Με
μια κατά παραγγελίαν απόφαση, που κάνει σκόνη το Σύνταγμα, την ισχύουσα
νομοθεσία και τη νομολογία του ΣτΕ, αποχαιρετά το ανώτατο διοικητικό
δικαστήριο ο πρόεδρός του Σωτήριος Ρίζος, για ν’ αναλάβει καθήκοντα στο
γραφείο του προέδρου της Δημοκρατίας Π. Παυλόπουλου. Η απόφαση 2153/2015
της Ολομέλειας του ΣτΕ, που δημοσιεύτηκε σήμερα, δεν έρχεται απλώς να
νομιμοποιήσει τον διάτρητο νόμο 4277/2014 (Ρυθμιστικό Σχέδιο
Αθήνας-Αττικής), στον οποίο ενσωματώθηκαν ως τσόντα και οι διατάξεις για
τη νομιμοποίηση του φαραωνικού σχεδίου Μελισσανίδη, αλλά –ειδωμένη από
μια ευρύτερη σκοπιά- κηρύσσει τον πόλεμο κατά των αλσών και γενικότερα
κατά του δασικού πλούτου της χώρας, θεωρώντας ότι η προστασία τους είναι
ήσσονος σημασίας μπροστά στις ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Ακόμη και αν η ανάπτυξη δεν αφορά κάποια παραγωγική μονάδα, αλλά ένα
γήπεδο ποδοσφαίρου.
Οταν στις 9 Μάρτη συζητήθηκε η υπόθεση στην Ολομέλεια του ΣτΕ, ο πρόεδρος Σ. Ρίζος εκδήλωσε δημόσια την άποψή του, ότι δεν μπορεί μια ομάδα όπως η ΑΕΚ να μην έχει γήπεδο. Δεν είχαμε καμιά αμφιβολία για το πού «πήγαινε το πράγμα» από πλευράς προέδρου. Δεν φανταζόμασταν, όμως, πως σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, επί του οποίου υπάρχει ad hoc νομολογία του ΣτΕ (τρεις αποφάσεις που ακύρωσαν το «σχέδιο Γρανίτσα») θα διαμορφωνόταν ομοφωνία με μορφή «ξεπέτας». Γι’ αυτό και όταν έγινε γνωστό ότι απορρίφθηκε η προσφυγή του Δήμου Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας, θεωρούσαμε (και δεν ήμασταν οι μόνοι) ότι το ΣτΕ κατέληξε στην εύκολη λύση της απόρριψης για τυπικούς λόγους. Ομως, το ΣτΕ μπήκε στην ουσία και απέρριψε την προσφυγή, νομιμοποιώντας το τερατούργημα του Ν. 4277/2014.
Η απόφαση δεν αντέχει σε νομική κριτική. Ακόμη και ένας πρωτοετής της Νομικής μπορεί σε λίγο χρόνο να βρει όλα τα λογικά και νομικά άλματα στα οποία στηρίζεται. Γιατί η μέθοδος που ακολουθείται σ’ αυτή την απόφαση είναι εξαιρετικά απλή: έχουμε από τα πριν την απόφαση που πρέπει να βγάλουμε και ψάχνουμε να βρούμε επιχειρηματολογία για να τη στηρίξουμε. Επειδή, όμως, αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο, είναι επόμενο να επιστρατευθούν νομικά και λογικά άλματα.
Για παράδειγμα, η νομολογία του ΣτΕ είναι σαφής: μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις μπορεί να γίνουν αλλαγές ρυμοτομικού σχεδίου μέσω νόμου και όχι με τη συνήθη διαδικασία. Αυτό ήταν βασικό επιχείρημα στις αποφάσεις με τις οποίες το ΣτΕ απέρριψε το «σχέδιο Γρανίτσα». Εδώ έπρεπε να εφευρεθεί εξαιρετική περίπτωση. Ποια είναι αυτή; Οτι το «σχέδιο Μελισσανίδη» εξυπηρετεί το στρατηγικό σχεδιασμό του νέου Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας-Αττικής! Ράβδος εν γωνία άρα βρέχει… Για να γίνει δε πιο πιστευτό αυτό το λογικό άλμα, επιστρατεύεται η κρίση, η ανεργία (που στη Νέα Φιλαδέλφεια είναι πάνω από το μέσο όρο, όπως αναφέρεται), η φτώχεια κτλ., στην εξάλειψη των οποίων το φαραωνικό «σχέδιο Μελισσανίδη» θα βοηθήσει καθοριστικά!
Αλλο παράδειγμα. Πώς ακριβώς σχετίζεται το «σχέδιο Μελισσανίδη» με το στρατηγικό σχεδιασμό του ΡΣΑ; Με τη μετατροπή του Αλσους της Νέας Φιλαδέλφειας σε «μητροπολιτικό πάρκο». Σελίδες ολόκληρες αφιερώνει η απόφαση του ΣτΕ στη σχετική επιχειρηματολογία. Το γεγονός, όμως, ότι η υπόθεση «τα άλση μετατρέπονται σε μητροπολιτικά πάρκα» έληξε, με την ψήφιση του Ν. 4280/2014, δεν αναφέρεται. Εδώ πλέον έχουμε ένα νομικό άλμα.Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία τα άλση δεν μετατρέπονται σε μητροπολιτικά πάρκα, αλλά το ΣτΕ αποφάσισε ότι το «σχέδιο Μελισσανίδη» νομίμως υλοποιείται σε βάρος του Αλσους Νέας Φιλαδέλφειας, γιατί θα αποτελέσει στολίδι για το… μητροπολιτικό πάρκο!
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε πολυσέλιδο έγγραφο του διευθυντή Δασών της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής Ν. Σίμνου, ο οποίος κάθε άλλο παρά ενάντια στο «σχέδιο Μελισσανίδη» είναι, αναφέρεται: «Μετά την ισχύ των διατάξεων του άρθ. 58 και 59 Ν. 998/1979 όπως αυτές ισχύουν σήμερα (με το άρθρο 36 Ν. 4280/2014) δεν υφίσταται διάταξη Νόμου αλλαγής χρήσης πάρκων, αλσών και κοινόχρηστων χώρων πρασίνου για κάθε είδους αθλητικές εγκαταστάσεις και θα πρέπει υπό αυστηρές προϋποθέσεις η ήπια χρήση τους για τέτοιες εγκαταστάσεις εναρμονισμένες με το φυσικό περιβάλλον, ώστε να μην αναιρούν τον προορισμό του πάρκου ή του άλσους, να επανεξεταστεί Νομοθετικά».
Πρόκειται γι’ αυτό που εμείς επισημαίνουμε από τον περασμένο Αύγουστο. Οτι δηλαδή, μετά την ψήφιση του Ν. 4280/2014, που επανέφερε το καθεστώς προστασίας των αλσών στην παλαιότερη κατάσταση, απαγορεύεται να χτιστεί γήπεδο σε βάρος του Αλσους Ν. Φιλαδέλφειας και επομένως η υπέρ Μελισσανίδη ρύθμιση είναι άκυρη.
Κι όμως, παρά αυτή τη σημαντική επισήμανση του Σίμνου, που λέει ευθέως ότι για να επεκταθεί το οικόπεδο της ΑΕΚ σε βάρος του Αλσους χρειάζεται νέα νομοθετική παρέμβαση, και παρά το γεγονός ότι , κατά τα άλλα, η απόφαση αντλεί άφθονη επιχειρηματολογία από το έγγραφο Σίμνου, το ΣτΕ έκρινε ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα και όλα είναι καλώς καμωμένα! Πώς το κατάφερε αυτό (περί κατορθώματος πρόκειται); Παραβλέποντας ό,τι προβλέπει ο μεταγενέστερος Ν. 4280/2014, που είναι αυτός που ισχύει, και οικοδομώντας επιχειρηματολογία με βάση τις περί «μητροπολιτικών πάρκων» διατάξεις του προγενέστερου Ν. 4277/2014, οι οποίες πλέον δεν ισχύουν!
Το ΣτΕ δημιουργήθηκε ως δικαστήριο για να υπερασπίζεται το «δίκαιο του μονάρχη». Μονάρχης πλέον δεν υπάρχει στην Ελλάδα, υπάρχουν όμως καπιταλιστές με αρπακτικές, ληστρικές διαθέσεις σε βάρος του περιβάλλοντος και της κρατικής περιουσίας. Αυτοί είναι οι σύγχρονοι μονάρχες για το ΣτΕ. Μια περιβαλλοντικής ευαισθησίας νομολογία που είχε δημιουργηθεί παλαιότερα από το Ε’ Τμήμα (κυρίως την περίοδο Δεκλερή) ξηλώνεται μεθοδικά εδώ και χρόνια. Το δίκαιο του μονάρχη-καπιταλιστή είναι υπέρτερο του περιβάλλοντος, της ζωής μας, του μέλλοντός μας σ’ αυτόν τον τόπο.
Διαβάζοντας κανείς τις 45 σελίδες της απόφασης του ΣτΕ σχηματίζει τη βεβαιότητα ότι οι εναπομείνασες διατάξεις προστασίας δασών, αλσών, χώρων πρασίνου δεν είναι παρά ένα βαρίδι στην καπιταλιστική ανάπτυξη, το οποίο πρέπει να παραμερίζεται, όταν κάποιο καπιταλιστικό συμφέρον το απαιτεί. Μικρό κομμάτι του Αλσους κόβεται, οπότε δεν τρέχει και τίποτα, όταν πρόκειται να συγκριθεί με την «ανάγκη δημιουργίας σύγχρονης αθλητικής υποδομής διεθνούς εμβέλειας προς ενίσχυση και της αναπτυξιακής διάστασης του σχεδιασμού»! Αυτή είναι η «τελική» επιχειρηματολογία του ΣτΕ, που επαναλαμβάνει παπαγαλίζοντας όλα τα παραμύθια που τόσο καιρό ακούμε από τους ανθρώπους του Μελισσανίδη. Ολα ανεξαιρέτως!
Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά ακόμη, όμως, δε θέλουμε να διολισθήσουμε σε μια εκτεταμένη νομική ανάλυση, που θα δυσκόλευε όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με το αντικείμενο. Γι’ αυτό περιοριζόμαστε στα ουσιαστικά ζητήματα και όταν χρειαστεί θα επανέλθουμε.
Θα σχολιάσουμε μόνο μια άλλη, κοινωνικά προκλητική θέση του ΣτΕ. Οι ρυθμίσεις για το «γήπεδο Μελισσανίδη», αναφέρει η απόφαση «αποτέλεσαν αντικείμενο δημοσιότητας, διαβούλευσης και δημοσίου διαλόγου με την παρουσίασή τους στο κοινό, καθώς και σε τυπικές και άτυπες τοπικές συνεδριάσεις στο πλαίσιο οικονομικών, κοινωνικών και άλλων δημόσιων και ιδιωτικών φορέων». Σ’ αυτόν τον… άνετο δημόσιο διάλογο το ΣτΕ περιλαμβάνει, προφανώς, και τις δημόσιες συζητήσεις που προσπάθησε να οργανώσει το Συντονιστικό Κατοίκων για την Προστασία του Αλσους, χωρίς να καταφέρει να ολοκληρώσει καμία, χάρη στην… ευγενή δράση του «ιδιωτικού στρατού του προέδρου». Αναφερόμαστε ιδιαίτερα στην απόπειρα δημόσιας συζήτησης στην κεντρική πλατεία της Νέας Φιλαδέλφειας, στις 20 Ιούνη του 2014, η οποία κατέληξε σ’ ένα πογκρόμ από έμμισθους μπράβους, που έστειλε στο νοσοκομείο ανθρώπους με ανοιγμένα κεφάλια, σπασμένα χέρια, πληγωμένα πόδια, ενώ στέφθηκε με τη διάρρηξη, την εισβολή και τη λεηλάτηση του ελεύθερου κοινωνικού χώρου «Στρούγκα» (αναλυτική περιγραφή του πογκρόμ μπορείτε να δείτε εδώ).
Κατά τα άλλα, δεν αλλάζει τίποτα στη θέση μας ότι, ανεξάρτητα από την απόφαση του ΣτΕ, που έκρινε συνταγματικό το άρθρο 42 του Ν. 4277/2014, η εταιρία του Μελισσανίδη («Δικέφαλος 1924» ΑΕ) δεν μπορεί να πάρει Εγκριση και Αδεια Δόμησης, γιατί το Ερασιτεχνικό Σωματείο ΑΕΚ δεν έχει δικαίωμα να της παραχωρήσει ένα οικόπεδο ιδιοκτησίας Ελληνικού Δημοσίου, το οποίο έχει παραχωρηθεί στο Ερασιτεχνικό Σωματείο μόνο κατά χρήση, διοίκηση και διαχείριση για την άσκηση κοινωφελούς σκοπού (αναλυτικά γι’ αυτό το θέμα δείτε εδώ).
Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας (Π. Λαφαζάνης, Ι. Τσιρώνης, Β. Αποστόλου) οφείλει να απαντήσει σε δύο ζητήματα:
Α) Προτίθεται να προωθήσει άμεσα τροπολογία για την κατάργηση του άρθρου 42 του Ν. 4277/2014, όπως είχε δεσμευτεί προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ και όπως ζητά τώρα και η συνδικαλιστική του παράταξη στον κλάδο των δασολόγων του Δημοσίου;
Β) Προτίθεται να επιστρέψει άμεσα τον μισοάδειο (και παρατύπως κατατεθέντα) φάκελο της «Δικέφαλος 1924» ΑΕ για παροχή Εγκρισης και Αδειας Δόμησης, καθότι η εν λόγω ανώνυμη εταιρία δεν έχει καμιά σχέση με το οικόπεδο, το οποίο παρανόμως της παραχωρήθηκε από το Ερασιτεχνικό Σωματείο ΑΕΚ με τη γνωστή διάτρητη Σύμβαση; Γι’ αυτό το θέμα εκκρεμεί αίτησή μας προς την πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΠΕΝ (δείτε εδώ).
ΥΓ. Η προσφυγή 17 πολιτών απορρίφθηκε (απόφαση 2154/2015), όπως ήταν αναμενόμενο, για τυπικούς λόγους. Δεν μπορεί να γίνει αίτηση ακύρωσης τυπικού νόμου, λέει το ΣτΕ, ακόμη και όταν αυτός ο νόμος περιλαμβάνει ατομικές διοικητικές ρυθμίσεις, ιδιαίτερα όταν αυτές οι ρυθμίσεις δεν είναι εξαντλητικές, αλλά προβλέπουν σειρά διοικητικών πράξεων που θ’ ακολουθήσουν (έγκριση περιβαλλοντικών όρων, εγκρίσεις και άδειες πραγματοποίησης αθλητικών εγκαταστάσεων, άδειες δόμησης).
Οταν στις 9 Μάρτη συζητήθηκε η υπόθεση στην Ολομέλεια του ΣτΕ, ο πρόεδρος Σ. Ρίζος εκδήλωσε δημόσια την άποψή του, ότι δεν μπορεί μια ομάδα όπως η ΑΕΚ να μην έχει γήπεδο. Δεν είχαμε καμιά αμφιβολία για το πού «πήγαινε το πράγμα» από πλευράς προέδρου. Δεν φανταζόμασταν, όμως, πως σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, επί του οποίου υπάρχει ad hoc νομολογία του ΣτΕ (τρεις αποφάσεις που ακύρωσαν το «σχέδιο Γρανίτσα») θα διαμορφωνόταν ομοφωνία με μορφή «ξεπέτας». Γι’ αυτό και όταν έγινε γνωστό ότι απορρίφθηκε η προσφυγή του Δήμου Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας, θεωρούσαμε (και δεν ήμασταν οι μόνοι) ότι το ΣτΕ κατέληξε στην εύκολη λύση της απόρριψης για τυπικούς λόγους. Ομως, το ΣτΕ μπήκε στην ουσία και απέρριψε την προσφυγή, νομιμοποιώντας το τερατούργημα του Ν. 4277/2014.
Η απόφαση δεν αντέχει σε νομική κριτική. Ακόμη και ένας πρωτοετής της Νομικής μπορεί σε λίγο χρόνο να βρει όλα τα λογικά και νομικά άλματα στα οποία στηρίζεται. Γιατί η μέθοδος που ακολουθείται σ’ αυτή την απόφαση είναι εξαιρετικά απλή: έχουμε από τα πριν την απόφαση που πρέπει να βγάλουμε και ψάχνουμε να βρούμε επιχειρηματολογία για να τη στηρίξουμε. Επειδή, όμως, αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο, είναι επόμενο να επιστρατευθούν νομικά και λογικά άλματα.
Για παράδειγμα, η νομολογία του ΣτΕ είναι σαφής: μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις μπορεί να γίνουν αλλαγές ρυμοτομικού σχεδίου μέσω νόμου και όχι με τη συνήθη διαδικασία. Αυτό ήταν βασικό επιχείρημα στις αποφάσεις με τις οποίες το ΣτΕ απέρριψε το «σχέδιο Γρανίτσα». Εδώ έπρεπε να εφευρεθεί εξαιρετική περίπτωση. Ποια είναι αυτή; Οτι το «σχέδιο Μελισσανίδη» εξυπηρετεί το στρατηγικό σχεδιασμό του νέου Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας-Αττικής! Ράβδος εν γωνία άρα βρέχει… Για να γίνει δε πιο πιστευτό αυτό το λογικό άλμα, επιστρατεύεται η κρίση, η ανεργία (που στη Νέα Φιλαδέλφεια είναι πάνω από το μέσο όρο, όπως αναφέρεται), η φτώχεια κτλ., στην εξάλειψη των οποίων το φαραωνικό «σχέδιο Μελισσανίδη» θα βοηθήσει καθοριστικά!
Αλλο παράδειγμα. Πώς ακριβώς σχετίζεται το «σχέδιο Μελισσανίδη» με το στρατηγικό σχεδιασμό του ΡΣΑ; Με τη μετατροπή του Αλσους της Νέας Φιλαδέλφειας σε «μητροπολιτικό πάρκο». Σελίδες ολόκληρες αφιερώνει η απόφαση του ΣτΕ στη σχετική επιχειρηματολογία. Το γεγονός, όμως, ότι η υπόθεση «τα άλση μετατρέπονται σε μητροπολιτικά πάρκα» έληξε, με την ψήφιση του Ν. 4280/2014, δεν αναφέρεται. Εδώ πλέον έχουμε ένα νομικό άλμα.Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία τα άλση δεν μετατρέπονται σε μητροπολιτικά πάρκα, αλλά το ΣτΕ αποφάσισε ότι το «σχέδιο Μελισσανίδη» νομίμως υλοποιείται σε βάρος του Αλσους Νέας Φιλαδέλφειας, γιατί θα αποτελέσει στολίδι για το… μητροπολιτικό πάρκο!
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε πολυσέλιδο έγγραφο του διευθυντή Δασών της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής Ν. Σίμνου, ο οποίος κάθε άλλο παρά ενάντια στο «σχέδιο Μελισσανίδη» είναι, αναφέρεται: «Μετά την ισχύ των διατάξεων του άρθ. 58 και 59 Ν. 998/1979 όπως αυτές ισχύουν σήμερα (με το άρθρο 36 Ν. 4280/2014) δεν υφίσταται διάταξη Νόμου αλλαγής χρήσης πάρκων, αλσών και κοινόχρηστων χώρων πρασίνου για κάθε είδους αθλητικές εγκαταστάσεις και θα πρέπει υπό αυστηρές προϋποθέσεις η ήπια χρήση τους για τέτοιες εγκαταστάσεις εναρμονισμένες με το φυσικό περιβάλλον, ώστε να μην αναιρούν τον προορισμό του πάρκου ή του άλσους, να επανεξεταστεί Νομοθετικά».
Πρόκειται γι’ αυτό που εμείς επισημαίνουμε από τον περασμένο Αύγουστο. Οτι δηλαδή, μετά την ψήφιση του Ν. 4280/2014, που επανέφερε το καθεστώς προστασίας των αλσών στην παλαιότερη κατάσταση, απαγορεύεται να χτιστεί γήπεδο σε βάρος του Αλσους Ν. Φιλαδέλφειας και επομένως η υπέρ Μελισσανίδη ρύθμιση είναι άκυρη.
Κι όμως, παρά αυτή τη σημαντική επισήμανση του Σίμνου, που λέει ευθέως ότι για να επεκταθεί το οικόπεδο της ΑΕΚ σε βάρος του Αλσους χρειάζεται νέα νομοθετική παρέμβαση, και παρά το γεγονός ότι , κατά τα άλλα, η απόφαση αντλεί άφθονη επιχειρηματολογία από το έγγραφο Σίμνου, το ΣτΕ έκρινε ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα και όλα είναι καλώς καμωμένα! Πώς το κατάφερε αυτό (περί κατορθώματος πρόκειται); Παραβλέποντας ό,τι προβλέπει ο μεταγενέστερος Ν. 4280/2014, που είναι αυτός που ισχύει, και οικοδομώντας επιχειρηματολογία με βάση τις περί «μητροπολιτικών πάρκων» διατάξεις του προγενέστερου Ν. 4277/2014, οι οποίες πλέον δεν ισχύουν!
Το ΣτΕ δημιουργήθηκε ως δικαστήριο για να υπερασπίζεται το «δίκαιο του μονάρχη». Μονάρχης πλέον δεν υπάρχει στην Ελλάδα, υπάρχουν όμως καπιταλιστές με αρπακτικές, ληστρικές διαθέσεις σε βάρος του περιβάλλοντος και της κρατικής περιουσίας. Αυτοί είναι οι σύγχρονοι μονάρχες για το ΣτΕ. Μια περιβαλλοντικής ευαισθησίας νομολογία που είχε δημιουργηθεί παλαιότερα από το Ε’ Τμήμα (κυρίως την περίοδο Δεκλερή) ξηλώνεται μεθοδικά εδώ και χρόνια. Το δίκαιο του μονάρχη-καπιταλιστή είναι υπέρτερο του περιβάλλοντος, της ζωής μας, του μέλλοντός μας σ’ αυτόν τον τόπο.
Διαβάζοντας κανείς τις 45 σελίδες της απόφασης του ΣτΕ σχηματίζει τη βεβαιότητα ότι οι εναπομείνασες διατάξεις προστασίας δασών, αλσών, χώρων πρασίνου δεν είναι παρά ένα βαρίδι στην καπιταλιστική ανάπτυξη, το οποίο πρέπει να παραμερίζεται, όταν κάποιο καπιταλιστικό συμφέρον το απαιτεί. Μικρό κομμάτι του Αλσους κόβεται, οπότε δεν τρέχει και τίποτα, όταν πρόκειται να συγκριθεί με την «ανάγκη δημιουργίας σύγχρονης αθλητικής υποδομής διεθνούς εμβέλειας προς ενίσχυση και της αναπτυξιακής διάστασης του σχεδιασμού»! Αυτή είναι η «τελική» επιχειρηματολογία του ΣτΕ, που επαναλαμβάνει παπαγαλίζοντας όλα τα παραμύθια που τόσο καιρό ακούμε από τους ανθρώπους του Μελισσανίδη. Ολα ανεξαιρέτως!
Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά ακόμη, όμως, δε θέλουμε να διολισθήσουμε σε μια εκτεταμένη νομική ανάλυση, που θα δυσκόλευε όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με το αντικείμενο. Γι’ αυτό περιοριζόμαστε στα ουσιαστικά ζητήματα και όταν χρειαστεί θα επανέλθουμε.
Θα σχολιάσουμε μόνο μια άλλη, κοινωνικά προκλητική θέση του ΣτΕ. Οι ρυθμίσεις για το «γήπεδο Μελισσανίδη», αναφέρει η απόφαση «αποτέλεσαν αντικείμενο δημοσιότητας, διαβούλευσης και δημοσίου διαλόγου με την παρουσίασή τους στο κοινό, καθώς και σε τυπικές και άτυπες τοπικές συνεδριάσεις στο πλαίσιο οικονομικών, κοινωνικών και άλλων δημόσιων και ιδιωτικών φορέων». Σ’ αυτόν τον… άνετο δημόσιο διάλογο το ΣτΕ περιλαμβάνει, προφανώς, και τις δημόσιες συζητήσεις που προσπάθησε να οργανώσει το Συντονιστικό Κατοίκων για την Προστασία του Αλσους, χωρίς να καταφέρει να ολοκληρώσει καμία, χάρη στην… ευγενή δράση του «ιδιωτικού στρατού του προέδρου». Αναφερόμαστε ιδιαίτερα στην απόπειρα δημόσιας συζήτησης στην κεντρική πλατεία της Νέας Φιλαδέλφειας, στις 20 Ιούνη του 2014, η οποία κατέληξε σ’ ένα πογκρόμ από έμμισθους μπράβους, που έστειλε στο νοσοκομείο ανθρώπους με ανοιγμένα κεφάλια, σπασμένα χέρια, πληγωμένα πόδια, ενώ στέφθηκε με τη διάρρηξη, την εισβολή και τη λεηλάτηση του ελεύθερου κοινωνικού χώρου «Στρούγκα» (αναλυτική περιγραφή του πογκρόμ μπορείτε να δείτε εδώ).
Κατά τα άλλα, δεν αλλάζει τίποτα στη θέση μας ότι, ανεξάρτητα από την απόφαση του ΣτΕ, που έκρινε συνταγματικό το άρθρο 42 του Ν. 4277/2014, η εταιρία του Μελισσανίδη («Δικέφαλος 1924» ΑΕ) δεν μπορεί να πάρει Εγκριση και Αδεια Δόμησης, γιατί το Ερασιτεχνικό Σωματείο ΑΕΚ δεν έχει δικαίωμα να της παραχωρήσει ένα οικόπεδο ιδιοκτησίας Ελληνικού Δημοσίου, το οποίο έχει παραχωρηθεί στο Ερασιτεχνικό Σωματείο μόνο κατά χρήση, διοίκηση και διαχείριση για την άσκηση κοινωφελούς σκοπού (αναλυτικά γι’ αυτό το θέμα δείτε εδώ).
Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας (Π. Λαφαζάνης, Ι. Τσιρώνης, Β. Αποστόλου) οφείλει να απαντήσει σε δύο ζητήματα:
Α) Προτίθεται να προωθήσει άμεσα τροπολογία για την κατάργηση του άρθρου 42 του Ν. 4277/2014, όπως είχε δεσμευτεί προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ και όπως ζητά τώρα και η συνδικαλιστική του παράταξη στον κλάδο των δασολόγων του Δημοσίου;
Β) Προτίθεται να επιστρέψει άμεσα τον μισοάδειο (και παρατύπως κατατεθέντα) φάκελο της «Δικέφαλος 1924» ΑΕ για παροχή Εγκρισης και Αδειας Δόμησης, καθότι η εν λόγω ανώνυμη εταιρία δεν έχει καμιά σχέση με το οικόπεδο, το οποίο παρανόμως της παραχωρήθηκε από το Ερασιτεχνικό Σωματείο ΑΕΚ με τη γνωστή διάτρητη Σύμβαση; Γι’ αυτό το θέμα εκκρεμεί αίτησή μας προς την πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΠΕΝ (δείτε εδώ).
ΥΓ. Η προσφυγή 17 πολιτών απορρίφθηκε (απόφαση 2154/2015), όπως ήταν αναμενόμενο, για τυπικούς λόγους. Δεν μπορεί να γίνει αίτηση ακύρωσης τυπικού νόμου, λέει το ΣτΕ, ακόμη και όταν αυτός ο νόμος περιλαμβάνει ατομικές διοικητικές ρυθμίσεις, ιδιαίτερα όταν αυτές οι ρυθμίσεις δεν είναι εξαντλητικές, αλλά προβλέπουν σειρά διοικητικών πράξεων που θ’ ακολουθήσουν (έγκριση περιβαλλοντικών όρων, εγκρίσεις και άδειες πραγματοποίησης αθλητικών εγκαταστάσεων, άδειες δόμησης).
πηγή: eksegersi.gr
Ετσι μπράβο Καμπουράκο βάλτο να φαίνεται
ΑπάντησηΔιαγραφή<>
Φιλια στα μούτρα!