Οι εκδηλώσεις μνήμης των Μικρασιατών 93 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ (φωτογραφίες)

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

                                       

ΝΕΑ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ  29  ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ  2015

Με μεγάλη επιτυχία και με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου - παρά τον άστατο καιρό -  πραγματοποιήθηκαν οι τριήμερες εκδηλώσεις μνήμης  26, 27, 28  Σεπτεμβρίου 2015 « ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ , 93 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ» του Συνδέσμου Μικρασιατών Νέας Φιλαδέλφειας – Νέας Χαλκηδόνας «ΟΙ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ» στον προαύλιο χώρο του Ιερού Καθεδρικού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου Νέας Φιλαδέλφειας.

Στο χαιρετιστήριο μήνυμα του ο Πρόεδρος του Δ.Σ του Συνδέσμου Χρήστος Τριανταφύλλου παρουσίασε τους συνεργάτες του, Χαρά Καμπέρη, Χρήστο Κοπελούσο, Αρετή Παπαδοπούλου, Ειρήνη Αμαξοπούλου, Γιάννη Τομπούλογλου, Γιώργο Σεβαστό, Βασίλη Γεωργιάδη, Στελλίνα Αντουλινάκη (μέλη του Δ.Σ), Νούλη Βαλάκου, Ιωάννα Δρεττάκη, Γιάννη Νοταρά (μέλη της εξελεγκτικής επιτροπής), Γιώργο Κόλλα, Αντώνη Λεφάκη, Γιώργο Τσιότρα (δραστήρια μέλη του Συνδέσμου) και ανέφερε τα εξής:

 

Σήμερα, 93 χρόνια μετά από την Καταστροφή, ο Σύνδεσμος Μικρασιατών οργανώνει άλλο ένα τριήμερο Πολιτιστικών εκδηλώσεων.

Οι εκδηλώσεις αυτές, που πλέον αποτελούν θεσμό όχι μόνο για την Πόλη μας, αλλά και για τους Μικρασιάτες όπου κι αν βρίσκονται,  δεν γίνονται μόνο από χρέος μας στην  πανάρχαιη παρουσία του ελληνικού στοιχείου στα παράλια της Μικράς Ασίας, που σαν αυτές τις μέρες σφαγιάστηκε και λεηλατήθηκε  από  τα τουρκικά στρατεύματα που εισέβαλαν στην Σμύρνη, έτσι ώστε ο  Ελληνισμός να πάθει τη μεγαλύτερη μάλλον καταστροφή της σύγχρονης ιστορίας του.

Δεν γίνονται μόνο ως μια ευκαιρία να έλθουμε σε επαφή με τον Πολιτισμό και να νοιώσουμε την αγαλλίαση που ζει ο άνθρωπος όταν αγγίζει την αληθινή Αισθητική.

Κυρίως, και κυρίως στις μέρες μας, γίνονται για να κρατηθεί ζωντανή η ιστορική μνήμη. Στις μέρες μας, που τα τότε γεγονότα έχουν πολλές αναλογίες με όσα ζούμε σήμερα ως Έλληνες. Πολλές αναλογίες με όσα ζούνε σήμερα λαοί της εγγύς και της ευρύτερης περιοχής μας. 

Συμβαίνει αυτές οι σημερινές τραγωδίες να προκαλούνται από τις ίδιες αιτίες , από τους ίδιους αίτιους που προκάλεσαν και την Μικρασιατική Καταστροφή. Ίδιες αιτίες, ίδια αποτελέσματα!

Οι τότε αίτιοι ήταν οι δήθεν σύμμαχοι που είχαν τα σχέδιά τους στην περιοχή και οι μεγαλομανείς έλληνες πολιτικοί που σαν να μην είχε προβλήματα να αντιμετωπίσει η τότε Ελλάδα ήθελαν να φτάσει ο ελληνικός στρατός στην Άγκυρα. Η τραγική αυτή εξέλιξη  ταυτίστηκε με το ναυάγιο της «Μεγάλης Ιδέας», του ιδεολογήματος αυτού των ελλήνων πολιτικών  που από το 1840 αποτέλεσε τη «σημαία» την ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. 

Σήμερα οι ίδιοι αίτιοι για τα δεινά της χώρας μας και ίδια τα σχέδιά τους. Και στην ευρύτερη περιοχή ένας ανάλογος φανατισμός, απερίγραπτος και ασύλληπτος από τη λογική, βασισμένος στο ιδεολόγημα του θρησκευτικού φανατισμού.

Τα αποτελέσματα κοινά: Σφαγές, καταστροφές, μαυρίλα, θάνατος, φυγή, κατατρεγμός, προσφυγιά, δυστυχία, διωγμοί αθώων θυμάτων.

Την ίδια στιγμή μια μερίδα του πολιτικού κόσμου, κάποια κέντρα από ότι φαίνεται έχουν επιλέξει  η Μικρασιατική Καταστροφή, οι διωγμοί του Ελληνισμού, να ξεχαστούν.

 Με  ιδεολογικούς μηχανισμούς επιδιώκουν τη λήθη, ο μικρασιατικός κόσμος και η καταστροφή του να βρεθούν  έξω από το οριοθετημένο πλαίσιο της εθνικής μνήμης. Τα εγκλήματα πρέπει να καλυφθούν.

Ιδού από πού φαίνεται αυτό:

Ήδη από το 1930 ο Βενιζέλος υπέβαλε πρόταση για βράβευση του Κεμάλ Ατατούρκ με το Νόμπελ Ειρήνης!

Το 1926 εκδόθηκε στην Αμερική το βιβλίο "Η Μάστιγα της Ασίας"  του Τζορτζ  Χόρτον, ένα συνταρακτικό ντοκουμέντο για την εξόντωση των χριστιανικών λαών της Ανατολής. Ο συγγραφέας ζήτησε από τον Βενιζέλο να εκδοθεί και στα ελληνικά. Έλαβε την απάντηση:  «Δεν είναι σωστή κίνηση»!

Στη δεκαετία του 1950, Έλληνες υπουργοί των Εξωτερικών ζητούσαν από τον Αυστριακό ομόλογό τους να απαγορεύσει την έρευνα του Πολυχρόνη Ενεπεκίδη στα κρατικά αρχεία της Βιέννης, για  να μην αποκαλυφθούν τα «τεκμήρια του εγκλήματος», το σχέδιο εξόντωσης των Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων.

Στη  δικτατορία η ταινία του Νίκου Κούνδουρου "1922" απαγορεύτηκε και το 1978 η ταινία απαγορεύτηκε ξανά  μετά τις διαμαρτυρίες του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών ότι «δυναμιτίζει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις». Το 1982 στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βουδαπέστης, ενώ η ταινία επρόκειτο να προβληθεί, η κόπια κατασχέθηκε από τις ουγγρικές αρχές μετά από αίτημα της εκεί ελληνικής πρεσβείας!

Κάποιοι  έγραψαν ότι δεν υπάρχει καν λόγος να καθιερωθεί η 14η Σεπτεμβρίου ως Ημέρα Εθνικής Μνήμης, αφού όλη η Ιστορία πρέπει να είναι αντικείμενο συλλογικής μνήμης!

Λες και μια ταινία ή το τι λένε τα σχολικά βιβλία ρίχνουν  «βαριά σκιά» πάνω στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και όχι  οι διώξεις κατά του ελληνισμού της Πόλης, η εισβολή και η κατοχή στην Κύπρο, τα Ίμια και οι τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο, οι συνεχείς παραβιάσεις του ελληνικού θαλάσσιου και εναέριου χώρου ή οι προκλητικές πτήσεις μαχητικών αεροσκαφών πάνω από τα ελληνικά νησιά!

Η  ιστορική όμως μνήμη παραμένει ζωντανή στις κοινωνίες των προσφύγων.  Ο προσφυγικός κόσμος της Ελλάδας και της Διασποράς με τις οργανώσεις και τους συλλόγους του λειτούργησε ως κιβωτός διάσωσης της ιστορικής του διαδρομής και παράλληλα αγωνίστηκε να καταγράψει την Καταστροφή στη συλλογική μνήμη των Ελλήνων δημιουργώντας τις προϋποθέσεις, όχι ιστορικής λήθης, αλλά μιας  διαφορετικής θεώρησης της Ιστορίας.

Εννοείται ότι ο τραγικός επίλογος μιας ελληνικής ιστορίας σχεδόν 3.000 χρόνων δεν πρέπει να εκτρέψει ούτε καν τα ίδια τα θύματά του στη μισαλλοδοξία.  Σκοπός της διάσωσης  της ιστορικής μνήμης δεν μπορεί να είναι η διαιώνιση των παθών. 

Όμως  η ιστορική μνήμη αποτελεί ζωτική ανάγκη για ένα λαό. Πέρα από ηθικό χρέος του αποτελεί και  απαραίτητο παράγοντα  για τη συγκρότηση της συλλογικής του ταυτότητας, πέρα από το γεγονός ότι η ιστορική αλήθεια δεν πρέπει, αλλά και δεν είναι δυνατόν,  να παραποιείται για καμία σκοπιμότητα.

Με τις ετήσιες εκδηλώσεις του Συνδέσμου Μικρασιατών καλούμε τη μνήμη της Μικρασιατικής Καταστροφής να είναι παρούσα. Όχι σαν μίσος στους σφαγείς μας ή σε όσους δεν μας φέρθηκαν ως φυγάδες όπως έπρεπε, αλλά ως γνώση και σοφία, έτσι όπως τα λέει η μεγάλη μικρασιάτισσα Φιλιώ Χαιδεμένου σε μια συνέντευξή της:

'' Η αλήθεια είναι ότι οι Τούρκοι γείτονές μας δεν έφταιγαν σε τίποτα. Ήταν κλεισμένοι μέσα στα σπίτια τους και κλαίγανε κι αυτοί για το κακό που μας βρήκε. Το ποιος φταίει θα το πω με ένα στίχο από το ποίημα ''Της Καταστροφής'':

"Δε νίκησαν την Ελλάδα οι Τούρκοι. Δεν μπορούσαν.

Την Ελλάδα νίκησαν, αδόξως, διχασμός, Λεβαντίνοι κι Ευρώπη''. 

Τη πρώτη μέρα, Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2015, το Διοικητικό συμβούλιο του Συνδέσμου απένειμε τιμητικές διακρίσεις σε τρείς παλαιούς Φιλαδελφειώτες – Μικρασιάτες, μέλη του συνδέσμου: τον Λάζαρο Τομπούλογλου, την Υβόννη Πολίτη – Βορρέα και τον Σωτήρη Κουφόπουλο. Παρουσιάζοντας τα τιμώμενα πρόσωπα, μέσα σε έντονα συγκινησιακό κλίμα, για τον Λάζαρο Τομπούλογλου,  ο Χρήστος Τριανταφύλλου είπε:

«Ξεκινάμε με έναν άνθρωπο για τον οποίο σήμερα αισθάνομαι ιδιαίτερη τιμή, απονέμοντας του τη διάκριση αυτή, διότι είναι αυτός που μου μετέδωσε την αγάπη για τον σύνδεσμο μας  και μου δίδαξε τρόπο συμπεριφοράς για τη δράση μου στα μικρασιατικά δρώμενα.

Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος που κατάγετε από οικογένεια που ζούσε στην ενδοχώρα της Μικράς Ασίας, κοντά στην Άγκυρα, με τον πατέρα του να είναι γεννημένος στο ΚΕΣΚΙΝ ΜΑΝΤΕΜ και την μητέρα του το γένος Σουρμελίδου να είναι γεννημένη στην Αμάσεια του Πόντου. 

Το 1924 η οικογένεια του κρίθηκε ανταλλάξιμη και αναγκάστηκε να ξεριζωθεί μαζί με χιλιάδες άλλους Έλληνες που ζούσαν εκεί, τουλάχιστον 2500 χιλιάδες χρόνια πριν…

Το καράβι τους φέρνει από τα πάτρια εδάφη στον Πειραιά. Ο πατέρας του είχε αποφασίσει να πάει την οικογένεια του στην Αμερική, δυσκολίες που προέκυψαν όμως εγκαθιστούν την οικογένεια του στις προσφυγικές παράγκες των Αμπελοκήπων.

Το 1926 γεννιέται εκεί ο άνθρωπος όπου τιμούμε σήμερα.

Το 1927 οι παράγκες των προσφύγων στους Αμπελόκηπους πιάνουν φωτιά, και οι πυροπαθείς πρόσφυγες είναι οι πρώτοι κάτοικοι του συνοικισμού της Νέας Φιλαδέλφειας.

Ο άνθρωπος που θα τιμήσουμε σήμερα στα νεανικά του χρόνια μετείχε στην Εθνική μας Αντίσταση, στο τοπικό παράρτημα του ΕΔΕΣ με αρχηγό τον αείμνηστο Δήμαρχο Νίκο Τρυπιά.  Ήταν ο πρώτος Πρόεδρος του συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 1ου Δημοτικού σχολείου Ν. Φιλαδέλφειας – Σπαθάρη, ήταν Πρόεδρος της Επιτροπής Κοινωνικής Συμπαράστασης  Προσκόπων Ν.Φ – Ν.Χ , ήταν Πρόεδρος του πολιτιστικού Συλλόγου «Πολιτιστική Αναγέννηση Ν. Φ – Ν.Χ», ήταν 12 χρόνια Δημοτικός Σύμβουλος Ν.Φ, ήταν από τα ιδρυτικά μέλη του Συνδέσμου μας μαζί με την αείμνηστη γιαγιά Φιλιώ Χαϊδεμένου, οικογενειακά του κειμήλια από τη Μικρά Ασία έχουν δωρηθεί και βρίσκονται στο Μουσείο Μικρασιατικού Ελληνισμού της πόλης μας, διατέλεσε Αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συνδέσμου μας, καθώς επίσης υπήρξε μέλος της Ερανικής Επιτροπής και συνέβαλε οικονομικά  στην ανέγερση  του Μνημείου Μικρασιατών «ΟΙ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ»

Είναι παντρεμένος με την επίσης μικρασιάτισσα και Φιλαδελφιώτισσα Φωφώ Αραπάκη .

Θα παρακαλέσω τον κ. Λάζαρο Τομπούλογλου να έρθει κοντά μας.»

Στη συνέχεια κλήθηκε η κ. Υβόννη Πολίτη – Βορρέα, για την οποία ειπώθηκαν τα εξής:

«Συνεχίζουμε με μια παλιά Φιλαδελφειώτισσα και Μικρασιάτισσα, μια πραγματική αρχόντισσα της πόλης μας. Η μικρασιατική καταστροφή αναγκάζει τον πατέρα της να εγκατασταθεί στη Γαλλία και την μητέρα της στη Χίο. Και οι δύο γονείς της όμως κατάγονται από τα Βουρλά (το Σιβρισάρι) της Μικράς Ασίας. Έτσι η κυρία που τιμάμε απόψε γεννήθηκε στην Γκρενόμπλ της Γαλλίας και βαφτίστηκε στο Παρίσι. Στη συνέχεια η οικογένεια της εγκαταστάθηκε στο προσφυγικό συνοικισμό της Ν. Φιλαδέλφειας. 

Η κυρία που τιμούμε σήμερα, έχει μεγάλη κοινωνική και πολιτιστική δράση. Δραστηριοποιήθηκε στους Προσκόπους Ν. Φιλαδέλφειας, υπήρξε δραστήριο μέλος του πολιτιστικού συλλόγου ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ Ν. Φιλαδέλφειας, καθώς επίσης και ιδρυτικό μέλος του Συνδέσμου μας. Συγκεκριμένα, ήταν εκείνη που έγραψε τα πρώτα 100 μέλη του συνδέσμου μας βοηθώντας την γιαγιά Φιλιώ Χαϊδεμένου στο ξεκίνημα της λειτουργίας του γραφείου μας. Ήταν επίσης αυτή και ο αδελφός της που δώρισαν πολλά οικογενειακά τους μικρασιατικά κειμήλια  στο Μουσείο Μικρασιατικού Ελληνισμού της πόλης μας. Έχει λάβει αρκετές τιμητικές διακρίσεις από μικρασιατικά σωματεία και άλλους πολιτιστικούς φορείς για την κοινωνική της δράση.

Ήταν παντρεμένη  με τον δάσκαλο και διευθυντή του 1ου δημοτικού σχολείου – Σπαθάρη Ν. Φιλαδέλφειας το Δημήτρη Πολίτη. 

Θα παρακαλέσω την κ. Υβόννη Πολίτη - Βορρέα να έρθει κοντά μας.»

Ακολούθησε η απονομή της τιμητικής διάκρισης στον κ. Σωτήρη Κουφόπουλο, για τον οποίο ελέχθησαν τα εξής:

«Ο επόμενος κύριος που τιμάμε γεννήθηκε το 1935 στα Χανιά από Μικρασιάτες γονείς. Ο πατέρας του από τα Βουρλά και η μητέρα του από την Προύσα παντρεύτηκαν στην Κρήτη και απέκτησαν 6 παιδιά. Το 1952 ολοκληρώνει τις σπουδές του στο Α΄ γυμνάσιο αρρένων Χανίων και το 1955 μετακομίζει στη Νέα Φιλαδέλφεια όπου και αφού εκπληρώνει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις στην Πολεμική αεροπορία, αρχίζει να εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας, ενώ από το 1972 μέχρι τη συνταξιοδότησή του εργάστηκε ως ιδιωτικός υπάλληλος. Το 1965 παντρεύεται τη Βαρβάρα Κοκκίνου με την οποία αποκτούν δύο τέκνα τον Κώστα και τη Χριστίνα.

Έντονη είναι η ενασχόλησή του και με τα κοινά της πόλης μας. Το 1975 εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος του πρώτου δημοτικού συμβουλίου της Μεταπολίτευσης στο οποίο και επανεκλέγεται το 1990 και το 1994, υπηρετών  από όλες σχεδόν τις θέσεις του δημοτικού συμβουλίου τους Φιλαδελφειώτες. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε την επί δεκαετία προσφορά του στον Α’ παιδικό σταθμό της πόλης μας από τη θέση του προέδρου, αντιπρόεδρος των ΚΑΠΗ, μέλος της Κοσμητείας του Ιερού Ναού του Δημοτικού μας Κοιμητηρίου κ. α. Σταθμός της πορείας του αποτελεί η συμμετοχή του στην επιτροπή για την ανέγερση του Μνημείου Μικρασιατών, του μεγαλύτερου έργου τιμής για τον Μικρασιατικό Αγώνα στη χώρα μας.

 Σήμερα, αφιερώνει τον ελεύθερο χρόνο ανιδιοτελώς στον Καθεδρικό Ναό της πόλης μας, στην Παναγίτσα, από τη θέση του Εκκλησιαστικού επιτρόπου.

Παρακαλούμε τον κ. Σωτήρη Κουφόπουλο να έρθει κοντά μας.»

Στη συνέχεια ακολούθησε η μουσικοχορευτική παράσταση με τραγούδια και χορούς από τη Μικρά Ασία «Σμύρνη, η καλλίστη των πασών» του Χρήστου Θεολόγου με την συμμετοχή της παραδοσιακής ορχήστρας και της χορευτικής ομάδας του εργαστηρίου Τέχνης και Πολιτισμού, η οποία εντυπωσίασε το πλήθος των παρευρισκομένων και καταχειροκροτήθηκε.

Την Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015, προβλήθηκε η ταινία «Μας χωρίζει μια θάλασσα» , την οποία προλόγισαν, ο κ. Δημήτρης Κρασσόπουλος, Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Εφεσίων (που έκανε και την παραγωγή της ταινίας) και ο κ. Αντώνης Παπαδόπουλος, συγγραφέας – σκηνοθέτης της ταινίας. Η ταινία που προβλήθηκε, αν και έγινε με πενιχρά οικονομικά μέσα,  συγκίνησε βαθύτατα το κοινό που την παρακολούθησε και εντυπωσίασε για την ρεαλιστική απεικόνιση των γεγονότων της Μικρασιατικής καταστροφής.  

Συνεχίζοντας την παράδοση απονομής του Αριστείου – Βραβείου «ΦΙΛΙΩ ΧΑΙΔΕΜΕΝΟΥ», δόθηκαν από το Σύνδεσμο τα βραβεία στους αριστούχους μαθητές των Λυκείων της πόλης μας.

Τη Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2015, η Σοφία Βόσσου με τους συνεργάτες της Δημήτρη Παραρά και Χρήστο Μανιάτη, δίνοντας τον καλύτερο εαυτό τους, ταξίδεψαν τις εκατοντάδες των φίλων και μελών του συνδέσμου με «ΝΟΤΕΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ» και όχι μόνο. Οι τρείς καλλιτέχνες ενθουσίασαν το κοινό που σιγοτραγουδούσε μαζί τους. 

Κλείνοντας τις εκδηλώσεις μνήμης «ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ-93 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ» ο Πρόεδρος του Συνδέσμου, λέγοντας ότι η Παναγία μας έκανε το θαύμα της αφού ό καιρός «επέτρεψε» να γίνουν όλες οι εκδηλώσεις υπαίθρια, ευχαρίστησε:

• Τον Προϊστάμενο του Ιερού Καθεδρικού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Ν. Φιλαδέλφειας, Αρχιμανδρίτη Παντελεήμονα Παπασυννεφάκη και τους συνεφημερίους του  για την βοήθεια και την άψογη συνεργασία που είχαμε και έχουμε για την επιτυχία των εκδηλώσεων μας ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ 93 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ.
• Την δημοτική αρχή για την βοήθεια της.
• Τους εργαζόμενους του δήμου που συνεργάστηκαν.
• Τον  Χρήστο Αμπατζόγλου για τη φωτογραφική κάλυψη των εκδηλώσεων του Συνδέσμου.
• Ολους όσους παραβρέθηκαν, παρά τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες, κατακλύζοντας το προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου, που με την παρουσία τους και την αγάπη τους αγκαλιάζουν με κάθε ευκαιρία τις εκδηλώσεις και τις δραστηριότητες του ιστορικού  Συνδέσμου Μικρασιατών Νέας Φιλαδέλφειας-Νέας Χαλκηδόνας.

Ο Προιστάμενος του Ιερού Καθεδρικού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου, Αρχιμανδρίτης Παντελεήμων Παπασυννεφάκης, αναφέρθηκε με ιδιαίτερα θερμά και επαινετικά λόγια στον Πρόεδρο και τα μέλη της Διοίκησης του Συνδέσμου, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι:

Η Παναγιά μας η «Βουρλιώτισσα» μας «έδειξε» (αναφερόμενος στον καιρό που βελτιωνόταν όταν άρχιζαν οι εκδηλώσεις) αυτές τις 3 ημέρες, ότι ο κατάλληλος τόπος για την διοργάνωση των εκδηλώσεων μνήμης για τη Μικρά Ασία είναι πλέον ο προαύλιος χώρος του Ναού Της, θυμίζοντας τα λόγια του Μικρασιάτη – Φιλαδελφειώτη λογοτέχνη Τ. Αθανασιάδη που αναφέρει ότι «η Παναγιά, μας ένωσε και πάλι έξω από εκείνη την παράγκα – εκκλησία στη Νέα Φιλαδέλφεια» (σ.σ εννοώντας την εκκλησία της Κοιμήσεως Θεοτόκου, όπως ήταν πριν χτιστεί από τους πρόσφυγες ο σημερινός Ναός!).

Τις τριήμερες εκδηλώσεις του Συνδέσμου παρακολούθησαν εκατοντάδες συμπολιτών μας, ξεπερνώντας κάθε προηγούμενο. Μεταξύ των παρισταμένων ξεχωρίσαμε τους: Ιερείς των Ναών της πόλης μας Πατέρες Σεραφείμ, Νεκτάριο, Δανιήλ, Νίκο Αδαμόπουλο (π. Δήμαρχο Ν. Φιλαδέλφειας), Απόστολο Κόντο (Επικεφαλής της Ανεξάρτητης δημοτικής παράταξης «Ζούμε μαζί»), Χριστίνα Ανδρέου (Δημοτική σύμβουλο Ν. Φιλαδέλφειας – Ν. Χαλκηδόνας), Τασούλα Βασιλειάδου (Πρόεδρο του τοπικού παραρτήματος Ερυθρού Σταυρού), Άντα Γεωργακοπούλου (π. Πρόεδρο Πνευματικού κέντρου Ν. Χαλκηδόνας), Κασσιανή Ρούμπη (από το Σύλλογο Ποντίων), Μάρω Τσιλιμπάρη (Γραμματέας του συλλόγου «Πολιτιστική Αναγέννηση»), καθώς επίσης πολλούς εκπροσώπους φορέων και συλλόγων της πόλης μας.

Κατά την διάρκεια των εκδηλώσεων κυκλοφόρησε επίσης το 9^ο τεύχος του περιοδικού του Συνδέσμου Μικρασιατών Νέας Φιλαδέλφειας-Νέας Χαλκηδόνας  « ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ», σε πολυσέλιδη προσεγμένη έκδοση 40 σελίδων, που διανέμεται ως γνωστόν δωρεάν. 

    

           Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                                              Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ   

    Χρήστος Τριανταφύλλου                                                                      Χρήστος Κοπελούσος