Αυτό
που επιτρέπει στην κοινωνία να μοιράζεται την προοπτική ή όπως θα 'λεγε ο
Καστοριάδης τη δημιουργία, σίγουρα απουσιάζει από την ελληνική γενιά του
πλαστικού. Και κει που η απουσία της γίνεται και πνευματική χρεοκοπία, να σου
κάποιες δημιουργικές εκρήξεις που σε κάνουν να ελπίζεις.
30 Ιουνίου ήταν, στο ΠΠΙΕΔ και η
θεατρική παράσταση «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Μποστ από μαθητές του 2ου Λυκείου
Ν. Φιλαδέλφειας, μ’ έκανε να ξεχάσω για λίγο την βάρβαρη ελληνική
πραγματικότητα.
Η φωτισμένη καθηγήτρια Στέλλα
Κοντοπίδι, κατόρθωσε να μεταδώσει στους μαθητές της τη φλόγα της καλλιτεχνικής
δημιουργίας και να κάνει αυτό που σύνηθες και εξ ορισμού γίνεται στα σχολεία
της δυτ. Ευρώπης, Καναδά, Αυστραλίας κλπ.
Πολύ καλές οι ερμηνείες των
μαθητών (απόδειξη της πολλής δουλειάς που έγινε), πολύ καλή η σκηνογραφία και
τα μεγάλα σκηνικά (που μαθήτρια σχεδίασε). Ωραιότατα και τα κουστούμια που
σχεδίασε και έκανε η κα Πελαγία Βουτζουλίδου.
Παράσταση που κατόρθωσε άριστα
ν’ αποδώσει το χιούμορ, τον αυτοσαρκασμό και τον σουρεαλιστικό λόγο του Μποστ.
Ξεπέρασε τα όρια μιας μαθητικής παράστασης. Μπράβο σ’ όλους τους συντελεστές
της παράστασης και στο 2ο Λύκειο Ν. Φιλαδέλφειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου