Οικονομικά βγήκα κερδισμένος από την μη αξιολόγηση στο δημόσιο είτε ως υπάλληλος είτε ως διδάσκων. Και βγήκα κερδισμένος, γιατί η πιθανή αξιολόγηση και αξιοποίησή μου στο δημόσιο, δεν θα μου άφηνε χρόνο να δουλέψω ταυτόχρονα και στον ιδιωτικό τομέα. Αξίζει να πω, ότι για να αναγκάσω διοικούντες και συνδικαλιστές, να ξεφύγουν από την κομματοκρατία και μη αξιολόγηση, προσέφευγα σε πρότυπες μελέτες και εργασίες. Μελέτες τις οποίες και βράβευαν χωρίς μάλιστα να θέλουν. Το γελοίο με τους κομματικούς εγκάθετους – διοικούντες ήταν το εξής. Ενώ με άφηναν στη μούχλα στο δημόσιο, όταν ανελάμβαναν υπεύθυνη θέση σε ιδιωτικούς οργανισμούς, τότε με καλούσαν να κάνω τους ίδιους σχεδιασμούς και εργασίες που είχα προτείνει πριν στους ίδιους στο δημόσιο. Τόσο ξεφτίλες ήσαν. Φωτεινή εξαίρεση ο κος Γιάννης Τζανετάκος.
Τα ίδια και χειρότερα ισχύανε και στην εκπαίδευση ΚΕΚ, ΙΕΚ, εξαίρεση το ΕΛΚΕΠΑ (ίσως γι αυτό το κατάργησαν). Θυμάμαι δεκαετία του 90, που υποχρεώνανε να πας στην προεκλογική συγκέντρωση του κόμματος, για να ξαναδείς το όνομά σου στην κατάσταση των εκπαιδευτών. Τι να πρωτοπώ.
Και ενώ σιγά – σιγά άρχιζε να σταματά όλη αυτή η δυσωδία, να την και πάλι στα ρουθούνια.
Χαίρομαι που ως συνταξιούχος έχω πλέον την ελευθερία μου και δεν θα υποστώ και πάλι τις βιαιότητες των κομματικών εγκαθέτων. Οι «κωλοέλληνες» όπως έλεγε και ο Σαββόπουλος, γίνονται και πάλι καθεστώς. Το πρυταναριό και οι φοιτητοπατέρες, αγωνίζονται για να μην αλλάξει τίποτα, αφού όλα ήσαν ωραία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου