Ο πρωθυπουργός Σημίτης το 2003 είχε εξαγγείλει για 11η φορά το μετρό Θεσσαλονίκης - Ένα εξαιρετικά επίκαιρο ρεπορτάζ εποχής...

Η αναδημοσίευση που ακολουθεί είναι από το rizospastis.gr:





Κυριακή 7 Σεπτέμβρη 2003 

ΟΜΙΛΙΑ Κ. ΣΗΜΙΤΗ

«Πακέτο» ψηφοθηρίας με... λιτότητα!

Του απεσταλμένου μας Νίκου ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ .-

Από τη μια η φιέστα της υποδοχής του πρωθυπουργού στο αεροδρόμιο «Μακεδονία», με τα ειδικά τηλεοπτικά εφέ να πασχίζουν να την εμφανίσουν σαν... υπερσυγκέντρωση και με τα συνθήματα των κλακαδόρων του Χρυσοχοΐδη του τύπου «Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά», τα «Οταν οι άλλοι θα ψάχνουν αρχηγό, εμείς θα σε φωνάζουμε ξανά πρωθυπουργό» και τα «Είσαι και θα είσαι ο πρωθυπουργός» μέσα στην αίθουσα της ΔΕΘ!

Από την άλλη η ομιλία των εγκαινίων της ΔΕΘ από τον Κ. Σημίτη, όπου η προεκλογική πασαρέλα της ψηφοθηρίας θριάμβευσε, με τον κυβερνητικό θίασο να καμώνεται ότι οδήγησε τη χώρα στα πρόθυρα της... Εδέμ, αλλά και να προειδοποιεί: Αν θέλετε μόνιμη και διαρκή θέση στον... παράδεισο, ένας τρόπος υπάρχει: Να ξαναψηφίσετε το ΠΑΣΟΚ και, φυσικά, τον κ. Σημίτη...

Κοντά σε αυτά προσθέστε την (10η ή 11η;) επανεξαγγελία του μετρό της Θεσσαλονίκης - σε αυτό είχε προλάβει τον πρωθυπουργό η κ. Β. Παπανδρέου λίγες μέρες πριν - και γενικώς τη μετατροπή της Ελλάδας και της Θεσσαλονίκης, ειδικά, σε μια πόλη... «αστραφτερή» (ή κάπως έτσι), όπως είπε ο κ. Σημίτης, αποβιβαζόμενος από το αεροσκάφος και πριν ακόμα εκφωνήσει, όπως έκανε χτες το βράδυ, το γνωστό κατ' έτος λογύδριο αυτής της κουβαρντάδικης παροχής των... αόρατων δισ. προς τη «μητρόπολη των Βαλκανίων». Οσο για την αυλαία της «παράστασης», πέφτει σήμερα με την καθιερωμένη συνέντευξη του πρωθυπουργού, όπου όσοι την παρακολουθήσουν, ενδεχομένως να μείνουν με την ίδια απορία που έμειναν πέρσι, πρόπερσι και αντιπρόπερσι: Μα, μήπως οι κυβερνώντες ζουν σε άλλη χώρα;..

***

Πραγματικά, όλο αυτό το σκηνικό δε θα είχε τίποτα το ενδιαφέρον - ακόμα και παρά τη για πρώτη φορά (και έχουσα εκλογικό ενδιαφέρον;) παρουσία του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου στα εγκαίνια - αν δεν υποδήλωνε ότι έχουμε εισέλθει στα βαθιά μιας προεκλογικής περιόδου. Οι πρωταγωνιστές της οποίας έχουν αποφασίσει να πολώσουν το κλίμα (τα όσα διεμείφθησαν στο αεροδρόμιο μεταξύ Σημίτη με τον νομάρχη Ψωμιάδη κατά την υποδοχή του πρώτου από τον δεύτερο είναι ενδεικτικά), αλλά και, κυρίως, να δημαγωγήσουν μέχρι τον έσχατο βαθμό, ξεπερνώντας κάθε αντίστοιχο προηγούμενο.

Δεν είναι τυχαίες, δε, οι αναφορές του κ. Σημίτη στην «τετραετία του υψηλού ρίσκου» που έρχεται, η εμφάνιση του 2004 σαν της «χρονιάς - σταθμός για τη χώρα», καθώς και οι αναφορές του στα «εθνικά θέματα» (υφαλοκρηπίδα, Κυπριακό, Ελληνοτουρκικά), με έναν τρόπο που ουσιαστικά έλεγε: «΄Η εγώ θα τα διαχειριστώ ή έρχεται η καταστροφή». Απόδειξη μιας κινδυνολογίας, που όσο πλησιάζει η ώρα της κάλπης, θα πάρει έντονα χαρακτηριστικά και θα δώσει τροφή για δικομματικές «εκτροπές»...

***

Αν υπάρχει, πάντως, κάτι όντως αξιοσημείωτο από την άνοδο της κυβερνητικής κουστωδίας στη Θεσσαλονίκη, είναι ότι το μόνο «εχέγγυο» που είχε να παράσχει ο πρωθυπουργός προς το λαό για την «ευημερία» του, δεν ήταν παρά η συνέχιση της... λιτότητας! Και τούτο - σημειωτέον - στο μέσον ενός προπαγανδιστικού μαραθώνιου που ξεκίνησε με «κοινωνικά πακέτα» (του... ενός ευρώ), για να συνεχιστεί τις επόμενες μέρες με την πολυδιαφημισμένη «Χάρτα σύγκλισης».

Αντί άλλης απόδειξης, τα λόγια του κ. Σημίτη πιστοποιούν τις πραγματικές του προθέσεις: «Πολλοί πιστεύουν ότι η μακροχρόνια προσπάθεια για σταθερότητα... είναι πια αρκετή», είπε στην ομιλία του την Παρασκευή, αλλά «εμείς - συνέχισε - δεν πρόκειται να δεχτούμε τέτοια, χωρίς σχέση με την πραγματικότητα, αιτήματα»!!!

Αυτή η αποστροφή του κ. Σημίτη έχει τεράστια σημασία. Και τούτο γιατί ξέρει ότι την ώρα που τάζει «καθρεφτάκια στους ιθαγενείς», εκείνη την ίδια ώρα δίνει για μια ακόμα φορά εξετάσεις στο μεγάλο κεφάλαιο. Ετσι, τη στιγμή ακριβώς που δημαγωγεί, ο κ. πρωθυπουργός δεν ξεχνά να «κλείνει το μάτι» στην ολιγαρχία:

«Εμείς προχωρήσαμε στη μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή που γνώρισε ποτέ η χώρα» (!), υπενθύμισε στους εκπροσώπους της ολιγαρχίας, που παρακολουθούσαν την ομιλία του την Παρασκευή, για να καταλήξει, δεσμευόμενος απέναντί τους: «Αυτή την πολιτική ακολουθούμε πιστά τα τελευταία 10 χρόνια. Αυτή την πολιτική θα ακολουθήσουμε και στο μέλλον...»!!!

***

Μετά τις παραπάνω αναγκαίες... διευκρινίσεις, ο κ. Σημίτης έπαιξε τον προεκλογικό του ρόλο: Μίλησε για «αύξηση των πραγματικών εισοδημάτων των εργαζομένων», όταν επί των ημερών του η μάζα των φτωχών της χώρας είδε τα εισοδήματά της να υπολείπονται κατά 6 φορές των εισοδημάτων που απομυζά η κάστα των εύπορων Ελλήνων! Μίλησε για «μείωση της ανεργίας», όταν οι πληγές τύπου «Σίσσερ Πάλκο» δεν έχουν τελειωμό! Μίλησε για «κοινωνική σύγκλιση», όταν οι Ελληνες εργαζόμενοι δουλεύουν περισσότερο από κάθε άλλο Ευρωπαίο και εισπράττουν μισθούς πείνας, που εξατμίζονται από την ακρίβεια!

Εκεί, δε, που επιστράτευσε κάθε δημαγωγικό οίστρο ήταν όταν μίλησε για την Ελλάδα των «έργων» και του «Ολυμπιακού ιδεώδους». Αλλά είναι λογικό να αισθάνεται έτσι ο κ. πρωθυπουργός. Σκεφτείτε ότι κάθε χιλιόμετρο που (διπλό και τριπλό) εγκαινιάζει ο κ. πρωθυπουργός, «πάει» με το δισεκατομμύριο που αρπάζουν οι εργολάβοι. Κάθε ολυμπιακή του, δε, αναφορά θυμίζει το «τιμολόγιο» που θα κληθεί να καταβάλει ο ελληνικός λαός μετά το 2004. Τόσο σε επίπεδο οικονομικό, όσο και σε επίπεδο κοινωνικών, εργασιακών, ατομικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Η Θεσσαλονίκη, λοιπόν, απέδειξε ότι η προεκλογική δημαγωγία θα είναι πρωτόγνωρη και - ίσως - μακρά. Συνεπώς... κουράγιο και υπομονή. Αλλωστε εντός εβδομάδας έρχονται και τα... «κουρελό-Χαρτα της σύγκλισης».