Γείτονας καλλιτέχνης στο Γαλαξίδι, έβαλε στην μάντρα του, γλυπτά του. Πήρα λοιπόν εγγόνια και ανιψιό, να τους δείξω και εξηγήσω την ομορφιά της τέχνης και πως αυτή λειτουργεί στην καθημερινότητά μας.
Κάποια στιγμή πάω να μιλήσω για την αφηρημένη τέχνη και σαν κοκοράκι πετάχτηκε το ανηψούδι ο Κωνσταντίνος από τον Καναδά και με δυο κουβέντες μας εξήγησε περί τίνος πρόκειται. Βρε Κωσταντίνε που τα έμαθες αυτά, μα στο σχολείο, απαντά αυθόρμητα. Καλά και στην 5η δημοτικού η δασκάλα μέσα στην τάξη, σου έδωσε και κατάλαβες. Όχι στην τάξη μου απαντά, αλλά στις εκθέσεις. Και δε μου λες που ήταν πιο εύκολο το σχολείο στην Ελλάδα ή στο Μόντρεαλ. Στο Μόντρεαλ γιατί εκεί δύο μέρες την βδομάδα δεν διαβάζουμε σπίτι, αλλά σκεφτόμαστε τι θα κάνουμε την επομένη στις ομαδικές εργασίες των τριών. Δηλαδή τι ακριβώς, να, να, κάνουμε π.χ. σενάρια για θεατρικά ή κινηματογραφικά έργα τριών λεπτών. Και πόσα σενάρια έκανε φέτος η ομάδα σου, πάνω από 10. Και που τα γράφετε, στο Γουόρντ μου απαντά και πολλές φορές κάνουμε τις παρουσιάσεις στο ΠάουερΠόϊντ. Και πως γνωρίζεις το πρόγραμμα αυτό, έκανες φροντιστήριο, όχι εκεί δεν υπάρχουν τέτοια, το έμαθα στο σχολείο και μάλιστα με φίλους μου ξεκινήσαμε την άνοιξη να μαθαίνουμε μόνοι μας το Φότοσοπ.
Αναρωτιέμαι τι εμποδίζει να κάνουμε και μεις το ίδιο στα σχολεία; Υπολογιστές με ΧΡ, πετιούνται κατά χιλιάδες κάθε χρόνο από ιδιωτικές και δημόσιες υπηρεσίες, θα μπορούσαν να εφοδιασθούν μ’ αυτούς όλα τα δημόσια σχολεία. Το Γουόρντ και ΠάουρΠόίντ, γνωρίζουν πλέον όλοι οι δάσκαλοι, τι εμποδίζει να το διδάξουν και να το κάνουν εργαλείο τους όπως στο δημόσιο δημοτικό σχολείο του Καναδά; Και ακόμη, πως μπορεί εκεί να αντιλαμβάνεται ένα μαθητούδι τι σημαίνει αφηρημένη τέχνη και γω έπρεπε να φθάσω τα 40 για να την αντιληφθώ και τη χαρώ.
Πόσο σε ζηλεύω Κωνσταντίνε….
Στις φωτογραφίες ο Κωνσταντίνος με τα εγγόνια και τα γλυπτά του γείτονα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου