Γύρω από την τελευταία απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ

Γράφει ο Γιώργος Πετρόπουλος

Στην τελευταία απόφασή της ΚΕ του ΚΚΕ «Για τις μετεκλογικές εξελίξεις και τον προγραμματισμό δράσης», σε αρκετά σημεία- αλλού άμεσα κι αλλού έμμεσα- γίνονται επικριτικές αναφορές «στους αποχωρήσαντες και διαγραμμένους» από το κόμμα, στον Εργατικό Αγώνα, στη Νέα Σπορά και στο Σύλλογο «Γ. Κορδάτος».

Δεν μας έχει συνηθίσει η ηγεσία του ΚΚΕ σε τέτοιες τιμές στις δημόσιες αποφάσεις της. Συνήθως ό,τι έλεγε για μας το έλεγε με εσωκομματικά σημειώματα και με μπόλικη ψιθυρολογία- παραφιλολογία. Προφανώς για να βγαίνει δημόσια και να λέει όσα λέει κάτι φοβάται. Οφείλουμε επομένως να την καθησυχάσουμε: Δεν έχει να φοβάται τίποτα εφόσον η πολιτική της είναι επεξεργασμένη και μπορεί να σταθεί σε μια δημόσια κριτική. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν: Μπορεί η ηγεσία του ΚΚΕ να αντέξει μια έντιμη και τεκμηριωμένη δημόσια συζήτηση για όλα τα ζητήματα τακτικής και στρατηγικής σημασίας που αφορούν στο εργατικό και στο κομμουνιστικό κίνημα; Η πρακτική της δείχνει πως όχι. Διότι αν μπορούσε δεν θα είχε καμία ανάγκη να τσουβαλιάζει τον Εργατικό Αγώνα, τη Νέα Σπορά και τον Κορδάτο και στη συνέχεια όλους αυτούς με την ΛΑΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και με αστικούς, δεξιούς και ακροδεξιούς κύκλους.

Τσουβάλιασμα και λάσπη

Διαβάζουμε στην απόφαση της ΚΕ: «Και στην προεκλογική περίοδο και στη μετεκλογική, τώρα, είναι εντυπωσιακή η επίθεση και κυρίως η ταύτιση γνωστών αστών, ακροδεξιών, αριστερών, οπορτουνιστών, σοσιαλδημοκρατών, ενάντια στο Κόμμα, κυρίως όσον αφορά το σοσιαλισμό, τη στρατηγική μας στόχευση, όχι μόνο μέσω της συκοφάντησης του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε και του παραδοσιακού χοντρού αντικομμουνισμού, αλλά από τη σκοπιά της διαστρέβλωσης - μέχρι εκχυδαϊσμού - των θέσεών μας ότι δήθεν το σοσιαλισμό - κομμουνισμό τον βάζουμε ως άμεσο σκοπό μέσα στις αστικές βουλευτικές εκλογές. Στην κατεύθυνση αυτή, ιδιαίτερα συμβάλλουν οι αποχωρήσαντες και διαγραμμένοι από το Κόμμα, που είναι στον «Εργατικό Αγώνα», στο «Σύλλογο Κορδάτου», στη «Νέα Σπορά» κ.α. Ακόμα και όταν αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα πολιτικής ζύμωσης του σοσιαλισμού, την αντιδιαστέλλουν με τη γραμμή υπεράσπισης των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και αναγκών στον καπιταλισμό μέσω της ταξικής πάλης. Αναπαράγουν τη λογική των σταδίων, της συμμετοχής ή στήριξης κυβέρνησης στο έδαφος της οικονομικής κυριαρχίας του κεφαλαίου κ.λπ.» (Οι υπογραμμίσεις δικές μας - Γ.Π.).

Είναι σαφές ότι η δημόσια ταύτιση δυνάμεων και συλλογικοτήτων στο κομμουνιστικό κίνημα, που έχουν διαφορές μεταξύ τους, μάλλον, αποτελεί μια τακτικίστικη μέθοδο της ηγεσίας του ΚΚΕ να ψαρεύει σε θολά νερά. Να φορτώνει, δηλαδή, την μία Κίνηση στην άλλη για να μπορεί να χρεώνει στους πάντες τα πάντα. Επιπλέον η ταύτιση κομμουνιστών με αστικούς και ακροδεξιούς κύκλους δεν εξυπηρετεί τίποτα περισσότερο από μια προσπάθεια κατασυκοφάντησης των πρώτων. Με αυτή την τακτική η ηγεσία του ΚΚΕ πιστεύει πραγματικά ότι θα ξεμπερδέψει μαζί μας; Τα όπλα που δανείζεται από την αστική προπαγάνδα μάλλον την εκθέτουν παρά την διευκολύνουν.

Θα μπορούσαμε να σταματήσουμε εδώ, καθώς κάθε σοβαρός άνθρωπος και κάθε τίμιος κομμουνιστής μπορεί να αντιληφθεί πού το πάει και τι επιδιώκει η κομματική ηγεσία. Δεν θα αποφύγουμε όμως την πρόκληση. Η ΚΕ μας κατηγορεί για διαστρέβλωση- μέχρι εκχυδαϊσμού- των θέσεών της ότι δήθεν το σοσιαλισμό- κομμουνισμό τον βάζει ως άμεσο σκοπό μέσα στις αστικές βουλευτικές εκλογές. Σ’ αυτή την κατηγορία άλλος τρόπος να απαντήσει κανείς δεν υπάρχει από την προσφυγή στα ντοκουμέντα. Παραθέτουμε τα βασικότερα από αυτά:

Ποιος διαστρεβλώνει και εκχυδαΐζει;

Στο «Κάλεσμα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για τις βουλευτικές εκλογές της 20ής Σεπτέμβρη 2015»το κεντρικό σύνθημα ήταν «Τους δοκίμασες... Τώρα με το ΚΚΕ. Υπάρχει λύση στο δρόμο της ανατροπής». Στο ίδιο κείμενο- ανάμεσα σε άλλα διαβάζουμε: «Η πρόταση του ΚΚΕ για τη ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ - ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ - ΜΟΝΟΜΕΡΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ είναι η μοναδική ρεαλιστική κι ελπιδοφόρα πρόταση που μπορεί να βάλει οριστικό τέλος στα μνημόνια και τις θυσίες όπου υποβάλλεται ο λαός στο βωμό του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Η πραγματοποίηση αυτού του δρόμου εξαρτάται από τη λαϊκή θέληση. Ο δρόμος της ρήξης με την ΕΕ και το ΔΝΤ, το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, περνά απαραίτητα από τη συσπείρωση με το ΚΚΕ».

Δηλαδή απέναντι στα άλλα κόμματα και στην πολιτική των μνημονίων, το ΚΚΕ πρόβαλε ως άμεση εναλλακτική λύση- που εξαρτάται μόνο από τη λαϊκή θέληση, όπως λέει- την ανατροπή του καπιταλισμού. Μ’ αυτή την πρόταση ζήτησε να ψηφιστεί. Εφόσον αυτό- η ρήξη με το σύστημα δηλαδή- δεν ήταν άμεσος στόχος τότε γιατί τον προέβαλε; Γιατί προέβαλε κάτι που θεωρεί πως στο άμεσο μέλλον είναι ανέφικτο και χρονικά δεν μπορεί να το προσδιορίσει;. Κι αν υποθέσουμε πως ο κόσμος αποδεχόταν την πρόταση του ΚΚΕ και το ψήφιζε, πιστεύει πραγματικά η ηγεσία του πως θα κατάφερνε την κοινωνική ανατροπή μέσω των εκλογών; Οι σημερινοί ηγέτες του ΚΚΕ δεν μπορούν να ζητούν ευθύνες από εμάς ή από οποιονδήποτε άλλον για τις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα του πολιτικού τους λόγου.

Υπάρχει επαναστατική κατάσταση;

Ο Δημήτρης Κουτσούμπας στην ομιλία του στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ στο Σύνταγμα ανάμεσα σε άλλα είπε: «Στο ερώτημα ‘‘Υπάρχει λύση, υπάρχει προοπτική;’’, απαντάμε κατηγορητικά ΝΑΙ. Η λύση, η προοπτική για το λαό βρίσκεται στο δρόμο της ρήξης και της σύγκρουσης για να πάρει ο λαός την εξουσία, για να κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής, για να σχεδιάσει επιστημονικά την οικονομία, να αποδεσμεύσει τη χώρα από την ΕΕ, να διαγράψει μονομερώς το χρέος. Η πρόταση του ΚΚΕ είναι η μόνη πραγματική εναλλακτική διέξοδος για το λαό, ικανή να αξιοποιήσει και αναπτύξει παραπέρα τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας προς όφελος του λαού». Και πρόσθεσε: «Πολλοί μας λένε: ‘‘Σωστά είναι αυτά που λέτε. Αλλά αυτά είναι για το μέλλον. Τι θα γίνει αύριο, πως θα ζήσουμε την άλλη μέρα;’’. Αυτή η αντίληψη είναι που οδηγεί τους εργαζόμενους και πολλούς βιοπαλαιστές στην αγκαλιά των αστικών κομμάτων και σε λαθεμένες επιλογές, στον αφοπλισμό, στην υποταγή, στη μοιρολατρία, να αποδέχονται να ζουν με τα ελάχιστα, να αποδέχονται συνεχώς το μικρότερο κακό και τελικά να έρχεται νέο κακό. Δεν είναι καινούργια αυτή η θεωρία. Τη ζούμε χρόνια και πάμε από το κακό στο χειρότερο και μάλιστα σήμερα ραγδαία. Τελείωσαν οι εποχές που το σύστημα είχε ορισμένες δυνατότητες να κάνει παραχωρήσεις προς τα λαϊκά στρώματα. Αυτό το απάνθρωπο και σάπιο σύστημα δεν μπορεί να βελτιωθεί, δεν μπορεί να γίνει ανθρώπινο… Γιατί το πολιτικό πρόβλημα δεν είναι πώς και πότε θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να περάσουμε σε ρήξεις, ανατροπές και πάλη για άλλο δρόμο ανάπτυξης. Το πραγματικό πρόβλημα είναι αν θα πάρει θέση η εργατική τάξη, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, τα παιδιά τους, οι γυναίκες τους, οι άνεργοι στο υπ' αριθμόν ένα θέμα: Αν θα αποφασίσουμε να συγκρουστούμε και να απαλλαγούμε από τη δικτατορία του κεφαλαίου, τη δικτατορία των μονοπωλίων. Αυτό το πρόβλημα έχει τεθεί μπροστά μας. Σήμερα έχουμε περισσότερες αποδείξεις και στοιχεία ότι για το λαό μας, για τους λαούς, αυτή η επιλογή είναι πλέον αναπόφευκτη, είναι η μόνη επιλογή σωτηρίας και προοπτικής».

Τί ακριβώς μας λέει εδώ ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ; Μας λέει ότι η μόνη εναλλακτική πρόταση απέναντι στη σημερινή κατάσταση είναι η ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος. Μα λέει ότι η αγωνία των απλών ανθρώπων να αναζητούν λύσεις την επομένη των εκλογών γιατί ο σοσιαλισμός τους φαντάζει κάπως μακρινός είναι λανθασμένη. Είναι μια θεωρία αφοπλισμού, υποταγής και μοιρολατρίας. Μας λέει, ακόμη, ότι το πολιτικό πρόβλημα σήμερα είναι να αποφασίσουμε να έρθουμε σε ρήξη με τον καπιταλισμό κι όχι να δούμε «πώς και πότε θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να περάσουμε σε ρήξεις, ανατροπές και πάλη για άλλο δρόμο ανάπτυξης».

 

Τί συμπέρασμα επομένως μπορούμε να βγάλουμε από μια τέτοια τοποθέτηση; Μόνο ένα: Ότι στη χώρα επικρατεί επαναστατική κατάσταση ή επαναστατική κρίση. Μόνο σε μια τέτοια κατάσταση ένα επαναστατικό κόμμα ζητεί το άμεσο πέρασμα των μαζών στις γραμμές και στην επιρροή του με στόχο την ανατροπή. Μια κατάσταση δηλαδή για την ύπαρξη της οποίας ο Λένιν έθεσε τρεις όρους: α) Οι πάνω να μην μπορούν και οι κάτω να μην θέλουν β) Η ανέχεια και η εξαθλίωση των μαζών να έχει ξεπεράσει τα συνηθισμένα όρια και γ) οι μάζες να τραβιούνται σε αυτοτελή ιστορική δράση. Μια δράση δηλαδή που ξεπερνάει τα όρια του συστήματος και γι’ αυτό το λόγο είναι αυτοτελής και ιστορική. Σύμφωνα με τον μαρξισμό και την πείρα όλων των επαναστάσεων, μια τέταρτη προϋπόθεση για να μπορεί η επαναστατική κατάσταση να εξελιχθεί σε επανάσταση είναι η ύπαρξη επαναστατικού κόμματος που κατακτάει την εμπιστοσύνη των μαζών και ηγείται της πάλης τους.

Υπάρχουν σήμερα οι συνθήκες επαναστατικής κατάστασης; Ασφαλώς και δεν υπάρχουν. Υπάρχει μια βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση που φτάνει το σύστημα κοντά στα όριά του, η οποία θα μπορούσε να οδηγηθεί σε επαναστατική κρίση υπό την εξής προϋπόθεση: Να σταματήσει ο ιμπεριαλισμός να στηρίζει και να κρατάει στα πόδια του- έστω και οριακά- τον ελληνικό καπιταλισμό. Αυτό το κάνει με την πολιτική του δανεισμού και των μνημονίων. Όσο η ευρωπαϊκή αστική τάξη και οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις χρηματοδοτούν τον ελληνικό καπιταλισμό, κρίση μπορεί να υπάρχει αλλά επαναστατική κατάσταση είναι δύσκολο να εμφανιστεί καθώς, όσο το επιτρέπουν οι δυνάμεις τους, δεν θα το επιτρέψουν. Υπό αυτή την έννοια ο δρόμος για βαθιές κοινωνικές αλλαγές περνάει μέσα από την σύγκρουση με τον ιμπεριαλισμό και τα μονοπώλια, δηλαδή μέσα από την σύγκρουση με την ΕΕ και την ευρωζώνη για την έξοδο από αυτές, κάτι που η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ αρνείται κατηγορηματικά καθώς τη σύγκρουση και την έξοδο από ΕΕ και ευρωζώνη την ταυτίζει με το πέρασμα στον σοσιαλισμό, με την ίδια την σοσιαλιστική επανάσταση. Έτσι, όμως, όχι μόνο εμποδίζει την μετεξέλιξη της κρίσης σε επαναστατική κρίση αλλά συκοφαντεί αυτό το δρόμο και τον εμποδίζει με τις ανόητες θεωρίες περί σταδίων και την ανέξοδη επαναστατική λογοκοπία. Συνειδητά ή ασυνείδητα η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ με την πολιτική της διευκολύνει τα πράγματα ώστε μια περαιτέρω όξυνση της κρίσης να οδηγήσει σε συντηρητικοποίηση των μαζών και σε συντηρητικές αντιλαϊκές λύσεις. Συνεπώς, όχι μόνο δεν υπάρχει επαναστατική κρίση αλλά δεν υπάρχει και το κόμμα που θα την μετέτρεπε σε επανάσταση. Ή τουλάχιστον δεν είναι τέτοιο το κόμμα που ορκίζεται στην επανάσταση.

Ένα διαφωτιστικό παράδειγμα

Θα μπορούσαμε να σταθούμε σε πλήθος κειμένων της ηγεσίας του ΚΚΕ για να δείξουμε ότι η γραμμή της είναι αδιέξοδη και επικίνδυνη για το εργατικό κίνημα κι ότι δεν μπορεί να κρύψει τη γύμνια της με συκοφαντίες εναντίον των κομμουνιστών που αποδεικνύουν με επιχειρήματα την αλήθεια γι’ αυτήν. Θα σταθούμε μόνο σε ένα απλό και άκρως διαφωτιστικό παράδειγμα. 

Πρόσφατα η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος κατέθεσε στη Βουλή Πρόταση Νόμου την οποία ονόμασε «Μέτρα ανακούφισης της λαϊκής οικογένειας». Για την ακρίβεια πρόκειται για την Πρόταση Νόμου που είχε ξανακατατεθεί στη Βουλή στο παρελθόν. Στην εισηγητική έκθεση της Πρότασης διαβάζουμε: «Η πρόταση νόμου του ΚΚΕ, εισάγει διατάξεις που στοχεύουν στην ανακούφιση της λαϊκής οικογένειας από την υπερχρέωση στην κατεύθυνση μετάθεσης του βάρους της κρίσης στους τραπεζικούς ομίλους, προβλέποντας την δραστική μείωση των χρεών των λαϊκών οικογενειών προς τις τράπεζες».

Εν συντομία η Πρόταση Νόμου αναφέρεται σε στη δραστική μείωση των χρεών των λαϊκών οικογενειών και- όπως την παρουσίασε ο 902.gr- προβλέπει: «Διαγραφή κάθε είδους τόκων (συμβατικοί, υπερημερίας κ.λπ.). Διαγράφεται κάθε ποσό που αντιστοιχεί σε ανατοκισμό. Διαγράφεται ποσοστό ύψους 50% από την οφειλή στις τράπεζες μετά τη διαγραφή των τόκων». Ακόμη προβλέπει: «Τη μη επιβολή τόκου για όσο διάστημα διαρκεί η κρίση. Αναστολή πληρωμής της οφειλής για τους άνεργους για όσο διαρκεί η κρίση. Μείωση σε ποσοστό 30% των επαγγελματικών δανείων για ΕΒΕ και φτωχούς αγρότες και αλιείς. Αυτοδίκαιη παύση κάθε μορφής πράξης αναγκαστικής εκτέλεσης από πλευράς των τραπεζών».

Εξαιρετική πρόταση και όντως δραστικά ανακουφιστική για τη λαϊκή οικογένεια. Δεν έχουμε όμως υποχρέωση να αναρωτηθούμε για τις προϋποθέσεις υλοποίησής της; Μπορεί να υλοποιηθεί αυτή η πρόταση έτσι όπως είναι σήμερα το τραπεζικό σύστημα; Ασφαλώς όχι. Μπορεί να υλοποιηθεί αυτή η πρόταση με τις τράπεζες στα χέρια των ιδιωτών; Ασφαλώς όχι. Μπορεί να υλοποιηθεί αυτή η πρόταση με το τραπεζικό σύστημα υπό τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας; Ούτε συζήτηση. Μπορεί να υλοποιηθεί αυτή η πρόταση με τη χώρα μέσα στη ζώνη του ευρώ και με το ευρώ να είναι το νόμισμα της χώρας; Πρόκειται για αστείο να το υποστηρίξει κανείς. Ζητάει το ΚΚΕ να βγούμε από το ευρώ; Ο Δ. Κουτσούμπας μας είπε από την Σύρο: «Είμαστε επίσης κάθετα αντίθετοι, και δεν είναι αντίφαση αυτό, με το να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ αυτή τη στιγμή και να επιστρέψει σε ένα εθνικό νόμισμα».

 

Την έξοδο από το ευρώ το ΚΚΕ- όπως έχει κατ’ επανάληψη διακηρύξει- την ταυτίζει με την σοσιαλιστική επανάσταση. Με την επανάσταση έχει επίσης ταυτίσει την αφαίρεση της ιδιοκτησίας των τραπεζών από τους ιδιώτες. Συνεπώς τι νόημα έχει η κατάθεση μιας πρότασης για την ανακούφιση της λαϊκής οικογένειας όταν αυτή η πρόταση δεν μπορεί να υλοποιηθεί σήμερα, δεν μπορεί να υλοποιηθεί σε μια πορεία ρήξεων με το σύστημα και αν και εφόσον υλοποιηθεί αυτό θα γίνει μόλις νικήσει η σοσιαλιστική επανάσταση; Ποιον κοροϊδεύει η ηγεσία του ΚΚΕ όταν στην αιτιολογική έκθεση της πρότασής της ισχυρίζεται πως αυτά που ζητάει θα υλοποιηθούν με «μετάθεση του βάρους της κρίσης στους τραπεζικούς ομίλους». Θα υπάρχουν τραπεζικοί όμιλοι στο σοσιαλισμό; 

Αλήθεια, ποιος εκχυδαΐζει και συκοφαντεί την πολιτική του ΚΚΕ; Μήπως η ίδια του η ηγεσία είναι αυτή που εκχυδαΐζει και συκοφαντεί την υπόθεση του σοσιαλισμού και την πάλη για την κοινωνική αλλαγή;

πηγή: ergatikosagwnas.gr