Αλλάζει τη σύνθεση των δευτεροβάθμιων επιτροπών ασύλου η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

Σχόλιο της Επιτροπής για το προσφυγικό/μεταναστευτικό του ΝΑΡ:

Αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί με τις επιδιώξεις τους τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα !

Τον περασμένο Απρίλιο  η κυβέρνηση ψήφισε νόμο, ρυθμίζοντας εκ νέου τα ζητήματα που αφορούν τις υπηρεσίες  υποδοχής και ασύλου, με τον οποίο εισήγαγε μια σειρά μέτρων που αφορούν την κράτηση των προσφύγων, τις δομές υποδοχής και «φιλοξενίας», την εξέταση των αιτημάτων ασύλου με fast track διαδικασίες στα σύνορα, τις επιστροφές και  τις διαπιστεύσεις των οργανώσεων κ.ά.

Στη σχετική συζήτηση στη Βουλή, οι κυβερνητικοί βουλευτές είχαν υπερθεματίσει για  τη σημασία της αναδιοργάνωσης της Αρχής Προσφυγών για τις αιτήσεις ασύλου, ώστε να αποκατασταθεί η προσωπική  και λειτουργική ανεξαρτησία των δευτεροβάθμιων Επιτροπών εξέτασης των αιτημάτων και να υπάρξει εναρμόνιση με το κοινοτικό δίκαιο, αφήνοντας σοβαρές αιχμές για τη μέχρι τότε λειτουργία της αρχής. Για το σκοπό αυτό προβλεπόταν μάλιστα η δημιουργία ενός συστήματος επιλογής με γραπτές εξετάσεις και δημόσια συνέντευξη, ώστε να επιλεγούν τα μέλη των επιτροπών μεταξύ υποψήφιων που διαθέτουν συγκεκριμένο εκπαιδευτικό υπόβαθρο και εξειδίκευση στους τομείς του προσφυγικού δικαίου και των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Χθες η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μαζί με τη Νέα Δημοκρατία και το Ποτάμι ψήφισε κατεπείγουσα τροπολογία με την οποία αλλάζει η προβλεπόμενη σύνθεση των δευτεροβάθμιων επιτροπών και ορίζει ότι τα δύο εκ των τριών μελών των επιτροπών θα είναι δικαστές.  Το επιχείρημα και πάλι ήταν η διασφάλιση  αυξημένων εγγυήσεων ανεξαρτησίας και η εναρμόνιση με το κοινοτικό δίκαιο όπως και η δεδομένη και αδιαμφισβήτητη σύμφωνα με την κυβέρνηση κατάρτιση των δικαστών στο προσφυγικό δίκαιο. Αλλά είναι προφανής η πολιτική σκοπιμότητα της ποδηγέτησης των επιτροπών, για τη συμμόρφωσή τους προς τας υποδείξεις και τον έλεγχο των αποφάσεων των.

Αυτό που έκανε την κυβέρνηση να αλλάξει θέση είναι οι αποφάσεις που εκδόθηκαν εν τω μεταξύ από τις μεταβατικές δευτεροβάθμιες επιτροπές, που παρείχαν δικαίωμα ασύλου στους πρόσφυγες, που σε πρωτοβάθμιο επίπεδο μαζικά είχαν απορρίψει η Υπηρεσία Ασύλου, σε συνεργασία με τους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο (EASO). Οι απορριπτικές πρωτοβάθμιες αποφάσεις  αφορούσαν αιτήματα όσων εισήλθαν μετά τις 20 Μαρτίου και την υπογραφή της  Συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας με την αιτιολογία ότι η Τουρκία αποτελεί ασφαλή τρίτη χώρα για τους πρόσφυγες.  Οι αποφάσεις στο δεύτερο βαθμό δικαίωσαν συντριπτικά τους πρόσφυγες κι ακύρωσαν όλες σχεδόν τις αρχικές αποφάσεις της Υπηρεσίας Ασύλου. Αυτό προφανώς δεν άρεσε στην κυβέρνηση, που έσπευσε να αλλάξει τη σύνθεση των επιτροπών, αφού διέρρευσε αιτιάσεις  περί  «επικράτησης ιδεολογικών κριτηρίων» κι ανακρίβειες για σχέση των μελών των επιτροπών με την «κοινωνία των πολιτών» και τις οργανώσεις της,  προέβη στην κατάθεση της  τροπολογίας. Επί τη ευκαιρία, αφαίρεσε ένα ακόμα δικαίωμα από τους πρόσφυγες:  το δικαίωμα να ζητούν ακρόαση κατά την εξέταση του αιτήματός τους σε δεύτερο βαθμό.

Το γεγονός ότι η Τουρκία δεν πληροί καμία από τις προϋποθέσεις που θέτει η εγχώρια και ευρωπαϊκή νομοθεσία για να θεωρηθεί ασφαλής χώρα για τους πρόσφυγες, δεδομένου ότι  δεν παρέχει προστασία κατά την έννοια της Σύμβασης της Γενεύης, ενώ κατηγορείται για μαζικές επαναπροωθήσεις  και αυθαίρετες συλλήψεις και κρατήσεις προσφύγων, δεν απασχολεί την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Το μόνο της ενδιαφέρον είναι να εφαρμόσει τη Συμφωνία και να διαμορφώσει τους μηχανισμούς που θα της επιτρέψουν να το κάνει όσο πιο αποτελεσματικά. Έτσι κι αλλιώς, η  επίκληση στο διεθνές δίκαιο και τα δικαιώματα γίνεται όλο και περισσότερο προσχηματική. Οι αντίστοιχες συμφωνίες με εννέα χώρες της Αφρικής που σχεδιάζει να υπογράψει η ΕΕ (μεταξύ των οποίων με  χώρες όπως η Λιβύη και η Νιγηρία) προκειμένου να συγκρατηθεί το προσφυγικό ρεύμα, δεν αφήνουν αμφιβολία ότι οι νομικές συμβάσεις καταργούνται εν τοις πράγμασι  με μεγάλη ευκολία τη στιγμή που υπάρχει η μεγαλύτερη ανάγκη να υπηρετηθούν, και ότι ο στρατός, η αστυνομία και οι διεθνείς και κρατικοί κατασταλτικοί μηχανισμοί έχουν τον πρώτο ρόλο.

Δεν είχαμε τέλος καμιά αμφιβολία εξαρχής (εν αντιθέσει με πολλούς) ότι τα δικαιώματα και οι «νομικές κατακτήσεις»  θα σαρωθούν από την καπιταλιστική κρίση και βαρβαρότητα και  οι εγχώριοι «αριστεροί» διαχειριστές των μνημονίων θα πασχίσουν να φανούν πολύ αποτελεσματικοί και ως προς αυτό.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και στο προσφυγικό συντάσσεται πλήρως με τη δολοφονική πολιτική και τις απαιτήσεις της Ε.Ε,. καταπατώντας ανθρώπινα δικαιώματα και την υποχρέωση για προστασία των θυμάτων των πολέμων. 

Επιτροπή για θέματα Προσφύγων και μεταναστών του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, 17/6/2016