Mε δειλούς κάνει την δουλειά του ως ποδοσφαιρικός παράγων της ΑΕΚ ο Μελισσανίδης. Κυρίως στον πάγκο (αλλά όχι μόνο). Δεν μας έχει «προξενέψει» πολλούς βέβαια. Λίγοι και «καλοί». Πρώτος και καλύτερος ο Ντούσκο. Δεν χρειάζεται συστάσεις. Κατόπιν κάτι Ταμπόρσκι και σία. Μετά Δέλλας. Μετά Κετσπάγια. Ο Πογιέτ,ήταν απλά η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. (άλλωστε το «διαζύγιο» μεταξύ των δύο έγινε με τον-αναμενόμενα- περιπετειώδη τρόπο. Εστειλε στο τέλος ου Μητσους τον Σέρβο «σερβιτόρο» στο ξενοδοχείο μεσάνυχτα για να πει στον Γκουσταύο: «ντυστυκώς κύριο Ντιμήτρη είπε πως πρέπει μαζέψεις ρούκα σου και φύγκεις»
Ο καθένας βολεύεται-και αυτοικανοποιείται καμια φορά-με ότι τον βολεύει. Με ότι έχει διαθέσιμο. Με ότι «φτάνει». Οπως ο Μπάγεβιτς δεν γούσταρε να προπονεί βεντέτες,έτσι και ο «Μέγας Πέτρος» της ΑΕΚ,δεν γουστάρει να κουμαντάρει ανθρώπους αξίας. Ισως δεν μπορεί. Ισως νοιώθει κομπλεξ.Ισως γιατί νομίζει πως «κουμαντάρετε» ο ίδιος .Ισως γιατί φοβάται πως οι ικανοί μπορεί και να τον «ψειρίσουν». Και δεν έχει τίποτα χειρότερο από αυτό.Καλύτερα να πεθάνει. Οπως και να έχει, γουστάρει τους δίχως προσωπικότητα δίπλα του. Αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Φυσικά για την γενική στελέχωση της ΠΑΕ,ούτε λόγος. Εκεί και αν έχουν μαζευτεί-ή περνούν κατά καιρούς να αποδώσουν «τιμές» στον «φεουδάρχη»- πάμπολλοι «κολίγοι».
Λόγος ασφαλώς δεν μας πέφτει επί προσωπικού και περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Μόνο όσα αφορούν την ΑΕΚ «αγγίζουμε». Και οι παραπάνω «ιδιοτροπίες»,ή παραξενιές,έχουν αντίκτυπο στην ΑΕΚ αυτή καθαυτή και αυτό μας ενδιαφέρει και μόνο.
Η «οικογενειοκρατία» που επικρατεί στα ενδότερα,φαίνεται να έχει ξεχειλίσει. Η επιλογή δηλαδή του φερόμενου-ή καλύτερα διαβόητου-«μεγιστάνος» να προσλαμβάνει σε καίρια πόσστα,τα οποία αν μη τι άλλο χρειάζονται ειδικές γνώσεις και ικανότητες,φίλους,γνωστους,μπαρμπάδες θειάδες, γειτόνους και ότι έχει βρεθεί στον «δρόμο» του τα τελευταία 40 χρόνια,δεν φαίνεται να βοηθά και πολύ την ΑΕΚ στην προσπάθειά της για «κάτι άλλο» στο ποδόσφαιρο,τόσο σαν θέαμα,όσο και σαν εταιρεία.
Αναπαλαίωση με φθαρμένα,ενίοτε-αν όχι πάντα- φτηνά «υλικά» και «μερεμέτια» της πλάκας, μπας και «ψήσουμε» τους νοσταλγούς να επιστρέψουν στο «μουσείο». Οι οποίοι νοσταλγοί, συν τω χρόνω,έχουν αποκτήσει τρία επιπλέον χαρακτηριστικά: Είναι σφόδρα απογοητευμένοι,αρκούντως ψιλιασμένοι,και -λόγω κρίσης-οικονομικά βαρέως σακατεμένοι. Εξ’ου και η -όχι αναπάντεχη για όσους ξέρουν- εικόνα του ΟΑΚΑ και η περιορισμένη κινηση στα εισητήρια διαρκείας. ( για συνεισφορά στην «Δικέφαλος» για το γήπεδο,ούτε λόγος φυσικά).
Τί έχουν τα έρμα και ψοφάνε. Δεν ξέρω πόσο θα τραβήξει το παραμύθι αυτό και αν αλλάξει,ή θα πορευόμαστε έτσι και για τα επόμενα 10 χρόνια. Κάτι όμως πρέπει να αλλάξει δραστικά-όχι απαραίτητα αύριο,αλλά σίγουρα από την επόμενη σεζόν-ώστε η ΑΕΚ να στέκεται μεν στα πόδια της,όπως την θέλει ο Μελισσανίδης,αλλά διάολε αυτά τα πόδια,να μη νείναι «υποπόδια» του ιδίου. Γιατί οι υποταγμένοι άνθρωποι, τί νοοτροπία νικητή και πρωταθλητισμού να σου περάσουν. Τι «γκελ» να κάνουν οι ξαναζεσταμένες σούπες και τί καινούριο να φέρουν οι φθαρμένοι από τον χρόνο και οι ξεπερασμένοι από τις εξελίξεις. Οταν μιλάει «άλλη γλώσσα» το σύγχρονο ποδόσφαιρο και άλλη οι αναχρονιστικοί γνωστοί, φίλοι και «αιχμάλωτοι» του «εγγυητού. Με πρώτον και καλύτερο ξεροκέφαλο τον ίδιο.
Μηδέν τεχνογνωσία στη ομάδα.Μηδέν εισδοχή της επιστήμης. Τόσο στο αγωνιστικό της μέρος όσο και σε πολλά-όχι όλα φυσικά- πόστα στην ΠΑΕ. Ελάχιστη επαφή με την εποχή και τις απαιτήσεις της. Εχουμε «φρενάρει» στην δεκαετία του ’90. Μετά το «γκελ»-την κλωτσιά δηλαδή» της ψευδοεποχής των πολυμετοχικών «Ντέμιδων» των «this is AEK»,τους Φοίβους και τις δερμάτινες πολυθρονες των 5.000 ευρώ η μία,σκάσαμε με γδούπο μεσω ελεγχόμενης χρεωκοπίας στην Γ κατηγορία και στα «ασφαλή» χέρια του αξιομνημόνευτου μεν αλλά πεπαλαιωμένου πια «τίγρεως».
Οπως ο Χριστός δίδασκε «η πίστη σου σέσωκέ σε», και «Θεοί εστέ» έτσι και τούτος μας λέγει: «Εσείς είστε η ΑΕΚ. Δεν υπάρχει κανένας Μελισσανίδης. Μόνοι σας». Φυσικά δεν το λέει από ταπεινότητα ,αλλά από τσιγκουνιά. Για να μην αιθεροβατούμε.
ΑΕΚ του σήμερα με ανθρώπους του χτες δεν μπορεί να φτιαχτεί. Εχω μια ιδέα. Ούτως ή άλλως μετοχές δεν κατέχει. Λεφτά δεν έχει βάλει. Ας μπει κάποιος πρόεδρος που να είναι του αντικειμένου. Δεν εννοώ να πιάνει τον κόσμο από τα κασκόλ,αλλά να είναι ποδοσφαιράνθρωπος του 2017 και όχι του 1980. Ενας του σήμερα. Και ένας τεχνικός διευθυντής του σήμερα Και ένας προπονητής 3ετιας. Του σήμερα. Και κάποιοι βασικοί παίκτες. Του σήμερα πάντα. Και ο ίδιος ου Μήτσους, ας ασχοληθεί με το αγαπημένο του «σπορ». Το παρασκήνιο. Εκεί δεν αλλάζει τίποτα ποτέ. Τα ίδια. Γι’αυτό και στον συγκεκριμένο τομέα όπως βλέπουμε,τα πάει περίφημα.
Ανοιχτα μυαλά χρειαζόμαστε και γνώστες. Και όχι πακτωλούς. Φυσικά μερικά μύρια είναι απαραίτητα. Κανείς ικανός δεν έρχεται με συνθήκες «Δέλλα», «Στράτου» και «Μπάγεβιτς». Δηλαδή με»υποσχετικές» και «παλαιά γραμμάτια». Το τζάμπα πέθανε. Ο «εγγυητής»-αφου αρνείται δια τους «θρησκευτικούς» λόγους που προαναφέραμε- να βάλει το χεράκι στην τσέπη,ας βρει κανα-δυο κελεμπίες. Από τον κόσμο όμως,να μη περιμένει. Γιατί και ο κόσμος από αυτόν περιμένει. Και από ότι καταλαβαίνουμε, ο ένας περιμένει τον άλλον. Προβλέπεται «στήσιμο» άγριο.
Αντε μπας και δούμε καμια ΑΕΚ σύγχρονη. Φρέσκια. Και όχι γαλέτες και σταφίδες. Τα μαύρα κτήρια σας μάραναν και οι μακέτες. Ανθρώπους θα βρούμε να κανουμε καμιά δουλειά της προκοπής; Θα την ξύστε τη μάκα από τα κεφάλια σας εκεί μέσα επιτέλους; Ασπρίσατε.
πηγή: dailytripes.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου