Λίγα ξέραμε τότε ή και τίποτα για τον σημαντικό Έλληνα, που εργάστηκε σκληρά, μόχθησε πολύ, για να πάρει η Γυμναστική και ο Αθλητισμός την θέση που έπρεπε και στην ζωή της νεώτερης Ελλάδας. Και ήταν γι” αυτό που η Πατρίδα τιμώντας το άξιο τέκνο της έδωσε στο Γυμναστήριο που βρίσκονταν αντίκρυ στην είσοδο του Παναθηναϊκού Σταδίου το όνομά του.
Στα δικά μας χρόνια τα μαθητικά το Γυμναστήριο αυτό, ο «Φωκιανός» στην γλώσσα μας δηλαδή, ήταν ο τόπος που διεξάγονταν τα πρωταθλήματα των σχολείων μέσης εκπαιδεύσεως στο μπάσκετ και στο βόλλεϋ.
Δόθηκε και σε μένα η δυνατότητα, μαθητής όντας της έκτης εβδόμης και ογδόης τάξεως του Γυμνασίου να πάρω μέρος σε σχολικά πρωταθλήματα εκείνων των χρόνων, διότι ήμουν μέλος των ομάδων του Γυμνασίου Νέας Φιλαδέλφειας και σε όχι λίγες περιπτώσεις και αρχηγός των ομάδων, ακόμα και στην περίπτωση που μετείχε των ομάδων μας ο μαθητής μεν του Γυμνασίου μας, αλλά και διεθνής ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ και πολύπλευρο αθλητικό ταλέντο (μπάσκετ, βόλλεϋ, αγωνίσματα στίβου), ο Θεόφιλος ο Βερνέζης, ο οποίος δεν ήταν συνομήλικος μα μεγαλύτερός μου στην ηλικία.
Θυμάμαι πως εκτός από τον γυμναστή μας – τον εξαιρετικό άνθρωπο και προοδευτικό καθηγητή Νίκο Κουφέλη που μετείχε και της Εθνικής μας Αντιστάσεως από τις γραμμές του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου – και ο ίδιος ο Θεόφιλος, στις περιπτώσεις που συμμετείχαμε και οι δυο στις ομάδες του Γυμνασίου Νέας Φιλαδέλφειας, μου ζητούσε – παρά την επίμονη άρνησή μου – να αναλάβω εγώ αρχηγός τους, με την δικαιολογία ότι εκείνος και καλά δεν μπορούσε να διατηρεί πάντοτε την ψυχραιμία του.
Με την συμμετοχή μου στα σχολικά πρωταθλήματα μέσης εκπαιδεύσεως στο μπάσκετ και στο βόλλεϋ, που διεξάγονταν στον «Φωκιανό», μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω και μαθητές άλλων Γυμνασίων· ιδιαίτερα από το ΙΓ” Γυμνάσιο και την Σχολή Μιχαήλ.
Στο πρώτο πήγαιναν παιδιά του συνοικισμού του Υμηττού· στην δεύτερη παιδιά της περιοχής Πατησίων. Τα πρώτα είχαν αθλητικό ορμητήριο τον «Αμύντα», τα δεύτερα το «Σπόρτιγκ».
Εμείς του Γυμνασίου της Νέας Φιλαδέλφειας, όσοι συστηματικότερα ασχολούμασταν με το μπάσκετ και το βόλλεϋ, ξεκινούσαμε από τον «Ιωνικό Αθλητικό Σύλλογο» κυρίως – που τον είχαν καταστήσει κραταιά και ανερχόμενη δύναμη οι άοκνες προσπάθειες του προπονητή Αλέκου Αποστολίδη, μιας χούφτας παραγόντων μ” επικεφαλής τον Κόκο τον Ραπτάκη, και φυσικά των παικτών των ομάδων του στο μπάσκετ και το βόλλεϋ, έχουμε όμως καιρό για όλα αυτά να γράψουμε εδώ στον «Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας» – αλλά και τις μπασκέτες και τους φιλέδες του Σχολείου του Μεγάλου, Εφέσου Αδριανουπόλεως (νυν Νικολάου Τρυπιά) και Καισαρείας.
Με παιδιά από άλλα Γυμνάσια της περιοχής Αθηνών, που παίρναν μέρος στα σχολικά πρωταθλήματα μέσης εκπαιδεύσεως στο μπάσκετ και στο βόλλεϋ στον «Φωκιανό», κάναμε γνωριμίες που εξελίχθηκαν και σε φιλίες, συναντηθήκαμε στα αμφιθέατρα και στα προαύλια του Ε.Μ. Πολυτεχνείου, πήραμε μαζί τους δρόμους του αγώνα για το 1-1-4 και το 15% – για την Δημοκρατία στην Ελλάδα δηλαδή και την Εκπαιδευτική Αναγέννηση…
Κάποια απ” αυτά τα παιδιά συνέχισαν να ασχολούνται με το μπάσκετ και το βόλλεϋ· και στο προαύλιο του Ε.Μ. Πολυτεχνείου με τις μπασκέτες. Επίμονα με προσκαλούσαν ξανά και ξανά να παίξω και εγώ· το έκανα μερικές φορές, δεν το συνέχισα όμως ούτε εκεί – στον «Ιωνικό» είχα ήδη σταματήσει (φυλάγοντας ενθύμιο ακριβό την φανέλλα μου με το Νο 4 και το σήμα της ομάδας) λόγω του όγκου των υποχρεώσεών μου (σπούδαζα στην Ανωτάτη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών, εργαζόμουν στην επιχείρηση που είχε ή μετείχε ο πατέρας μου, ενώ έντονα δρούσα κοινωνικοπολιτικά σαν στέλεχος της Νεολαίας της ΕΔΑ και των Λαμπράκηδων όντας και εκ των συντακτών της «Πανσπουδαστικής» και συνεργάτης της «Γενιάς μας»). Και είχα σταματήσει στον «Ιωνικό» – δεν μου το συγχώρεσαν αυτό ποτέ ο Αλέκος ο Αποστολίδης και ο Κόκος ο Ραπτάκης – την ώρα που μεστωμένος ηλικιακά θα απέδιδα το μέγιστο των δυνατοτήτων μου στις πρώτες του ομάδες, που από μικρός σχετικά μετείχα.
Σκέφτομαι κάποιες φορές, αναλογιζόμενος και τα έκτοτε σε όλους τους τομείς της ζωής μου διατρέξαντα, αν ήταν σωστή η απόφασή μου να σταματήσω τότε το μπάσκετ, το βόλλεϋ, τα αγωνίσματα στίβου που τόσο αγαπούσα· και δεν την δικαιολογώ την απόφασή μου αυτή όλες τις φορές…
Κώστας Π. Παντελόγλου
Για να μεταβείτε στη σελίδα kosmosnf.gr πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου