Προετοιμάζουν το έδαφος για τη διά βίου εργασία

Η ακατάπαυστη προσπάθεια των καπιταλιστών για τη μέγιστη εκμετάλλευση των εργαζομένων, την απόλυτη συμπίεση αποδοχών, και την εξαΰλωση δικαιωμάτων, οδηγεί σε επιλογές που μέχρι χτες δε θα έπαιρνε κανείς στα σοβαρά. Οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται ως κατασκευές, οι οποίες πρέπει να είναι διαθέσιμες για χρήση ανά πάσα στιγμή και για όλη τη διάρκεια ζωής τους. Στο πλαίσιο αυτό ανακάλυψαν τη «Χρυσή Ηλικία» (55-69 χρονών), η οποία δεν είναι άλλη από εκείνη που ως σήμερα οδηγούσε στη συνταξιοδότηση. Ακόμη και επιστροφή στην εργασία για ήδη συνταξιούχους προτείνουν!

Οι εισηγήσεις των επιστημόνων που παρουσίασαν την έκθεση τους για τις 34 χώρες του ΟΟΣΑ, είναι προφανές σύντομα θα μπουν στην αντεργατική εργαλειοθήκη του. Και δε θα αργήσουν να γίνουν «απαραίτητες» μεταρρυθμίσεις για τη διά βίου σωτηρία… της χώρας. Αν δεν εφαρμοστούν πρώτα στους λαούς που οι κυβερνήσεις τους συνεργάζονται, όπως συμβαίνει στην πατρίδα μας, θα εφαρμοστούν πρώτα στις χώρες που οι λαοί μασάνε πιο εύκολα κουτόχορτο…

Πιθανότερο είναι πως έχουμε προτεραιότητα εφόσον συνεχιστούν οι μνημονιακές πολιτικές, τώρα πια και από το ΣΥΡΙΖΑ. Οι μειώσεις έως εξαφανίσεις κύριων και επικουρικών συντάξεων πιο εύκολα θα οδηγήσουν συνταξιούχους στην ανάγκη να εργαστούν για να επιβιώσουν. Οπότε το μέτρο θα εμφανιστεί ως πανάκεια και θα περάσει πιο ανώδυνα…

Τα ανθρωπάκια - υπεργολάβοι που δεν παράγουν τίποτα, αλλά με το μανδύα του ειδικού επιστήμονα βγάζουν το ψωμί τους ασχολούμενοι κατά παραγγελία με την τύχη ανθρώπων, αδιαφορώντας για τις ζωές μας, επεξεργάζονται σχέδια με αποκλειστικό στόχο τη μεγιστοποίηση των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου.

Η προπαγάνδα για να γίνει ρεαλιστική προοπτική στη συνείδηση των πολιτών μια τέτοια εξέλιξη έχει ξεκινήσει προ πολλού. Σιγά – σιγά όλο και περισσότερο θα ακούμε παρόμοιες εισηγήσεις, μέχρι σε συνεργασία με τα παπαγαλάκια τους να πειστούμε πως πρέπει να το ζήσουμε κι αυτό.

Θυμίζω πως αρχικά ένας συνεργάτης του Μητσοτάκη την περίοδο της πρωθυπουργίας του, είχε δηλώσει πως η σύνταξη πρέπει να πάει στα 70 χρόνια ζωής. Κι επόμενος του Σημίτη επί της δικής του πρωθυπουργίας είχε δηλώσει πως πρέπει να πάει στα 80 χρόνια ζωής. Αν θυμάμαι σωστά ο ένας ήταν ο Γιάννης Σπράος κι ο άλλος ήταν ο Πλάτων Τήνιος.

Το ερώτημα όμως δεν είναι ούτε τι κάνουν, ούτε τι επιδιώκουν αυτοί. 

Το ερώτημα είναι τι κάνουμε εμείς για να υπερασπιστούμε τις ζωές μας!

 

Η αναδημοσίευση που ακολουθεί είναι από το tovima.gr

Ωθηση στην οικονομία από την τρίτη ηλικία

Ερευνα της PwC δείχνει τις κρυφές υπεραξίες από την αξιοποίηση του εργατικού δυναμικού 55-69 ετών

Τα κράτη μπορούν να ενισχύσουν με εκατομμύρια δολάρια τον κρατικό κορβανά εάν ακολουθήσουν τις βέλτιστες πρακτικές στην αξιοποίηση των δυνατοτήτων του μεγαλύτερου σε ηλικία εργατικού δυναμικού τους, αναφέρει σε έκθεσή της η PwC.

Ο Δείκτης της Χρυσής Ηλικίας που παρουσιάστηκε πρόσφατα αξιολογεί το κατά πόσο τα κράτη αξιοποιούν την οικονομική δύναμη των μεγαλύτερων σε ηλικία εργαζομένων και αποτελεί τον σταθμικό μέσο μιας σειράς δεικτών - συμπεριλαμβανομένων των δεικτών ανεργίας, εσόδων και εκπαίδευσης - και αντανακλά την επίδραση που έχουν στην αγορά εργασίας οι εργαζόμενοι πάνω από 55 ετών σε 34 χώρες μέλη του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ).

Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση των οικονομολόγων της PwC, εάν στο Ηνωμένο Βασίλειο το ποσοστό απασχόλησης των εργαζομένων μεταξύ 55-69 χρονών ήταν στο ίδιο επίπεδο με τη Σουηδία, τη χώρα της ΕΕ με το μεγαλύτερο αντίστοιχο ποσοστό, το ΑΕΠ του Ηνωμένου Βασιλείου θα ενισχυόταν κατά περίπου 100 δισ. λίρες στερλίνες.  Η Ισλανδία βρίσκεται στην κορυφή της κατάταξης, ενώ ακολουθούν η Νέα Ζηλανδία, η Σουηδία, το Ισραήλ και η Νορβηγία  Η Χιλή σημειώνει σημαντική άνοδο, ενώ η Ελλάδα και η Τουρκία βρίσκονται στα χαμηλότερα επίπεδα της κατάταξης  Τις υπόλοιπες θέσεις της πρώτης δεκάδας καταλαμβάνουν οι ΗΠΑ, η Κορέα, η Ιαπωνία και η Εσθονία

 Ο κ.John Hawksworth, Επικεφαλής Οικονομολόγος της PwC και ένας από τους συντάκτες της έκθεσης, αναφέρει: «Δεδομένης της γήρανσης των πληθυσμών του ανεπτυγμένου κόσμου, είναι σημαντικό οι χώρες να αξιοποιούν καλύτερα τους μεγαλύτερους σε ηλικία εργαζόμενους με στόχο την ενίσχυση της οικονομίας και τη χρηματοδότηση των κρατικών δαπανών συνταξιοδότησης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Ο Δείκτης της Χρυσής Ηλικίας που δημιουργήσαμε αναδεικνύει τις χώρες που πρωτοπορούν σε αυτόν τον τομέα, συμπεριλαμβανομένων και της Σκανδιναβίας, της Νέας Ζηλανδίας και του Ισραήλ. Το Ηνωμένο Βασίλειο βρίσκεται μόλις στη μέση της κατάταξης, ενώ οι περισσότερες χώρες της Ευρωζώνης, με εξαίρεση τη Φινλανδία και τη Γερμανία, βρίσκονται αρκετά πίσω. Εκτιμούμε ότι η υιοθέτηση των πολιτικών και των επιχειρηματικών πρακτικών που εφαρμόζουν οι χώρες που βρίσκονται στην κορυφή της κατάταξης, όπως είναι η Σουηδία, θα μπορούσαν να ενισχύσουν το βρετανικό ΑΕΠ κατά περίπου 5% ποσοστιαίες μονάδες σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, με τα οφέλη να είναι ενδεχομένως ακόμη μεγαλύτερα για τις χώρες που βρίσκονται ακόμη χαμηλότερα στην κατάταξη».

Κύρια συμπεράσματα

Από τις συγκρίσεις και την σύνθεση του δείκτη γίνεται σαφές ότι οι κυβερνήσεις πρέπει να εξετάσουν:  

* Την περαιτέρω μεταρρύθμιση των κρατικών συνταξιοδοτικών συστημάτων με στόχο την ενθάρρυνση της αργότερης συνταξιοδότησης.

  * Τη δημιουργία οικονομικών κινήτρων για την παραμονή των μεγαλύτερων σε ηλικία εργαζομένων στον εργασιακό στίβο ή την εκ νέου είσοδό τους σε αυτόν.

  * Την οργάνωση νέων πρωτοβουλιών εκπαίδευσης για την αύξηση των πιθανοτήτων πρόσληψης μεγαλύτερων σε ηλικία εργαζομένων.

  * Την απομάκρυνση των εμποδίων στη συνεχιζόμενη απασχόληση.

  

* Την ενθάρρυνση των προσλήψεων μεγαλύτερων εργαζομένων.

  

* Την στοχευμένη ενίσχυση των ποσοστών απασχόλησης των μεγαλύτερων γυναικών, τα οποία τείνουν να είναι χαμηλότερα από τα αντίστοιχα ποσοστά που ισχύουν για το ανδρικό φύλο.

 Ταυτόχρονα, ο Δείκτης της Χρυσής Ηλικίας αναδεικνύει και μια σειρά ευκαιριών και προκλήσεων για τις επιχειρήσεις.

  Οι επιχειρήσεις που αξιοποιούν καλύτερα τις ικανότητες και την εμπειρία των μεγαλύτερων εργαζομένων μπορούν να εξασφαλίσουν ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε μια εποχή που και η μέση ηλικία των πελατών αυξάνεται.  

Οι εργοδότες ίσως χρειαστεί να επαναπροσδιορίσουν την προσέγγιση τους όσον αφορά την εκπαίδευση των ηλικιακά μεγαλύτερων εργαζομένων, ώστε να μην σταματά στα 50.  

Ο αυξανόμενος μέσος όρος ηλικίας του εργατικού δυναμικού ενδέχεται να απαιτεί διαφορετικές προσεγγίσεις στα συνολικά πακέτα αμοιβής έχοντας ως γνώμονα την ισορροπία μεταξύ μισθού, σύνταξης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.

 Οι εταιρείες θα μπορούσαν να ωφεληθούν σημαντικά από την πραγματοποίηση εμπεριστατωμένων μελετών του ηλικιακού προφίλ των εργαζόμενων τους σε τομείς όπως είναι οι προσλήψεις, η διατήρηση, η εκπαίδευση, η ανταμοιβή και η απόδοση.

 Ο κ. Jon Andrews, επικεφαλής του παγκόσμιου δικτύου της PwC στον τομέα διοίκησης ανθρώπινου δυναμικού και οργανισμών, δήλωσε: «Η ομάδα των μεγαλύτερων σε ηλικία εργαζομένων συχνά υποτιμάται από τις επιχειρήσεις και το κράτος, όμως σύμφωνα με την έρευνά μας θα μπορούσαν να προκύψουν σημαντικά οικονομικά οφέλη από πολιτικές που θα επικεντρώνονταν στη διατήρηση των ικανών εργαζομένων και την παροχή κινήτρων να παραμείνουν στον εργασιακό στίβο για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Μέτρα όπως η παροχή οικονομικών κινήτρων σε εταιρείες που προσλαμβάνουν μεγαλύτερους εργαζομένους, η αυξημένη δαπάνη σε επανεκπαίδευση των μεγαλύτερων σε ηλικία εργαζομένων, μεταξύ άλλων, με την ανάπτυξη ψηφιακών δεξιοτήτων και τον θεσμό της μαθητείας, και η αυστηρότερη επιβολή νόμων κατά των ηλικιακών διακρίσεων θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως ένας τρόπος να ενισχυθεί η συμμετοχή των ανθρώπων ηλικίας πάνω από 55 ετών στην παραγωγή. Οι επιχειρήσεις πρέπει να αρχίσουν να σκέφτονται πώς μπορούν να αξιοποιήσουν τις ικανότητες και την εμπειρία που έχουν αποκτήσει οι μεγαλύτεροι εργαζόμενοι. Η αύξηση της ευελιξίας, ο ανασχεδιασμός των θέσεων εργασίας και η εναλλαγή ρόλων θα μπορούσαν να συμβάλουν στην απασχόληση αυτής της γενιάς κρατώντας την για περισσότερο καιρό στο εργατικό δυναμικό. Η εκπαίδευση, οι προαγωγές και η διαχείριση απόδοσης δεν πρέπει να ξεθωριάζουν για τους εργαζόμενους μετά τα 50. Θα έπρεπε να εστιάζουμε στο πώς μπορούμε να προωθήσουμε την καινοτομία και την παραγωγικότητα αξιοποιώντας την πολυσυλλεκτικότητα που προκύπτει από τη συνεργασία εργαζομένων που προέρχονται από ένα ευρύτερο φάσμα γενεών. Η απόσυρση από τον εργασιακό στίβο δεν χρειάζεται να αποτελεί μοναδικό γεγονός. Θα μπορούσε κάλλιστα να δημιουργηθεί ένας νέος τύπος εργαζομένου, ο συνταξιούχος μερικής απασχόληση».