Ξεκαθάρισμα της θέσης μου προς αποφυγή τωρινών ή μελλοντικών παρεξηγήσεων...

Ο φίλος Διαμαντής Σεϊτανίδης, φαντάζομαι μπορώ να τον αποκαλώ έτσι, ανάρτησε στον ιστότοπο του e-alitheia.gr ένα άρθρο – απάντηση χωρίς να αναφέρει ονόματα. Σε ένα σημείο όμως θεωρώ ότι αναφέρεται σε αναδημοσίευση στον ιστοχώρο μου, άρθρου του κ. Κώστα Παντελόγλου που μπορείτε να διαβάσετε εδώ. 

Στο τέλος του κειμένου μου, ή εδώ, μπορείτε επίσης να διαβάσετε το άρθρο – απάντηση του Διαμαντή Σεϊτανίδη. 

Επειδή οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, θέλω να ξεκαθαρίσω τη θέση μου για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις ή υπάρξουν μεγαλύτερες παρεξηγήσεις στο μέλλον. 

Ασφαλώς δε θα έμπαινα στη διαδικασία να τοποθετηθώ, αν δεν υπήρχε η δημόσια διατυπωμένη έκπληξη για την αναδημοσίευση! Θα προσπαθήσω να περιοριστώ σε αυτό, και να εξηγήσω πως και γιατί η αναδημοσίευση. Λέω θα προσπαθήσω, γιατί υποχρεωτικά πρέπει να εξηγήσω την επιλογή μου. Κι αυτό προϋποθέτει, ότι αναγκαστικά θα αναφερθώ και στο περιεχόμενο του επίμαχου άρθρου.

Προς το τέλος του κειμένου του, γράφει: 

«Για τις καθαρά προσωπικές επιθέσεις, δεν έχω τίποτα να απαντήσω. Εκπλήσσομαι μόνο με την αναδημοσίευση...»

Απαντώ: 

Καταρχήν συστηματικά και ανελλιπώς αναδημοσιεύω τις αναρτήσεις στον «Κόσμο της Νέας Φιλαδέλφειας» του κ. Κώστα Παντελόγλου. 

Αυτό το κάνω γιατί θεωρώ ότι όλα του τα άρθρα είναι υψηλού πολιτικού ήθους και επιπέδου. Με την έννοια αυτή χαίρει σεβασμού και βαθιάς εκτίμησης από μένα. Εκτιμώ επίσης τη μαχητικότητα, τη συνέπεια και συνέχεια που έχει η πολιτική του πορεία, το καθαρό μυαλό, τον ευθύ λόγο, το ευρύ πνεύμα του, το θάρρος και το κουράγιο με τα οποία αντιμετωπίζει καταστάσεις που άλλοι οι οποίοι θέλουν και να μας διοικήσουν, τρέχουν να κρυφτούν! Ανεπιφύλακτα μπορώ να πω, πως όσο πιο πολλούς Παντελόγλου είχαμε στο Δήμο και την πολιτική μας ζωή, τόσο καλύτερα θα ήταν για όλους μας!

Το άρθρο στο οποίο αναφέρεται ο Διαμαντής, όπως όλα του κ. Κ. Παντελόγλου, φέρει την υπογραφή του με ότι σημαίνει αυτό. 

Θα θεωρούσα λογοκρισία να μην αναδημοσιεύσω το συγκεκριμένο άρθρο, ενώ δημοσιεύω όλα τα άλλα. Περισσότερο πιστεύω πως θα παρίστανα ότι προσφέρω «προστασία» στο Διαμαντή Σεϊτανίδη, την οποία είμαι βέβαιος ότι όχι απλά δε μπορώ, αλλά ότι δεν την έχει ανάγκη! 

Εξάλλου αναδημοσιεύω ένα σωρό άρθρα, με ορισμένα από αυτά να έχουν ακόμη και εχθρικές απόψεις προς τις δικές μου. 

Θα μου επιτραπεί επίσης να πω, ότι οι αναφορές του κ. Κ. Παντελόγλου στο πρόσωπο του Διαμαντή Σεϊτανίδη, κατά την κρίση μου δε συνιστούν προσωπικές επιθέσεις. Πρόκειται για προσωποποιημένη κριτική, με αποκλειστικά πολιτικά χαρακτηριστικά. 

Αν για παράδειγμα το άρθρο ανέφερε ως επιχειρήματα ότι ο Διαμαντής οδηγά ακριβό αυτοκίνητο, δεν προσέχει επαρκώς την οικογένεια του, κάνει συχνά ταξίδια στο εξωτερικό, ντύνεται με ακριβά ρούχα, ξενυχτάει κλπ, και γι΄ αυτό εκφράζει τις τάδε απόψεις, τότε πράγματι θα επρόκειτο για προσωπική επίθεση. Και τότε το άρθρο δε θα χωρούσε στον ιστοχώρο μου. Αλλά είμαι βέβαιος ότι ποτέ ο κ. Παντελόγλου δε θα έγραφε ένα παρόμοιο άρθρο. 

Να σημειώσω προς αποφυγή κάθε παρεξήγησης, ότι καμία σχέση δεν έχουν τα παραδείγματα που ανάφερα για να εξηγήσω τι θεωρώ προσωπική επίθεση, με τη ζωή του Διαμαντή Σεϊτανίδη.

Εκτός αυτών οφείλω να σημειώσω, αν και δε χρειάζεται προσπάθεια γιατί δημοσιοποιώ συστηματικά τις απόψεις μου, ότι αυτές συνήθως είναι συγγενείς με εκείνες του κ. Κ. Παντελόγλου, και πολλές φορές ταυτόσημες. 

Πρέπει να πω ότι το προηγούμενο διάστημα, εισέπραξα τη δυσφορία πολιτικών προσώπων για την αναδημοσίευση άρθρων του κ. Κ. Παντελόγλου, με περιεχόμενο που τους αφορούσε. Ανάλογα σχόλια έχω ακούσει για άρθρα του Διαμαντή Σεϊτανίδη, ή δικά μου την ίδια περίοδο. Τολμώ να υποθέσω με βεβαιότητα, ότι κάποια στιγμή μπορεί και η δική μου στάση, να αποτελέσει αντικείμενο πολιτικής κριτικής του κ. Κ. Παντελόγλου! Θα με προβληματίσει, δε θα με ξενίσει. 

Πολλές φορές με τον ένα ή άλλο τρόπο στην πολιτική, κοινωνική, προσωπική, επαγγελματική ζωή κι όπου αλλού, υπάρχουν πρόσωπα στη ζωή μας στα οποία ασκούμε έντονη κριτική. Πρόσωπα τα οποία εκτιμάμε, καμιά φορά υπόκεινται στην εντονότερη. Στην πραγματικότητα αυτό οφείλεται στην εκτίμηση, κι όχι στην αντιπάθεια. Εννοώ πως η οξύτητα της έκφρασης έχει ναι μεν συναισθηματικό φορτίο, αλλά τη χαρακτηρίζουν ποιοτικά κριτήρια, κι όχι ταπεινά ελατήρια. Νομίζω πως μπροστά μας έχουμε μια τέτοια περίπτωση.

Ο Διαμαντής όλο το προηγούμενο διάστημα, πολιτικά, τοποθέτησε πολύ ψηλά τον πήχη. Προφανώς η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη, για πολλούς από εκείνους που τον παρακολουθούμε, όπως κάθε δημόσιο πρόσωπο.

Προσωπικά δε θα είχα καμία ενόχληση αν εκείνος αναδημοσίευε άρθρο που μου ασκούσε κριτική, ή πολεμική ή οτιδήποτε άλλο. Όπως επίσης θα μπορούσε ο ίδιος να γράψει ένα επικριτικό ή με άλλο επιθετικό περιεχόμενο άρθρο, που να με αφορά προσωπικά. Αυτό θα με ενοχλούσε, ίσως και θα με πονούσε, γιατί θα γινόταν από ένα πρόσωπο που εκτιμώ, παρότι οι πολιτικές μας απόψεις αποκλίνουν. 

Για την ειλικρίνεια των λόγων μου, μπορώ να επικαλεστώ αυτό που πρόσφατα του είπα. Όταν μου ανέφερε για το πλήθος σχολίων που με αφορούσαν και δε δημοσίευσε, επειδή ήταν απειλητικά για τη ζωή μου, και προφανώς προέρχονταν από οπαδούς της ΑΕΚ. Του είπα ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα να τα δημοσιεύει.  

Επίσης πρέπει να πω ότι μέχρι τώρα, κρίνω το Διαμαντή ως δημοσιογράφο χωρίς εισαγωγικά. Αν δηλαδή πολιτευόταν, ασφαλώς σε αρκετά από τα ζητήματα που θέτει, θα είχα τοποθετηθεί ήδη. Θεωρώ ότι έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση ως πολίτης, κι ακόμη περισσότερο ως δημοσιογράφος, να εκφράζει τη γνώμη του. Αλίμονο αν αυτό τεθεί υπό αμφισβήτηση! Αλλά κάθε δημόσιο πρόσωπο, ευτυχώς υπόκειται σε πολιτική κριτική. Ακόμη και οι δικαστικές αποφάσεις.

Επειδή λοιπόν και ο δημοσιογράφος είναι δημόσιο πρόσωπο, η συζήτηση πρέπει να αφορά το περιεχόμενο της κριτικής. Αν δηλαδή συνιστά προσωπική επίθεση, γίνεται με προσωπικό κίνητρο, χρησιμοποιεί προσωπικά στοιχεία για να πλήξει τον κρινόμενο, ή περιορίζεται στα πολιτικά στοιχεία και με αντίστοιχα επιχειρήματα αντικρούει απόψεις. 

Αισθάνομαι ακόμη την ανάγκη να πω, ότι είναι δικαίωμα καθενός μας να αλλάζει γνώμη και να το εκφράζει, όταν και όποτε εκείνος εκτιμά. Προσωπικά λοιπόν δεν έχω κάτι με το Διαμαντή για τις απόψεις που εκφράζει ως δημοσιογράφος, ακόμη κι αν έχω αντίθετη γνώμη για κάποιες από αυτές. Αν κάποια στιγμή αισθανθώ την ανάγκη να τοποθετηθώ, αυτό θα αφορά τις απόψεις κι όχι το πρόσωπο. 

Οφείλω επίσης να σημειώσω πως όσα θετικά έχω γράψει ως τώρα για το Διαμαντή και την προσπάθεια του, δεν έχω ακόμη λόγους να τα πάρω πίσω! 

Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι σε περίπτωση που υπάρχει ανάγκη επανατοποθέτησης μου, δε θα το κάνω άμεσα, γιατί δεν είμαι διαρκώς Αθήνα, κάνω και τα μπάνια μου. Συνεπώς οποιαδήποτε καθυστέρηση, δε θα είναι σνομπάρισμα, ταχτική ή οτιδήποτε ταπεινό, ούτε φυσικά αδυναμία να τοποθετηθώ…

 




Αναδημοσίευση από το e-alitheia.gr


Του Διαμαντή Σεϊτανίδη

Σταθερή θέση αυτής εδώ της ιστοσελίδας είναι να μην αφήνει τίποτα να πέσει κάτω. Λοιπόν, όταν ο πατέρας, μού επιτίθεται ηλεκτρονικά και ο γιος έντυπα και μάλιστα ανώνυμα, τότε ίσως η μόνη μου ευθύνη είναι ότι δεν έχω μιλήσει για την οικογενειοκρατία. Κατά τα λοιπά, κανένα βουνό δεν βλέπω που έχει συνηθίσει στα χιόνια. Μόνο τον μαζοχισμό που κρύβει αυτή η θέση βλέπω, και μάλιστα αναγορευμένο σε πολιτική αντίληψη. Βαράτε με, δηλαδή, για να υπάρξω... Συγνώμη, αλλά έχουμε κι άλλες δουλειές...

Επί της ουσίας: Το 2014 δεν είναι 2003. Εάν κάποιος ΘΕΛΕΙ γήπεδο, και δεν κρύβει πίσω από αυτή τη θέση την εναντίωσή του στο γήπεδο, τότε αντιλαμβάνεται ότι γήπεδο μιας ομάδας με ευρωπαϊκές προδιαγραφές δεν γίνεται παρά μόνο εάν προστεθούν -σύμφωνα όχι με μένα αλλά με τη μελέτη- άλλα 2,4 στρέμματα. Υπάρχει μελέτη που να δείχνει ότι μπορεί να κατασκευαστεί γήπεδο ευρωπαϊκών προδιαγραφών στα μέτρα του 2003; Να το δούμε ευχαρίστως και να το συζητήσουμε. Εμείς εδώ θα το στηρίξουμε, εάν κι αυτό στηρίζεται σε πραγματικά δεδομένα και είναι υλοποιήσιμο.

Το πλεόν καθοριστικό, όμως, είναι ότι το εν λόγω κείμενο επιχειρεί να με ταυτίσει με τις επιδιώξεις Μελισσανίδη. Παλαιά και τετριμμένη η μεθόδευση. Λακές των καπιταλιστών είναι αυτός, ταυτισμένος, μην τον πιστεύετε. Αυτό που εδώ είναι άξιο προσοχής, είναι η εφαρμογή στην πολιτική μιας καθαρά θρησκευτικής αντίληψης, όπως αυτή που καταγράφει το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο: Ο μη ων μεθ' ημων, καθ' ημών. Όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι με τον εχθρό. Ευτυχώς οι κοινωνίες εν έτει 2014 τέτοιες παρωχημένες αντιλήψεις εισπήδησης της θρησκείας στην πολιτική, τις έχουν αμετάκλητα απορρίψει. Γιατί αν δεν τις είχαν απορρίψει, το Τείχος θα είχε γκρεμιστεί, αλλά από την αντίθετη μεριά...

Επαναλαμβάνω: Είναι πολύ πιο τίμιο να βγει κανείς να πει "δεν θέλω γήπεδο". Και να πάρει το κόστος, αλλά και τη στήριξη των πολιτών, για μια καθαρή και τίμια θέση που εκφράζει. Αλλά τα "θέλω γήπεδο" με προϋποθέσεις που το κάνουν ανέφικτο, μοιάζει πολύ με μια ψευδοεπαναστατική αντίληψη, όπου κάποιος αυτοαναγορεύεται σε μοναδικό θεματοφύλακα της ακεραιότητας και της επαναστατικής ορμής, την ώρα που φανερότατα απολαμβάνει τα αγαθά του παλιοκαπιταλισμού, στο έπακρο...

Η πλήρης αποκάλυψη έρχεται όταν το κείμενο με καλεί να "συμπεράνω" αυτά που ο συγγραφέας του θέλει να συμπεράνω. ΕΚΕΙΝΟΣ θα μου πει τι ΕΓΩ θα συμπεράνω. Σκέπτεται εκείνος για μένα. Εγώ, δεν χρειάζεται να σκέπτομαι. Ούτε εσύ, αναγνώστη. Το συμπέρασμα είναι αποδεκτό, ΜΟΝΟΝ εάν συμφωνεί με το συμπέρασμα του συγγραφέα. Ανοχή στο διαφορετικό, μηδέν. Η εργασία, απελευθερώνει. Όχι η σκέψη...

Για τις καθαρά προσωπικές επιθέσεις, δεν έχω τίποτα να απαντήσω. Εκπλήσσομαι μόνο με την αναδημοσίευση...

Όσο για το τι "επιβάλλει" η δημοσιογραφική δεοντολογία, ας το συζητήσουμε στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ, όταν και οι δυο μάθουμε που βρίσκονται αυτά...