Δοκιμές πυραύλων από τις ΗΠΑ πιστοποιούν κλιμάκωση της έντασης

Οι ΗΠΑ στέλνουν μηνύματα πυρηνικής ισχύος σε Ρωσία, Κίνα και Β. Κορέα με απανωτές δοκιμές βαλλιστικών πυραύλων.

 

 

Αφορμή αυτού του σημειώματος είναι το μπαράζ δημοσιευμάτων που αφορούν δοκιμαστικές εκτοξεύσεις βαλλιστικών πυραύλωνⁱ σε συνδυασμό με το πολεμικό κλίμα στην περιοχή της νοτιανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.

 

Εντός δυο εβδομάδων, μέσα στον περασμένο Φεβρουάριο, η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ πραγματοποίησε δύο εκτοξεύσεις πυραύλων Minuteman - 3. (Από το 2011 έχουν πραγματοποιηθεί ήδη 15 τέτοιες δοκιμές.) Ανάλογες δοκιμές έχει κάνει το Πακιστάν, το Ιράν, η Κίνα η Ρωσία, η Ινδία.

Ο διηπειρωτικός πύραυλος Minuteman - 3, τον οποίο δοκίμασαν πρόσφατα οι ΗΠΑ, έχει τη δυνατότητα να φέρει πυρηνικά σε τρεις ανεξάρτητα στοχοθετημένες κεφαλές, η καθεμία των οποίων έχει 20πλάσια καταστροφική ισχύ από τις βόμβες που σκότωσαν τουλάχιστον 350.000 ανθρώπους στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι το 1945. Ο ρωσικής κατασκευής πύραυλος RS-24 YARS είναι ένας διηπειρωτικός πύραυλος στερεών καυσίμων με διασπώμενες κεφαλές. Διαθέτει βεληνεκές που φθάνει τις 11.000 χιλιόμετρα, η ισχύ των κεφαλών που «παίρνει» διακυμαίνεται από 150 ως 300 κιλοτόνους. (Η βόμβα της Χιροσίμα είχε μια εκρηκτική απόδοση «μόνον» 15 κιλοτόνων (KT) ή 15.000 τόνων ισοδυνάμου TNT).

 

Το ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι οι λόγοι αύξησης των δοκιμαστικών βολών. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του αμερικανού υφυπουργού Άμυνας Ρόμπερτ Γουέρκ, οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ θα προχωρήσουν στη δεύτερη δοκιμή διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου μέσα σε μία εβδομάδα «πιστοποιώντας την αξιοπιστία των αμερικανικών πυρηνικών όπλων εν μέσω των αυξανόμενων εντάσεων με χώρες όπως είναι η Ρωσία και η Βόρεια Κορέα».

 

Δοκιμές αυτού του είδους, σύμφωνα με τον Γουέρκ, έχουν γίνει τουλάχιστον 15 από τον Ιανουάριο του 2011 και στέλνουν το μήνυμα σε χώρες όπως η Ρωσία, η Κίνα και η Βόρεια Κορέα ότι οι ΗΠΑ διαθέτουν αποτελεσματικό πυρηνικό οπλοστάσιο. «Ακριβώς γι' αυτό το κάνουμε», είπε ο Γουέρκ σε δημοσιογράφους.

 

Το μπαράζ πολεμικών απειλών από κορυφαίους αξιωματούχους του Πενταγώνου συνοδεύεται από δηλώσεις υπέρ της αύξησης των πολεμικών δαπανών των ΗΠΑ.

 

Ο επικεφαλής της Διοίκησης Ειρηνικού του Ναυτικού των ΗΠΑ ναύαρχος Χάρι Χάρις, για παράδειγμα, απαίτησε την περασμένη Τετάρτη ενώπιον της κοινοβουλευτικής Επιτροπής Ενόπλων Δυνάμεων τη σημαντική κλιμάκωση των αμερικανικών ναυτικών επιχειρήσεων ενάντια στην Κίνα στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Κατηγόρησε το Πεκίνο ότι επιδιώκει την «ηγεμονία στην Ανατολική Ασία», μια στρατηγική που η Ουάσιγκτον είναι αποφασισμένη να αποτρέψει με στρατιωτικά μέσα.

 

Ο Philip Breedlove, Ανώτατος Διοικητής των Συμμαχικών Δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη και επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Διοίκησης των ΗΠΑ, επίσης, περιέγραψε τη Ρωσία ως «ανερχόμενη» και «επιθετική» δύναμη, «μακροχρόνια υπαρξιακή απειλή» για τις Ηνωμένες Πολιτείες.

 

Οι παρατηρήσεις του Breedlove συμπληρώθηκαν από εκείνες του υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ, Ashton Carter, ο οποίος δήλωσε στην κοινοβουλευτική Επιτροπή Πιστώσεων ότι οι «πολεμικές απειλές» της Μόσχας θέτουν υπό αμφισβήτηση τη δέσμευση της ρωσικής ηγεσίας «στη στρατηγική σταθερότητα» και το αν η ρωσική ηγεσία «σέβεται τη βαθιά προσοχή που οι ηγέτες της πυρηνικής εποχής πρέπει να επιδεικνύουν σε σχέση με τα πυρηνικά όπλα».

 

Η ίδια η Ουάσινγκτον, όπως δείχνουν τα γεγονότα, δεν μοιράζεται φυσικά καμία τέτοια δέσμευση ή προσοχή.

 

Το Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών (CSIS) εξέδωσε μια έκθεση, που του ανατέθηκε από τον Αμερικανικό Στρατό, στις αρχές του Φλεβάρη. Υποστήριξε ότι «μια δραματική αλλαγή τόσο στο ευρωπαϊκό όσο και στο διατλαντικό πρότυπο ασφάλειας απαιτεί μια επανεκτίμηση μιας μεγάλης έκτασης μέτρων που απαιτούνται για τις Ηνωμένες Πολιτείες προκειμένου να αποτρέψουν καλύτερα τη Ρωσία από παρόμοιες πράξεις τυχοδιωκτισμού μέσα και γύρω από το έδαφος της Συμμαχίας».

 

Την Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016, το Ατλαντικό Συμβούλιο, πολιτικός βραχίονας του ΝΑΤΟ, δημοσίευσε έκθεση με τίτλο «Η Συμμαχία σε Κίνδυνο: Ενίσχυση της Ευρωπαϊκής Άμυνας», η οποία υποστήριξε μια μεγάλη στρατιωτική συγκέντρωση δυνάμεων σε όλη την Ευρώπη. Προκαταβάλλοντας τη συζήτηση στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ που έχει προγραμματιστεί να διεξαχθεί στη Βαρσοβία τον Ιούλιο, δηλώνει ότι «Η ενίσχυση της ευρωπαϊκής άμυνας θα παρέχει πόρους για να αποτραπεί η απειλή από την Ανατολή και να υπερισχύσουμε των κινδύνων από το Νότο».

 

Αυτό το είδος πολεμοχαρούς ρητορικής έχει αποτελέσματα καθώς ο στρατιωτικός προϋπολογισμός των ΗΠΑ αυξάνεται.

 

Ο προτεινόμενος φετινός προϋπολογισμός του Πενταγώνου περιλαμβάνει 3,4 δισ. δολάρια μόνο για την Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Διαβεβαίωσης, τετραπλασιάζοντας τη χρηματοδότηση του προηγούμενου έτους.

 

Αξίζει να σημειωθούν ορισμένες επισημάνσεις στην ίδια έκθεση του Ατλαντικού Συμβουλίου.

 

Το τμήμα της έκθεσης που αφορά τη Γερμανία επικρίνει την «ισχυρή αντιμιλιταριστική τάση» του πληθυσμού και υποστηρίζει ότι «οι πολιτικοί ηγέτες και οι σχολιαστές πρέπει να πείσουν και να εκπαιδεύσουν την κοινή γνώμη για τη σημασία μιας ισχυρότερης αμυντικής στάσης». Στην ενότητα για την Πολωνία, η οποία συντάχθηκε από τον Tomasz Szatkowski, υφυπουργό Εξωτερικών στο πολωνικό Υπουργείο Εθνικής Ασφάλειας, υποστηρίζεται η ανάπτυξη «μη-πυρηνικών μέσων αποτροπής πολέμου» κατά της Ρωσίας στη Βαρσοβία, που θα «αποτελούνται από νέες δυνατότητες, όπως οι πιο ισχυρές και με μεγαλύτερη εμβέλεια κεφαλές στους πυραύλους Κρουζ, νέα είδη οπλισμού (π.χ. τεχνολογία μικροκυμάτων) και ικανότητες προσβολής στον κυβερνοχώρο καθώς και Δυνάμεις Ειδικών Επιχειρήσεων ανατρεπτικού προσανατολισμού».

 

Η έκθεση εξετάζει τη στρατιωτική κατάσταση της Βρετανίας, την οποία περιγράφει ως «κενή περιεχομένου» (“hollowed out”), καθώς επίσης και αυτήν της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Νορβηγίας, της Ιταλίας και της Πολωνίαςⁱⁱ.

Είναι ίσως μονότονο αλλά αξίζει να υπενθυμίσουμε το τι θα συνέβαινε αν μια μόνο από τις κεφαλές αυτές έπληττε μια πόλη.

 

«Το αρχικό θερμικό κύμα θα έφτανε, περίπου, σε απόσταση 1.600μ. από το σημείο της έκρηξης. Μέσα σε χιλιοστά του δευτερολέπτου, στο επίκεντρο της έκρηξης, η θερμοκρασία θα άγγιζε τους 100 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου, δηλαδή 4-5 φορές τη θερμοκρασία του κέντρου του Ήλιου. Μια σφαίρα υπερθερμασμένου αέρα, θα κινείτο, προς κάθε κατεύθυνση, με ταχύτητα χιλιάδων χιλιομέτρων την ώρα. Ένα μόλις δευτερόλεπτο μετά την έκρηξη η πύρινη σφαίρα θα είχε διάμετρο μεγαλύτερη των 1.500μ.

 

Το πύρινο κύμα, αλλά και η θερμότητά του, θα κατάκαιγε τα πάντα σε ακτίνα 160 τετραγωνικών χλμ. προκαλώντας πύρινους κυκλώνες, λόγω της υπερθέρμανσης του αέρα.

 

Μέσα σε λίγα λεπτά θα είχε προκληθεί μια πυρκαγιά απίστευτων διαστάσεων, ο πύρινος κυκλώνας θα κατέκλυζε με φλόγες τα πάντα στο πέρασμά του. Η πύρινη σφαίρα και το ωστικό κύμα της έκρηξης θα εξαέρωνε ακόμα και κτήρια. Οι ουρανοξύστες θα εξαφανίζονταν. Το τσιμέντο, ή άσφαλτος και τα μέταλλα θα έλιωναν, το χώμα θα «έσκαγε» και τα υλικά θα παρασύρονταν από το ωστικό κύμα, που θα τα παρέσερνε με ταχύτητα 1.000 χλμ. ακόμα και σε απόσταση 5 χλμ. από το σημείο της έκρηξης.

 

Ακόμα και σε απόσταση 10 χλμ. από το σημείο της έκρηξης, το θερμικό κύμα θα προκαλούσε εγκαύματα τρίτου βαθμού, σε όποιον εκτίθεντο σε αυτό. Το δε ωστικό κύμα θα τον έπληττε με ταχύτητα 160 χλμ. Μέσα σε λίγα λεπτά μια ζώνη 400 σχεδόν τετραγωνικών χιλιομέτρων θα είχε καταστραφεί παντελώς. Ο πύρινος κυκλώνας θα διαρκούσε για τουλάχιστον 6 ώρες με την θερμοκρασία του αέρα να αγγίζει τους 260 βαθμούς Κελσίου.

 

Όσοι θα βρίσκονται στους δρόμους θα πεθάνουν ακαριαία. Ακόμα και όσοι αναζητήσουν καταφύγιο σε υπόγεια, θα πεθάνουν από ασφυξία, καθώς η φωτιά θα καταναλώσει όλο το οξυγόνο, ή θα ψηθούν ζωντανοί, λόγω της υψηλής θερμοκρασίας. Κάθε μορφή ζωής θα χαθεί σε ακτίνα δεκάδων χιλιομέτρων από το σημείο της έκρηξης, άμεσα και σε ακόμα μεγαλύτερη ακτίνα, από την εκλυόμενη ραδιενέργεια».

Τα παραπάνω αναφέρονται σε έκθεση αμερικανών επιστημόνων στις 6 Μαρτίου του 2015 στο thebulletin.org με την ελπίδα ότι κάποιοι στο «βαθύ» αμερικανικό κράτος θα ακούσουν για τις επιπτώσεις ενός πυρηνικού πολέμου.

 

Φυσικά το λόγο έχουν οι άλλοι, οι Λαοί «που δεν καταλάβαιναν από τέτοια».

 

 

 

 

 

i Οι βαλλιστικοί πύραυλοι ξεκίνησαν το 1940 από τη ναζιστική Γερμανία. Ο πρώτος βαλλιστικός πύραυλος ήταν ο A-4, κοινώς γνωστός ως πύραυλος V-2. Στην εποχή μας 30 κράτη έχουν εγκαταστήσει λειτουργικά έτοιμους βαλλιστικούς πυραύλους. Οι βαλλιστικοί πύραυλοι κατατάσσονται στους τακτικούς, δηλαδή στους μικρού βεληνεκούς (κάτω από 1000 km) ή μεσαίου βεληνεκούς (μεταξύ 1000 km και 3500 km). Επίσης στους βαλλιστικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς (μεταξύ 3500 km και 5500 km) καθώς και στους διηπειρωτικούς (άνω των 5500 Km) οι οποίοι σχεδιάζονται για να φέρουν πυρηνικά όπλα.

ii Τα στοιχεία είναι από το άρθρο  του Bill Van Auken που δημοσιεύθηκε στο World Socialist Web Site στις 27/2/2016. Μετάφραση Κ. Μαραγκός.

πηγή: kommon.gr