Ποδόσφαιρο, οικονομία και πολιτική

Κατά καιρούς έχουν εμφανιστεί στο ελληνικό περιβάλλον του επαγγελματικού ποδοσφαίρου κάτι ξυπνοπούλια που πιστεύουν ότι προσεγγίζοντας μια ομάδα με πολύ κόσμο μπορούν να κάνουν τους προέδρους, τους επενδυτές και γενικά τους σωτήρες, με τα λεφτά του απλού φιλάθλου. Έχουμε ζήσει κι εμείς στην ΑΕΚ ανάλογες περιπτώσεις με τελευταία αυτή των Supporters, όταν έβγαινε ο Αδαμίδης και η παρέα του και έλεγε στον λαό της ΑΕΚ με απύθμενο θράσος ότι πρέπει να αποφασίσει τη ΑΕΚ θέλει. «Όσο περισσότερα χρήματα μαζέψουμε τόσο καλύτερες μεταγραφές θα κάνουμε» έλεγε ο παλίκαρος.


Ένα τέτοιο σχέδιο που βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη είναι η «Παναθηναϊκή Συμμαχία» του εφοπλιστή και καναλάρχη Γιάννη Αλαφούζου, που παρόλο που είναι εφοπλιστής και καναλάρχης ζητάει τα λεφτά του φουκαρά του μέσου οπαδού του Παναθηναϊκού για να τρέξει την ποδοσφαιρική εταιρεία που έχει αναλάβει. Το πόσο πολύ έχει αγκαλιάσει ο κόσμος του Παναθηναϊκού την προσπάθεια του, μπορεί να το καταλάβει κάποιος από τα 30 ολόκληρα άτομα που συμμετείχαν στην ετήσια γενική απολογιστική συνέλευση της «Αλαφουζικής Συμμαχίας» όπως μ΄ αρέσει να τη λέω εγώ. Κορυφαίο της υπόθεσης είναι ότι τη στιγμή που λάμβανε χώρα η συνέλευση στον «Τάφο του Ινδού» έξω από το κλειστό, 200 περίπου φίλοι του Παναθηναϊκού παρακολουθούσαν σε γιγαντοοθόνη τον αγώνα βόλεϊ της ομάδας τους με τον Ολυμπιακό.

Η απήχηση του ποδοσφαίρου στις λαϊκές μάζες δε θα μπορούσε να μείνει αναξιοποίητη από τους επικεφαλής της τάξης που μα πίνει το αίμα. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι είδαν στο ποδόσφαιρο την ευκαιρία για εκμετάλλευση φθάνοντας ακόμα στη διαστρέβλωση των μηνυμάτων που δίνει το ίδιο το παιχνίδι. Αυτό συμβαίνει από τις τοπικές ομάδες που αναλαμβάνουν να τις κάνουν μεγάλες και τρανές τοπικοί μικροκαρχαρίες, μέχρι τις διοργανώσεις του ποδοσφαίρου που έχουν παγκόσμια απήχηση, όπως για παράδειγμα το Τσάμπιονς Λινγκ και το Μουντιάλ, που θεωρείται η κορυφαία όλων και δεν θα μπορούσε να μείνουν σε αμιγώς αγωνιστικά πλαίσια. Αντίθετα, τα παραδείγματα μέχρι σήμερα δείχνουν ότι αποτελούν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για εφοπλιστές, βιομηχάνους, μεγαλέμπορους και των καλοπληρωμένων υπαλλήλων τους, να περάσουν μηνύματα, να πραγματοποιήσουν τα δικά τους παιχνίδια συμφερόντων, να ασκήσουν πολιτική ή να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα προς όφελός τους. Από τις πρώτες δεκαετίες του περασμένου αιώνα μέχρι σήμερα η ιστορία του ποδοσφαίρου είναι δεμένη με περιστατικά εκμετάλλευσης, οικονομικής ή πολιτικής. Οι αντιστάσεις εξαρτώνται από την ωρίμανση της οπαδικής συνείδησης.

Παναγιώτης Αλιατάς

πηγή: aek-live.gr