Αρχικά το δημοσίευμα του Άκη Γεωργίου:
Μια μαύρη εβδομάδα για την ελληνικό αθλητισμό φτάνει προς το τέλος της. Το ελληνικό ποδόσφαιρο αποφάσισε να φορέσει ξανά το σοβαροφανές ύφος του και να πενθήσει αναδρομικά για τον οπαδό του Εθνικού που άφησε την τελευταία του πνοή.
Βέβαια Αγγλία δε θα γίνουμε ποτέ. Σε κανένα επίπεδο. Όχι επειδή τη λύση δεν μπορεί να τη δώσει κάποια Θάτσερ της Ψωροκώσταινας “κόβοντας” την Ευρώπη από τον Ηρόδοτο και τον Εθνικό (…) αλλά γιατί θυμόμαστε να κλάψουμε μόνο όταν καίει η μπάλα, κάτι που μπορεί να καταλάβει κανείς από το γεγονός ότι ο άτυχος οπαδός του Εθνικού ξεχάστηκε το διάστημα που χαροπάλευε και μονοπώλησε ξανά το ενδιαφέρον όταν πέθανε.
Η συγκεκριμένη τάση αντιπροσωπεύει και τον Δήμαρχο της Νέας Φιλαδέλφειας, ο οποίος προεκλογικά είχε δηλώσει ότι είναι κάθετα αντίθετος στο κόψιμο έστω και ενός δέντρου για την κατασκευή του γηπέδου, μετεκλογικά δήλωσε σε αθλητικό ραδιόφωνο ότι είναι θετικός στο κόψιμο των δέντρων φτάνει να αντικατασταθούν, ενώ μερικούς μήνες μετά επανήλθε στην αρχική του στάση. Την ίδια γραμμή ακολούθησε και στο θέμα του ρυθμιστικού αρνούμενος αρχικά το άρθρο 82 (που επιτρέπει αθλητικές -και όχι εμπορικές- χρήσεις στο άλσος) και δηλώνοντας θετικός στο 81 (που αφορούσε μόνο το γήπεδο της ΑΕΚ). Στη συνέχεια “ακύρωσε” ο ίδιος αυτά που είπε δηλώνοντας κάθετα αντίθετος και στα δύο άρθρα.
Ο Δήμαρχος του Λίβερπουλ δεν είναι αρνητικός στο γήπεδο από… συνήθεια βρίσκοντας διαφορετικό λόγο για να διαφωνεί με αυτό κάθε φορά, όπως ο Βασιλόπουλος μία με τους πυλώνες, μία με τα δέντρα, μία με την Περιφέρεια, μία με την όχληση που θα υποστούν οι κάτοικοι της Καππαδοκίας, μία με το φάντασμα των εμπορικών χρήσεων στο άλσος που απαγορεύει το ρυθμιστικό. Αντίθετα, βλέπει θέσεις εργασίας, δυνατότητα νέων επενδύσεων, πόλο έλξης για τους τουρίστες και ανάπλαση.
Και η "απάντηση" του Guardian όπως δημοσιεύτηκε στο iefimerida.gr από τις 7.05.2013!
Το νόμιμο δεν είναι πάντα και ηθικό. Ειδικά όταν επιλέγεις υπόγειες
οδούς για να πετύχεις τους στόχους σου. Η Λίβερπουλ προκειμένου να
επεκτείνει το Ανφιλντ, οδηγεί όσους μένουν κοντά στο ιστορικό της γήπεδο
σε... άτακτη φυγή.
Γεγονός που, όπως αναλύει ο Guardian, έχει προκαλέσει αντιδράσεις.
Τους τελευταίους έξι μήνες, από τότε, δηλαδή, που η Λίβερπουλ εγκατέλειψε το σχέδιο κατασκευής νέου γηπέδου και στράφηκε στην επέκταση του Ανφιλντ, η δημοτική αρχή της πόλης άρχισε εκ νέου να προσπαθεί να εξαγοράσει τα σπίτια όσων κατοικούν στην περιοχή υπό την απειλή της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης. Τα αντίο των κατοίκων είναι πικρά. Γεμάτα οργή για την παρακμή στην οποία εξωθείται η περιοχή, αλλά και για την τακτική της Λίβερπουλ να αγοράζει τα σπίτια και να τα αφήνει άδεια.
Ορισμένοι κάτοικοι αρνούνται να εγκαταλείψουν τις οικίες τους μη αποδεχόμενοι τις χαμηλές προσφορές του δήμου. Θεωρούν πως για να αποχωρήσουν πρέπει να λάβουν αρκετά χρήματα για να αποκτήσουν καινούριο σπίτι, αλλά και για να αποζημιωθούν για τα χρόνια εγκατάλειψης, τη στασιμότητα, την παρακμή και την εγκληματικότητα που έχουν... χτυπήσει το Ανφιλντ. Αρνούνται, επίσης, να δεχτούν πως πρέπει να φύγουν για να βγάλoυν περισσότερα χρήματα οι Αμερικανοί ιδιοκτήτες του συλλόγου.
«Η Λίβερπουλ έφερε την παρακμή στην περιοχή»
«Δεν μετακομίζω, με διώχνουν», είπε χαρακτηριστικά στον Guardian ιδιοκτήτης σπιτιού στην Λόθερ Ρόουντ. Το διπλανό του σπίτι έχει ήδη αγοραστεί από το δήμο κι έχει αφεθεί στον μαρασμό. Οι οπαδοί της Λίβερπουλ είναι απογοητευμένοι επειδή η Λίβερπουλ άρχισε να αγοράζει σπίτια στο συγκεκριμένο δρόμο που είναι πίσω από το Main Stand χωρίς να διευκρινίσει τους λόγους. Για την ακρίβεια η Λίβερπουλ δεν πήγε καν η ίδια στους ιδιοκτήτες. Εξουσιοδότησε ένα πρακτορείο για να κάνει τις διαπραγματεύσεις ή αγόραζε τα σπίτια μέσω τρίτων. Ετσι, οι κάτοικοι έμειναν να πιστεύουν ότι υπήρχε ένα σχέδιο υποτίμησης της περιοχής. Η Λίβερπουλ ουδέποτε ανέλυσε επίσημα τα σχέδιά της και αρνήθηκε να σχολιάσει όταν της ζητήθηκε.
Ο πρώτος που πούλησε το σπίτι του στη Λίβερπουλ το 1996 ήταν ο Χάουαρντ Μακφέρσον. Εκτοτε η οικία του μένει άδεια. «Το Ανφιλντ ήταν μια πολύ καλή περιοχή, δεν είχε καμία σχέση με τη σημερινή κατάσταση», δήλωσε και συνέχισε: «Τα οικονομικά προβλήματα της δεκαετίας του '90 είχαν επιπτώσεις, αλλά η Λίβερπουλ επιτάχυνε την κατάσταση κι έφερε την παρακμή με το να αγοράζει καλά σπίτια και να τα αφήνει άδεια».
Η Λίβερπουλ κατέφυγε στη τακτική της... υπόγειας εξαγοράς των σπιτιών γύρω από το Ανφιλντ στην προσπάθεια να μεγαλώσει το γήπεδό της για να μην δει την... πλάτη της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κι έπειτα από την αποτυχία της να κατασκευάσει το νέο Centenary Stand επειδή το 1990 οι δύο ηλικιωμένες αδερφές Τζόαν και Νόρα Μέισον, αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν το σπίτι τους στην οδό Κέμλιν, με αποτέλεσμα να μπλοκάρουν τα έργα.
Τα στοιχεία από το κτηματολόγιο δείχνουν πως η Λίβερπουλ μόνο στο διάστημα 1996 - 2000 αγόρασε 10 σπίτια στη Λόθερ Ρόουντ. Το σχέδιο της Λίβερπουλ αποκαλύφθηκε το 1999 από τοπική εφημερίδα. Τα σπίτια που αγόρασε η Λίβερπουλ επρόκειτο να κατεδαφιστούν στο πλαίσιο της ανακαίνισης με το όνομα «Anfield Plus».
Την ίδια χρονιά η πυρκαγιά σε ένα από τα οικήματα ιδιοκτησίας Λίβερπουλ πήρε φωτιά και προκάλεσε το θάνατο τριών κατοίκων. Οι έντονες αντιδράσεις των ντόπιων ανάγκασαν τη Λίβερπουλ να κάνει πίσω και να προσπαθήσει να φτιάξει νέο γήπεδο σε άλλη περιοχή, αλλά ούτε κι αυτό φαίνεται εφικτό. Ετσι, η Λίβερπουλ στράφηκε ξανά στην ανακαίνιση του Ανφιλντ μέσω καταδάφισης των σπιτιών στη Λόθερ Ρόουντ και στην Αλροϊ Ρόουντ και ένας νέος γύρος διαπραγματεύσεων με τους κατοίκους έχει αρχίσει. «Είναι ντροπιαστικό», δήλωσε ο Μπιλ Χίγκαμ, ιδιοκτήτης σπιτιού στην οδό Αλροϊ που του προτάθηκε να το πουλήσει έναντι μόλις 55.000 λιρών και συνέχισε: «Ρήμαξαν την περιοχή, μας διώχνουν και τώρα θέλουν τα σπίτια μας για ένα... τραγούδι. Μπορούν να πληρώσουν αξιοπρεπώς τον καθένα από εμάς με ένα ποσό μικρότερο από το συμβόλαιο ενός ποδοσφαιριστή».
«Το You'll never walk alone ισχύει μόνο μέσα στο γήπεδο»
«Στο γήπεδο παίζουν το You'll never walk alone, αλλά εκείνοι άφησαν εντελώς μόνους κι αβοήθητους όσους ζουν γύρω από το γήπεδο», συμπληρώνει ο Ντάγκαν, ένας πιστός οπαδός της Λίβερπουλ.
«Είναι οι χειρότεροι γείτονες στον κόσμο, δεν ενδιαφέρονται για τίποτα, ενώ έπειτα από τη ζημιά που μας έχουν προκαλέσει θα έπρεπε να μας φέρονται τουλάχιστον με αξιοπρέπεια», λέει Πάντι ΜακΚέι, ο οποίος αρνείται την πρόταση να πουλήσει το σπίτι του για να εξυπηρετήσει τα πλάνα του συλλόγου.
Το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του Guardian καταλήγει: «Οι εναπομείναντες γείτονες της Λίβερπουλ βιώνουν ορισμένες από τις χειρότερες συνθήκες διαβίωσης στη Μεγάλη Βρετανία και έχουν να αντιμετωπίσουν και τις χαμηλές προσφορές εξαγοράς των σπιτιών τους προκειμένου να ανοίξουν δρόμο για τα σχέδια της ομάδας. Στην Πρέμιερ Λιγκ του 21ου αιώνα, this is Anfield»...
Αν έπαιρνε η ΑΕΚ δανεικό τον Δήμαρχο του Λίβερπουλ...
O Άκης Γεωργίου γράφει για την αντίθετη
προσέγγιση των Δημάρχων του Λίβερπουλ και της Νέας Φιλαδέλφειας στο θέμα
των γηπέδων των περιοχών που διοικούν και καταλήγει στο αυτονόητο
συμπέρασμα ότι ...δε θα γίνουμε ποτέ Αγγλία.
Μια μαύρη εβδομάδα για την ελληνικό αθλητισμό φτάνει προς το τέλος της. Το ελληνικό ποδόσφαιρο αποφάσισε να φορέσει ξανά το σοβαροφανές ύφος του και να πενθήσει αναδρομικά για τον οπαδό του Εθνικού που άφησε την τελευταία του πνοή.
"Δε θα γίνουμε ποτέ Αγγλία"
Και δώστου ευχές, και δώστου κλάμα για μία θλιβερή κατάσταση που δυστυχώς είναι έτσι γιατί …έτσι πρέπει να είναι. Με φόντο τις “μεγάλες” -δυστυχώς μόνο σε αθλητικό μέγεθος και όχι σε ήθος- ομάδες να σφάζονται για το ποιον ευνοεί η αναβολή της αγωνιστικής. Τα αρνητικά και τα θετικά (!) μιας αναβολής που οφείλεται σε θάνατο ανθρώπου για το ποιος θα κάνει καλύτερη διαχείριση των ευρωπαϊκών του υποχρεώσεων απαλλαγμένος από το άγχος του ντέρμπι της Κυριακής. Όλα αυτά, χωρίς καμία ντροπή και με την ελπίδα “να γίνουμε Αγγλία” να βρίσκεται σε πρώτο πλάνο για μία ακόμα φορά.Βέβαια Αγγλία δε θα γίνουμε ποτέ. Σε κανένα επίπεδο. Όχι επειδή τη λύση δεν μπορεί να τη δώσει κάποια Θάτσερ της Ψωροκώσταινας “κόβοντας” την Ευρώπη από τον Ηρόδοτο και τον Εθνικό (…) αλλά γιατί θυμόμαστε να κλάψουμε μόνο όταν καίει η μπάλα, κάτι που μπορεί να καταλάβει κανείς από το γεγονός ότι ο άτυχος οπαδός του Εθνικού ξεχάστηκε το διάστημα που χαροπάλευε και μονοπώλησε ξανά το ενδιαφέρον όταν πέθανε.
Επιστολή στη Δούρου
Στα της ΑΕΚ, συμβαίνουν επίσης τα ίδια. Τα “δεν θα γίνουμε ποτέ Αγγλία” δηλαδή. Το απόγευμα της Πέμπτης μία μερίδα πολιτών που απαρτίζει το Συντονιστικό των κατοίκων της Νέας Φιλαδέλφειας προέτρεψε τη Ρένα Δούρου να κόψει την επιχορήγηση της Περιφέρειας προς την ΑΕΚ -την οποία δικαιούται όπως κάθε αθλητικό σωματείο σε όλη την επικράτεια- για να μην κάνει “χατίρια” μεγαλοεπιχειρηματιών.Η συγκεκριμένη τάση αντιπροσωπεύει και τον Δήμαρχο της Νέας Φιλαδέλφειας, ο οποίος προεκλογικά είχε δηλώσει ότι είναι κάθετα αντίθετος στο κόψιμο έστω και ενός δέντρου για την κατασκευή του γηπέδου, μετεκλογικά δήλωσε σε αθλητικό ραδιόφωνο ότι είναι θετικός στο κόψιμο των δέντρων φτάνει να αντικατασταθούν, ενώ μερικούς μήνες μετά επανήλθε στην αρχική του στάση. Την ίδια γραμμή ακολούθησε και στο θέμα του ρυθμιστικού αρνούμενος αρχικά το άρθρο 82 (που επιτρέπει αθλητικές -και όχι εμπορικές- χρήσεις στο άλσος) και δηλώνοντας θετικός στο 81 (που αφορούσε μόνο το γήπεδο της ΑΕΚ). Στη συνέχεια “ακύρωσε” ο ίδιος αυτά που είπε δηλώνοντας κάθετα αντίθετος και στα δύο άρθρα.
Δεν είναι θέμα συλλογικό, αλλά κουλτούρας
Επειδή το συγκεκριμένο θέμα δεν αφορά μόνο την ΑΕΚ αλλά και όλες τις ομάδες οι οποίες αντιμετωπίζουν πρόβλημα με το γήπεδό τους όπως ο Παναθηναϊκός καλό θα είναι να ρίξει κανείς μια ματιά στις δηλώσεις του Δημάρχου του Λίβερπουλ, Τζο Άντερσον πριν από λίγες μέρες σχετικά με την επέκταση του Άνφιλντ: «Είναι μια απόφαση ορόσημο για την περιοχή του Άνφιλντ, όπου μπορεί να φέρει νέες θέσεις εργασίας και άλλες επενδύσεις. Η γενική ανάπλαση θα φτάσει τα 260 εκατ. λίρες. Ένα βασικό μέρος του ποσού θα καλυφθεί από την Λίβερπουλ. Ο σύλλογος είναι ένας σημαντικός εργοδότης στην περιοχή και το γήπεδο της είναι ένα σημαντικό πόλο έλξης για τους τουρίστες και τους επισκέπτες».Σε αντίθεση με την Ελλάδα...
Σημειωτέον ότι η Λίβερπουλ, όπως όλες οι ομάδες της αγγλικής Πρέμιερ, διαθέτουν γήπεδα που πληρούν τους κανόνες ασφαλείας και οι οπαδοί της δεν κινδυνεύουν να σκοτωθούν από έναν τσιμεντόλιθο που φεύγει ενώ περπατούν στις εξέδρες. Όπως συμβαίνει, για παράδειγμα στη Λεωφόρο.Ο Δήμαρχος του Λίβερπουλ δεν είναι αρνητικός στο γήπεδο από… συνήθεια βρίσκοντας διαφορετικό λόγο για να διαφωνεί με αυτό κάθε φορά, όπως ο Βασιλόπουλος μία με τους πυλώνες, μία με τα δέντρα, μία με την Περιφέρεια, μία με την όχληση που θα υποστούν οι κάτοικοι της Καππαδοκίας, μία με το φάντασμα των εμπορικών χρήσεων στο άλσος που απαγορεύει το ρυθμιστικό. Αντίθετα, βλέπει θέσεις εργασίας, δυνατότητα νέων επενδύσεων, πόλο έλξης για τους τουρίστες και ανάπλαση.
Οι τουρίστες και η ...αντιτουριστική γεωγραφική έκταση της Φιλαδέλφειας
Από την άλλη, ο Δήμαρχος Νέας Φιλαδέλφειας, βλέπει κάθε πρωί ένα οικόπεδο, κόσμο να μπαινοβγαίνει και να μαζεύει σκουριασμένα σίδερα, άγρια βλάστηση και παραδίπλα ένα δάσος παρατημένο στη μοίρα του εδώ και πολλά χρόνια. Θέλει ανάπλαση, φτάνει να βρίσκει σύμφωνο τόσο τον ίδιο όσο και το φιλικά προσκείμενο συντονιστικό των κατοίκων.Δεν θα γίνουμε Αγγλία ποτέ. Χωρίς εισαγωγικά
Αγγλία δε θα γίνουμε ποτέ. Χωρίς εισαγωγικά. Στην Αγγλία επέλεξαν να επενδύσουν στο ποδόσφαιρο, να το κάνουν ελκυστικό στην οικογένεια και να βγάλουν στον αφρό την ιλουστρασιόν μορφή του. Εμείς προτιμάμε να μείνουμε κολλημένοι στα δόγματα, στα αυτοκόλλητα και στις αφίσες που διαβάζαμε πιτσιρικάδες και να μη χαλάσουμε τη σχέση μας με τους έχοντες σκληροπυρηνικές απόψεις, για να είμαστε για πάντα εδώ. Ούτως ή άλλως τα δικά μας παιδιά δεν πηγαίνουν στο γήπεδα. Έχουν επίπεδο.Και η "απάντηση" του Guardian όπως δημοσιεύτηκε στο iefimerida.gr από τις 7.05.2013!
This is Anfield: Η Λίβερπουλ διώχνει τους οπαδούς από το Ανφιλντ για να επεκτείνει το γήπεδό της
Γεγονός που, όπως αναλύει ο Guardian, έχει προκαλέσει αντιδράσεις.
Τους τελευταίους έξι μήνες, από τότε, δηλαδή, που η Λίβερπουλ εγκατέλειψε το σχέδιο κατασκευής νέου γηπέδου και στράφηκε στην επέκταση του Ανφιλντ, η δημοτική αρχή της πόλης άρχισε εκ νέου να προσπαθεί να εξαγοράσει τα σπίτια όσων κατοικούν στην περιοχή υπό την απειλή της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης. Τα αντίο των κατοίκων είναι πικρά. Γεμάτα οργή για την παρακμή στην οποία εξωθείται η περιοχή, αλλά και για την τακτική της Λίβερπουλ να αγοράζει τα σπίτια και να τα αφήνει άδεια.
Ορισμένοι κάτοικοι αρνούνται να εγκαταλείψουν τις οικίες τους μη αποδεχόμενοι τις χαμηλές προσφορές του δήμου. Θεωρούν πως για να αποχωρήσουν πρέπει να λάβουν αρκετά χρήματα για να αποκτήσουν καινούριο σπίτι, αλλά και για να αποζημιωθούν για τα χρόνια εγκατάλειψης, τη στασιμότητα, την παρακμή και την εγκληματικότητα που έχουν... χτυπήσει το Ανφιλντ. Αρνούνται, επίσης, να δεχτούν πως πρέπει να φύγουν για να βγάλoυν περισσότερα χρήματα οι Αμερικανοί ιδιοκτήτες του συλλόγου.
«Η Λίβερπουλ έφερε την παρακμή στην περιοχή»
«Δεν μετακομίζω, με διώχνουν», είπε χαρακτηριστικά στον Guardian ιδιοκτήτης σπιτιού στην Λόθερ Ρόουντ. Το διπλανό του σπίτι έχει ήδη αγοραστεί από το δήμο κι έχει αφεθεί στον μαρασμό. Οι οπαδοί της Λίβερπουλ είναι απογοητευμένοι επειδή η Λίβερπουλ άρχισε να αγοράζει σπίτια στο συγκεκριμένο δρόμο που είναι πίσω από το Main Stand χωρίς να διευκρινίσει τους λόγους. Για την ακρίβεια η Λίβερπουλ δεν πήγε καν η ίδια στους ιδιοκτήτες. Εξουσιοδότησε ένα πρακτορείο για να κάνει τις διαπραγματεύσεις ή αγόραζε τα σπίτια μέσω τρίτων. Ετσι, οι κάτοικοι έμειναν να πιστεύουν ότι υπήρχε ένα σχέδιο υποτίμησης της περιοχής. Η Λίβερπουλ ουδέποτε ανέλυσε επίσημα τα σχέδιά της και αρνήθηκε να σχολιάσει όταν της ζητήθηκε.
Ο πρώτος που πούλησε το σπίτι του στη Λίβερπουλ το 1996 ήταν ο Χάουαρντ Μακφέρσον. Εκτοτε η οικία του μένει άδεια. «Το Ανφιλντ ήταν μια πολύ καλή περιοχή, δεν είχε καμία σχέση με τη σημερινή κατάσταση», δήλωσε και συνέχισε: «Τα οικονομικά προβλήματα της δεκαετίας του '90 είχαν επιπτώσεις, αλλά η Λίβερπουλ επιτάχυνε την κατάσταση κι έφερε την παρακμή με το να αγοράζει καλά σπίτια και να τα αφήνει άδεια».
Η Λίβερπουλ κατέφυγε στη τακτική της... υπόγειας εξαγοράς των σπιτιών γύρω από το Ανφιλντ στην προσπάθεια να μεγαλώσει το γήπεδό της για να μην δει την... πλάτη της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κι έπειτα από την αποτυχία της να κατασκευάσει το νέο Centenary Stand επειδή το 1990 οι δύο ηλικιωμένες αδερφές Τζόαν και Νόρα Μέισον, αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν το σπίτι τους στην οδό Κέμλιν, με αποτέλεσμα να μπλοκάρουν τα έργα.
Τα στοιχεία από το κτηματολόγιο δείχνουν πως η Λίβερπουλ μόνο στο διάστημα 1996 - 2000 αγόρασε 10 σπίτια στη Λόθερ Ρόουντ. Το σχέδιο της Λίβερπουλ αποκαλύφθηκε το 1999 από τοπική εφημερίδα. Τα σπίτια που αγόρασε η Λίβερπουλ επρόκειτο να κατεδαφιστούν στο πλαίσιο της ανακαίνισης με το όνομα «Anfield Plus».
Την ίδια χρονιά η πυρκαγιά σε ένα από τα οικήματα ιδιοκτησίας Λίβερπουλ πήρε φωτιά και προκάλεσε το θάνατο τριών κατοίκων. Οι έντονες αντιδράσεις των ντόπιων ανάγκασαν τη Λίβερπουλ να κάνει πίσω και να προσπαθήσει να φτιάξει νέο γήπεδο σε άλλη περιοχή, αλλά ούτε κι αυτό φαίνεται εφικτό. Ετσι, η Λίβερπουλ στράφηκε ξανά στην ανακαίνιση του Ανφιλντ μέσω καταδάφισης των σπιτιών στη Λόθερ Ρόουντ και στην Αλροϊ Ρόουντ και ένας νέος γύρος διαπραγματεύσεων με τους κατοίκους έχει αρχίσει. «Είναι ντροπιαστικό», δήλωσε ο Μπιλ Χίγκαμ, ιδιοκτήτης σπιτιού στην οδό Αλροϊ που του προτάθηκε να το πουλήσει έναντι μόλις 55.000 λιρών και συνέχισε: «Ρήμαξαν την περιοχή, μας διώχνουν και τώρα θέλουν τα σπίτια μας για ένα... τραγούδι. Μπορούν να πληρώσουν αξιοπρεπώς τον καθένα από εμάς με ένα ποσό μικρότερο από το συμβόλαιο ενός ποδοσφαιριστή».
«Το You'll never walk alone ισχύει μόνο μέσα στο γήπεδο»
«Στο γήπεδο παίζουν το You'll never walk alone, αλλά εκείνοι άφησαν εντελώς μόνους κι αβοήθητους όσους ζουν γύρω από το γήπεδο», συμπληρώνει ο Ντάγκαν, ένας πιστός οπαδός της Λίβερπουλ.
«Είναι οι χειρότεροι γείτονες στον κόσμο, δεν ενδιαφέρονται για τίποτα, ενώ έπειτα από τη ζημιά που μας έχουν προκαλέσει θα έπρεπε να μας φέρονται τουλάχιστον με αξιοπρέπεια», λέει Πάντι ΜακΚέι, ο οποίος αρνείται την πρόταση να πουλήσει το σπίτι του για να εξυπηρετήσει τα πλάνα του συλλόγου.
Το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του Guardian καταλήγει: «Οι εναπομείναντες γείτονες της Λίβερπουλ βιώνουν ορισμένες από τις χειρότερες συνθήκες διαβίωσης στη Μεγάλη Βρετανία και έχουν να αντιμετωπίσουν και τις χαμηλές προσφορές εξαγοράς των σπιτιών τους προκειμένου να ανοίξουν δρόμο για τα σχέδια της ομάδας. Στην Πρέμιερ Λιγκ του 21ου αιώνα, this is Anfield»...
Μη δίνετε ιδέες και αρχίσουν οι αναγκαστικές απαλλοτριώσεις και εδώ!!! Από ποιον λέτε να αρχίσουμε;;;
ΑπάντησηΔιαγραφή