ΚΚΕ: Αδυναμία παρακολούθησης των εξελίξεων

Ο εργαζόμενος λαός στη χώρα μας αναζητάει διέξοδο από τη σημερινή κατάσταση που έχει περιέλθει, εξ αιτίας της πολιτικής, που εφάρμοσαν όλες οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις. Αυτή είναι η απαίτηση και η αίσθηση που επικρατούν ανάμεσα στους εργαζόμενους. «Όπου σταθεί και όπου βρεθεί» κανείς το ερώτημα που διατυπώνεται είναι: «που θα πάει αυτή η κατάσταση»; Ειδικά η αγωνία της νεολαίας για το μέλλον της είναι πολύ μεγάλη.

Και όπως σημειώνουν ακόμη και κορυφαίοι αρθρογράφοι των αστικών ΜΜΕ: «Οι πολίτες δυσφορούν, οργίζονται, αρνούνται ακόμη και την ψήφο τους, αλλά δεν βλέπουν ακόμη να ορθώνεται ισχυρή εναλλακτική λύση απέναντι στην εξουσία της νέας Αριστεράς (…)» (Αντώνης Καρακούσης, e-Βήμα, 10/03/2016).

Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι η εναλλακτική πρόταση, έστω και εάν το συγκεκριμένο συγκρότημα του ΔΟΛ την αναζητάει πια καθαρά στη Νέα Δημοκρατία, όπως δείχνει η αρθρογραφία του.

Στη συγκυρία των πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων δεσπόζουν οι συνομιλίες της κυβέρνησης με το κουαρτέτο και το προσφυγικό πρόβλημα. Οι συνομιλίες με το κουαρτέτο θα έχουν άμεσο και καθοριστικό αντίκτυπο στο ασφαλιστικό, στο φορολογικό, στα κόκκινα δάνεια, στις εργασιακές σχέσεις, στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας με το ΤΑΙΠΕΔ κλπ., προκειμένου να φτάσουμε στην περιβόητη αξιολόγηση, που η «επιτυχής της έκβαση» θα ανοίξει τις διαδικασίες ρύθμισης του χρέους.

Δεν υπάρχει σήμερα εργαζόμενος που να μη γνωρίζει αυτήν τη σειρά των εξελίξεων, όπως δεν υπάρχει εργαζόμενος, που να αγνοεί – από την ίδια την εμπειρία του , ότι αυτού του είδους οι συνομιλίες αποφέρουν νέα αντιλαϊκά μέτρα και νέα μνημόνια.

Στο προσφυγικό πρόβλημα τα πράγματα έγιναν χειρότερα. Η κυβέρνηση, υποτίθεται, πως πόνταρε σε μια συμφωνία με τους εταίρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σ’ ένα διακανονισμό για αναλογική κατανομή των προσφύγων. Αυτό που εισέπραξε τελικά ήταν το κλείσιμο των συνόρων και ο εγκλωβισμός των προσφύγων στη χώρα μας.

Το πολιτικό παιχνίδι τόσο σε ό,τι αφορά τις συνομιλίες με το κουαρτέτο όσο και με το προσφυγικό έχει, κατά τη γνώμη μας, ξεκαθαρίσει και η «Νέα Σπορά», πολύ έγκαιρα, είχε τοποθετηθεί σχετικά με τις εξελίξεις σ’ αυτά τα δύο μεγάλα θέματα και συνεχίζει να παρακολουθεί την εξέλιξή τους, γιατί πιστεύει πως μπορούν να γίνουν οι κυρίαρχες πολιτικές αιχμές για να επιταχυνθούν κοινωνικές διεργασίες, που αφορούν στην εργατική τάξη και τα μικρομεσαία μικροαστικά στρώματα. Είναι δύο πολιτικά ζητήματα τα οποία θα έχουν διάρκεια και θα τροφοδοτούν νέες πολιτικές εξελίξεις.

Θα σταθούμε σ’ ένα σύντομο και συντετμημένο διαχωρισμό των πολιτικών δυνάμεων, εκτός από το ΚΚΕ για το οποίο θα κάνουμε ιδιαίτερη αναφορά, ανάλογα με τις τοποθετήσεις τους – που τον έχουμε κάνει ήδη με την αρθρογραφία μας, που θα βοηθήσει, όμως, πρακτικά και στο «δέον γενέσθαι».

Η κυβέρνηση, κατά τη γνώμη μας, δε μπορεί να κάνει διαφορετικά παρά, να καταλήξει σε συμφωνία με το κουαρτέτο. Αν δεν καταλήξει θα πρέπει να πάει σε εκλογές ή να προκύψει άλλη κυβέρνηση από τη σημερινή σύνθεση της βουλής. Αυτή η υπόθεση, όμως, έτσι κι αλλιώς θα είναι πολύ τραυματική και προσωπικά για τον Αλέξη Τσίπρα αλλά και για το ΣΥΡΙΖΑ. Πέρα από το γεγονός ότι εξαρτάται και από διεθνείς παράγοντες.

Η πιο «σίγουρη» λύση για την κυβέρνηση και τους εταίρους είναι να προχωρήσει η συμφωνία, την οποία η κυβέρνηση θα την παρουσιάσει, στο μεγαλύτερο βαθμό που μπορεί, ως μια συμφωνία που βγάζει την Ελλάδα από την οικονομική κρίση. Στην κατεύθυνση αυτή ήδη κινείται η κυβέρνηση και στην ίδια κατεύθυνση τη βοηθάει και το πολιτικό αδιέξοδο της αστικής αντιπολίτευσης.

Αυτό το αδιέξοδο, έστω και ατελώς, το απέδωσε ο ίδιος αρθρογράφος, που μνημονεύσαμε μόλις παραπάνω. Γράφει: «Το Κέντρο είναι πολυδιασπασμένο και αδύναμο και η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη παραμένει εγκλωβισμένη στις εσωτερικές αντιπαραθέσεις, με αποτέλεσμα να μην δημιουργεί ακόμη ισχυρό ρεύμα ανατροπής. Όσο μάλιστα διατηρείται των καραμανλικών η ανοχή στον κ.Τσίπρα και διεκδικείται η δικαίωση Σαμαρά, χωρίς να αναδεικνύεται η προοπτική και η δυναμική της νέας ηγεσίας τόσο θα προσφέρεται χρόνος στην κυβέρνηση να καλύψει κυρίως τα πανθομολογούμενα ελλείμματα αποτελεσματικότητας» (στο ίδιο).

Φυσικά θα πρόκειται για μια αντιλαϊκή συμφωνία. Αυτό που εκκρεμεί είναι το πότε η συμφωνία θα έρθει για ψήφιση στη βουλή και με ποιο τρόπο. Στο προσφυγικό τα πράγματα έχουν αντιστραφεί. Όχι μόνο η Τουρκία δεν πρόκειται να πάρει πίσω (και εάν θα πάρει και στη συνέχεια) πρόσφυγες, εάν δεν υπάρξει συγκεκριμένη κατάληξη στη Συνάντηση Κορυφής, που αναμένεται να πραγματοποιηθεί ως συνέχεια της προηγούμενης, όχι μόνο δε σταματάνε οι προσφυγικές ροές από την Τουρκία, αλλά, τώρα, διευκρινίζεται από την πλευρά της ότι η επαναπροώθηση δε θα αφορά τους ήδη υπάρχοντες πρόσφυγες, ενώ οι γείτονες χώρες στα Βαλκάνια ζητάνε να επιστρέψουν στην Ελλάδα μερικές χιλιάδες πρόσφυγες ως «παράνομους».

Από την πλευρά της η αστική αντιπολίτευση – Νέα Δημοκρατία, Δημοκρατική Συμπαράταξη και Ποτάμι – καιροφυλαχτεί να αξιοποιήσει τη συμφωνία της κυβέρνησης, που ενώ την πιέζει να προχωρήσει, όσο το δυνατό πιο γρήγορα, από την άλλη, την καταγγέλλει για όσα είχε υποσχεθεί στον Ελληνικό λαό και δεν πραγματοποίησε (με τα οποία διαφωνούσε και κατάγγειλε το ΣΥΡΙΖΑ γιατί τα υποσχόταν) και τα οποία τώρα τα έχει αρνηθεί.

Η αστική αντιπολίτευση αποφεύγει να τοποθετηθεί σε ό,τι αφορά την ουσία της πολιτικής της κυβέρνησης, γιατί στην πραγματικότητα συμφωνεί με ό,τι κομίζει το κουαρτέτο. Γι’ αυτό το λόγο ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζητάει από τον Αλέξη Τσίπρα «να μην παίξει για άλλη μια φορά την Ελλάδα στα ζάρια»! Την ίδια στάση κρατάει και για το προσφυγικό πρόβλημα. Δεν αναφέρεται στις πραγματικές αιτίες του προσφυγικού προβλήματος και αφήνει στο απυρόβλητο την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ σ’ ό,τι αφορά τον πόλεμο στη Συρία. Πρόκειται για μια στάση καθαρά προσχηματική και υποκριτική.

Η Χρυσή Αυγή δημαγωγεί ασύστολα ως προς τις συνομιλίες της κυβέρνησης με το κουαρτέτο, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, ενώ η θέση της σε σχέση με το προσφυγικό πρόβλημα είναι απολύτως σαφής και ισοδυναμεί με το πνίξιμο των προσφύγων, αφού θεωρεί ιδιώνυμο αδίκημα το πέρασμα των προσφύγων στη χώρα μας.

Η ηγεσία του ΚΚΕ δε φαίνεται να μπορεί να παρακολουθήσει τις πολιτικές εξελίξεις και να επικεντρώσει στα ζητήματα που αναδεικνύονται ως κορυφαία σ’ αυτήν την πολιτική συγκυρία. Να μπορεί να τα εκφράσει με συγκεκριμένα και απλά συνθήματα, που να συγκινούν και να συμπυκνώνουν, τις «δύο παράλληλες κρίσεις», την οικονομική κρίση και το προσφυγικό ζήτημα, που εγείρουν ισχυρές αμφισβητήσεις σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Ουσιαστικά οι θέσεις που παίρνει είναι, να το πούμε με το λιγότερο αιχμηρό τρόπο, «μισές».

Είναι χαρακτηριστικό το κάλεσμα, που ακουγόταν από τη συγκέντρωση στα Προπύλαια στις 8 του Μάρτη, ανάμεσα στα άλλα έλεγε: «Η ελληνική κυβέρνηση έχει τεράστιες ευθύνες. Απαιτούμε να φύγει το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο. Την απεμπλοκή της χώρας μας από τους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς. Έξω η ΦΡΟΝΤΕΞ και οι άλλοι μηχανισμοί. Να δημιουργηθούν ανθρώπινοι, αξιοπρεπείς, ανοιχτοί, δημόσιοι προσωρινοί χώροι υποδοχής και φιλοξενίας μεταναστών και προσφύγων» («Ρ» 09/03/2016), ενώ τα συνθήματα που επικράτησαν στην πορεία προς την Αμερικάνικη πρεσβεία, που ακολούθησε ήταν: «Ένας είναι ο εχθρός ο ιμπεριαλισμός», «Τα σύνορα τα κλείνουν, τους πρόσφυγες τους πνίγουν», «ΝΑΤΟ σημαίνει πρόσφυγες, πολέμοι», «Κάναν το Αιγαίο θάλασσα νεκρών, κάτω η νέα τάξη των ιμπεριαλιστών», «Φονιάδες, ληστές, υποκριτές είναι οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές»…(στο ίδιο).

Το θέμα στη σύσκεψη στην Αλκυονίδα, που πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία κλαδικών συνδικάτων, ήταν: «Οργάνωση της πάλης ενάντια στην παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο και στις αποφάσεις κυβέρνησης – ΕΕ – ΝΑΤΟ, που φέρνουν τον πόλεμο, τον ξεριζωμό και την προσφυγιά. Αλληλεγγύη στην πάλη των λαών και στους πρόσφυγες» («Ρ» 05/03/2016).

Όπως παρατηρούμε από τα παραδείγματα που φέραμε στα συνθήματα και στη θεματολογία των εκδηλώσεων που πραγματοποιήθηκαν δεν υπάρχουν πουθενά συνθήματα και αναφορές για την ανάγκη εξόδου της χώρας μας από το ΝΑΤΟ και την αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα συνθήματα περιορίζονται στην παρουσία του ΝΑΤΟ και της ΦΡΟΝΤΕΧ στο Αιγαίο.

Και αυτό γίνεται σε μια περίοδο, που οι εργαζόμενοι και τα μικροαστικά μικρομεσαία στρώματα κατανοούν όλο και περισσότερο το ρόλο τόσο του ΝΑΤΟ όσο και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ, ταυτόχρονα, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις που πραγματοποιούνται η δυσπιστία των λαϊκών μαζών προς τα αστικά ΜΜΕ έχει ανεβεί κατακόρυφα. Οι 9 στους 10 ερωτηθέντες δεν πιστεύουν στην αντικειμενικότητα των αστικών ΜΜΕ.

Την ίδια στιγμή στο υπόμνημα που κατέθεσε στη συνάντηση των αρχηγών των Κομμάτων υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ο Γραμματέας του Κόμματος, Δημήτρης Κουτσούμπας, περιλαμβάνεται η θέση: «Είναι αυτονόητο το δικαίωμα ανθρώπων – θυμάτων πολέμων, επεμβάσεων και αντιδραστικών καθεστώτων να αναζητήσουν μια ασφαλέστερη ζωή σε άλλες χώρες, παρά το γεγονός ότι οριστική λύση στο πρόβλημα μπορεί να δοθεί εάν ο κάθε λαός στη χώρα του οργανωθεί και παλέψει για την ανατροπή του συστήματος, που γεννά πόλεμο, φτώχεια, προσφυγιά» («Ρ» 06/03/2016, υπογράμμιση δική μας).

Στη δε τελευταία Απόφαση της ΚΕ υπάρχει, επίσης, η θέση: «Οι αρνητικές για τα λαϊκά συμφέροντα εξελίξεις, σε διεθνές και περιφερειακό επίπεδο όσο και στη χώρα μας, βεβαιώνουν ότι το βάρβαρο και αντιλαϊκό, σε κάθε πτυχή και εκδήλωσή του, ιμπεριαλιστικό σύστημα, ο καπιταλισμός, δεν εξανθρωπίζεται. Φτώχεια, ανεργία, ιμπεριαλιστικός πόλεμος, προσφυγιά, αναγκαστική μετανάστευση μια απάντηση μπορούν να έχουν από τη σκοπιά των λαών: Αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή πάλη για την ανατροπή του σάπιου συστήματος» (στο ίδιο, υπογράμμιση δική μας).

Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι: Την ίδια στιγμή, που το Κόμμα προβάλλει ως λύση την «Αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή πάλη για την ανατροπή του σάπιου συστήματος», την ίδια στιγμή δεν τολμάει να διατυπώσει συνθήματα για κορυφαία ζητήματα, όπως είναι η έξοδος από το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και αυτό, βέβαια, το γεγονός σχετίζεται με τις επεξεργασίες του Κόμματος, με την αντίληψή της ηγεσίας για τη μετάβαση στο σοσιαλισμό.

Έξοδος από το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση με τις υπάρχουσες επεξεργασίες προβλέπεται μόνο με σοσιαλιστική επανάσταση. Γι’ αυτό το λόγο άλλωστε τα συνθήματα είναι «μισά»! Δε λέγεται το σύνθημα: «έξω τώρα από το ΝΑΤΟ» αλλά λέγεται το σύνθημα: «έξω το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο»! Επομένως η Ελλάδα παραμένει μέσα στο ΝΑΤΟ!

Κατά τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζεται και το ζήτημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δε λέγεται το σύνθημα: «έξω τώρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση» αλλά λέγεται το σύνθημα: «έξω η ΦΡΟΝΤΕΞ»! Οπότε και πάλι η Ελλάδα παραμένει στην Ευρωπαϊκή Ένωση!

Με βάση, όμως, τα παραπάνω προκύπτει και ένα ερώτημα: Πως είναι δυνατό να αποκτήσει αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή συνείδηση η εργατική τάξη και τα μικρομεσαία μικροαστικά στρώματα, οι αυτοαπασχολούμενοι, όταν ακούγονται μισά συνθήματα, όταν δεν κατανοείται από την πλευρά της ηγεσίας ότι διευκολύνεται η πορεία προς το σοσιαλισμό με την Ελλάδα έξω από το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση;

πηγή:  neaspora.gr