Εθνικά υπερήφανοι

Του Σπύρου Καβακόπουλου

Επισκέφθηκα μαιευτήριο και διαπίστωσα για άλλη μια φορά πόσο εύκολα απεμπολούμε την ελληνικότητά μας, ακόμη και στον χώρο που  γεννιέται το ελληνάκι.

   Γέννησε η πριγκίπισσα κι ακούσαμε κατά κόρον τους βασιλικούς ντελάληδες και άλλους Βρετανούς, να λένε τη φράση "it’s a girl”. Ακαταλαβίστικη φράση για μας, καθώς δεν έχει κανένα νόημα να λες «αυτό είναι κορίτσι». Για τους Βρετανούς όμως φαίνεται ότι κάτι σημαίνει. 

 

   Αυτοί λοιπόν καλά κάνουν, εμείς όμως γιατί από χρόνια έχουμε αντικαταστήσει τις ελληνικές ευχές που βρίσκονται τυπωμένες σε κάρτες, μπαλόνια, ρουχαλάκια μωρών, ακόμα και  πινακίδες με τις φράσεις «it’s a girl», «it’s a boy»;;;

 

Από επισκέψεις σε μαιευτήρια, διαπίστωσα ότι τα καταστήματα μέσα σ’ αυτά, δεν έχουν ούτε ένα είδος που να ‘χει τυπωμένη μιαν ευχή ή φράση, στα ελληνικά.  Κοιτάξτε τις φωτογραφίες.

 

   Εντύπωση δε προκαλούν όσα κατά καιρούς, μου λένε οι καταστηματάρχες. Κανείς πελάτης δεν προτιμά φράσεις τυπωμένες στα ελληνικά, όπως «να σας ζήσει», «να τα εκατοστήσει» κλπ. Αν και τα περισσότερα προϊόντα είναι ελληνικά, η ζήτηση είναι αυτή που καθορίζει τη γλώσσα, όπως το ίδιο άλλωστε συμβαίνει και στον ρουχισμό των ενηλίκων. Μου έχουν πει  επίσης, ότι δεν είναι μοντέρνο και σύγχρονο να βλέπεις ελληνικές  ευχές. Κορυφαίο δε αυτό που μου είπε χθες νεαρός πωλητής, «αν ήσουν νέος θα είχες καταλάβει ότι η ελληνική γλώσσα έχει ξεπερασθεί (εννοούσε μάλλον ότι είναι παρωχημένη) και δικαιολογημένα δεν πουλάει». 

 

   Μιλάνε όλοι για εθνικές υπερηφάνειες, κανείς όμως δεν καταλαβαίνει και δεν  συνειδητοποιεί ότι δεν είναι το χρήμα που σε κάνει εθνικά υπερήφανο, αλλά η ιστορία σου, η γλώσσα που γράφεις, μιλάς και τραγουδάς. Ίσως αξίζει ν’ αναφερθεί η ρήση του Λένιν «όταν θες να κατακτήσεις έναν λαό αφαίρεσέ του τη γλώσσα».