Αν και από κανένα στοιχείο δεν προκύπτει η ανάγκη της ΑΕΚ για γήπεδο 33.000+ θέσεων, θέλουν τυφλά το σχέδιο Μελισσανίδη, το οποίο για πολλούς λόγους... είναι στα όρια του αδύνατου να υλοποιηθεί...

Αναδημοσίευση από το aek-watch.gr

ΜΙΑ ΑΠΟΡΙΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΝΑΛΥΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
(ΔΕΝ ΘΑ ΛΥΝΟΥΜΕ ΜΟΝΟ)

Υπάρχει μια κοινή απορία σˊ όλους τους «παρατηρητές» την οποία σήμερα επιθυμούμε να μοιραστούμε μαζί σας με την ελπίδα ότι κάποιος από εσάς θα γνωρίζει την απάντηση. Η απορία μας είναι σχετικά με τα κείμενα που γράφονται και αφορούν την προσέλευση του κόσμου μετά από σερί επιτυχημένων αποτελεσμάτων. 

Διαβάσαμε το ίδιο κομμάτι σε περισσότερες από δύο ιστοσελίδες. Ο συντάκτης του ήταν βέβαιος ότι μετά τις 3 νίκες στο Πρωτάθλημα του Νότιου ομίλου της Βˊ Εθνικής και τον ενθουσιασμό που αυτές είχαν φέρει στον «κόσμο της Α.Ε.Κ.», στο παιχνίδι με τον Ηρακλή Ψαχνών θα είχε πολύ κόσμο (φτάνει να ΄ναι ευνοϊκός και ο καιρός που λέει και το τραγούδι)! Ξεπερνώντας τον πειρασμό να σχολιάσουμε τα σχετικά με τον υποτιθέμενο ενθουσιασμό από τα νικηφόρα αποτελέσματα, ας ασχοληθούμε λίγο με τα νούμερα που αφορούν τόσο τα εισιτήρια όσο και τις εισπράξεις.

Προτού δούμε τι προκύπτει από τις επίσημες εκκαθαρίσεις, πρέπει να σχολιάσουμε τον αριθμό των διαρκείας που πουλήθηκαν πέρισυ και φέτος και να εξετάσουμε τι συμπέρασμσ μπορεί να εξαχθεί από τον αριθμό τους. 

Πέρισυ πουλήθηκαν συνολικά 12.000 διαρκείας. Από αυτά περίπου 2.000 ήταν πολύ φθηνά διαρκείας τα οποία δόθηκαν σε ανέργους. Συνεπώς μπορούμε να θεωρήσουμε ότι ο «σωστός» αριθμός είναι λίγο πάνω από 10.000 κομμάτια.

Φέτος οι πωλήσεις ήταν κατώτερες από το νούμερο αυτό και κινούνται σε τετραψήφιο και όχι πενταψήφιο αριθμό. Παρατηρείται δε το κατˊ εξοχήν ελληνικό φαινόμενο να υπάρχει αγοραστικό ενδιαφέρον για τα εισιτήρια διαρκείας είτε λιγο πρίν είτε την ημέρα που λήγει η περίοδος πώλησης. Το αποτέλεσμα είναι να δίνονται συνεχείς παρατάσεις. Βέβαια μερικοί «κακοπροαίρετοι» ισχυρίζονται ότι η περίοδος πώλησης θα τελειώσει όταν πιάσουμε τα 10.000 κομμάτια (τουλάχιστον), οπότε και θα υπάρξουν και οι σχετικές ανακοινώσεις.

Είναι πλέον σκόπιμο να δούμε τα δεδομένα της φετινής (μέχρι στιγμής) προσέλευσης για να είμαστε σε θέση να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα.

Στον αγώνα με την Ρόμα κόπηκαν (από τα μπλόκ) 27.612 εισιτήρια με εισπράξεις 171.630 Ευρώ με αναλογία 6,21 Ευρώ ανά εισιτήριο (βλέπε εδώ).

Στόν αγώνα με τον Απόλλωνα Σμύρνης κόπηκαν 19.385 εισιτήρια με εισπράξεις 121.165 Ευρώ και αναλογία 6,25 Ευρώ ανά εισιτήριο (βλέπε εδώ).

Στόν τελευταίο αγώνα με τον Ηρακλή Ψαχνών για το Κύπελλο Ελλάδας (τον αγώνα που υποτίθεται ότι περίμεναν πολύ κόσμο) κόπηκαν 7.852 εισιτήρια και εισπράχθηκαν 22.905 Ευρώ με αναλογία 2,92 Ευρώ ανά εισιτήριο (βλέπε εδώ).

Σημείωση: Οι παραπάνω αναλογίες εμπεριέχουν τον Φ.Π.Α. αφού στις εισπράξεις αναφέρεται το μικτό ποσό και επίσης δεν σημειώνεται διαφορετικά. 

Τόσο πέρισυ όσο και φέτος μεγάλο μέρος των εισιτηρίων διαρκείας πήγαν στην Α.Μ.Κ. της «Δικέφαλος 1924 Α.Ε.» μειώνοντας αντίστοιχα τα έσοδα από τις πωλήσεις των εισιτηρίων. Φέτος το 80% των εισιτηρίων διαρκείας πήγε στον «κουμπαρά του γηπέδου». Για να πάρετε μια ιδέα ας δούμε ένα παράδειγμα:

Πολύ μεγάλο μέρος των πωλήσεων (στοιχηματίζουμε) αποτελούν τα διαρκείας των 300 Ευρώ. Από τα λεφτά αυτά μόνο τα 60 Ευρώ (με τον Φ.Π.Α. 13%) πήγαν για τα εισιτήρια (βλέπε εδώ). Αυτό σημαίνει πώς μετά την αφαίρεση του Φ.Π.Α. (αποφορολόγηση) απομένουν 53,10 Ευρώ (60/1,13) τα οποία πρέπει να επιμεριστούν στο σύνολο των αγώνων όλης της χρονιάς. Η Α.Ε.Κ. θα παίξει (12 αγώνες συν 3 για τα πλέϊ όφ συν άλλους 3 για Κύπελλο συν 2 φιλικά) συνολικά 20 αγώνες στο γήπεδο της. Συνεπώς η αναλογία του εισιτηρίου ανά παιχνίδι είναι 2,66 Ευρώ (καθαρά) ή 3,00 Ευρώ με Φ.Π.Α. Αντίστοιχα αν το σύνολο των χρημάτων (300 Ευρώ) καταλογίζονταν στον ίδιο αριθμό αγώνων θα είχαμε αναλογία εισιτηρίου στα 15 Ευρώ ανά αγώνα.

Με τα δεδομένα λοιπόν αυτά μπορούμε πλέον να ερμηνεύσουμε τα στοιχεία που προκύπτουν από τις εκκαθαρίσεις των ως τώρα εντός έδρας αγώνων. 

Η αναλογία εισιτηρίου του αγώνα με την Ρόμα είναι χαμηλή αλλά όχι τόσο όσο αυτή με τον Ηρακλή Ψαχνών γιατί περιλαμβάνει πολλά απλά εισιτήρια τα οποία όσο φθηνά και αν ήταν τιμώνταν από 10 Ευρώ και πάνω. Όμοια κατάσταση προκύπτει και για τον αγώνα με τον Απόλλωνα Σμύρνης. Σημειώστε ότι στο αγώνα με την Ρόμα τα συνολικά εισιτήρια είναι πάνω από τριπλάσια σε σχέση με τις ως τότε πωλήσεις διαρκείας (περίπου στις 8.000) ενώ με τον Απόλλωνα είναι τουλάχιστον διπλάσια. 

Η εκκαθάριση του αγώνα με τον Ηρακλή Ψαχνών όμως δίνει διαφορετική εικόνα και κατά τη γνώμη μας δίνει και το μέτρο πρεοσέλευσης του κόσμου σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι (εκτός αυτών με δυνατούς αντιπάλους). Στον αγώνα αυτόν η προσέλευση κινήθηκε κάτω από το νούμερο των διαρκείας και δεδομένου ότι πουλήθηκαν και απλά εισιτήρια η εξήγηση της χαμηλής αναλογίας είναι άλλου τύπου.

Είδαμε παραπάνω ότι μετά την αφαίρεση του 80% που πήγε για το γήπεδο στα διαρκείας των 300 Ευρώ, η αναλογία του υπόλοιπου 20% στα εντός έδρας παιχνίδια διαμορφώθηκε στα 3 Ευρώ με Φ.Π.Α. Με την ίδια συλλογιστική η αναλογία των φθηνότερων διαρκείας των 150 Ευρώ (στο πέταλο) διαμορφώνεται στο 1,50 Ευρώ. 

Γνωρίζουμε όλοι μας ότι σε κάθε παιχνίδι το πέταλο (όπου και η Original) γεμίζει σε ποσοστό σχεδόν 100%. Άρα σε κάθε παιχνίδι που η προσέλευση θα είναι κάτω ή ακόμη και κοντά στον αριθμό των πωληθέντων διαρκείας η αναλογία θα εμφανίζεται ιδιαιτέρως χαμηλή. Δεδομένου ότι η Original έχει σταθερή προσέλευση στα παιχνίδια είναι ευνόητο ότι τα 7-8.000 εισιτήρια ανά αγώνα (όπως και πέρισυ) είναι ο μέσος όρος προσέλευσης σε όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια εκτός αυτών με τους δυνατούς αντιπάλους. Βέβαια σε εξαιρετικές περιπτώσεις (π.χ. με πολύ καλό καιρό) η προσέλευση θα μπορούσε να είναι και διπλάσια, χωρίς όμως αυτό ν’ αλλάζει πολύ την ουσία των πραγμάτων που είναι η αποχή της πλειοψηφίας των ΑΕΚτζήδων από το γήπεδο.

Στο σημερινό μας κείμενο δεν θ’ αναφερθούμε στους λόγους της αποχής αυτής. Αυτό θα το κάνουμε στο (κοντινό) μέλλον. Σήμερα θα επιχειρηματολογήσουμε σχετικά με την τιμή των εισιτηρίων και τους κινδύνους που κρύβονται από την ως τώρα αντιμετώπιση του ζητήματος. Προκειμένου δε να γίνουμε ακόμη περισσότερο κατανοητοί θα χρησιμοποιήσουμε ως παράδειγμα την αντίδραση των σινεμά στην μείωση της προσέλευσης εξαιτίας (κυρίως) της κρίσης. 

Η αντίδραση των σινεμά στην μείωση της προσέλευσης ήταν τα πακέτα προσφορών τα οποία, εκτός των μειωμένων τιμών που ήδη ίσχυαν για όσους ήταν κάτοχοι καρτών μελών λεσχών των κινηματογράφων (π.χ. Clubcineφίλοι), περιλαμβάνουν την αγορά 2 εισιτηρίων στην τιμή του ενός σε συγκεκριμένες μέρες κάθε βδομάδα. Κατά τ’ άλλα η τιμολογιακή πολιτική (αν και μειώθηκαν οι βασικές τιμές των εισιτηρίων) δεν άλλαξε ουσιαστικά, αφού είτε πάει κάποιος να δει την ίδια ταινία στις 5 το απόγευμα είτε στις 8:30 το βράδυ θα πληρώσει το ίδιο εισιτήριο (στο εξωτερικό υπάρχουν χρεώσεις ανάλογα με την ώρα προβολής). Επίσης την ίδια τιμή θα πληρώσει κάποιος είτε δεί την ταινία την πρώτη βδομάδα προβολής της είτε την έκτη. Ως αποτέλεσμα τα εισιτήρια των ημερών της προσφοράς είναι περισσότερα αρκετές φορές και από αυτά του Σαββάτου ή της Κυριακής οπότε και λόγω της αργίας του Σαββατοκύριακου είναι ευκολότερο να πάει κάποιος στο σινεμά.

Είναι ευνόητο ότι, όπως οι ιδιοκτήτες των κινηματογραφικών αιθουσών έχουν χειριστεί το θέμα, με την τακτική αυτή έχει πλέον καθιερωθεί μιά νέα κατάσταση από την οποία το πιθανότερο είναι πως δεν θα μπορέσουν να επανέλθουν ποτέ στην προηγούμενη (πρό κρίσης). Πρέπει να θεωρείται δεδομένο πως από τη στιγμή που ο «πελάτης εκπαιδεύτηκε στο νέο καθεστώς» δεν θα θελήσει να επανέλθει στο προηγούμενο, κυρίως επειδή από δώ και πέρα εξαιτίας του ανταγωνισμού οι τιμές (συνυπολογίζοντας τις προσφορές) θα παραμείνουν χαμηλές. Θα ήταν όμως λάθος να θεωρήσουμε ότι οι επιχειρηματίες είναι «χαμένοι» από αυτή την πολιτική. Κερδίζουν (το πόσα μπορεί κάποιος να το υπολογίσει μόνο «από μέσα») από τις «οικονομίες κλίμακας», δηλαδή από τα λεφτά που μπορεί πλέον να ξοδέψει ευκολότερα ο πελάτης στο μπάρ του σινεμά.

Στα καθ’ ημάς τώρα. Από την περσινή σεζόν έχει καθιερωθεί το αντίτιμο των 5 Ευρώ ως το φθηνότερο εισιτήριο. Η παροχή αυτού του φθηνού εισιτηρίου ήταν η αντίδραση της διοίκησης στην «λαϊκή απαίτηση» για φθηνό εισιτήριο προκειμένου όσοι είχαν μείνει είτε άνεργοι είτε υποαπασχολούνταν να μπορούν ευκολότερα να έρθουν στο γήπεδο. Επιπρόσθετα τα άτομα αυτά είτε δεν έχουν λεφτά είτε δεν ενδιαφέρονται να συνεισφέρουν στον «κουμπαρά για το γήπεδο» («μόνο την Α.Ε.Κ. θέλουμε να βλέπουμε, δεν μας νοιάζουν οι μετοχές»). Την στάση αυτή μεγάλης μερίδας ειδικά των οργανωμένων (αλλά όχι αποκλειστικά και μόνο αυτών) την είχαμε καταδείξει στα άρθρα μας σχετικά «με το τι θέλει ο κόσμος της Α.Ε.Κ.» (βλέπε εδώ & εδώ). Είναι αμφίβολο αν αυτός ο κόσμος θα πληρώσει ακριβότερο ειστήριο από αυτό στην «Αγιά Σοφιά» όχι μόνο επειδή κανείς οικειοθελώς δεν θα πληρώσει παραπάνω (όταν μπορεί ν’ ασκήσει πίεση για συνέχιση της ίδιας πρακτικής) αλλά κυρίως επειδή δεν έχει να πληρώσει. Ουσιαστικά μιλάμε για έναν κόσμο ο οποίος χαρακτηρίζεται από χαμηλή ή και καθόλου ειδίκευση και αντίστοιχα χαμηλό εισόδημα ή/και μακροχρόνια παραμονή στην ανεργία ή την υποαπασχόληση. 

Όλα τα παραπάνω μπορούν να οδηγήσουν (αν δεν έχουν οδηγήσει ήδη) στην διαμόρφωση μιάς «διαπλεκόμενης» σχέσης στην οποία η Π.Α.Ε. (ή η Κ.Α.Ε. αντίστοιχα) θα κυριαρχεί δίνοντας «φθηνά εισιτήρια» σ’ αντάλλαγμα της υποστήριξης από την πλευρά τους. Δηλαδή σ’ αυτή την περίπτωση θα μιλάμε για την ύπαρξη ενός άτυπου «στρατού» (μηχανισμού) που θα κινητοποιείται κατά το δοκούν από την Π.Α.Ε. (ή εναλλακτικά την Κ.Α.Ε.). Τέτοιου είδους πρακτικές όμως είναι ξένες πρός την ομάδα μας, ενώ (τουλάχιστον πρός το παρόν) δεν έχουμε ενδείξεις ότι επιδιώκει κάτι τέτοιο η Π.Α.Ε. Από την άλλη θεωρούμε πώς το δικαίωμα του καθενός μας να μπορεί να πάει στο γήπεδο πρέπει να είναι αν όχι κατοχυρωμένο, τουλάχιστον σεβαστό.   

Οι «παρατηρητές» πιστεύουμε ότι η Α.Ε.Κ. στη συγκεκριμένη καμπή της ιστορίας της αλλά και μέσα στην οικονομική πραγματικότητα που βιώνουμε πρέπει με αίσθημα ευθύνης και μέσω της κοινωνιολογικής προσέγγισης η Π.Α.Ε. να βρεί μιά ισορροπημένη λύση στην τιμολογιακή πολιτική της. Γιατί σ’ ένα γήπεδο 33.000 θέσεων τα εισιτήρια του αγώνα με την Ρόμα θα γίνονται το πολύ 3-4 φορές τον χρόνο, ενώ τα εισιτήρια του αγώνα με τον Ηρακλή Ψαχνών θα είναι μάλλον ο κανόνας (το πολύ να κόβονται μέχρι 14.000 με πιό δυνατούς αντιπάλους και καλό καιρό), ενώ τα 20.000 του αγώνα με τον Απόλλωνα Σμύρνης άντε να γίνονται 1-2 φορές τη σεζόν. Συνεπώς η ομάδα θα πρέπει να υπολογίζει σε μειωμένα έσοδα (από τα εισιτήρια τουλάχιστον) σε σχέση με αυτά που ενδεχομένως μέχρι και πρίν από λίγο καιρό υπολόγιζε ότι θα μπορούσε να έχει. 

 

Όπως γράψαμε και παραπάνω επειδή νοιαζόμαστε πραγματικά για το καλό της «ενιαίας Α.Ε.Κ.» θα επανέλθουμε με προτάσεις στο (κοντινό ελπίζουμε) μέλλον.

Υ.Γ.1. Στην αρχή του κομματιού κάναμε λόγο για την απορία που έχουμε όλοι μας σχετικά με το τι επιδιώκουν όσοι γράφουν «για πολύ κόσμο στο γήπεδο» και τελικά (συνήθως) δεν επιβεβαιώνονται. Αν κάποιος ξέρει γιατί γράφονται αυτά τα κομμάτια και κυρίως που αποσκοπούν (γιατί γράφονται έτσι) θα μας ενδιέφερε να μας απαντήσει.

Υ.Γ.2. Δεδομένου ότι δεν ξέρουμε σε ποιόν ν’ απευθυνθούμε στην Π.Α.Ε. για να πάρουμε οποιεσδήποτε διευκρινίσεις σχετικά με τα παραπάνω, είναι ευνόητο ότι (όπως και στο παρελθόν) δεν θα έχουμε κανένα πρόβλημα ν’ ανασκευάσουμε αν έχουμε κάνει κάπου λάθος (αν και δεν το πιστεύουμε). Ωστόσο θα ήταν χρήσιμο για όλους μας να δώσει επίσημα διευκρινίσεις η Π.Α.Ε. ειδικά σχετικά με το πώς εμφανίζονται σε κάθε αγώνα τα διαρκείας. Έτσι κι’ αλλιώς η εκκαθάριση κάθε αγώνα έχει ενδιαφέρον τόσο για την Ερασιτεχνική όσο και γι’ άλλους που πληρώνονται με ποσοστά. Στο κάτω-κάτω οι «καλοί λογαριασμοί» είναι αυτοί που χτίζουν την «φήμη» και άρα την «πελατεία» των επιχειρήσεων.

4 Νοέμβρη 2014.
παρατηρητήριο.