαΐου του 2014…

«Τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας και ιδίως μετά την κλιμάκωση της οικονομικής κρίσης έχει δημιουργηθεί από μία μερίδα ανθρώπων η «ιδεολογία» του «ΑΝΤΙ» και του ΌΧΙ σε ΌΛΑ. Χωρίς να ζυγίζονται τα θετικά και τα αρνητικά μίας πρότασης. Το φαινόμενο βέβαια της στείρας άρνησης σαφέστατα προϋπήρχε (κυρίως στον πολιτικό χώρο της Αριστεράς), αλλά ήταν σε μεγάλο βαθμό περιορισμένο και δεν μπορούσε σε καμία περίπτωση να λάβει πλειοψηφικά χαρακτηριστικά.

Η παραπάνω διαπίστωση προέρχεται από παραδείγματα τόσο στην κεντρική πολιτική σκηνή όσο και στην τοπική μας κοινωνία, αλλά στη παρούσα φάση θα καταπιαστούμε με το δεύτερο κομμάτι. Με αυτά που βλέπουμε να διαδραματίζονται στην περιοχή μας, τη Νέα Φιλαδέλφεια και τη Νέα Χαλκηδόνα.

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα δεν είναι άλλο από το γήπεδο της ΑΕΚ. Είμαι σίγουρος ότι όσοι αντιδρούν με το σχέδιο που παρουσιάστηκε πρόσφατα θα αντιδρούσαν με το οποιοδήποτε σχέδιο. Ακόμη και αν η ΑΕΚ έλεγε… ότι θα φτιάξει ένα γηπεδάκι 10.000 θεατών, που θα είχε ύψος όσο ένα τριώροφο κτίριο, είμαι πλέον πεπεισμένος ότι οι ίδιοι άνθρωποι πάλι θα αντιδρούσαν. Θα σκαρφίζονταν κάποια ψευτοεπιχειρήματα όπως η ενδεχόμενη βία… (λες και αν θέλουν οι οπαδοί δύο ομάδων να προκαλέσουν επεισόδια δεν μπορούν να το κάνουν σε άσχετο τόπο και χρόνο… πρέπει να υπάρχει το γήπεδο…) και διάφορες άλλες σοφίες με μοναδικό τους όχημα το ΌΧΙ σε όλα και την εμμονή στο χθες. Η συγκεκριμένη άποψη πολλές φορές περιορίζεται στα όρια της γραφικότητας, υπάρχουν όμως και στιγμές που γίνεται εξοργιστική, ειδικά όταν η συντήρηση και η στασιμότητα βαφτίζονται προοδευτικότητα! Εκεί οι έννοιες και οι λέξεις πραγματικά χάνουν κάθε νόημα.

Να δεχτώ ότι μετά το γκρέμισμα του γηπέδου οι κάτοικοι της γύρω περιοχής, κατά κάποιο τρόπο ίσως ζούσαν λίγο πιο άνετα. Σου λέει ο άλλος «άσε με στην ηρεμία μου, γιατί κάθε Κυριακή να έχω έξω από την πόρτα μου τόσες χιλιάδες ανθρώπων, να μην βρίσκω να παρκάρω κτλ». Η παραπάνω θέση θα μπορούσε να γίνει δεκτή αν η ΑΕΚ ερχόταν «ουρανοκατέβατα» στην πόλη μας. Όμως αυτό επ’ ουδενί δεν ισχύει. Η ΑΕΚ συμπορεύεται με τη Νέα Φιλαδέλφεια εδώ και 90 χρόνια περίπου. Όπως γίνεται με τον Ολυμπιακό και το Φάληρο, τον Παναθηναϊκό και την Αθήνα, τον ΠΑΟΚ και την Τούμπα, τον Άρη και το Χαριλάου ή ακόμη ακόμη και τον Πανιώνιο και τη Νέα Σμύρνη. Όλη αυτή η κατάσταση ήταν δημιούργημα του χρόνου και της ιστορίας. Μίας ιστορίας που κανένας από εμάς δεν μπορεί να την παραχαράξει. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για την Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως, που δεν είναι απλά ένας ακόμη αθλητικός σύλλογος, αλλά «κουβαλάει στην πλάτη της» θύμησες του παρελθόντος. «Κουβαλάει στην πλάτη της» τις αναμνήσεις των αλησμόνητων ΠΑΤΡΙΔΩΝ μας.

Όταν όλα αυτά συνεπικουρούνται από την περαιτέρω ανάπτυξη της περιοχής μας (όπως συνομολογούν με επίσημες ανακοινώσεις, οι παντός τύπου μικροεπιχειρηματίες της Νέας Φιλαδέλφειας) και του δήμου μας, πάντα εντός των πλαισίων της νομιμότητας και του σεβασμού του περιβάλλοντος, το ΌΧΙ και το ΑΝΤΙ συγχωρέστε με αλλά δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από λαϊκισμός και στείρα άρνηση.

Περνώντας τώρα σε ένα άλλο επίπεδο, βλέπουμε κάποιους λίγους ευτυχώς… να ισχυρίζονται ότι η Νέα Χαλκηδόνα, η Νέα Φιλαδέλφεια και οι επιχειρήσεις που έχουν την έδρα τους εδώ… μαζεύουν ήδη αρκετό κόσμο και δεν έχουν την ανάγκη νέων επισκεπτών. Ε, αυτό είναι το επιστέγασμα της πλήρους τρέλας! Καλοί μου άνθρωποι… για να χρησιμοποιήσω τη φράση του αξέχαστου Θανάση Βέγγου, είναι δυνατόν στη σημερινή εποχή της πρωτόγνωρης οικονομικής κρίσης, που το ποσοστό ανεργίας των νέων έχει ξεπεράσει το 60%, την ώρα που για το νέο παιδί το δημόσιο ως χώρος απασχόλησης είναι σκέψη απαγορευτική, όταν ο ιδιωτικός τομέας συνεχώς συρρικνώνεται και προβαίνει σε απολύσεις, να λέμε στον νέο άνθρωπο να ΜΗΝ κάνει ούτε το έσχατο βήμα του ελεύθερου επαγγέλματος ή να χάσει και αυτή την «ψευτοδουλειά» που έχει σήμερα στο μικροκατάστημα της περιοχής του;

Εύχομαι και ελπίζω αυτή να είναι ισχυρά μειοψηφική άποψη και στις προσεχείς δημοτικές εκλογές να μείνει στο περιθώριο. Προσωπικά θα παλέψω για αυτό όσο μπορώ, με τις όποιες δυνάμεις διαθέτω. Διότι πολύ απλά η νέα γενιά, αξίζει ένα πολύ καλύτερο αύριο. Ένα καλύτερο αύριο για την ΠΟΛΗ μας αλλά και για την χιλιοταλαιπωρημένη… μας πατρίδα».