Πρώτα πολιτικά συμπεράσματα από την τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι

Γράφει ο Θανάσης Κανιάρης

Αποτροπιασμό προκαλεί η τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι από την εξτρεμιστική ισλαμιστική οργάνωση ISIS, που σκόρπισε τον όλεθρο και τον θάνατο.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, οι νεκροί ανέρχονται στους 129 και οι βαριά τραυματισμένοι στους 99. Ομόθυμη ήταν η καταδίκη της επίθεσης που οδήγησε στη δολοφονία αθώων ανθρώπων, από τους ηγέτες της Δύσης, τον Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν, τον Πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ Αλ Ασαντ, αλλά και από θρησκευτικούς παράγοντες του ισλαμικού κόσμου.

Ενώ ακόμα οι νεκροί δεν έχουν ακόμα ταφεί και ο φόβος έχει εξαπλωθεί πάνω από τις χώρες της Ευρώπης οι οποίες αναμένουν νέα τρομοκρατικά χτυπήματα, θα επιχειρήσουμε να διατυπώσουμε ορισμένα πρώτα πολιτικά συμπεράσματα, με αφορμή το τραγικό αυτό γεγονός.

Συμπέρασμα πρώτο: η άκρη του νήματος της τελευταίας αυτής τρομοκρατικής επίθεσης, μας οδηγεί στις ιμπεριαλιστικούς πολέμους που ξεκίνησαν οι χώρες του αναπτυγμένου δυτικού καπιταλισμού από τις αρχές της δεκαετίας του 90 με στόχο το ξαναμοίρασμα των εδαφών και τον έλεγχο των αγορών, μετά τα νέα δεδομένα που δημιούργησε η διάλυση της ΕΣΣΔ και της σοσιαλιστικής κοινότητας στην Ευρώπη.

Το εδαφικό μοίρασμα και ο έλεγχος των αγορών πήραν διάφορες μορφές. Είχαμε την «οικειοθελή» προσχώρηση της μεγάλης πλειοψηφίας των πρώην σοσιαλιστικών χωρών στη σφαίρα επιρροής της Δύσης. Η μόνη χώρα που αρνήθηκε την εκούσια προσχώρηση της στο δυτικό στρατόπεδο, η ενιαία Γιουγκοσλαβία, αφού πρώτα διαμελίσθηκε στα εξόν συνετέθη. Ο επί 87 ημέρες ανηλεής, βομβαρδισμός της Σερβίας αποκατέστησε την ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων.

Με τις «πορτοκαλί επαναστάσεις» που εκδηλώθηκαν στις πρώην δημοκρατίες της ΕΣΣΔ, όπως στην Ουκρανία και τη Γεωργία (χώρες, οι οποίες μαζί με το Αφγανιστάν αποτελούν το μαλακό υπογάστριο της νέας καπιταλιστικής Ρωσίας) ενώ εκεί όπου οι πολιτικές δυνάμεις που χρηματοδοτούνταν και ελάμβαναν στήριξη από τη Δύση, απέτυχαν να αναρριχηθούν στην εξουσία (Λευκορωσία), οι δυτικοί κατάγγειλαν το καθεστώς ως δικτατορικό...

Με τη Νατοϊκή στρατιωτική επέμβαση στο Αφγανιστάν και στη συνέχεια, την επέμβαση της «συμμαχίας των προθύμων» (ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία και χώρες της Ανατολικής Ευρώπης) σε Ιράκ, και στην από κοινού στη συνέχεια επέμβαση της Δύσης στη Λιβύη και στη Συρία.

Ο κύκλος του αίματος που προκάλεσαν οι νέοι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι είναι πολύ μεγάλος. Εκατομμύρια νεκροί, διάλυση των οικονομικών, κοινωνικών και κρατικών δομών, των χωρών που βρέθηκαν στο στόχαστρο της Δύσης. Το Αφγανιστάν, το Ιράκ, η Λιβύη και η Συρία, είναι σήμερα κατεστραμμένα κράτη.

Ενδιαφέρον τέλος έχουν οι σχέσεις των ισλαμιστικών τρομοκρατικών οργανώσεων με τις χώρες της Δύσης. Είναι κοινό μυστικό, ότι οι δυτικοί μαζί με αντιδραστικά καθεστώτα της αραβικής χερσονήσου, οργάνωσαν και εξόπλισαν τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, στον πόλεμο που διεξήγαγαν οι τελευταίοι κατά του λαϊκού καθεστώτος της χώρας και της Σοβιετικής Ενωσης τη δεκαετία του 80. Όπως γνωστό επίσης είναι, ότι η ακραία τρομοκρατική ισλαμιστική οργάνωση του Isis, εκπαιδεύτηκε και εξοπλίστηκε από δυτικές χώρες, τη Σαουδική Αραβία και τα εμιράτα του Περσικού κόλπου. Ακόμα και σήμερα που οι πρωτεύουσες του δυτικού κόσμου έχουν συγκλονιστεί από το νέο τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι, παραμένει θέμα προς διερεύνηση, η σχέση των ισλαμιστικών τρομοκρατικών οργανώσεων με τις μυστικές υπηρεσίες των δυτικών χωρών.

Συμπέρασμα δεύτερο: προκαλεί εντύπωση ο επιλεκτικός τρόπος με τον οποίο τα μέσα μαζικής ενημέρωσης της Δύσης, ιεραρχούν τις τρομοκρατικές πράξεις και τα θύματα της τρομοκρατίας.

Μέσα στο 2015 είχαμε τα ακόλουθα γεγονότα.

• Στις 25 Γενάρη του 2015 σημειώνεται ένοπλη επίθεση στη παραθεριστική πόλη Σους της κεντροανατολικής Τυνησίας, όπου και σκοτώθηκαν 27 άτομα, οι περισσότεροι τουρίστες, ενώ δεκάδες άλλοι τραυματίστηκαν.
• Στις 17 Μάρτη του 2015, στην Τυνησία πάλι, σημειώνεται νέα τρομοκρατική επίθεση στο μουσείο Μπαρντό στην πρωτεύουσα της χώρας Τύνιδα με 22 νεκρούς.
• Στις 31/10 ρωσικό αεροσκάφος με 224 επιβαίνοντες, συνετρίβη πετώντας πάνω από το βόρειο Σινά της Αιγύπτου. Συγκλίνουσες έρευνες καταδεικνύουν ως αίτιο της συντριβής την εκδήλωση τρομοκρατικής πράξης.
• Στις 12 Νοέμβρη εκδηλώνεται αιματηρή επίθεση στην περιοχή της Βηρυτού που ελέγχεται από την σιιτικής οργάνωσης Χεζμπολάχ με 43 νεκρούς και σχεδόν 200 τραυματίες.
• Από την αρχή του καλοκαιριού του 2015 εκατοντάδες πρόσφυγες έχουν πνιγεί στα νερά του Αιγαίου, στην προσπάθεια που κάνουν να περάσουν από τα τουρκικά παράλια στα ελληνικά νησιά, τα οποία και αποτελούν την πύλη εισόδου για τις χώρες της βόρειας Ευρώπης, κυρίως την Γερμανία και την Αγγλία.

Στις πρώτες τέσσερις περιπτώσεις τα θύματα προέρχονται από τρομοκρατικές ενέργειες που αποδίδονται στην ISIS ή σε παρακλάδια της σε χώρες της Βόρειας Αφρικής. Η περίπτωση των προσφύγων, είναι παράγωγο αποτέλεσμα του εμφυλίου πολέμου που μαίνεται στη Συρία και το Αφγανιστάν τα τελευταία χρόνια.

Ενδιαφέρον έχει η κάλυψη των δραματικών αυτών γεγονότων, από τα δυτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Οι τρομοκρατικές ενέργειες με δεκάδες και εκατοντάδες θύματα, συνήθως αποτελούν την πρώτη είδηση την ημέρα του συμβάντος, όπου και αφιερώνουν τα πρώτα 5 με 10 λεπτά του δελτίου, αλλά από μία απόσταση, σαν να είναι κάτι το φυσιολογικό και το αναπότρεπτο. Σαν να λένε: τι να κάνουμε, πόλεμος γίνεται, συμβαίνουν αυτά. Είναι σχεδόν σίγουρο, ότι η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών της Δύσης, δεν θυμάται καν τα γεγονότα αυτά, ή αν τα θυμάται τα αντιμετωπίζει σαν κάτι που δεν την αφορά άμεσα.

Ακόμα και η περίπτωση των νεκρών προσφύγων, πολλοί εκ των οποίων μικρά παιδιά, ακόμη και νεογέννητα, που ξεβράζουν κάθε ημέρα τα νερά του Αιγαίου, αντιμετωπίζεται από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης με συναισθηματικούς όρους. Και αυτό στην καλύτερη περίπτωση. Γιατί οι φωνές στην Ευρώπη που αντιμετωπίζουν τους πρόσφυγες σαν μιάσματα και εν δυνάμει τρομοκράτες, όλο και πυκνώνουν.

Και ερχόμαστε τώρα στην καθ΄ όλα ειδεχθή τρομοκρατική πράξη στο Παρίσι, με τα τραγικά αποτελέσματα που την συνόδευσαν. Ολοι οι μηχανισμοί του δυτικού κόσμου βρέθηκαν αίφνης σε κατάσταση κόκκινου συναγερμού. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης καλύπτουν το γεγονός σε 24ωρη βάση, ενώ το σύνολο των ηγετών της Δύσης, απευθύνουν δραματικά διαγγέλματα καταδίκης της τρομοκρατίας και αποφασιστικής αντιμετώπισης των ενόχων. Οι επιθέσεις στο Παρίσι αποτελούν πλήγμα εναντίον «όλης της ανθρωπότητας και των οικουμενικών μας αξιών», ανέφερε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, ενώ ο γ. γραμματέας του ΝΑΤΟ Γ. Στόλτενμπεργκ δήλωσε: «Στεκόμαστε στο πλευρό των Γάλλων. Η τρομοκρατία δεν θα νικήσει ποτέ τη δημοκρατία». «Συγκλονισμένη» δηλώνει από την πλευρά της η Γερμανίδα Καγκελάριος Ανκελα Μέρκελ. 

Τις ίδιες ακριβώς εικόνες ζήσαμε μετά την τρομοκρατική επίθεση στο γαλλικό σατυρικό περιοδικό «Σαρλί Εμπντό» στις 7 Γενάρη του 2015, και σε μεγαλύτερη ακόμα κλίμακα, την επαύριον της τρομοκρατική επίθεσης που σημειώθηκε στους δίδυμους πύργους της Ν. Υόρκης στις 11 Σεπτέμβρη 2001. 

Είναι προφανές ότι η Δύση αντιδρά με διαφορετικό τρόπο στην εκδήλωση τρομοκρατικών ενεργειών που στρέφονται εναντίον της και διαφορετικά όταν πρόκειται για τρομοκρατικές πράξεις που συντελούνται εκτός των συνόρων της. Είναι επίσης προφανές, ότι διαφορετικό ειδικό βάρος έχει η δολοφονία από τρομοκράτες ενός αθώου πολίτη λευκού χρώματος με ιθαγένεια από δυτική χώρα και διαφορετικό η δολοφονία ενός π.Χ. αθώου Άραβα πολίτη από τρομοκρατική ενέργεια. 

Γιατί συμβαίνει αυτό; Για δύο, κατά τη γνώμη μας, λόγους. 

Ο πρώτος: οι καπιταλιστικές κοινωνίες, όπως και όλες οι ταξικές κοινωνίες που εμφανίστηκαν ιστορικά, είναι βαθιά ρατσιστικές. Ο λευκός επικυρίαρχος, ο οποίος ταυτίζεται με τον αγγλοσάξονα, θα πρέπει να επιβεβαιώσει την ηγεμονία του πάνω σε ολόκληρο τον πλανήτη. Η εξουσία του κυρίαρχου δυτικού ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου, έχει ως βασικό στόχο την υποταγή της εργατικής τάξης, εγχώριας και διεθνούς. Για να υπάρξει καπιταλιστική αναπαραγωγή, θα πρέπει οι εργάτες, ανεξαρτήτου χρώματος, γλώσσας και θρησκείας, να βρίσκονται κάτω από το ζυγό των κεφαλαιοκρατών. Από την άλλη ο κυρίαρχος δυτικός ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός, στη λογική του «διαίρει και βασίλευε», εκμεταλλεύεται και ενισχύει τις εθνοτικές, φυλετικές και θρησκευτικές διαφορές, τόσο στο εσωτερικό των δυτικών χωρών, όσο και διεθνώς. Οι εργάτες διαχωρίζονται σε λευκούς, μαύρους και μελαμψούς, σε δυτικούς και μη δυτικούς, σε χριστιανούς (όπου και εκεί υπάρχουν υποδιαιρέσεις και κλίμακες ανωτερότητας και κατωτερότητας, δεδομένου ότι οι αγγλοσάξονες είναι κατά βάση προτεστάντες), σε μωαμεθανούς, σε ινδουιστές κλπ. Η εργατική τάξη πρέπει να είναι τεχνητά διαιρεμένη, ώστε να προβάλει τις μικρότερες δυνατές αντιστάσεις, ή ακόμα και να ενσωματωθεί στις πολιτικές επιλογές του κεφαλαίου. 

Με κριτήριο αυτό, οι δυτικές χώρες έχουν διαμορφώσει τη δική τους πολιτισμική κλίμακα αξιών. 

Στην κορυφή τοποθετείται ο λευκός Αμερικάνος προτεστάντης αγγλοσαξωνικής καταγωγής και αμέσως μετά ο Γερμανός, ο Άγγλος, ο Γάλλος, ο Βέλγος, ο Ολλανδός, ο Σκανδιναβός, ο Ιταλός λευκός, κατά προτίμηση ο κάτοικος της κεντρικής και βόρειας Ιταλίας. Εκεί κάπου εμφιλοχωρεί και ο Ιάπωνας, ο οποίος, αν και «κίτρινος» έχει μακρά συνεργασία με τη Δύση, η οποία, με τη στρατιωτική βάση που διατηρεί στο νησί Οκινάουα, δεν παύει να του υπενθυμίζει τα όρια της ισχύος του και την προσήλωση του στις αξίες του δυτικού κόσμου. 

Από εκεί και πέρα έχουμε τους παρίες της Γης: Σλάβοι, Κινέζοι, Άραβες, μαύροι, Λατινοαμερικάνοι, Ίβηρες, Βαλκάνιοι, μελαμψοί κάθε είδους, αποτελούν τις κατώτερες φυλές. Γι’ αυτό και η συντριβή του ρωσικού αεροσκάφους, δεν θα γίνει ποτέ η είδηση που θα συγκλονίσει τη Δύση, όπως και τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων, όπως και τα νεκρά μωρά στα νερά του Αιγαίου. Τα τελευταία είχαν την ατυχία να είναι συριακής καταγωγής. Αντίθετα, ο θάνατος ενός λευκού νεογέννητου στο δυτικό κόσμο, αποτελεί από μόνη της μια συγκλονιστική είδηση. Πόσο μάλλον, ο θάνατος δεκάδων ή και εκατοντάδων. 

Ο δεύτερος: Είναι καθαρά πολιτικός. Οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Ιαπωνία, η Γερμανία, η Αγγλία, η Γαλλία και η Ιταλία, με άλλα λόγια η G7, αποτελούν, με τις αναγκαίες εσωτερικές διαβαθμίσεις, τον πυρήνα του δυτικού καπιταλιστικού ιμπεριαλισμού, το κέντρο της διεθνικής ισχύς του. Και ο ηγεμόνας στα μάτια των υπηκόων, πρέπει και να είναι και να φαίνεται άτρωτος, πανίσχυρος και απροσπέλαστος, διαφορετικά δημιουργείται ο κίνδυνος να υπάρξούν αμφιβολίες και ερωτηματικά για ικανότητα και τη δυνατότητα να ασκεί ηγεμονία. 

Γι’ αυτό και κάθε πράξη που στρέφεται και απειλεί τον σκληρό πυρήνα της Δύσης, πρέπει να πατάσσεται με αμείλικτη αποφασιστικότητα. Δεν πρέπει να δημιουργηθεί η παραμικρή αμφιβολία για τη δύναμη ισχύος του κέντρου του δυτικού πολιτισμού…Εστω και αν αυτό προϋποθέτει έξαρση του μιλιταρισμού, καταστολή των δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, ψήφιση τρομονόμων, νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στα κράτη παρίες της Γης.

Τι κάνουμε; Για το εργατικό και λαϊκό κίνημα κάθε χώρας, δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέραν αυτού που οδηγεί στην έξαρση της αντιιμπεριαλιστικής πάλης για την εθνική αυτοδιάθεση και την ταξική απελευθέρωση της εργατικής τάξης και των άλλων καταπιεζόμενων κοινωνικών στρωμάτων. 

Πρέπει να γίνει ευρύτερα κατανοητό, ότι η μήτρα που γεννοβολάει τον ρατσισμό, τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό, τον φασισμό και τον εθνικισμό, το περιβόλι όπου αναφύονται όλα τα άνθη του κακού, είναι ο διεθνής ιμπεριαλισμός, πρώτα και κύρια ο αμερικάνικος. 

Πρέπει να γίνει επίσης κατανοητό, ότι ο δρόμος για τη σοσιαλιστική επανάσταση, περνάει με αναγκαιότητα μέσα από την σύγκρουση με τον ιμπεριαλισμό, με το καθεστώς της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. Κανένας «αντικαπιταλιστικός αγώνας», κανένα ιδεολόγημα της «ιμπεριαλιστικής πυραμίδας» δεν μπορεί να συγκαλύψει, τον, με όρους αναγκαιότητας, αγώνα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, για το σπάσιμο των δεσμών της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και το άνοιγμα του ελπιδοφόρου δρόμου που οδηγεί στη σοσιαλιστική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας.

Εκείνοι που με διάφορα τρικ προσπαθούν να εξαφανίσουν από τις ταξικές, τις εθνικές και τις διεθνείς σχέσεις, τον βαρύνοντα ρόλο του ιμπεριαλισμού ως παράγοντα ταξικής και εθνικής καταπίεσης και με βολονταριστικό τρόπο προσδιορίζουν σαν το μόνο επαναστατικό καθήκον την επίλυση της βασικής αντίθεσης –παρακάμπτοντας έτσι μια ολόκληρη διαδρομή επίλυσης επιμέρους αντιθέσεων που υπάρχουν αντικειμενικά και δεν αποτελούν προϊόν εγκεφαλικής επεξεργασίας– απλώς κυνηγούν ανεμόμυλους και προσφέρουν κακές, κάκιστες υπηρεσίες στο λαϊκό κίνημα. 

πηγή: ergatikosagwnas.gr