Έκλεισε το aekvoice.gr !!!

Αντί επιλόγου...

Τετάρτη, 05/11/14 15:34   |   Άκης Γεωργίου  

  

Ο Άκης Γεωργίου γράφει στη στήλη «Καππαδοκίας 2» για μία σελίδα που άνοιξε ένα βράδυ στην Τούμπα και που κλείνει σήμερα...

Ο Άκης Γεωργίου γράφει στη στήλη «Καππαδοκίας 2» για μία σελίδα που κλείνει...

Όλα τα πράγματα στη ζωή κάνουν το κύκλο τους. Το aekvoice έκανε τον δικό του... Δύσκολη μέρα σήμερα αλλά είναι αφιερωμένη σε όσους στήριξαν, κυρίως στον Φάνη και στον Τσακίρη και φυσικά σε όσους (είτε είναι ένας, δύο, είτε 100 και 1000) που θα τους λείψει. Ελπίζω σε αυτά τα χρόνια να ήμασταν όπως πρέπει απέναντι σε όσους διάβαζαν και πάνω από όλα απέναντι στην ΑΕΚ, παρά το γεγονός ότι ήμασταν ένα μείγμα «ότι να ‹ναι» με μερικές σταγόνες -έστω λίγες- σοβαρότητας...

Στόχος δεν ήταν να γίνει τούτο εδώ το διαδικτυακό μέρος ποτέ το... BBC, αλλά ένας ηλεκτρονικός αχταρμάς που θα χώραγε ολόκληρη την ΑΕΚ και θα την προσέγγιζε με σοβαρότητα, όπως αρμόζει στον χαρακτήρα της. Και που φυσικά θα στήριζε -με την όποια δυναμική του, έστω και μικρή- στα δύσκολα. Δόξα τω Θεώ τα δύσκολα ήταν πολλά. Περισσότερα από τα καλά.

Το γηπεδικό ξεκίνημα του aekvoice έγινε ένα ωραίο βράδυ στην Τούμπα, στην πρώτη φορά στη ζωή μου που είδα εκτός έδρας αγώνα της ΑΕΚ από πλάγια εξέδρα έχοντας μπροστά ένα λάπτοπ και όχι το πίσω μέρος της κουκούλας ενός γνωστού μου, όταν ο Δέλλας το πήρε πάνω του και έστειλε την ομάδα στον Τελικό.

Σταθμός του ο υποβιβασμός με το «Τίτλοι τέλους» στο βασικό που το βλέπω καμιά φορά και με πιάνει ακόμα η καρδιά μου. Σήμερα το σάιτ γράφει τους δικούς του «Τίτλους τέλους», αποχαιρετώντας όλους εσάς που «κυκλοφορούσατε» κάπου γύρω του. Την εποχή, δηλαδή, που η ΑΕΚ προσπαθεί να πάρει την ευθεία της και να μπει στο λάκκο με τα θηρία (όχι φυσικά αγωνιστικά...) ενόψει της νέας σεζόν.

Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα να γράφεις αυτό το κείμενο. Αν και όσα έγιναν μέσα σε αυτά τα χρόνια είναι αρκετά για να γράψεις ακόμα και βιβλίο. ΟΚ, άμα το τραβήξεις λίγο...

Γενικά η ζωή είναι απλά στιγμές. Καλές, κακές. Και μέσα τα αποτελούν οι άνθρωποι. Μία -αγαπημένη- σελίδα κλείνει, μία άλλη ανοίγει. Με αυτά τα τετριμμένα κλισέ, θα ήθελα να κάνω μία μικρή στροφή προς τα πίσω, στο πρώτο απόγευμα και να ευχαριστήσω τον αδερφό μου, Μιχάλη Παυλή που είχε την υπομονή να βγάλουμε μαζί την πρώτη βάρδια με καφέδες, κοτόπουλο και μπίρες κάπου στη Δεκελείας. Την εποχή που αμφότεροι δεν είχαμε στον ήλιο μοίρα και που η επιστροφή της ΑΕΚ στη Φιλαδέλφεια περνούσε μέσα από κάτι συναντήσεις-φεστιβάλ ανυποληψίας ανάμεσα στον Σταύρο Αδαμίδη και τη χήρα του πρώην Δημάρχου, Αποστολάκη..

Τα λέμε...

πηγή: aekvoice.gr