Ο Κώστας Καίσαρης περνάει ακτινογραφία τη συνέντευξη Τύπου του Δημήτρη
Μελισσανίδη και βγάζει το συμπέρασμα: δεν ήταν εικόνα ενός δυνατού
Μελισσανίδη αυτή.
Όταν ο Μελισσανίδης λέει ότι στον Ολυμπιακό έχασαν τα 80 στρέμματα του παλιού "Γ. Καραϊσκάκης" και το γήπεδο της ΑΕΚ πάει να "χαλάσει" για 6 στρέμματα άλσους, έχει 100-0 δίκιο.
Όταν ο Μελισσανίδης λέει ότι στον Ολυμπιακό έχασαν τα 80 στρέμματα του παλιού "Γ. Καραϊσκάκης" και το γήπεδο της ΑΕΚ πάει να "χαλάσει" για 6 στρέμματα άλσους, έχει 100-0 δίκιο.
Όταν ο Μελισσανίδης λέει πως το project του γηπέδου,
στηρίχθηκε στα 20 εκάτ. της περιφέρειας, αναγνωρίζει ότι έκανε λάθος
υπολογισμό. Δεν κάνεις μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα. Δεν τα είχε τα λεφτά
αυτά στην τσέπη του, όταν ξεκινούσε το γήπεδο. Ο Σγουρός τα είχε
υποσχεθεί με το στόμα και από τη στιγμή που μεσολαβούσαν εκλογές, τα
λεφτά ήταν στον αέρα.
Όταν ο Μελισσανίδης λέει "η ΑΕΚ δεν ζητά τίποτα και θέλει να κάνει γήπεδο στο δικό της χώρο", λέει τη μισή αλήθεια. Το οικόπεδο που διαθέτει η ΑΕΚ δεν αρκεί για να γίνει το γήπεδο. Για αυτό και παίρνει 6 στρέμματα από το δάσος.
Να τα πάρουμε όμως, από την αρχή: Δεν μου άρεσε ο Μελισσανίδης. Δεν του πάει ο ρόλος του αδικημένου. Δεν του ταιριάζει να βγαίνει και να λέει "μας έκλεψαν πρωταθλήματα, τώρα θέλουν να μας κλέψουν και το γήπεδο". Αυτά είναι για να τα λέει κανένας Σταύρος Αδαμίδης. Όχι ο Δημήτρης Μελισσανίδης, ο μάγκας και νταής. Ούτε κανένας χθεσινός είναι ο Μελισσανίδης, ούτε κανένας πρόχειρος. Ήξερε πολύ καλά πού πήγαινε να μπλέξει. Και δεν το λέω εγώ αυτό. Ο ίδιος το έχει πει.
Στην παρουσίαση του γηπέδου, στο "Ωνάσειο", δύο ήταν οι αναφορές που μου έκαναν εντύπωση: ένα από τα σλόγκαν που έλεγε ("ποιος μπορεί να πει όχι σε ένα τέτοιο έργο;") και δεύτερον, αλλά ακόμα πιο σημαντικό, η διευκρίνηση-δέσμευση ότι αν κάτι πάει στραβά και δεν γίνει το γήπεδο, όσοι έχουν καταθέσει χρήματα, θα τα πάρουν πίσω.
Οι δυο αυτές αναφορές έδειχναν ξεκάθαρα ότι υπήρχε γνώση του "προβλήματος". Πολύ πριν εμφανιστούν οι Βασιλόπουλοι και οι Δούρου. Πολύ πριν γίνουν οι εκλογές για το Δήμο της Νέας Φιλαδέλφειας και την Περιφέρεια Αττικής. Ο Μελισσανίδης ήξερε πολύ καλά ότι το γήπεδο δεν εξαρτάται 100% από αυτόν. Από την ΑΕΚ. Ότι έχω οικόπεδο, δηλαδή και χτίζω, χωρίς να έχω κανέναν ανάγκη. Εξ ου και το ρητορικό ερώτημα "ποιος δεν θα ήθελε αυτό το έργο;". Παρά το γεγονός λοιπόν, ότι ήξερε το πρόβλημα, έβαλε μπροστά.
Αυτό εκ των πραγμάτων, περιέχει ρίσκο. Το ποσοστό του ρίσκου, οφείλει να το γνωρίζει αυτός που το αναλαμβάνει. Ακόμα και 10% να είναι, ακόμα και 1%, υπάρχουν πιθανότητες να γίνει η στραβή. Ο Μελισσανίδης, αν και από πιτσιρικάς μπαινόβγαινε στις χαρτοπαικτικές λέσχες, στον τζόγο ήταν μακριά και αλάργα.
Για όσους ήταν τζογαδόροι, είχε να λέει ότι κουβαλούν νερό με το κοφίνι. Ούτε τις λεμονάδες δεν έπαιζε στο τάβλι. Και καλά έκανε. Οι δουλειές όμως, είναι αλλιώς. Ειδικά σε μία χώρα όπως είναι η Ελλάδα, όπου όλα είναι χύμα και χωρίς αρχές και κανόνες, εκ των πραγμάτων θα ρισκάρεις.
Δεν μπορεί λοιπόν, ο Μελισσανίδης θα υποδύεται το ρόλο του αιφνιδιασμένου. Όταν ρισκάρεις, μπορεί και να χάσεις. Όταν ρίχνεις τα ζάρια, υπάρχει η πιθανότητα να φέρεις εξάρες, υπάρχει και η πιθανότητα να "κάτσουν" στους άσσους. Ούτε οι υπαινιγμοί για "συμφέροντα" ταιριάζουν στον Μελισσανίδη.
Μπορεί να έχει καλές σχέσεις με Μητροπολίτες και τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, αλλά άνθρωπο της εκκλησίας δεν μπορείς να τον πεις. Άνθρωπο της πιάτσας, σίγουρα. Ξέρει πολύ καλά, λοιπόν ότι όπως έχει φίλους που καθαρίζουν για πάρτη του, έτσι έχει και εχθρούς που σκάβουν.
Συμπέρασμα: αν ήμουν ΑΕΚτζής και άκουγα τον Μελισσανίδη, μάλλον θα ανησυχούσα, παρά θα ήμουν ήσυχος. Το ρεζουμέ της συνέντευξης είναι ότι το θέμα του γηπέδου δεν είναι στα δικά του τα χέρια. Δεν είναι στα χέρια της ΑΕΚ. Είναι στα χέρια της Δούρου. Αν θα δώσει ή αν δεν θα δώσει το εικοσάρικο των εκατομμυρίων.
Είναι στα χέρια του Βασιλόπουλου, στο αν θα τραβήξει ή δεν θα τραβήξει το σκοινί. Είναι στα χέρια καμιάς 20αριάς κατοίκων της Νέας Φιλαδέλφειας, αν θα κοτσάρουν καμία προσφυγή στο συμβούλιο Επικρατείας. Είναι στο πείσμα των αντιπάλων του Μελισσανίδη, στο μέχρι που θα φτάσουν τον πόλεμο εναντίον του, που ο ίδιος χαρακτήρισε σαν τρίτο Παγκόσμιο.
Και για να το κλείνουμε: αυτά που είπε και η εικόνα που "έβγαλε", κάθε άλλο παρά την εντύπωση ενός δυνατού Μελισσανίδη αυτή.
Όταν ο Μελισσανίδης λέει "η ΑΕΚ δεν ζητά τίποτα και θέλει να κάνει γήπεδο στο δικό της χώρο", λέει τη μισή αλήθεια. Το οικόπεδο που διαθέτει η ΑΕΚ δεν αρκεί για να γίνει το γήπεδο. Για αυτό και παίρνει 6 στρέμματα από το δάσος.
Να τα πάρουμε όμως, από την αρχή: Δεν μου άρεσε ο Μελισσανίδης. Δεν του πάει ο ρόλος του αδικημένου. Δεν του ταιριάζει να βγαίνει και να λέει "μας έκλεψαν πρωταθλήματα, τώρα θέλουν να μας κλέψουν και το γήπεδο". Αυτά είναι για να τα λέει κανένας Σταύρος Αδαμίδης. Όχι ο Δημήτρης Μελισσανίδης, ο μάγκας και νταής. Ούτε κανένας χθεσινός είναι ο Μελισσανίδης, ούτε κανένας πρόχειρος. Ήξερε πολύ καλά πού πήγαινε να μπλέξει. Και δεν το λέω εγώ αυτό. Ο ίδιος το έχει πει.
Στην παρουσίαση του γηπέδου, στο "Ωνάσειο", δύο ήταν οι αναφορές που μου έκαναν εντύπωση: ένα από τα σλόγκαν που έλεγε ("ποιος μπορεί να πει όχι σε ένα τέτοιο έργο;") και δεύτερον, αλλά ακόμα πιο σημαντικό, η διευκρίνηση-δέσμευση ότι αν κάτι πάει στραβά και δεν γίνει το γήπεδο, όσοι έχουν καταθέσει χρήματα, θα τα πάρουν πίσω.
Οι δυο αυτές αναφορές έδειχναν ξεκάθαρα ότι υπήρχε γνώση του "προβλήματος". Πολύ πριν εμφανιστούν οι Βασιλόπουλοι και οι Δούρου. Πολύ πριν γίνουν οι εκλογές για το Δήμο της Νέας Φιλαδέλφειας και την Περιφέρεια Αττικής. Ο Μελισσανίδης ήξερε πολύ καλά ότι το γήπεδο δεν εξαρτάται 100% από αυτόν. Από την ΑΕΚ. Ότι έχω οικόπεδο, δηλαδή και χτίζω, χωρίς να έχω κανέναν ανάγκη. Εξ ου και το ρητορικό ερώτημα "ποιος δεν θα ήθελε αυτό το έργο;". Παρά το γεγονός λοιπόν, ότι ήξερε το πρόβλημα, έβαλε μπροστά.
Αυτό εκ των πραγμάτων, περιέχει ρίσκο. Το ποσοστό του ρίσκου, οφείλει να το γνωρίζει αυτός που το αναλαμβάνει. Ακόμα και 10% να είναι, ακόμα και 1%, υπάρχουν πιθανότητες να γίνει η στραβή. Ο Μελισσανίδης, αν και από πιτσιρικάς μπαινόβγαινε στις χαρτοπαικτικές λέσχες, στον τζόγο ήταν μακριά και αλάργα.
Για όσους ήταν τζογαδόροι, είχε να λέει ότι κουβαλούν νερό με το κοφίνι. Ούτε τις λεμονάδες δεν έπαιζε στο τάβλι. Και καλά έκανε. Οι δουλειές όμως, είναι αλλιώς. Ειδικά σε μία χώρα όπως είναι η Ελλάδα, όπου όλα είναι χύμα και χωρίς αρχές και κανόνες, εκ των πραγμάτων θα ρισκάρεις.
Δεν μπορεί λοιπόν, ο Μελισσανίδης θα υποδύεται το ρόλο του αιφνιδιασμένου. Όταν ρισκάρεις, μπορεί και να χάσεις. Όταν ρίχνεις τα ζάρια, υπάρχει η πιθανότητα να φέρεις εξάρες, υπάρχει και η πιθανότητα να "κάτσουν" στους άσσους. Ούτε οι υπαινιγμοί για "συμφέροντα" ταιριάζουν στον Μελισσανίδη.
Μπορεί να έχει καλές σχέσεις με Μητροπολίτες και τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, αλλά άνθρωπο της εκκλησίας δεν μπορείς να τον πεις. Άνθρωπο της πιάτσας, σίγουρα. Ξέρει πολύ καλά, λοιπόν ότι όπως έχει φίλους που καθαρίζουν για πάρτη του, έτσι έχει και εχθρούς που σκάβουν.
Συμπέρασμα: αν ήμουν ΑΕΚτζής και άκουγα τον Μελισσανίδη, μάλλον θα ανησυχούσα, παρά θα ήμουν ήσυχος. Το ρεζουμέ της συνέντευξης είναι ότι το θέμα του γηπέδου δεν είναι στα δικά του τα χέρια. Δεν είναι στα χέρια της ΑΕΚ. Είναι στα χέρια της Δούρου. Αν θα δώσει ή αν δεν θα δώσει το εικοσάρικο των εκατομμυρίων.
Είναι στα χέρια του Βασιλόπουλου, στο αν θα τραβήξει ή δεν θα τραβήξει το σκοινί. Είναι στα χέρια καμιάς 20αριάς κατοίκων της Νέας Φιλαδέλφειας, αν θα κοτσάρουν καμία προσφυγή στο συμβούλιο Επικρατείας. Είναι στο πείσμα των αντιπάλων του Μελισσανίδη, στο μέχρι που θα φτάσουν τον πόλεμο εναντίον του, που ο ίδιος χαρακτήρισε σαν τρίτο Παγκόσμιο.
Και για να το κλείνουμε: αυτά που είπε και η εικόνα που "έβγαλε", κάθε άλλο παρά την εντύπωση ενός δυνατού Μελισσανίδη αυτή.
πηγή:sport24.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου