Ανθρωποι κατατρεγμένοι που επί μήνες ή και χρόνια επιχειρούν να επιβιώσουν κάθε μέρα όπως μπορούν, όπου ξημερωθούν, όσο αντέχουν. Και απέναντί τους; Φράκτες και κοφτερά συρματοπλέγματα για να προστατεύσουν τα σύνορα της Δύσης από τα θύματα των πολέμων που η ίδια έσπειρε. Στρατοί στη μεθόριο για να «αναχαιτίσουν» εξαθλιωμένους πρόσφυγες.
Πλαστικές σφαίρες και χημικά κατά απελπισμένων ανθρώπων. Παιδιά άψυχα ξεβρασμένα στις παραλίες. Χιλιάδες υπάρξεις χωρίς όνομα θαμμένες στον βυθό της Μεσογείου κι άλλοι τόσο να επιπλέον νεκροί στα νερά της.
Δημοσιογράφοι που βάζουν τρικλοποδιά σε πρόσφυγες με τα μωρά τους αγκαλιά, για να μην προλάβουν να περάσουν τα σύνορα. Και ηγέτες που παίζουν δημόσια την κολοκυθιά για το πόσους πρόσφυγες «μπορούν να φιλοξενήσουν», ενώ παρασκηνιακά μεθοδεύουν τρόπους για να μην μπορούν να πατήσουν ευρωπαϊκό έδαφος.
Η προσφυγιά δοκιμάζει τα δημοκρατικά μας ανακλαστικά, τις ευαισθησίες μας, την ίδια την ικανότητά μας για ενσυναίσθηση.
Και απέναντι σε αυτές τις εικόνες, τις ειδήσεις, την πραγματικότητα, που ντροπιάζουν το «ανθρώπινο» είδος, μια άλλη οικοδομείται καθημερινά στα νησιά, στα χωριά, στις πόλεις της Ευρώπης όπου απλοί πολίτες επινοούν με περισσή έγνοια τρόπους να σταθούν δίπλα στους ξεριζωμένους, να απαλύνουν έστω και ελάχιστα την απώλεια, τον φόβο, την ανασφάλεια και να τους προσφέρουν μια αίσθηση ομαλότητας και προοπτικής.
Με αυτό το όραμα δύο νέοι Γερμανοί ένωσαν έμπνευση, γνώση και δυνάμεις και δημιούργησαν το πρώτο Διεθνές Πανεπιστήμιο Προσφύγων στον κόσμο.
Με την πεποίθηση ότι οι νέοι που φτάνουν στην Ευρώπη με τις καραβιές του θανάτου μπορεί να γίνουν φορείς αλλαγής στις παλιές και νέες πατρίδες τους, το μη κερδοσκοπικό ψηφιακό πανεπιστήμιο Kiron θα δεχτεί στα εικονικά του αμφιθέατρα από τις αρχές Οκτωβρίου τους πρώτους 1.000 πρόσφυγες που διψούν για επιστημονική μάθηση και υψηλή εξειδίκευση. Χωρίς δίδακτρα.
Χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα και εθνικούς τίτλους σπουδών, τουλάχιστον για τα δύο πρώτα χρόνια. Με μοναδική προϋπόθεση να είναι πρόσφυγες ή άτομα που χρήζουν διεθνούς προστασίας και να γνωρίζουν αγγλικά. Ηδη περισσότεροι από 15.000 έχουν υποβάλει αίτηση για να γίνουν δεκτοί: το 80% προέρχεται από τη Συρία, ενώ πολλοί από τη Σομαλία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν.
Η αρχή
Η ιδέα γεννήθηκε το καλοκαίρι του 2014 όταν ο Βίνσεντ Ζίμερ και ο Μάρκους Κρέσλερ συναντήθηκαν σε διάσκεψη για τους πρόσφυγες.
Ο Ζίμερ, που ασχολείται με την κοινωνική επιχειρηματικότητα και τις νέες τεχνολογίες, οραματιζόταν έναν νέο τρόπο οικουμενικής πρόσβασης στην ανώτατη παιδεία. Και ο Κρέσλερ, που δούλευε με πρόσφυγες και μετανάστες, αναζητούσε τρόπους να τους βοηθήσει να ξεδιπλώσουν τις δεξιότητές τους.
Η πρόταση για ένα υψηλής ποιότητας ψηφιακό πανεπιστήμιο μέσα σε ελάχιστο χρόνο έγινε ένα εγχείρημα ζωής: συνάντησαν φορείς που παρέχουν διαδικτυακά μαθήματα, πανεπιστήμια, διανοούμενους, τεχνοκράτες, πολιτικούς, οικονομολόγους, προσφυγικές και κοινωνικές οργανώσεις.
Σήμερα, πλαισιωμένοι από ομάδα 48 ειδημόνων και ακαδημαϊκών και με την αρωγή 200 εθελοντών, το Διεθνές Πανεπιστήμιο των Προσφύγων έχει ανάμεσα στο διδακτικό του προσωπικό κάποιους από τους πλέον έγκριτους ακαδημαϊκούς του κόσμου χάρη στο σύστημα των MOOC (μαζικών online ανοιχτών μαθημάτων).
Οι νέες τεχνολογίες και η άνθηση της συνεργατικής και συλλογικής «κατανάλωσης» των εκπαιδευτικών αγαθών επιτρέπουν πλέον σε αυτούς τους νέους να μοιραστούν τα master classes, τις καλύτερες παραδόσεις Πανεπιστημίων όπως το Yale, το Harvard, το ΜΙΤ ή το Stanford.
Τα δύο πρώτα χρόνια οι φοιτητές παρακολουθούν τα μαθήματα διαδικτυακά ενώ από τον τρίτο χρόνο θα μπορούν πλέον να παρακολουθούν κανονικά μαθήματα σε ένα από τα 15 συμβατικά Πανεπιστήμια με τα οποία συνεργάζεται το Kiron, όχι μόνο στη Γερμανία, αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, τη Μέση Ανατολή, τη Δυτική Αφρική, τις ΗΠΑ και τον Καναδά και να αποκτήσουν επίσημο πτυχίο.
Παράλληλα το Kiron έχει «φυσική» έδρα και γραφεία στο Βερολίνο και διαθέτει βιβλιοθήκη, αίθουσες συναντήσεων, υπηρεσίες συμβουλευτικής, ψυχολογική στήριξη, ευκολίες πρόσβασης στο ίντερνετ, εργαστήρια για καινοτόμες εφαρμογές και συνεργάζεται με οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών ώστε να μπορεί να στηρίξει ολόπλευρα τους πρόσφυγες.
Οι ιδρυτές του Kiron ελπίζουν πως του χρόνου θα μπορέσουν να δεχτούν 10.000 πρόσφυγες, ενώ οραματίζονται ότι κάποια στιγμή θα μπορέσουν να προσφέρουν πρόσβαση στο πανεπιστήμιο σε όλους τους πρόσφυγες που εγκατέλειψαν τις σπουδές τους ή ποτέ δεν είχαν την ευκαιρία ούτε καν να τις ξεκινήσουν γιατί αναγκάστηκαν να φύγουν από την πατρίδα τους: κάπου οχτώ εκατομμύρια νέους.
Ο Ζίμερ και ο Κρέσλερ εκλαμβάνουν το Πανεπιστήμιο ως έναν συμμετοχικό οργανισμό ο οποίος αλληλεπιδρά με την κοινωνία κι όχι ως ένα στείρο πρόγραμμα σπουδών. Και η απάντηση που δίνουν όταν τους ρωτούν γιατί τελικά ένα Πανεπιστήμιο για τους Πρόσφυγες θα άξιζε να ακουστεί στις συνόδους στις οποίες με περισσή υποκρισία αποφασίζουν για το «μη μέλλον» των προσφύγων:
«Το κάνουμε γιατί οι άνθρωποι που θέλουμε να βοηθήσουμε αξίζουν μια καλύτερη ζωή από αυτή που οι περιστάσεις τούς καταδίκασαν να έχουν. Γιατί ήρθε η στιγμή για μας σαν ανθρώπινα όντα να συνειδητοποιήσουμε πως ο μόνος τρόπος να ζήσουμε ειρηνικά και να ευημερήσουμε είναι προσφέροντας στον κόσμο μόρφωση και βοηθώντας ο ένας τον άλλο να βρούμε τον δρόμο μας στη ζωή. Για μας κάθε άτομο στον κόσμο μπορεί να φέρει το καλό στην κοινωνία όταν του δοθεί η ευκαιρία και τα απαραίτητα μέσα να το κάνει».
πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου