Γούστο έχει να θέλει η πόλη τον… Πάχτα της!

74 μέρες ως τις εκλογές. Αν αφαιρέσουμε τις μέρες του Πάσχα και τις αργίες, μένουν 2 μήνες! Αυτά που παραμένουν διαφορετικά σε αυτές τις εκλογές σε σχέση με τις προηγούμενες, είναι η περίπου καθολική απολιτικότητα, η στην πράξη απουσία διαφορών ανάμεσα στους συνδυασμούς, η νωχελικότητα στη δραστηριότητα τους, και η κατά βάση απουσία προσπάθειας να προσεγγίσουν τους ψηφοφόρους.

Μεγάλη θετική διαφορά χωρίς όμως ως τώρα ουσιαστικό αντίκρισμα, είναι οι υποψηφιότητες νέων ανθρώπων και νέων προσώπων. Έτσι προέκυψε ο νεότερος σε ηλικία υποψήφιος Δήμαρχος της πόλης, που δεν είναι άλλος από την κ. Δανάη Γκούμα της «Λαϊκής Συσπείρωσης», 31 ετών. Η οποία επίσης αποτελεί και την τριτοτέταρτη γυναικεία υποψηφιότητα στην ιστορία των δύο πόλεων μαζί με την κ. Αγαγιώτου. Στη Νέα Χαλκηδόνα δεν υπήρξε ποτέ γυναίκα επικεφαλής. Πρώτη και πολύ παλιότερα ήταν η κ. Νίκη Τρυπιά, δεύτερη που κατάφερε να γίνει και Δήμαρχος η κ. Γαϊτανά.

Για να μη πάω πιο πίσω, θα σταθώ στη μεταχουντική εποχή. Στις πρώτες ελεύθερες εκλογές, ήταν κυρίαρχο το ζήτημα ο Δήμαρχος και η πλειοψηφία να είναι αριστεροί για να αντιστέκονται στην εξουσία. Αυτό κράτησε ως τις εκλογές του ΄90 οπότε εκλέχτηκε πρώτη φορά ο κ. Γρετζελιάς. Γενικά εκείνη την περίοδο πέρασαν πολλοί Δήμοι στα χέρια Δημάρχων που υποστηρίζονταν από το ΠΑΣΟΚ. Ήταν η εποχή των προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων, για να μην έρθει η «επάρατος» ξανά στην εξουσία, και να μείνει στο… χρονοντούλαπο της ιστορίας που την είχε τοποθετήσει ο Αντρέας.

  

Αυτό έπαιξε μερικά χρόνια ακόμα, ως που να γίνει συνείδηση στον κόσμο η σταδιακή συντηρητικοποίηση του ΠΑΣΟΚ. Και να ολοκληρωθεί η μετάλλαξη του ως συνοδοιπόρο κόμμα του νεοφιλελευθερισμού, πράγμα που έγινε με όλη την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία τουλάχιστον. Ως σήμερα με συνέπεια συνεχίζει σε αυτό το δρόμο, έχοντας ενσωματώσει πλήρως στην πολιτική του το νεοφιλελευθερισμό.

Τα ίδια χρόνια η κυρίαρχη αριστερά φρόντισε κυρίως εκείνη, κι όχι τόσο οι αντίπαλοι της, να περιθωριοποιηθεί. Αυτό εκφράστηκε και συνεχίζει να εκφράζεται και δημοτικά.

Έτσι κυριάρχησε το ΠΑΣΟΚ δια του κ. Γρετζελιά, και αναδείχτηκαν δημοτικά ζητήματα στις προεκλογικές αντιπαραθέσεις. Οι επιπτώσεις του σεισμού του ΄99 στον προσφυγικό και τις εργατικές κατοικίες, το γήπεδο της ΑΕΚ, οι επιδιώξεις για μετατροπή του άλσους σε επιχειρηματικό πάρκο, οι επενδύσεις με τουβλάκια και πέτρες σε υπάρχοντα έργα κλπ.

Αργότερα στη μετά Γρετζελιά εποχή, η αντιπαράθεση άλλαξε χαρακτήρα και θεματολογία. Χρέη, απουσία έργων, μεγάλες αυξήσεις σε ανταποδοτικά και νεκροταφείο, «σκάνδαλα», 1^ο Δημοτικό, ΜΑΒΑ, Κάκκαβας κ.α.

Σήμερα έχουμε τις πιο ήσυχες εκλογές! Τον καιρό του Τρυπιά, παρότι ήταν βέβαιος νικητής για όλους, υπήρχε ζωντάνια και πολιτικές μάχες. Βεβαίως υπήρχαν και σημαντικά γεγονότα στην κεντρική πολιτική σκηνή. Κυρίως υπήρχε ένα τεράστιο λαϊκό κίνημα που παρέμβαινε ή και καθόριζε εξελίξεις. Θυμάμαι ακόμη και μεγάλες μαθητικές διαδηλώσεις στην πόλη για το 1-1-4 και το 15% για την παιδεία!

Σήμερα λοιπόν κανείς υποψήφιος δε μας έχει πει ακόμη τι σκοπεύει να κάνει. Ή τι συγκεκριμένα διαφορετικό σκοπεύει να κάνει. Ούτε καν σε τι διαφέρει από τους άλλους ή από άλλους. Και αναφέρομαι σε πολιτικά ζητήματα ή δημοτικές προτάσεις. Κάτι έχουμε ακούσει βεβαίως, αλλά είναι σταγόνα στον ωκεανό σε σχέση με αυτά που πρέπει να ακουστούν. Σε όλα αυτά υπήρξε ένα άρθρο το οποίο ανεπιφύλακτα χαρακτηρίζω κορυφαίο ως αυτή τη στιγμή της προεκλογικής εκστρατείας. Είναι του κ. Μιχάλη Λάλου που ανήκει στη «Δύναμη Πολιτών» και αφορά τη ΜΑΒΑ. Πολύ θα ήθελα αυτή η φωνή να είναι παρούσα στο ΔΣ, και με την ποιότητα της να καθορίζει την ποιότητα του διαλόγου που θα διεξάγεται στην επόμενη θητεία.

Κρίνω σκόπιμο να αναφερθώ στον κ. Κώστα Παντελόγλου, αν και θεωρώ ότι δε συμμετέχει στο δημόσιο διάλογο ως υποψήφιος. Τα αξιολογότατα άρθρα του σχετικά με το γήπεδο της ΑΕΚ και τις επιπτώσεις στο άλσος και τη ζωή μας, χρωματίζουν με ουσία και ενδιαφέρον την τοπική πολιτική ζωή. Κυρίως εκφράζουν αυτό που λέμε λεύτερες φωνές, φωτίζουν τη σκέψη μας, και συντηρούν την ελπίδα ότι τελικά κάποια στιγμή θα γίνει κατορθωτό να ξαναζωντανέψει η αριστερά, με ανοιχτούς τους μεταξύ της διαύλους επικοινωνίας! Βεβαίως για την ώρα η φωνή του, είναι φωνή βοώντος εν τη ερήμω…

Επίσης έγιναν κάποιες κινητοποιήσεις που θα γίνονταν έτσι κι αλλιώς, όπως αυτές που οργανώθηκαν από την Ένωση Γονέων και τη Λαϊκή Συνέλευση για  θέματα παιδείας και το κλείσιμο του ΙΚΑ. Ιδιαίτερα στη δεύτερη περίπτωση πρωτοστάτησε η «Δύναμη Πολιτών» ενώ εμφανίστηκε και η «Λαϊκή Συσπείρωση».

Κατά τα λοιπά η προεκλογική περίοδος χαρακτηρίζεται από λίγες συγκεντρώσεις, κάποιες εκδηλώσεις, σκόρπια άρθρα-μονολόγους από υποψηφίους συγκεκριμένων συνδυασμών, και εντυπώσεις κυρίως από μεταγραφές υποψηφίων.

Τα περισσότερα θεματικά άρθρα έχουν γραφτεί από υποψηφίους του «Ζούμε μαζί» και σε συνέχεια της «Δύναμης Πολιτών». Είναι «κουφό» αλλά η απουσία ουσιαστικού διαλόγου μοιάζει με εκλογές σε… σύλλογο μουγγών.

Συγκεντρώσεις γενικώς ως σήμερα έχουν κάνει ο Απόστολος Κόντος, ο Γιώργος Αράπογλου και ο Άρης Βασιλόπουλος. Από την άποψη αυτή, αυτοί φαίνεται να είναι και οι πρωταγωνιστές.

Εκδηλώσεις έχει πραγματοποιήσει μόνο η «Δύναμη Πολιτών» του Άρη Βασιλόπουλου. Η μία αφορούσε την κοπή της πίτας του συνδυασμού που συνδυάστηκε με γεύμα αλληλεγγύης.

Μεταγραφές έχουν  κάνει όλοι πλην της «Λαϊκής Συσπείρωσης», που είναι και ο μοναδικός συνδυασμός ο οποίος ως αυτή τη στιγμή, δεν έχει ανακοινώσει κανένα υποψήφιο. Πρωταθλητής εδώ με διαφορά, έχοντας κάνει τις πιο ηχηρές και χωρίς να είναι βέβαιο αν θα υπάρξουν και… εκκωφαντικές, είναι ο Απόστολος Κόντος και το «Ζούμε μαζί» του. Αυτός είναι και ένας βασικός λόγος που πλέον στις συζητήσεις θεωρείται κατά γενική ομολογία, φαβορί για την πρωτιά!

Γενικά διανύουμε μια προεκλογική περίοδο που θα χαρακτήριζα «φινλανδική», αν και δεν έχω προσωπική αντίληψη ότι ακόμη κι εκεί είναι τόσο ήσυχοι… Αλλά εδώ στην πόλη μας υπάρχει τόση νιρβάνα, που αγγίζει τα όρια της απάθειας μερικές φορές! Σα να μην υπάρχει κανένα θέμα με το γήπεδο της ΑΕΚ, σα να έχει λήξει το θέμα του 1^ου Δημοτικού, σα να μην υφίσταται ζήτημα κρίσης και ανάγκης για κοινωνική αλληλεγγύη, και τόσα άλλα. Κι αυτά δεν αφορούν μόνο συνδυασμούς που φαίνεται ότι δε θα παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις εκλογές, όπως της κ. Γαϊτανά ή της κ. Αγαγιώτου.

Η εικόνα μου θυμίζει μια εμπειρία από τη Νικαράγουα που κάποτε είχα βρεθεί εκεί. Η επανάσταση των Σαντινίστας είχε καταργήσει τις επαγγελματικές ταυρομαχίες. Τις είχε διατηρήσει όμως χωρίς θανάτωση του ταύρου, και χωρίς προηγούμενα να τους εξαγριώνουν. Ένα σπάνιο θέαμα που δεν έχει νόημα τώρα να σας περιγράψω. Αυτό που θέλω να αναφέρω  μόνο και σχετίζεται με την υπόθεση μας, είναι ότι υπήρξε ένας ταύρος τον οποίο έσπρωχναν, τραβούσαν, αλλά αρνιόταν πεισματικά να μπει στην αρένα. Κι όταν κάποια στιγμή τα κατάφεραν, αυτός όχι μόνο δεν πήρε στο κυνήγι κανένα, αλλά δεν έκανε απολύτως τίποτε όσο κι αν τον προκαλούσαν! Τελικά αποφάσισαν να τον αποσύρουν, και ήταν η μόνη στιγμή που χωρίς να προσπαθήσει κανείς, προχώρησε με ελαφρό τροχαδάκι προς την έξοδο!

Προσωπικά είμαι υπέρ της άποψης ότι όσα συμβαίνουν κεντρικά, επηρεάζουν άμεσα τα τοπικά. Συνεπώς δεν υπάρχουν δημοτικά ζητήματα που δε σχετίζονται ή δεν καθορίζονται από τις αποφάσεις που παίρνονται κεντρικά. Άρα η πολιτικοποίηση των δημοτικών εκλογών είναι αναπόφευκτη.

Δυστυχώς όμως γνωρίζουμε την κακή πλευρά αυτής της πολιτικοποίησης αλλά και της κομματοποίησης. Θέλουμε ή όχι υπάρχει άρχουσα τάξη, ή αυτό που λέμε πλουτοκρατία, αυτό μπορεί να προσδιορίζεται και με άλλους παρεμφερείς όρους. Σε αυτή ανήκει από καιρό και το σημερινό αφεντικό της ΑΕΚ ο κ. Μελισσανίδης. Ο οποίος προφανώς έχει τον… τρόπο του να επηρεάζει καταστάσεις ή να καθορίζει αποφάσεις. Αυτό έχει γίνει εμφανές από σειρά γεγονότων με πιο χαρακτηριστική την υπόθεση του γηπέδου της ΑΕΚ. Έτσι όλο το φάσμα του κοινοβουλίου χωρίς καμιά… εξαίρεση, κάθεται προσοχή σε κάθε επιθυμία του. Μερικοί… κάνουν και λίγο «ημιανάς» για να κρατήσουν τα προσχήματα.

Η ουσία όμως δεν αλλάζει. Γίνεται ανεμπόδιστα αυτό που θέλει ο κ. Μελισσανίδης. Εδώ όμως είναι Φιλαδέλφεια-Χαλκηδόνα. Έκφραση αυτού που συμβαίνει κεντρικά, είναι αυτό που συμβαίνει τοπικά. Κι αυτό που συμβαίνει τοπικά είναι το γήπεδο της ΑΕΚ, οι μεθοδεύσεις που συνοδεύουν την ενδεχόμενη κατασκευή του, και η πλήρης ή σχετική ευθυγράμμιση κομμάτων, παρατάξεων και προσώπων στο πλαίσιο που καθορίζει το «αφεντικό». Ποιος σκοτίζεται για τις επιπτώσεις άμεσα και μακροχρόνια από τη λειτουργία του! Ποιος τολμάει να θέσει όρους, να απαιτήσει διαπραγμάτευση, να οργανώσει κίνημα, να αυτονομηθεί στο συγκεκριμένο ζήτημα από το κόμμα του για το καλό της πόλης και των δημοτών!

Φαίνεται θα πάμε στις κάλπες λοιπόν ψηφίζοντας για οτιδήποτε άλλο, εκτός από εκείνα που τοπικά επιλέγει η πλουτοκρατία να κάνει ερήμην και σε βάρος μας… και σχεδόν όλοι μαζί θα αναφωνούν, ΝΑΙ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΤΗΣ ΑΕΚ…

Μετά αν το αφεντικό της ΑΕΚ βρει τα λεφτά για να γίνει το γήπεδο, οι ίδιοι ή άλλοι υποψήφιοι θα μας καλούν να τους ψηφίσουμε, με κριτήριο το πρόγραμμα αντιμετώπισης των συνεπειών από τη λειτουργία του…