Σάββατο 14 Ιουνίου 2014

Ο ΣΥΡΙΖΑ σε σταυροδρομι: Για μια στρατηγικη αναδιανομης υπερ των υποτελων ταξεων



Οι Γιάννης Μηλιός καθηγητής οικονομικών στο ΕΜΠ, υπεύθυνος Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, και Σπύρος Λαπατσιώρας, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και Λέκτορας του Πανεπιστήμιου Κρήτης, έγραψαν ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον πολιτικό  κείμενο. 

Σε αυτό υπάρχει αναφορά σε όσα έχουν συμβεί το τελευταίο διάστημα ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και το Δημήτρη Μελισσανίδη.

Υπάρχουν όμως και διατυπώσεις, που κατά τη γνώμη μου παραπέμπουν στην τακτική και την… επιχειρηματολογία του ΠΑΣΟΚ, λίγο πριν γίνει κυβέρνηση πρώτη φορά και μετά.


Για παράδειγμα τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά αυτοδυναμία!

Ή η πολιτικά ασαφής διατύπωση περί «των υποτελών τάξεων», που είναι η σύγχρονη εκδοχή «των μη προνομιούχων Ελλήνων» του τότε ΠΑΣΟΚ.

Τα επισημαίνω γιατί αυτά θα μας οδηγούσαν στο… σοσιαλισμό, και όλοι γνωρίζουμε τι ακολούθησε και που βρισκόμαστε.

Παραθέτω απόσπασμα και ακολουθεί ο σύνδεσμος στον οποίο μπορεί κανείς να διαβάσει όλο το κείμενο. 

 


"Παράδειγμα. Αν δούμε το δημοσίευμα του περιοδικού Unfollow που περιγράφει τη συνάντηση του ΣΥΡΙΖΑ με τον Μελισσανίδη ως κυτταρική μορφή του υποδείγματος διακυβέρνησης που θα ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε ένα έξοχο αντιπαράδειγμα το οποίο πρέπει να συζητηθεί παντού ως αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να κάνει, επειδή τότε δεν θα διαφέρει σε τίποτα από το σημερινό σύστημα διαχείρισης. Και θα πρέπει να συζητηθεί ως τέτοιο, αντί να επιχειρείται να μπει κάτω από τα χαλί. Η συνάντηση εν κρυπτώ με ένα επιχειρηματία για να κανονιστούν δουλειές (ή δουλείες), δηλαδή το ποια πρόταση θα υποστηρίξει η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να διευθετηθούν θέματα για τα οποία έχει ενδιαφέρον και ο οποίος απ’ ό,τι φαίνεται δεν είναι κατά νόμο υπεύθυνος για τα ζητήματα αυτά, είναι το «σύστημα» που η κοινωνία ζητάει να αλλάξει, και το ζητάει σταθερά και επίμονα τουλάχιστον από το 2012. Μια υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στη δύναμη του συστήματος, ειδικά στις σημερινές συνθήκες, θα άφηνε τη δυνατότητα να καταστεί δύναμη διακυβέρνησης μόνο με βάση την απελπισία (και όχι την ελπίδα ή πολύ περισσότερο τη συστράτευση) των κατώτερων τάξεων – και αυτό δεν πάει πολύ μακριά. Το πιο απλό αναφορικά με το παράδειγμα που συζητάμε, που θα οργάνωνε ένα διαφορετικό πολιτικό ορίζοντα, θα ήταν να απευθυνθεί ο κατά νόμο επιχειρηματίας στο δήμαρχο ή και στους όμορους δημάρχους (ή υποψήφιους δημάρχους) και την περιφερειάρχη, σε μία δημόσια ανακοινωμένη συνάντηση, και αυτοί αφού διαβουλευθούν κατάλληλα με την τοπική κοινωνία, τους θεσμούς της, περιλαμβανομένων των λαϊκών συνελεύσεών της και αφού πάρουν τη συμβουλευτική γνωμοδοτική υποστήριξη των τμημάτων πολιτικής χωροταξικού σχεδιασμού, ανάπτυξης των πόλεων και περιβάλλοντος, να μεταφέρουν τη σύστασή τους στα όργανα του κόμματος για το τι πρόταση θα πρέπει να υποστηρίξει η Κ.Ο. Κι όλα αυτά δημόσια!. Με ένα γενικό όρο: να οργανωθεί μία κοινωνική, δημοκρατική και δημόσια, παραγωγή της απόφασης.

Το γεγονός ότι εμφανίζεται εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ ως κομμάτι του συστήματος που ταλαιπώρησε την ελληνική κοινωνία τις τελευταίες δεκαετίες και στο τέλος της κήρυξε και τον πόλεμο για να κερδίσουν οι «φίλοι επιχειρηματίες» (για παράδειγμα μέσω ιδιωτικοποιήσεων) είναι καταστροφικό: δεν είναι μόνο αναγκαίο να καταδικάσει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτές τις λογικές, οι οποίες παρατηρούνται σε μικρότερη κλίμακα και αλλού, αλλά να αποστασιοποιηθεί πλήρως από αυτές ακριβώς επειδή «σύστημα είναι ο τρόπος που γίνονται οι δουλειές»."

 Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο πατήστε εδώ 

πηγή: jmilios.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου