«Βασικός στόχος», λέει, «παραμένει η αύξηση της χρηματοδότησης για την Παιδεία σε βαθμό τέτοιο ώστε η Ελλάδα να φτάσει τον μέσο όρο της Ευρωζώνης. Η ελληνική πλευρά αναζητά τρόπους, κατά τις πληροφορίες, ώστε να προχωρήσει η συζήτηση με τον ΟΟΣΑ για τη σύνταξη μιας νέας έκθεσης για την Παιδεία, που δεν θα εισηγείται μεταρρυθμίσεων με βάση τα προ κρίσης οικονομικά της εκπαίδευσης».
Τα περί αύξησης της χρηματοδότησης για την Παιδεία, ώστε η Ελλάδα να φτάσει τον μέσο όρο της Ευρωζώνης, τα θεωρούμε απλά δημαγωγία, όταν ξηλώνεται με περισσή μανία και συνέπεια κάθε κοινωνικό δικαίωμα.
Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και η αναφορά για «ξεπάγωμα» των μόνιμων διορισμών. Θυμίζουμε ότι μετά τη συνάντηση του πρώην υπουργού Παιδείας Φίλη με την τρόικα/κουαρτέτο υπήρξε δημοσίευμα, που ουδέποτε διαψεύσθηκε, σύμφωνα με το οποίο οι εκπρόσωποι των ιμπεριαλιστών δανειστών «επικαλούνται τη δυσμενή δημοσιονομική κατάσταση που ‘’απαγορεύει’’ τους διορισμούς στο δημόσιο, και ξεκαθαρίζουν ότι για να πραγματοποιηθούν διορισμοί στα σχολεία, πρέπει να προηγηθεί αυστηρή και εξαντλητική αξιολόγηση του υπάρχοντος διδακτικού δυναμικού, να απομακρυνθούν οι ‘’ακατάλληλοι’’ από τις τάξεις και όσα κενά προκύψουν να καλυφθούν με αντίστοιχο αριθμό προσλήψεων» (aftodioikisi.gr).
Δηλαδή, οι «θεσμοί» διατάσσουν οι όποιες προσλήψεις να γίνουν μετά την επιβολή της αξιολόγησης και την απόλυση των «ακατάλληλων» και όχι βεβαίως με βάση τις πραγματικές ανάγκες των σχολείων.
Δεδομένων, λοιπόν, των συνθηκών, η νέα έκθεση του ΟΟΣΑ για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, την οποία οι συριζαίοι μας την παρουσιάζουν ως το ευαγγέλιο των μεταρρυθμίσεων, ομολογώντας και πάλι ότι αυτή είναι που θα θέσει και το πλαίσιο των αλλαγών, θα είναι τώρα πιο «προσγειωμένη» και «ρεαλιστική», όσον αφορά τις «μεταρρυθμίσεις» που έχουν οικονομικό κόστος. Δηλαδή, θα περιλαμβάνει προτάσεις και μέτρα που θα περιορίζουν ακόμη παραπέρα τις δυνατότητες λειτουργίας του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος και θα εξαφανίζουν ό,τι έχει απομείνει από τον δωρεάν χαρακτήρα του. Τα δε μέτρα πειθάρχησης των εκπαιδευτικών και αυτά που στην ουσία ανοίγουν δρόμο στην άρση της μονιμότητάς τους θα αποτελούν και πάλι βασικό συστατικό στοιχείο.
Τις δημόσιες δαπάνες φρόντισε ήδη να πετσοκόψει ο Φίλης, εφαρμόζοντας τον «κόφτη» με κάθε μέσον. Θυμίζουμε επίσης ότι ο πρώην υπουργός Παιδείας έθεσε θέμα μείωσης των οργανικών θέσεων και νέου κύματος συγχωνεύσεων-καταργήσεων («του χρόνου μπορούμε να μαζέψουμε κι άλλο τα πράγματα») και θέμα διορισμού πολύ λιγότερων αναπληρωτών.
Η πειθάρχηση, υποταγή των εκπαιδευτικών θα είναι το επόμενο βήμα και περιλαμβάνεται τόσο στις πρώτες εξαγγελίες Γαβρόγλου, όσο και στο τριετές σχέδιο, καθώς και στο πόρισμα της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, της οποίας αυτός ήταν πρόεδρος κατά τη διεξαγωγή του «διαλόγου».
Το τριετές σχέδιο περιέχει έξι άξονες, ενώ αναμένεται εξειδίκευση ως προς τα χρονοδιαγράμματα υλοποίησης μέσα στο Νοέμβριο.
Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση
♦ Α. ΝηπιαγωγείοΘεωρείται πετυχημένη η «μεταρρύθμιση» Φίλη με τον Ενιαίο Τύπο Ολοήμερου Νηπιαγωγείου καθώς και τη θεσμοθέτηση διδακτικού ωραρίου των Νηπιαγωγών.
Οι αλλαγές αυτές στόχευαν στη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης. Γι’ αυτό και θεσπίστηκαν μεγαλύτερα όρια για την ίδρυση και λειτουργία Νηπιαγωγείου (από 7 σε 14 νήπια), αυστηρότερες προϋποθέσεις εγγραφής στο Ολοήμερο (να εργάζονται και οι δυο γονείς), διαχωρίστηκε η πρωινή ζώνη (υποχρεωτική) από την απογευματινή (προαιρετική), ενώ οι θέσεις των Νηπιαγωγών δεν θεωρούνται ενιαίες, με αποτέλεσμα να κατηγοριοποιούνται οι εκπαιδευτικοί και να αμφισβητείται ο επιστημονικός και εκπαιδευτικός τους ρόλος. Παράλληλα, αυξήθηκε το διδακτικό ωράριο των Νηπιαγωγών και δεν επεκτάθηκε η υποχρεωτικότητα της φοίτησης στα δύο χρόνια.
Στον περαιτέρω σχεδιασμό το τριετές πρόγραμμα περιλαμβάνει μέτρα όπως οι διορισμοί νηπιαγωγών, η σταδιακή μείωση του αριθμού των μαθητών / τμήμα και η αναμόρφωση του αναλυτικού προγράμματος σπουδών / έμφαση στην διαφοροποιημένη παιδαγωγική (εκπαίδευση προσφύγων, μεταναστών, ευάλωτων ομάδων).
Οι εξαγγελίες για διορισμούς Νηπιαγωγών και μείωσης του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα είναι ένα ακόμα ψέμα, με δεδομένα όσα αναφέραμε στην αρχή, αλλά και την ίδια την πρακτική του υπουργείου Παιδείας, που αύξησε αντί να μειώσει τα νήπια για την ίδρυση και λειτουργία Νηπιαγωγείου και προχώρησε σε συγχωνεύσεις τμημάτων. Η αναμόρφωση του προγράμματος, σύμφωνα με όσα ήδη δρομολογήθηκαν από τον Φίλη, προϊδεάζει για «σχολειοποίηση» του Νηπιαγωγείου.
♦ Β. Δημοτικό Σχολείο
Θεωρείται σημαντικότερη μεταρρύθμιση αυτή του Ενιαίου Τύπου Ολοήμερου Σχολείου, που καθιερώθηκε στα 4/θεσια και άνω Δημοτικά. Πρόκειται και πάλι για ρύθμιση με στόχο την εξοικονόμηση δαπανών, επενδυμένη με παιδαγωγικό δήθεν περιεχόμενο.
Εχουμε μείωση των ωρών στο ωρολόγιο πρόγραμμα και τις ώρες διδασκαλίας μαθημάτων, λειτουργία του Ολοήμερου ανάλογα με τις περισσευούμενες ώρες των εκπαιδευτικών από το πρωινό πρόγραμμα, κατάργηση του υπεύθυνου δάσκαλου για το απογευματινό πρόγραμμα στα Ολοήμερα Δημοτικά, ενώ καθεστώς πλέον έχει γίνει η μετακίνηση εκπαιδευτικών ειδικοτήτων σε δυο και τρία σχολεία, προκειμένου να συμπληρώσουν ωράριο διδασκαλίας.
Στον περαιτέρω σχεδιασμό προβλέπεται η επέκταση του Ενιαίου Τύπου Ολοήμερου Δημοτικού στα 1/θέσια, 2/θέσια και 3/θέσια Δημοτικά, που δε μπορεί να γίνει χωρίς νέο κύκλο καταργήσεων-συγχωνεύσεων σχολείων. Τα περί μείωσης των μαθητών ανά τμήμα (στόχος οι 22 μαθητές) τα θεωρούμε απλώς γελοία.
Σημειώνουμε την «επέκταση της περιγραφικής ποιοτικής αξιολόγησης», που θα αυξήσει το βαθμό δυσκολίας για τους μαθητές και θα ευνοήσει (στο πλαίσιο του αστικού σχολείου) αυτούς που προέρχονται από ανώτερα κοινωνικο-οικονομικά και μορφωτικά στρώματα.
Η επέκταση της «ευέλικτης ζώνης» σε όλο το Δημοτικό θα μεγαλώσει και το πεδίο δράσης των λεγόμενων «τοπικών κοινωνιών» και διαφόρων επιχειρηματικών συμφερόντων, που υλοποιούν «προγράμματα», τις περισσότερες φορές με τη συμβολή «της τσέπης των γονιών».
Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
♦ Α. Νέο ΓυμνάσιοΠεριγράφονται οι ρυθμίσεις Φίλη (βαθμολόγηση σε επίπεδο τετραμήνων, περιορισμός των γραπτώς εξεταζόμενων μαθημάτων σε 4, κ.λπ.), που προσφέρονται για δημαγωγική προπαγάνδα και αποσιωπάται π.χ. το καθεστώς των δεύτερων και τρίτων αναθέσεων μαθημάτων σε εκπαιδευτικούς, προκειμένου να μην υπάρξουν πρόσθετοι διορισμοί (ούτε καν αναπληρωτών).
Στο κείμενο αναφέρεται ότι «Στόχος είναι με το Γυμνάσιο ο μαθητής να ολοκληρώνει τη δεκάχρονη πλέον υποχρεωτική εκπαίδευση» (σ.σ. 1 χρόνος Νηπιαγωγείο, 6 χρόνια Δημοτικό, 3 χρόνια Γυμνάσιο). Το σημείο αυτό προϊδεάζει ότι στη «μεταρρύθμιση Γαβρόγλου» δεν θα υπάρχει η ρύθμιση για τετραετές Γυμνάσιο, που περιείχε το πόρισμα της Επιτροπής Λιάκου. Η εξέλιξη αυτή έχει επιλεγεί για προφανείς λόγους αποφυγής των πρόσθετων δαπανών, που θα απαιτούνταν στην περίπτωση αναδιάρθρωσης της δομής της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ο περαιτέρω σχεδιασμός (π.χ. δημιουργία επιτροπής για τον εξορθολογισμό της ύλης, ενισχυτική διδασκαλία, αναβάθμιση των βιωματικών δράσεων, κ.λπ.) προσφέρεται για δημαγωγική προπαγάνδα.
Ως προς τον πολυδιαφημισμένο «εξορθολογισμό της ύλης» θυμίζουμε ότι το πόρισμα της Επιτροπής Γαβρόγλου είχε οδηγό τα Προγράμματα Σπουδών που εκπονήθηκαν στο πλαίσιο της Πράξης του Νέου Σχολείου της Διαμαντοπούλου για όλα τα γνωστικά αντικείμενα της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Συμπέρασμα: Η αναγκαία μείωση της ύλης, λαμβανομένων υπόψη των κατευθύνσεων για τις δεξιότητες στον 21ο αιώνα που περιέχει το «νέο σχολείο» της Διαμαντοπούλου, που εν ολίγοις αντιστοιχούν στις σημερινές ανάγκες της καπιταλιστικής αγοράς για τη διαμόρφωση του προφίλ του αυριανού εργαζόμενου, δεν υπηρετούν την ουσία.
♦ Β. Νέο Λύκειο και εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση
Στο κείμενο αναφέρεται ότι «Στόχος είναι η δημιουργία ενός αυτόνομου και αναβαθμισμένου Λυκείου, που θα προετοιμάζει τους μαθητές για την εισαγωγή τους στην Τριτοβάθμια μέσω ενός νέου συστήματος». Αναφέρεται επίσης ότι «Η ενίσχυση της Τεχνικής / Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, ιδίως μέσω των επαγγελματικών ευκαιριών που μπορούν να αποκτήσουν οι μαθητές με την απόκτηση του πτυχίου ειδικότητας, αποτελεί βασικό άξονα της μεταρρύθμισης».
Ωστόσο τα μέτρα που περιλαμβάνονται στη συνέχεια στον περαιτέρω σχεδιασμό, όπως: Κατάργηση των Πανελληνίων όπως είναι σήμερα, Εθνικό Απολυτήριο (ή Πιστοποιητικό Σπουδών), Νέος τρόπος εισαγωγής στην Τριτοβάθμια, με τη νομοθέτηση νέας δομής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (στα τέλη του 2017 - αρχές 2018), Αναμόρφωση των ΑΕΙ ώστε η υποδοχή των φοιτητών να γίνεται, ενδεχομένως, σε σχολές και όχι τμήματα, μας οδηγούν στις ακόλουθες διαπιστώσεις:
Πρώτον, δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρξει έστω και στοιχειωδώς ενίσχυση της «αυτονομίας» του Λυκείου όσο υπάρχει σύστημα επιλογής για την τριτοβάθμια εκπαίδευση είτε μέσα στο Λύκειο είτε έξω από αυτό και όχι ελεύθερη πρόσβαση. Και τέτοιο -σύστημα επιλογής- ανεξάρτητα από τη μορφή που θα έχει, θα υπάρχει και στη «μεταρρύθμιση Γαβρόγλου».
Δεύτερον, το σύστημα αυτό συνδυάζεται και με τη «νέα δομή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης». Αναλυτική περιγραφή δεν υπάρχει στο κείμενο, όμως αναφέρονται το δυαδικό σύστημα του πορίσματος Λιάκου για Εθνικό Απολυτήριο και Πιστοποιητικό Σπουδών.
Σύμφωνα με το πόρισμα Λιάκου, η απόκτηση του Εθνικού Απολυτήριου προϋποθέτει την εφαρμογή του «ατομικού προγράμματος» του μαθητή, το διαχωρισμό των μαθητών με την καθιέρωση του δίπολου: βασικό επίπεδο μαθημάτων και υψηλό επίπεδο μαθημάτων, τη συγγραφή εκτεταμένου δοκίμιου και τη συμμετοχή σε δράσεις εθελοντισμού και κοινωνικής ευαισθησίας. Αντίθετα, γι' αυτούς που δε θα αντέξουν τη δοκιμασία του απαιτητικού και αριστοκρατικού Λυκείου προβλέπεται η χορήγηση ενός απλού «πιστοποιητικού αποφοίτησης», στο οποίο απλώς θα αποτυπώνεται ο χρόνος παρακολούθησης καθώς και η ακαδημαϊκή τους επίδοση κατά το διάστημα παρακολούθησης.
Και το Εθνικό Απολυτήριο και το Πιστοποιητικό Σπουδών θα αντιστοιχούν σε συγκεκριµένο αριθµό Εκπαιδευτικών Ακαδηµαϊκών µονάδων στο Ευρωπαϊκό σύστηµα πιστοποίησης προσόντων.
Για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση το πόρισμα Λιάκου προβλέπει τα εξής:
Τα τριτοβάθµια Ιδρύµατα θα προκηρύσσουν τις θέσεις για τους πρωτοετείς και για την επιλογή φοιτητών θα χρησιµοποιούν ποικίλα κριτήρια. Υποχρεωτικό θα είναι κατά 80% τουλάχιστον η µοριοδότηση των υποψηφίων να στηρίζεται στην πρόοδο των υποψήφιων προς την απόκτηση του Εθνικού Απολυτήριου. Το υπόλοιπο 20% θα µπορεί να συναποτελείται από την πριµοδότηση της επιλογής του υποψηφίου, της γλωσσοµάθειας ή άλλων στοιχείων. Τα ποσοστά αυτά είναι ενδεικτικά και θα µπορούσαν να εξαρτώνται από τις αποφάσεις των ίδιων των Πανεπιστηµίων.
Τέλος, το κάθε τµήµα θα ορίζει αν απαιτείται οι υποψήφιοι να έχουν παρακολουθήσει κάποια µαθήµατα σε υψηλό επίπεδο, αν απαιτείται ένας ελάχιστος βαθµός σε κάποιο µάθηµα ή ακόµα και συνολικά στο Εθνικό Απολυτήριο.
Τρίτον, θεωρείται δεδομένος ο διαχωρισμός του Λυκείου σε δυο τύπους, γεγονός που επιβεβαιώνει και αναπαράγει τον κοινωνικό διαχωρισμό: το Γενικό Λύκειο για λίγους κι εκλεκτούς και το Τεχνικό Επαγγελματικό Λύκειο για την «πλέμπα», τα παιδιά της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Οποιο φτιασίδωμα της ΤΕΕ επινοηθεί για πολλοστή φορά θα έχει στόχο να πληγεί η ιστορικά διαμορφωμένη τάση της νεολαίας της εργαζόμενης κοινωνίας για πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Τα περί «επαγγελματικών ευκαιριών» που θα αποκτήσουν οι κάτοχοι πτυχίου ειδικότητας, ηχούν γελοία, όταν η ανεργία είναι σε δυσθεώρητα ύψη και μαστίζει και τους νέους που διαθέτουν πτυχίο Πανεπιστημίου.
«Ενιαίος Χώρος»
Ο Ενιαίος Χώρος Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και Ερευνας περιγράφει ως όρος την αναδιάταξη των ΤΕΙ. Η αξιολόγηση των ΤΕΙ θα οδηγήσει κάποια από αυτά να μπορούν να έχουν διδακτορικά, κάποια να συνεργάζονται πιο συστηματικά με τα ΑΕΙ και κάποια να παρέχουν αμιγώς τεχνική εκπαίδευση. Κοντολογίς, η διαδικασία αυτή, όταν και εάν γίνει, θα έχει συγχωνεύσεις-καταργήσεις, αναβάθμιση και υποβάθμιση.Πανεπιστήμια και ΤΕΙ
Σύμφωνα με το κείμενο «Στόχος είναι ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου των ΑΕΙ μέσα από ένα σύνολο κριτηρίων αξιολόγησης του κάθε τμήματος (ποιότητα προγραμμάτων, ερευνητική δραστηριότητα, αριθμός προσωπικού, αναλογία μελών ΔΕΠ/ΕΠ προς φοιτητές, υποδομές)». Δηλαδή, στον άμεσο σχεδιασμό είναι η γενίκευση της αξιολόγησης των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ, σύμφωνα με τα κριτήρια που προβλέπουν οι διεθνείς κατατάξεις των πανεπιστημίων και μετρούν την «ανταγωνιστικότητα» των ιδρυμάτων.Τέτοια κριτήρια είναι η συμμετοχή των αποφοίτων τους σε διεθνείς διαγωνισμούς, πόσοι από τους καθηγητές τους είναι καταξιωμένοι με βραβεία, πόσο «δημοφιλή» είναι τα ιδρύματα στους καθηγητές παγκοσμίως, δηλαδή αν μπορούν να τους προσελκύουν για δουλειά με παχυλούς μισθούς, πόσο «καλούς» φοιτητές διαθέτουν, αν έχουν μεγάλη παραγωγή «αποδοτικής» έρευνας (δηλαδή έρευνας κατά παραγγελία καπιταλιστικών επιχειρήσεων), αν έχουν δημιουργήσει παραρτήματα σε άλλες χώρες, κ.λπ.
Στο πεδίο αυτό περιλαμβάνονται και οι ρυθμίσεις για τις μεταπτυχιακές σπουδές (ο Γαβρόγλου έβαλε «πάγο» στο σχέδιο νόμου της Αναγνωστοπούλου, με υπονοούμενα για αντίθεση στον ορισμό πλαφόν στα δίδακτρα) και τα όσα αναφέραμε παραπάνω για την «αναδιάταξη» των ΤΕΙ.
Αλλες ρυθμίσεις
Στο κεφάλαιο αυτό, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνονται η θεσμοθέτηση ενιαίου φορέα αξιολόγησης για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης – αυτοαξιολόγηση και το Εθνικό Σύστημα Διαρκούς Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών. Οι αναφορές Γαβρόγλου για «αλλαγή νοοτροπιών», «ας μη φοβόμαστε να λέμε τη λέξη αξιολόγηση», «ας μη φοβόμαστε να λέμε τη λέξη συντεχνία» είχαν σκοπό να προετοιμάσουν το έδαφος. Οι συριζαίοι προετοιμάζονται πυρετωδώς να επαναφέρουν την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, για την κατάργηση της οποίας έσκιζαν τα ιμάτιά τους προεκλογικά για να τσιμπήσουν ψηφαλάκια.Στο προηγούμενο φύλλο της Κόντρας γράφαμε πως είναι φανερό ότι η «αλλαγή νοοτροπιών» απέναντι στην επερχόμενη αξιολόγηση, αφορά το αγωνιζόμενο εκπαιδευτικό κίνημα, που έβαλε φραγμό στην προσπάθεια επιβολής της (επαναφορά του επιθεωρητισμού είναι στην ουσία) από τους υπουργούς Διαμαντοπούλου και Αρβανιτόπουλο, το οποίο -κίνημα- ο υπουργός Παιδείας αποκαλεί «συντεχνία».
Γράφαμε επίσης ότι το πόρισμα της Επιτροπής Γαβρόγλου ισχυρίζεται ότι η αυτοαξιολόγηση πρέπει να έχει στόχο «τη βελτίωση και όχι την επιβολή κυρώσεων». Τα ίδια, όμως, επικαλούνταν και όλοι οι υπουργοί Παιδείας που επιχείρησαν την επαναφορά της αξιολόγησης στο σχολείο («μη τιμωρητική», «ανατροφοδοτική» και τα ρέστα).
Σκοπίμως υποκρύπτεται το γεγονός ότι η αξιολόγηση συνδέεται άμεσα με το βαθμό και το μισθό στο μισθολόγιο των δημόσιων υπαλλήλων, καθώς και με τις απολύσεις, σύμφωνα ακόμα και με τον Ν.1566/85 και τον δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα. Αποτελεί δε, βασικό μοχλό τρομοκράτησης, πειθάρχησης, αλλά και μηχανισμό ελέγχου και περιορισμού του αριθμού των εργαζόμενων στο δημόσιο.
Εκείνο που πρέπει να έχουμε κατά νου είναι ότι στον καπιταλισμό η αξιολόγηση θα έχει πάντα τιμωρητικό χαρακτήρα. Αυτός θα αφορά κυρίως τους εκπαιδευτικούς που συγκρούονται σθεναρά με την αστική ιδεολογία και αντιστέκονται στα νομοθετήματα και τις πράξεις που προωθούν τα συμφέροντα της αστικής τάξης στην εκπαίδευση. Οι άλλοι, που θα κρίνονται απλώς «επαρκείς», θα φυτοζωούν, θα επιβιώνουν με το διαρκές άγχος της διατήρησης της θέσης τους και του μισθού τους, θα γίνονται οσφυοκάμπτες και σημαιοφόροι του περιεχομένου και του ρόλου του αστικού σχολείου.
Σύμφωνα με το πόρισμα της Επιτροπής Γαβρόγλου η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών θα έχει δύο μορφές:
♦ Η πρώτη θα βασιστεί στη δημιουργία Κοινοτήτων Μάθησης και Πρακτικής και θα γίνεται εξ αποστάσεως και
♦ Η δεύτερη θα εκτυλίσσεται στο επίπεδο της σχολικής μονάδας ή μιας ομάδας σχολικών μονάδων.
Θεωρείται επίσης απαραίτητος ο καθορισμός Πλαισίου Προσόντων των Εκπαιδευτικών (ΠΠΕ), που θα περιλαμβάνει (κατά επίπεδο εκπαίδευσης) τις προσδοκίες για τις πρακτικές και τις δράσεις του εκπαιδευτικού – προσδοκίες που μπορεί: (α) να έχει ο ίδιος ο εκπαιδευτικός για τον εαυτό του και αποτελούν σημεία αναφοράς για αυτοαξιολόγηση, (β) να έχουν τα άτομα που τον βοηθούν στο έργο του, και (γ) να έχουν τα άτομα που αξιολογούν το έργο του. Το ΠΠΕ θα αφορά και τα προγράμματα επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών.
Ολα αυτά μας προετοιμάζουν για τη σύνδεση της επιμόρφωσης με την αξιολόγηση και για τις αλλαγές στον τρόπο διορισμού. Προβλέπεται επίσης εισαγωγική επιμόρφωση, που θα πραγματοποιείται στο διάστημα που ο εκπαιδευτικός θα είναι «δόκιμος» και θα έχει διετή διάρκεια.
Ο δρόμος της άρσης της μονιμότητας και των απολύσεων στην εκπαίδευση ανοίγει με την πρόβλεψη του «δόκιμου» εκπαιδευτικού. Η μονιμότητα θα αποκτάται μετά από πιστοποίηση που θα παρέχεται από «κατάλληλο φορέα με την ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας». Στους αποτυχόντες θα δίνεται «μια δεύτερη ευκαιρία». Το πόρισμα, βέβαια, αποκρύπτει την πικρή αλήθεια, αναφέροντας ότι «στις ελάχιστες αυτές περιπτώσεις θα εξετάζεται κάθε περίπτωση ξεχωριστά ώστε να διερευνηθούν λύσεις προσανατολισμού σε διοικητικές εργασίες στην εκπαίδευση».
Γιούλα Γκεσούλη
πηγή: eksegersi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου