Μια ξεχωριστή τοποθέτηση!

Υπάρχει ένα άρθρο του Διαμαντή Σεϊτανίδη στην «Αλήθεια» το οποίο με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Αυτός είναι και ο λόγος που το αναδημοσιεύω. 

Είναι άνανδρο να κτυπάς έναν άνθρωπο, πεσμένο κάτω...


Του Διαμαντή Σεϊτανίδη
Κάθε άνθρωπος, κάθε κοινωνία, έρχεται μια ώρα που δίνει εξετάσεις ωριμότητας και πολιτισμικού επιπέδου στον εαυτό του, στους γύρω του, στο σύμπαν. Κι επειδή αυτή η ώρα σχεδόν πάντα έρχεται απροειδοποίητα, ξαφνικά, απρόσμενα, γι αυτό οι εξετάσεις αυτές είναι αυθεντικές. Δεν χωράει αντιγραφή, σκονάκι, αλλοίωση. Δείχνεις αυτό που είσαι. Σκέτα. Φαίνεται στον καθρέφτη, στην εικόνα που εκπέμπεις στους γύρω σου. Αποκαλύπτεσαι.
 
Από χθες το μεσημέρι, ο Χάρης Τομπούλογλου είναι ένας άνθρωπος ανήμπορος να υπερασπιστεί έστω και στο ελάχιστο την ως τότε δημόσια παρουσία του. Προφανώς έσφαλλε, προφανώς αποδομήθηκε ως δημόσια παρουσία, προφανώς θα υποστεί τις συνέπειες των πράξεών του.
 
Το εύκολο, το ανέξοδο, το βολικό είναι να πέσουμε σαν τα κοράκια πάνω στη δημόσια παρουσία του Χάρη, που τελείωσε –η δημόσια παρουσία του- χθες το μεσημέρι, με τη σύλληψή του. Το εύκολο –αλλά και σιχαμένο- είναι να σκυλεύσουμε αυτή τη δημόσια παρουσία, που δεν υπάρχει πια από χθες.
 
Προσωπικά δεν θα επιτρέψω καμία τέτοια εξέλιξη μέσα από την «Αλήθεια». Ο Χάρης Τομπούλογλου θα λύσει τα όποια θέματά του με τη Δικαιοσύνη, κι αυτό μας ξεπερνά. Εδώ μιλάμε μόνο πολιτικά. Και οι δικαστικές περιπέτειες του κ. Τομπούλογλου δεν μας αφορούν. Θα παρακολουθούμε και θα καλύπτουμε δημοσιογραφικά όλες τις εξελίξεις, γιατί αυτό είναι το χρέος μας. Αλλά ως εκεί.
 
Ξέρουν «και οι πέτρες» ότι οι πολιτικές μου σχέσεις με το Χάρη ήταν επιεικώς προβληματικές. Ήμουν αντίθετος και με τον τρόπο που δόμησε την «Καλημέρα». Έκανα μεγάλες προσπάθειες να λειάνω τις σχέσεις μας και να λειτουργήσουμε, εκείνος ως δημοτικός παράγων κι εγώ ως δημοσιογράφος, πέρα από τις επί δεκαετίες κακές προσωπικές μας σχέσεις. Κι εκείνος έκανε προσπάθειες. Αλλά τρίτοι καλοθελητές πάντα φρόντιζαν να δημιουργούν νέα ρήγματα στις προσπάθειες που κάναμε, κι εγώ κι αυτός. Υπέστην αήθεις, ακραίες προσωπικές επιθέσεις από το στενό του περιβάλλον και παλαιότερα, και πρόσφατα.
 
Με δυο κουβέντες, με όρους «πολεμικούς», θα ήμουν ο τελευταίος που θα υπερασπιζόμουν τον άνθρωπο που χθες, Τρίτη, το μεσημέρι συνελήφθη για εκβίαση, παθητική δωροδοκία κλπ σε ένα καφέ της οδού Ιπποκράτους.
 
Ωστόσο, η προσωπική μου αντίληψη για τα πράγματα, το προσωπικό μου σύστημα Αξιών δεν μου επιτρέπει να επιτεθώ σε έναν άνθρωπο πεσμένο κάτω. Αντίθετα, μου επιβάλλει να τον προστατεύσω, από επιθέσεις που δημιουργούν μια πρόσθετη κοινωνική απαξία γύρω από το πρόσωπό του, πέραν αυτής που δημιούργησε η είδηση της σύλληψής του. Βάζω τον εαυτό μου στη φωτογραφία δίπλα στον Τομπούλογλου, γιατί αντίπαλός του υπήρξα ανέκαθεν. Άνανδρος, όμως, να κτυπώ έναν άνθρωπο πεσμένο κάτω, δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να γίνω.
 
Είναι άνανδρο, δείγμα προσωπικής και κοινωνικής υστέρησης να κτυπάς κάποιον που έχει πέσει κάτω. Σχόλια και κείμενα που θα σταλούν στην Αλήθεια και θα αφορούν στο πρόσωπο του Χάρη Τομπούλογλου, δεν θα δημοσιεύονται.
 
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν θα μιλήσουμε για την Καλημέρα, για την άλωση του πιο ιστορικού Συνδέσμου της πόλης μας, που κινδυνεύει να παρασυρθεί από τα γεγονότα των τελευταίων ωρών, για τη δημιουργία δήθεν «μέσων ενημέρωσης» με σκοπό την ασπόνδυλη υμνολογία σε ένα πρόσωπο και την προσωπική αποδόμηση όσων δεν μπαίνουν στο ζυγό.
 
Για όλα αυτά θα μιλήσουμε, και μάλιστα με πρωτοβουλία της Αλήθειας. Αλλά από δω και μπρος, όχι για το πρόσωπο του Χάρη Τομπούλογλου. Γιατί εμείς, δεν θα ντρεπόμαστε να κοιταχτούμε στον καθρέφτη.-