Σχεδόν
τρεις μήνες χρειάστηκε ο πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνέδριου Ν. Αγγελάρας
για να δημοσιοποιήσει την απόφαση της Μείζονος Επταμελούς Σύνθεσης του
ανώτατου δημοσιονομικού δικαστηρίου, με την οποία ανατράπηκαν οι
προηγούμενες αποφάσεις και κρίθηκε ότι «δεν κωλύεται η υπογραφή του
σχεδίου προγραμματικής σύμβασης» ανάμεσα στην περιφέρεια Αττικής και τον
ΠΑΟ, με την οποία θα χαριστούν 7 εκατ. ευρώ στον κεπιταλιστή Αλαφούζο
για να κατασκευάσει σουΐτες και πρόσθετες κερκίδες σ’ ένα γήπεδο που
χρησιμοποιείται αποκλειστικά για τις μπίζνες της ανώνυμης εταιρίας ΠΑΕ
ΠΑΟ.
Η απόφαση δεν περιλαμβάνει καμιά ιδιαίτερη νομική επιχειρηματολογία (θα μιλήσουμε αναλυτικά παρακάτω γι’ αυτό), οπότε η καθυστέρηση στην έκδοσή της (μολονότι η πλευρά Αλαφούζου είχε προ καιρού διαρρεύσει ότι δικαιώνεται) μπορεί ν’ αποδοθεί μόνο στην προσπάθειά του να πετύχει ομοφωνία στην εισήγησή του (ήταν πρόεδρος και εισηγητής στην υπόθεση!). Δεν το πέτυχε απολύτως, καθώς μία σύμβουλος μειοψήφισε. Η άποψή της, την οποία θα παρουσιάσουμε παρακάτω, προσφέρει το μέτρο για να κρίνουμε ως κοινωνικά και πολιτικά σκανδαλώδη την απόφαση.
Για να περάσει αυτή η απόφαση, που ανέτρεψε τις κρίσεις δύο προηγούμενων οργάνων του Ελεγκτικού Συνέδριου (Ε’ Κλιμακίου και VI Τμήματος), χρειαζόταν δύο προπαρασκευαστικές πράξεις, οι οποίες αναφέρονται. Η πρώτη ήταν η συναίνεση της διοίκησης Δούρου στην Περιφέρεια, η οποία όχι μόνο δεν κατήγγειλε τη σύμβαση που είχε υπογράψει η διοίκηση Σγουρού, αλλά και ενέγραψε το κονδύλι των 7 εκατ. ευρώ στον προϋπολογισμό του 2015. Στη συνέχεια, όταν το Ε’ Κλιμάκιο και στη συνέχεια το VI Τμήμα έκριναν ότι η σύμβαση προσκρούει στο νόμο και δεν πρέπει να υπογραφεί, η διοίκηση Δούρου αρνήθηκε να παρέμβει στη διαδικασία του ΕΣ, αφήνοντας τον Αλαφούζο να «παίζει μπάλα» μόνος του και χωρίς αντίπαλο. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός πως κατά τη συνεδρίαση του VI Κλιμακίου από την έδρα έγινε δυο φορές ερώτηση αν παρίσταται η Περιφέρεια και απάντηση δεν υπήρξε.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι στην απόφαση της Μείζονος Επταμελούς Σύνθεσης αναφέρεται με νόημα ότι η πίστωση των 7 εκατ. ευρώ προβλέφτηκε στον προϋπολογισμό του 2014, ενώ παραπέμπει σε «αντίστοιχη πρόβλεψη προϋπολογισμού οικονομικού έτους 2015, ο οποίος εγκρίθηκε με την 366/23.10.2014 απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου». Σημειώνεται, δηλαδή, ότι την απόφαση για χρηματοδότηση των έργων του Αλαφούζου επικύρωσαν δύο διαδοχικά Περιφερειακά Συμβούλια, με διαφορετικές πλειοψηφίες, επομένως υπάρχει ευρεία πολιτική συναίνεση! Η συνάντηση Δούρου-Αλαφούζου, πριν τη συνεδρίαση του VI Κλιμακίου του ΣΕ, μετά την οποία ο Αλαφούζος δήλωσε ότι η περιφερειάρχης θέλει να βοηθήσει, ενώ η Δούρου διέρρευσε ότι θα κρατήσει… ουδετερότητα, δεν απέδωσε τότε (το VI Κλιμάκιο αποφάσισε ότι η σύμβαση δεν πρέπει να υπογραφεί), απέδωσε όμως στην επόμενη φάση.
Η δεύτερη προπαρασκευαστική πράξη ήταν το δώρο που έκανε η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου στον Αλαφούζο, λίγο πριν παραδώσει τη σκυτάλη. Με πειρατική τροπολογία που ενσωματώθηκε στο νόμο-κουρελού 4315/2014 (ψηφίστηκε και δημοσιεύτηκε παραμονή Χριστουγέννων), παρέτεινε στα 10 χρόνια το όριο για την ολοκλήρωση της διπλής ανάπλασης και το γκρέμισμα του γηπέδου της Λεωφόρου, προσφέροντας έτσι το πρόσχημα στον πρόεδρο και την πλειοψηφία της Μείζονος Επταμελούς Σύνθεσης του ΕΣ να πουν πως πλέον υπάρχει μακροχρόνιος ορίζοντας για τη λειτουργία του γηπέδου, οπότε η… επένδυση δεν πάει στο βρόντο. Το σχετικό σημείο της απόφασης είναι πραγματικά προκλητικό: «Με τα δεδομένα αυτά το Δικαστήριο κρίνει ότι, ύστερα από την παράταση της λειτουργίας του γηπέδου με το άρθρο 10 παρ. 22 του ν. 4315/2014, ο χρόνος που καταλείπεται για τη νόμιμη λειτουργία αυτού – χωρίς να υπολογίζεται ενδεχόμενη στο μέλλον εκ νέου παράταση της λειτουργίας του – είναι επαρκής για να δικαιολογήσει τον αναπτυξιακό χαρακτήρα των προγραμματιζόμενων εργασιών αναβάθμισης των εν λόγω Αθλητικών Εγκαταστάσεων Ποδοσφαίρου (ΑΕΠ), με συνέπεια, με τη σύναψη της εν λόγω προγραμματικής σύμβασης, να μην γεννάται ζήτημα παραβίασης της αρχής της οικονομικότητας και της αποδοτικότητας»!
Πέρα απ’ αυτά, η Μείζων Επταμελής Σύνθεση του ΕΣ είχε να ξεπεράσει ένα νομικό βουνό, που όρθωσε με την απόφασή του το VI Τμήμα. Για να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται, παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα από την απόφαση του VI Τμήματος:
«Λαμβανομένου, επίσης, υπόψη ότι σκοπός της εφαρμοστέας εν προκειμένω διάταξης του ν. 4258/2014 είναι η επιχορήγηση, μεταξύ άλλων, των αθλητικών σωματείων για την επίτευξη του σκοπού τους, ήτοι την ανάπτυξη του ερασιτεχνικού αθλητισμού, από τα στοιχεία του φακέλου δεν προκύπτει ότι η επίμαχη χρηματοδότηση, η οποία πρόκειται να χρησιμοποιηθεί κατά το μεγαλύτερο τμήμα αυτής για την βελτίωση των εγκαταστάσεων του γηπέδου ποδοσφαίρου, εκπληρώνει το σκοπό αυτό, καθώς δεν αποδεικνύεται με ποιο τρόπο το αιτούν (σ.σ. δηλαδή ο Ερασιτέχνης ΠΑΟ) αντλεί οποιαδήποτε ωφέλεια, οικονομική ή άλλη, από τη λειτουργία του ποδοσφαιρικού γηπέδου. (…)
Σε κάθε δε περίπτωση, οι διατάξεις του ανωτέρω νόμου ως προς τον εκσυγχρονισμό των αθλητικών ποδοσφαιρικών εγκαταστάσεων αφενόςπροτάσσουν ως επιλογή τη μετεγκατάσταση των μεγάλων αθλητικών υποδομών που βρίσκονται εντός των πόλεων και αφετέρου παρέχουν απλώς τη δυνατότητα υλοποίησης επεμβάσεων βελτίωσης αυτών. Δεν είναι, όμως, διατάξεις αναγκαστικού δικαίου ούτε έχουν θεσπιστεί σε συμμόρφωση με υπερνομοθετικής ισχύος διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας, όπως αβασίμως προβάλλεται με την κρινόμενη αίτηση. Η τήρηση δε συγκεκριμένων προδιαγραφών των αθλητικών εγκαταστάσεων ποδοσφαίρου, που επιλέγουν να χρησιμοποιούν ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρίες και η συμμόρφωση αυτών με τις απαιτήσεις των κανονισμών διεξαγωγής εθνικών και διεθνών πρωταθλημάτων αποτελεί υποχρέωση των ιδίων και δεν συνιστά λόγο δημοσίου συμφέροντος που δικαιολογεί αποκλίσεις από την αρχή της χρηστής δημοσιονομικής διαχείρισης».
H απόφαση του VI Tμήματος επικαλούνταν το νόμο που προβλέπει τη χρηματοδότηση εγκαταστάσεων για την ανάπτυξη του ερασιτεχνικού αθλητισμού, ενώ στην προκείμενη περίπτωση πρόκειται για επέκταση των εγκαταστάσεων που χρησιμοποιεί μια ποδοσφαιρική ανώνυμη εταιρία, η οποία, αν θέλει να προσαρμόσει τις εγκαταστάσεις της στις προδιαγραφές των εθνικών και διεθνών πρωταθλημάτων, θα πρέπει να πληρώσει από την τσέπη της. Δεν υπάρχει σ’ αυτή την ανάγκη μιας ΠΑΕ λόγος δημόσιου συμφέροντος. Εθετε και έναν άλλο λόγο η απορριπτική απόφαση του VI Τμήματος. Οτι πρώτη επιλογή πρέπει να είναι η απομάκρυνση των μεγάλων αθλητικών εγκαταστάσεων από τα κέντρα των πόλεων και όχι η χρηματοδότησή τους με δημόσιο χρήμα με στόχο να μη φύγουν ποτέ από εκεί και να μην ανασάνει ποτέ η γύρω περιοχή.
Πώς ξεπέρασε αυτό το νομικό βουνό η πλειοψηφία της Μείζονος Επταμελούς Σύνθεσης του ΕΣ; Το παρέκαμψε αδιάφορα, ψελλίζοντας κάποιους αστείους νομικισμούς και επιστρατεύοντας πρόδηλα ψέματα.
Αναφέρει η υπέρ Αλαφούζου απόφαση πως με τις εργασίες που θα γίνουν«επιδιώκεται η εξυπηρέτηση, πλην άλλων, και σκοπών δημοσίου συμφέροντος, αφού οι εργασίες αυτές εκσυγχρονισμού θα έχουν ως αποτέλεσμα την ενίσχυση της ασφάλειας των αθλητών και των θεατών – καθώς και την αναγκαία προσαρμογή των εγκαταστάσεων προς τις διεθνείς προδιαγραφές, σύμφωνα με τους ειδικούς κανονισμούς της αρμόδιας Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας (UEFA) –, την καθημερινή λειτουργία του χώρου που συνδυάζεται με την ανάπτυξη νέων δραστηριοτήτων (πολιτιστικά και κοινωνικά δρώμενα, εμπορικοί χώροι κ.λπ.), την εναρμόνιση του κτιριακού όγκου του γηπέδου και των δραστηριοτήτων στο ευρύτερο περιβάλλον από άποψη τοπίου και δραστηριοτήτων και την επίτευξη της οικονομικής βιωσιμότητας του έργου».
Η «ενίσχυση της ασφάλειας αθλητών και θεατών» είναι ψέμα, διότι –όπως και στην ίδια την απόφαση περιγράφεται- τα έργα που θα γίνουν είναι η προσθήκη νέων κερκίδων με χώρους δημοσιογραφικών θεωρείων, η προσθήκη σουϊτών VIP στα 4 πέταλα του γηπέδου, η προσθήκη αίθουσας πολλαπλών χρήσεων πάνω από τη Θύρα 7 και η αναβάθμιση της όψης του γηπέδου. Τίποτε απ’ αυτά δεν έχει να κάνει με την ενίσχυση της ασφάλειας αθλητών και θεατών, στην οποία αναφέρεται κατ’ επανάληψη η απόφαση, διαπράττοντας πραγματικά πρόκληση. ‘Η μήπως είναι λόγος δημόσιου συμφέροντος η δημιουργία εμπορικών χώρων; Εμελλε να το ακούσουμε κι αυτό. ‘Η μήπως αποτελεί λόγο δημόσιου συμφέροντος (δηλαδή ενίσχυσης του ερασιτεχνικού αθλητισμού) η εναρμόνιση με τα στάνταρ της ΟΥΕΦΑ, που αφορά μόνο την ΠΑΕ ΠΑΟ;
Καταπέλτης είναι η άποψη της συμβούλου Ασημίνας Σαντοριναίου, η οποία μειοψήφισε:
«Η χρηματοδότηση της επίμαχης προγραμματικής σύμβασης από την Περιφέρεια Αττικής αντίκειται στην χρηστή δημοσιονομική διαχείριση, δεδομένου ότι σκοπός της εφαρμοστέας εν προκειμένω διάταξης του άρθρου 25 του ν. 4258/2014 είναι η επιχορήγηση, μεταξύ άλλων, των ερασιτεχνικών αθλητικών σωματείων για την επίτευξη του σκοπού τους, ήτοι την ανάπτυξη του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Επομένως, η επίμαχη χρηματοδότηση, η οποία πρόκειται να χρησιμοποιηθεί κατά το μεγαλύτερο τμήμα αυτής για την βελτίωση των εγκαταστάσεων του γηπέδου ποδοσφαίρου, σύμφωνα με τις ειδικές προδιαγραφές των εγκαταστάσεων για τη διενέργεια αγώνων των επαγγελματικών πρωταθλημάτων ποδοσφαίρου της A΄ και B΄ Εθνικής Κατηγορίας, δεν εκπληρώνει τον προαναφερόμενο σκοπό και, ως εκ τούτου, δεν είναι νόμιμη. Περαιτέρω, ακόμα και υπό την εκδοχή ότι η εν λόγω χρηματοδότηση εξυπηρετεί τους σκοπούς του ανωτέρω άρθρου 25 του ν. 4258/2014, είναι αντίθετη στη χρηστή δημοσιονομική διαχείριση ενόψει του ύψους της και λαμβανομένου υπόψη της δυσμενούς δημοσιονομικής συγκυρίας που ευρίσκεται η χώρα υπό το καθεστώς της οποίας διακινδυνεύονται βασικά κοινωνικά αγαθά των πολιτών. Οι ανωτέρω δε λόγοι δεν εξέλιπαν κατόπιν της ρύθμισης του άρθρου 10 παρ. 22 του ν. 4315/2014 με το οποίο παρατάθηκε η λειτουργία του γηπέδου».
Δύο απλά πράγματα λέει, με νομική γλώσσα, η μειοψηφίσασα σύμβουλος. Πρώτο, ότι εδώ δεν χρηματοδοτείται ο ερασιτεχνικός αθλητισμός, αλλά μια ποδοσφαιρική επιχείρηση με κερδοσκοπικό σκοπό. Δεύτερο, ότι είναι πρόκληση –ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία που στραγγαλίζεται ο ελληνικός λαός, στερούμενος βασικά κοινωνικά αγαθά- να χαρίζεται δημόσιο χρήμα για να κάνει πιο αποδοτικές τις μπίζνες της μια ποδοσφαιρική ανώνυμη εταιρία. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, γιατί χαρακτηρίζουμε πρόκληση την απόφαση της πλειοψηφίας της Μείζονος Επταμελούς Σύνθεσης του ΕΣ, υπό την καθοδήγηση του προέδρου του Ν. Αγγελάρα.
Η δικαστική πτυχή αυτής της υπόθεσης έκλεισε υπέρ του Αλαφούζου. Πλέον, επανερχόμαστε στην καθαρά πολιτική πτυχή, την οποία πρέπει πλέον να δούμε και ενόψει των νέων μνημονιακών-αντιλαϊκών μέτρων που η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ετοιμάζεται να συμφωνήσει με τους ιμπεριαλιστές δανειστές. Την ώρα που τα φιλανθρωπικού τύπου προγράμματα (σίτιση, στέγαση, ρεύμα, άλλες στοιχειώδεις ανάγκες) δε φτάνουν για να ανακουφίσουν στοιχειωδώς τη φτώχεια που καλπάζει, η Ρ. Δούρου και η συριζαίικη πλειοψηφία στο περιφερειακό συμβούλιο Αττικής θα χαρίσουν 7 εκατ. ευρώ στον Αλαφούζο για να φτιάξει σουΐτες και μαγαζιά σ’ ένα γήπεδο που έπρεπε ήδη να έχει γκρεμιστεί για ν’ ανασάνουν οι Αμπελόκηποι; Αν αυτοί –όπως δείχνει η μέχρι τα τώρα στάση τους- είναι αποφασισμένοι να πετάξουν λεφτά τις περιφέρειες στις μπίζνες του Αλαφούζου, εμείς δεν πρέπει να τους το επιτρέψουμε. Αυτά τα λεφτά να πάνε για κάλυψη κοινωνικών αναγκών.
ΥΓ. Μολονότι η απόφαση της Μείζονος Επταμελούς Σύνθεσης δημοσιεύτηκε στις 25 Μάη (εμείς με χίλια ζόρια καταφέραμε να την πάρουμε σήμερα), ο Αλαφούζος και τα παπαγαλάκια του δεν έκαναν κανένα θόρυβο για τη «δικαίωσή» τους. Η σιωπή τους είναι εύλογη. Είναι τέτοια η προκλητικότητα της απόφασης που θέλουν να πάρουν τα λεφτά στα μουλωχτά από την Περιφέρεια, για να μην ξεσηκωθεί ο κόσμος (ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία).
Η απόφαση δεν περιλαμβάνει καμιά ιδιαίτερη νομική επιχειρηματολογία (θα μιλήσουμε αναλυτικά παρακάτω γι’ αυτό), οπότε η καθυστέρηση στην έκδοσή της (μολονότι η πλευρά Αλαφούζου είχε προ καιρού διαρρεύσει ότι δικαιώνεται) μπορεί ν’ αποδοθεί μόνο στην προσπάθειά του να πετύχει ομοφωνία στην εισήγησή του (ήταν πρόεδρος και εισηγητής στην υπόθεση!). Δεν το πέτυχε απολύτως, καθώς μία σύμβουλος μειοψήφισε. Η άποψή της, την οποία θα παρουσιάσουμε παρακάτω, προσφέρει το μέτρο για να κρίνουμε ως κοινωνικά και πολιτικά σκανδαλώδη την απόφαση.
Για να περάσει αυτή η απόφαση, που ανέτρεψε τις κρίσεις δύο προηγούμενων οργάνων του Ελεγκτικού Συνέδριου (Ε’ Κλιμακίου και VI Τμήματος), χρειαζόταν δύο προπαρασκευαστικές πράξεις, οι οποίες αναφέρονται. Η πρώτη ήταν η συναίνεση της διοίκησης Δούρου στην Περιφέρεια, η οποία όχι μόνο δεν κατήγγειλε τη σύμβαση που είχε υπογράψει η διοίκηση Σγουρού, αλλά και ενέγραψε το κονδύλι των 7 εκατ. ευρώ στον προϋπολογισμό του 2015. Στη συνέχεια, όταν το Ε’ Κλιμάκιο και στη συνέχεια το VI Τμήμα έκριναν ότι η σύμβαση προσκρούει στο νόμο και δεν πρέπει να υπογραφεί, η διοίκηση Δούρου αρνήθηκε να παρέμβει στη διαδικασία του ΕΣ, αφήνοντας τον Αλαφούζο να «παίζει μπάλα» μόνος του και χωρίς αντίπαλο. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός πως κατά τη συνεδρίαση του VI Κλιμακίου από την έδρα έγινε δυο φορές ερώτηση αν παρίσταται η Περιφέρεια και απάντηση δεν υπήρξε.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι στην απόφαση της Μείζονος Επταμελούς Σύνθεσης αναφέρεται με νόημα ότι η πίστωση των 7 εκατ. ευρώ προβλέφτηκε στον προϋπολογισμό του 2014, ενώ παραπέμπει σε «αντίστοιχη πρόβλεψη προϋπολογισμού οικονομικού έτους 2015, ο οποίος εγκρίθηκε με την 366/23.10.2014 απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου». Σημειώνεται, δηλαδή, ότι την απόφαση για χρηματοδότηση των έργων του Αλαφούζου επικύρωσαν δύο διαδοχικά Περιφερειακά Συμβούλια, με διαφορετικές πλειοψηφίες, επομένως υπάρχει ευρεία πολιτική συναίνεση! Η συνάντηση Δούρου-Αλαφούζου, πριν τη συνεδρίαση του VI Κλιμακίου του ΣΕ, μετά την οποία ο Αλαφούζος δήλωσε ότι η περιφερειάρχης θέλει να βοηθήσει, ενώ η Δούρου διέρρευσε ότι θα κρατήσει… ουδετερότητα, δεν απέδωσε τότε (το VI Κλιμάκιο αποφάσισε ότι η σύμβαση δεν πρέπει να υπογραφεί), απέδωσε όμως στην επόμενη φάση.
Η δεύτερη προπαρασκευαστική πράξη ήταν το δώρο που έκανε η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου στον Αλαφούζο, λίγο πριν παραδώσει τη σκυτάλη. Με πειρατική τροπολογία που ενσωματώθηκε στο νόμο-κουρελού 4315/2014 (ψηφίστηκε και δημοσιεύτηκε παραμονή Χριστουγέννων), παρέτεινε στα 10 χρόνια το όριο για την ολοκλήρωση της διπλής ανάπλασης και το γκρέμισμα του γηπέδου της Λεωφόρου, προσφέροντας έτσι το πρόσχημα στον πρόεδρο και την πλειοψηφία της Μείζονος Επταμελούς Σύνθεσης του ΕΣ να πουν πως πλέον υπάρχει μακροχρόνιος ορίζοντας για τη λειτουργία του γηπέδου, οπότε η… επένδυση δεν πάει στο βρόντο. Το σχετικό σημείο της απόφασης είναι πραγματικά προκλητικό: «Με τα δεδομένα αυτά το Δικαστήριο κρίνει ότι, ύστερα από την παράταση της λειτουργίας του γηπέδου με το άρθρο 10 παρ. 22 του ν. 4315/2014, ο χρόνος που καταλείπεται για τη νόμιμη λειτουργία αυτού – χωρίς να υπολογίζεται ενδεχόμενη στο μέλλον εκ νέου παράταση της λειτουργίας του – είναι επαρκής για να δικαιολογήσει τον αναπτυξιακό χαρακτήρα των προγραμματιζόμενων εργασιών αναβάθμισης των εν λόγω Αθλητικών Εγκαταστάσεων Ποδοσφαίρου (ΑΕΠ), με συνέπεια, με τη σύναψη της εν λόγω προγραμματικής σύμβασης, να μην γεννάται ζήτημα παραβίασης της αρχής της οικονομικότητας και της αποδοτικότητας»!
Πέρα απ’ αυτά, η Μείζων Επταμελής Σύνθεση του ΕΣ είχε να ξεπεράσει ένα νομικό βουνό, που όρθωσε με την απόφασή του το VI Τμήμα. Για να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται, παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα από την απόφαση του VI Τμήματος:
«Λαμβανομένου, επίσης, υπόψη ότι σκοπός της εφαρμοστέας εν προκειμένω διάταξης του ν. 4258/2014 είναι η επιχορήγηση, μεταξύ άλλων, των αθλητικών σωματείων για την επίτευξη του σκοπού τους, ήτοι την ανάπτυξη του ερασιτεχνικού αθλητισμού, από τα στοιχεία του φακέλου δεν προκύπτει ότι η επίμαχη χρηματοδότηση, η οποία πρόκειται να χρησιμοποιηθεί κατά το μεγαλύτερο τμήμα αυτής για την βελτίωση των εγκαταστάσεων του γηπέδου ποδοσφαίρου, εκπληρώνει το σκοπό αυτό, καθώς δεν αποδεικνύεται με ποιο τρόπο το αιτούν (σ.σ. δηλαδή ο Ερασιτέχνης ΠΑΟ) αντλεί οποιαδήποτε ωφέλεια, οικονομική ή άλλη, από τη λειτουργία του ποδοσφαιρικού γηπέδου. (…)
Σε κάθε δε περίπτωση, οι διατάξεις του ανωτέρω νόμου ως προς τον εκσυγχρονισμό των αθλητικών ποδοσφαιρικών εγκαταστάσεων αφενόςπροτάσσουν ως επιλογή τη μετεγκατάσταση των μεγάλων αθλητικών υποδομών που βρίσκονται εντός των πόλεων και αφετέρου παρέχουν απλώς τη δυνατότητα υλοποίησης επεμβάσεων βελτίωσης αυτών. Δεν είναι, όμως, διατάξεις αναγκαστικού δικαίου ούτε έχουν θεσπιστεί σε συμμόρφωση με υπερνομοθετικής ισχύος διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας, όπως αβασίμως προβάλλεται με την κρινόμενη αίτηση. Η τήρηση δε συγκεκριμένων προδιαγραφών των αθλητικών εγκαταστάσεων ποδοσφαίρου, που επιλέγουν να χρησιμοποιούν ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρίες και η συμμόρφωση αυτών με τις απαιτήσεις των κανονισμών διεξαγωγής εθνικών και διεθνών πρωταθλημάτων αποτελεί υποχρέωση των ιδίων και δεν συνιστά λόγο δημοσίου συμφέροντος που δικαιολογεί αποκλίσεις από την αρχή της χρηστής δημοσιονομικής διαχείρισης».
H απόφαση του VI Tμήματος επικαλούνταν το νόμο που προβλέπει τη χρηματοδότηση εγκαταστάσεων για την ανάπτυξη του ερασιτεχνικού αθλητισμού, ενώ στην προκείμενη περίπτωση πρόκειται για επέκταση των εγκαταστάσεων που χρησιμοποιεί μια ποδοσφαιρική ανώνυμη εταιρία, η οποία, αν θέλει να προσαρμόσει τις εγκαταστάσεις της στις προδιαγραφές των εθνικών και διεθνών πρωταθλημάτων, θα πρέπει να πληρώσει από την τσέπη της. Δεν υπάρχει σ’ αυτή την ανάγκη μιας ΠΑΕ λόγος δημόσιου συμφέροντος. Εθετε και έναν άλλο λόγο η απορριπτική απόφαση του VI Τμήματος. Οτι πρώτη επιλογή πρέπει να είναι η απομάκρυνση των μεγάλων αθλητικών εγκαταστάσεων από τα κέντρα των πόλεων και όχι η χρηματοδότησή τους με δημόσιο χρήμα με στόχο να μη φύγουν ποτέ από εκεί και να μην ανασάνει ποτέ η γύρω περιοχή.
Πώς ξεπέρασε αυτό το νομικό βουνό η πλειοψηφία της Μείζονος Επταμελούς Σύνθεσης του ΕΣ; Το παρέκαμψε αδιάφορα, ψελλίζοντας κάποιους αστείους νομικισμούς και επιστρατεύοντας πρόδηλα ψέματα.
Αναφέρει η υπέρ Αλαφούζου απόφαση πως με τις εργασίες που θα γίνουν«επιδιώκεται η εξυπηρέτηση, πλην άλλων, και σκοπών δημοσίου συμφέροντος, αφού οι εργασίες αυτές εκσυγχρονισμού θα έχουν ως αποτέλεσμα την ενίσχυση της ασφάλειας των αθλητών και των θεατών – καθώς και την αναγκαία προσαρμογή των εγκαταστάσεων προς τις διεθνείς προδιαγραφές, σύμφωνα με τους ειδικούς κανονισμούς της αρμόδιας Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας (UEFA) –, την καθημερινή λειτουργία του χώρου που συνδυάζεται με την ανάπτυξη νέων δραστηριοτήτων (πολιτιστικά και κοινωνικά δρώμενα, εμπορικοί χώροι κ.λπ.), την εναρμόνιση του κτιριακού όγκου του γηπέδου και των δραστηριοτήτων στο ευρύτερο περιβάλλον από άποψη τοπίου και δραστηριοτήτων και την επίτευξη της οικονομικής βιωσιμότητας του έργου».
Η «ενίσχυση της ασφάλειας αθλητών και θεατών» είναι ψέμα, διότι –όπως και στην ίδια την απόφαση περιγράφεται- τα έργα που θα γίνουν είναι η προσθήκη νέων κερκίδων με χώρους δημοσιογραφικών θεωρείων, η προσθήκη σουϊτών VIP στα 4 πέταλα του γηπέδου, η προσθήκη αίθουσας πολλαπλών χρήσεων πάνω από τη Θύρα 7 και η αναβάθμιση της όψης του γηπέδου. Τίποτε απ’ αυτά δεν έχει να κάνει με την ενίσχυση της ασφάλειας αθλητών και θεατών, στην οποία αναφέρεται κατ’ επανάληψη η απόφαση, διαπράττοντας πραγματικά πρόκληση. ‘Η μήπως είναι λόγος δημόσιου συμφέροντος η δημιουργία εμπορικών χώρων; Εμελλε να το ακούσουμε κι αυτό. ‘Η μήπως αποτελεί λόγο δημόσιου συμφέροντος (δηλαδή ενίσχυσης του ερασιτεχνικού αθλητισμού) η εναρμόνιση με τα στάνταρ της ΟΥΕΦΑ, που αφορά μόνο την ΠΑΕ ΠΑΟ;
Καταπέλτης είναι η άποψη της συμβούλου Ασημίνας Σαντοριναίου, η οποία μειοψήφισε:
«Η χρηματοδότηση της επίμαχης προγραμματικής σύμβασης από την Περιφέρεια Αττικής αντίκειται στην χρηστή δημοσιονομική διαχείριση, δεδομένου ότι σκοπός της εφαρμοστέας εν προκειμένω διάταξης του άρθρου 25 του ν. 4258/2014 είναι η επιχορήγηση, μεταξύ άλλων, των ερασιτεχνικών αθλητικών σωματείων για την επίτευξη του σκοπού τους, ήτοι την ανάπτυξη του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Επομένως, η επίμαχη χρηματοδότηση, η οποία πρόκειται να χρησιμοποιηθεί κατά το μεγαλύτερο τμήμα αυτής για την βελτίωση των εγκαταστάσεων του γηπέδου ποδοσφαίρου, σύμφωνα με τις ειδικές προδιαγραφές των εγκαταστάσεων για τη διενέργεια αγώνων των επαγγελματικών πρωταθλημάτων ποδοσφαίρου της A΄ και B΄ Εθνικής Κατηγορίας, δεν εκπληρώνει τον προαναφερόμενο σκοπό και, ως εκ τούτου, δεν είναι νόμιμη. Περαιτέρω, ακόμα και υπό την εκδοχή ότι η εν λόγω χρηματοδότηση εξυπηρετεί τους σκοπούς του ανωτέρω άρθρου 25 του ν. 4258/2014, είναι αντίθετη στη χρηστή δημοσιονομική διαχείριση ενόψει του ύψους της και λαμβανομένου υπόψη της δυσμενούς δημοσιονομικής συγκυρίας που ευρίσκεται η χώρα υπό το καθεστώς της οποίας διακινδυνεύονται βασικά κοινωνικά αγαθά των πολιτών. Οι ανωτέρω δε λόγοι δεν εξέλιπαν κατόπιν της ρύθμισης του άρθρου 10 παρ. 22 του ν. 4315/2014 με το οποίο παρατάθηκε η λειτουργία του γηπέδου».
Δύο απλά πράγματα λέει, με νομική γλώσσα, η μειοψηφίσασα σύμβουλος. Πρώτο, ότι εδώ δεν χρηματοδοτείται ο ερασιτεχνικός αθλητισμός, αλλά μια ποδοσφαιρική επιχείρηση με κερδοσκοπικό σκοπό. Δεύτερο, ότι είναι πρόκληση –ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία που στραγγαλίζεται ο ελληνικός λαός, στερούμενος βασικά κοινωνικά αγαθά- να χαρίζεται δημόσιο χρήμα για να κάνει πιο αποδοτικές τις μπίζνες της μια ποδοσφαιρική ανώνυμη εταιρία. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, γιατί χαρακτηρίζουμε πρόκληση την απόφαση της πλειοψηφίας της Μείζονος Επταμελούς Σύνθεσης του ΕΣ, υπό την καθοδήγηση του προέδρου του Ν. Αγγελάρα.
Η δικαστική πτυχή αυτής της υπόθεσης έκλεισε υπέρ του Αλαφούζου. Πλέον, επανερχόμαστε στην καθαρά πολιτική πτυχή, την οποία πρέπει πλέον να δούμε και ενόψει των νέων μνημονιακών-αντιλαϊκών μέτρων που η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ετοιμάζεται να συμφωνήσει με τους ιμπεριαλιστές δανειστές. Την ώρα που τα φιλανθρωπικού τύπου προγράμματα (σίτιση, στέγαση, ρεύμα, άλλες στοιχειώδεις ανάγκες) δε φτάνουν για να ανακουφίσουν στοιχειωδώς τη φτώχεια που καλπάζει, η Ρ. Δούρου και η συριζαίικη πλειοψηφία στο περιφερειακό συμβούλιο Αττικής θα χαρίσουν 7 εκατ. ευρώ στον Αλαφούζο για να φτιάξει σουΐτες και μαγαζιά σ’ ένα γήπεδο που έπρεπε ήδη να έχει γκρεμιστεί για ν’ ανασάνουν οι Αμπελόκηποι; Αν αυτοί –όπως δείχνει η μέχρι τα τώρα στάση τους- είναι αποφασισμένοι να πετάξουν λεφτά τις περιφέρειες στις μπίζνες του Αλαφούζου, εμείς δεν πρέπει να τους το επιτρέψουμε. Αυτά τα λεφτά να πάνε για κάλυψη κοινωνικών αναγκών.
ΥΓ. Μολονότι η απόφαση της Μείζονος Επταμελούς Σύνθεσης δημοσιεύτηκε στις 25 Μάη (εμείς με χίλια ζόρια καταφέραμε να την πάρουμε σήμερα), ο Αλαφούζος και τα παπαγαλάκια του δεν έκαναν κανένα θόρυβο για τη «δικαίωσή» τους. Η σιωπή τους είναι εύλογη. Είναι τέτοια η προκλητικότητα της απόφασης που θέλουν να πάρουν τα λεφτά στα μουλωχτά από την Περιφέρεια, για να μην ξεσηκωθεί ο κόσμος (ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία).
πηγή: eksegersi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου