Δε νομίζουμε, όμως, ότι κατόρθωσε να
δώσει μια λογική απάντηση, όχι ειδικά στους δημοσιογράφους, αλλά στους
ερωτώντες καλεσμένους, οι οποίοι, με μικρές εξαιρέσεις, ανεγνώρισαν ότι
το ΚΚΕ έχει επαληθευτεί στις προβλέψεις του. Και βέβαια εννοούσαν κατά
κύριο λόγο τις προβλέψεις του ΚΚΕ σε ό,τι αφορά την πορεία της
Ευρωπαϊκής Ένωσης και των συνεπειών, που έχει η χώρα μας από την ένταξη.
Άλλωστε αυτά τα ζητήματα έχουν γίνει αναγνωρίσιμα δια «γυμνού
οφθαλμού».
Στο ερώτημα, λοιπόν, γιατί το ΚΚΕ ενώ
επαληθεύεται, δεν ενισχύεται παράλληλα δεν υπήρξε μια πειστική απάντηση.
Και βέβαια ο περιορισμός δεν είναι προσωπικός, ο περιορισμός είναι
πολιτικός. Και αυτό το γεγονός ξαναφάνηκε και στη χθεσινή εκπομπή.
Δε μπορείς να πείσεις εύκολα κάποιον
σήμερα, με την τόση πληροφόρηση, κάνοντας αναφορά στην επιρροή, ως
Κόμμα, που έχεις στο Φοιτητικό και Σπουδαστικό Κίνημα ούτε με τη
συνδικαλιστική σου επιρροή στο Εργατικό Κίνημα, ότι η δύναμη και η
επιρροή του Κόμματος αυξάνει, παρά το συγκεκριμένο ποσοστό των εκλογών,
όπου πραγματοποιείται και εκφράζεται ένας πολύ συγκεκριμένος συσχετισμός
δυνάμεων μεταξύ των κομμάτων.
Πολύ περισσότερο δε μπορείς να πείσεις,
όταν η πραγματικότητα αυτό το πολιτικό γεγονός που αναδεικνύει είναι ότι
τόσο στο Εργατικό Κίνημα όσο και στο αντίστοιχο Φοιτητικό και
Σπουδαστικό Κίνημα έχεις απώλεια σε ψήφους με ταυτόχρονη μείωση της
συμμετοχής. Τα ποσοστά του 20% δε φτάνουν να καλύψουν την
πραγματικότητα, η οποία χειροτερεύει. Και για το ίδιο το Εργατικό
Κίνημα.
Φυσικά στη χθεσινή συνέντευξη υπήρξαν
και ορισμένες αλλαγές στις πολιτικές εκφράσεις, που ο καιρός τις ωρίμασε
και λέγονται και κατά ένα τρόπο φυσιολογικό, θα λέγαμε και αυθόρμητο.
Όταν ισχυρίζεσαι ότι οι εταίροι «έφεραν το χαρτί στον Τσίπρα και αυτός
το υπέγραψε», σαφώς μιλάς για πολιτική υποτέλεια, που δεν λέγεται ούτε
καθορίζεται με άλλο τρόπο, παρά με την έννοια της εξάρτησης. Μπορεί να
μην την ονομάζεις, αλλά την ομολογείς. Με διαφορετικό τρόπο.
Αυτή η γλωσσική εξέλιξη, βέβαια, μπορεί
να φέρνει το Κόμμα σε μια αντιστοιχία με τα αισθήματα του εργαζόμενου
κόσμου για πράγματα που πλέον ο εργαζόμενος λαός έχει ξεκαθαρίσει, αλλά
δε σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι η γραμμή του Κόμματος καθορίζεται από
τέτοιες προσαρμογές. Παραμένει αναλλοίωτη.
Και αυτό εξακολουθεί να είναι το μεγάλο
πρόβλημα που αναδείχτηκε από τη χθεσινή συνέντευξη. Οι επεξεργασίες του
Κόμματος, έτσι όπως τις υποστήριξε ο Γραμματέας του Κόμματος δε μπορούν
να παρακολουθήσουν την πολιτική πραγματικότητα συγκεκριμενοποιώντας την
πολιτική του.
Παραπέρα, όμως, υπήρξαν, βέβαια, και σημαντικά ατοπήματα, για να εκφραστούμε επιεικώς. Θα περιοριστούμε σε ορισμένα:
Πρώτα – πρώτα η επίκληση της επιρροής
του ΠΑΜΕ για να υποστηριχτεί η άποψη της ευρύτερης επιρροής του
Κόμματος. Δεν ξέρουμε εάν ο Γραμματέας του Κόμματος κατάλαβε καλά το τι
σημαίνει αυτό που ισχυρίστηκε, αλλά στην πραγματικότητα ταύτισε το ΠΑΜΕ
με το ΚΚΕ.
Το ΠΑΜΕ, όμως, έχει δημιουργηθεί, με
πρωτοβουλία, βέβαια, των κομμουνιστών συνδικαλιστών και άλλων
συνεργαζόμενων συνδικαλιστών με τους κομμουνιστές, για να συσπειρώσει σ’
ένα εργατικό μέτωπο την εργατική τάξη της χώρας μας. Και αυτή η
πρωτοβουλία πέρασε μέσα από Σωματεία, Ομοσπονδίες αλλά και
προσωπικότητες. Και σε ορισμένα Συνεδριακά ντοκουμέντα του ΚΚΕ έχουμε
διαβάσει τη φράση ότι το ΠΑΜΕ δεν είναι παράρτημα του ΚΚΕ. Προς τι
λοιπόν η ταύτιση;
Και να μην το είχαμε διαβάσει, όμως, και
επομένως να μπορούμε να επικαλεστούμε μια επίσημη μαρτυρία, η λογική
λέει ότι δε μπορεί το πρώτο στέλεχος του Κόμματος να ταυτίζει το ΠΑΜΕ με
το ΚΚΕ, γιατί, απλούστατα, ο ρόλος του ΠΑΜΕ δεν ταυτίζεται με το ρόλο
του ΚΚΕ. Είναι σαφώς διαφορετικός.
Το δεύτερο σημαντικό ατόπημα ήταν η
…προφητεία του Γραμματέα του Κόμματος ότι οι κινητοποιήσεις των
εργαζομένων στη Γαλλία …«θα ξεφουσκώσουν»! Δεν πολυκαταλαβαίνουμε το
πραγματικό της περιεχόμενο. Τι ακριβώς εννοεί; Τις κινητοποιήσεις αυτές
τις καταλαβαίνει, όπως ακριβώς εκφράστηκε για τις πλατείες;
Σε κάθε περίπτωση αυτή η φράση περιέχει
μεγάλη δόση αλαζονείας για τα …καθ’ ημάς και ειρωνείας για τους
εργαζόμενους της Γαλλίας, που ενάμιση μήνα τώρα, χωρίς πολιτική
καθοδήγηση, γιατί το Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας «περί άλλα τυρβάζει»,
και με την πρωτοπόρα δράση της CGT βρίσκεται καθημερινά στους δρόμους
και κάτω από πολύ σκληρές συνθήκες να παλεύουν ενάντια στα ανεπίσημα
μνημόνια της Γαλλικής κυβέρνησης.
Στη χώρα μας μετά την κινητοποίηση στις 4
του Φλεβάρη εξαγγέλθηκε μια απεργία, που δεν της καθορίστηκε ο ακριβής
χρόνος της πραγματοποίησής της και αυτή πραγματοποιήθηκε …τρεις μήνες
(σχεδόν) αργότερα. Στο μεσοδιάστημα δεν είδαμε να πραγματοποιούνται
καθημερινές μαζικές κινητοποιήσεις και ας μην είχαμε κατάσταση έκτακτης
ανάγκης, με το στρατό και την αστυνομία στους δρόμους.
Ποιο είναι ακριβώς το μήνυμα και η
ερμηνεία αυτής της τοποθέτησης – προφητείας πολύ θα θέλαμε να μάθουμε.
Άλλωστε και οι απεργίες στη χώρα μας δεν κρατάνε επ’ άπειρον! Τι
σημαίνει, λοιπόν το «θα ξεφουσκώσουν»; Ότι κάποιοι τις φουσκώσανε και
στη συνέχεια θα τις ξεφουσκώσουν;
Εκεί, όμως, που ο Γραμματέας έδωσε τα
ρέστα του ήταν ως προς τα ζητήματα του σοσιαλισμού. Είναι η πολλοστή
φορά που περιορίζει την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στα ζητήματα της
δωρεάν υγείας, ασφάλειας, άθλησης και αναψυχής, της δωρεάν παιδείας.
Μα αυτά τα αναγνώριζαν οι πάντες,
δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι, Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι και λοιποί. Σε
κάποιο μέτρο αυτά τα ζητήματα μπορεί να τα καλύψει και ο αστικός
σοσιαλισμός. Αυτό, μόνο, ήταν ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε;
Όπως για πολλοστή φορά έχει επαναλάβει
τη φράση ότι «ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε είχε πολλά θετικά και πολλά
αρνητικά»! Αυτή η θέση είναι προσωπική θέση του Γραμματέα του Κόμματος
και δεν περιλαμβάνεται μ’ αυτήν την έκφραση σε κανένα Κομματικό
ντοκουμέντο. Τι ακριβώς προμηνύει αυτή η θέση; Και γιατί λέγεται;
Τέλος εντυπωσιάζει το γεγονός ότι και
πάλι για πολλοστή φορά επαναλαμβάνεται η θέση ότι δεν υπάρχει καμία
σοσιαλιστική χώρα στον κόσμο. Αυτό προκύπτει από την απάντηση που έδωσε ο
Γραμματέας του Κόμματος στο ερώτημα: «Για πέστε μας αυτά που λέτε σε
ποια χώρα του κόσμου εφαρμόζονται»; Και η απάντηση ήταν «σε καμία»!
Και επειδή το «βάρος» της κουβέντας ήταν
μεγάλο και έβγαλε στην επιφάνεια τη συζήτηση περί «σοσιαλιστικών
μοντέλων» εμείς από την πλευρά μας οφείλουμε να θυμίσουμε ότι ο
σοσιαλισμός είναι ένας, ενιαίος, με τις δικές του νομοτέλειες, απ’ όπου
θα περάσουν όλες οι χώρες, παίρνοντας πάντα υπόψη τις ιδιομορφίες της
κάθε χώρας ξεχωριστά.
Και το λέμε αυτό, γιατί ο απόηχος της
κουβέντας, σε σχέση με τα μοντέλα, «εμείς αυτά προτείνουμε», αρχίζει να
εμφανίζει, έχουμε την εντύπωση και μακάρι να πέφτουμε έξω, τον «Ελληνικό
δρόμο προς το σοσιαλισμό», όπως περίπου η κουβέντα κάποιου στελέχους
του Κόμματος, που είχε το «θάρρος» να υποστηρίξει την άποψη, ότι «εκτός
από το Μαρξισμό – Λενινισμό υπάρχει και η ιδεολογία του ΚΚΕ»!
«Μακριά από εμάς» τέτοια πράγματα, που λέει και ο λαός!
πηγή: neaspora.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου