Μαθαίνοντας από το έργο του Νίκου Ζαχαριάδη

Συμπληρώνονται σήμερα 44 χρόνια από το θάνατο του Νίκου Ζαχαριάδη. Κι όπως έχουμε γράψει με άλλη ευκαιρία στο παρελθόν, τους κομμουνιστές, τους λαϊκούς αγωνιστές, τους επαναστάτες ηγέτες δεν τους τιμούμε στα νεκροταφεία. Οι εκδηλώσεις στα νεκροταφεία, θρησκευτικές ή πολιτικές υποδηλώνουν δύο πράγματα: Ή την εκδήλωση ενός θρησκευτικού συναισθήματος το οποίο πάντοτε συνοδεύεται με μεταφυσικές αντιλήψεις και ευχές για μια καλύτερη ζωή του νεκρού στον άλλο κόσμο ή τον πολιτικό ενταφιασμό εκείνου που δεν υπάρχει πια στη ζωή.
 

Ο Νίκος Ζαχαριάδης δεν είναι παρελθόν για το ελληνικό εργατικό, κομμουνιστικό, επαναστατικό κίνημα. Η ζωή και η δράση του, ακόμη και το άδικο τέλος του, είναι πηγή επαναστατικού φρονηματισμού για την σημερινή και τις επόμενες γενιές. Αρκεί αυτό το φρόνημα να είναι ζωντανό μέσα σ’ αυτούς που θα έρθουν σ’ επαφή μαζί του.

Ο Εργατικός Αγώνας, τιμώντας τα 44 χρόνια από τον θάνατό του δίνει στους αναγνώστες του τη μελέτη του Νίκου Ζαχαριάδη «Ο Αληθινός Παλαμάς», στην πιο ολοκληρωμένη έκδοσή της, που πραγματοποιήθηκε το 1945 από τον εκδοτικό οίκο του κόμματος «Τα Νέα Βιβλία». 

Η μελέτη γράφηκε την περίοδο της Μεταξικής δικτατορίας όταν ο ηγέτης του ΚΚΕ ήταν έγκλειστος στις φυλακές της Κέρκυρας. Πρόκειται για ένα ανολοκλήρωτο έργο που η συγγραφή του σταμάτησε βίαια καθώς το καθεστώς αφαίρεσε τα βιβλία- βοηθήματα από τον συγγραφέα κι εκείνος αναγκάστηκε να ολοκληρώσει τη δουλειά του με μια σύντομη σύνοψη συμπερασμάτων. Ο αναγνώστης θα βρει όλες τις πληροφορίες μέσα στο βιβλίο.

«Ο Αληθινός Παλαμάς», όμως, έχει μια ξεχωριστεί αξία καθώς ο Νίκος Ζαχαριάδης με την μελέτη του αυτή κατάφερε να συμφιλιώσει το ΚΚΕ και την Αριστερά γενικότερα με τον μεγάλο ποιητή που είχε πολλές εκδηλώσεις εθνικισμού στο έργο του αλλά και αντικομουνιστικές εξάρσεις (όπως το «Λύκοι Μπολσεβίκοι»).

Η συμφιλίωση αυτή ήταν υποχρεωτική και χρήσιμη καθώς ένας μεγάλος ποιητής, ένας μεγάλος δημιουργός, ένας μεγάλος λογοτέχνης ξεπερνάει κατά πολύ στο έργο του τις ιδιαίτερες στενές πολιτικοϊδεολογικές του απόψεις. Το ταλέντο, οι γνώσεις και η ικανότητα ενόρασης που έχει και τον κάνουν μεγάλο, του δίνουν τη δυνατότητα να μπει πιο βαθιά στην κοινωνική πραγματικότητα.

Ειδικά ο «Δωδεκάλογος του Γύφτου» -το βασικό έργο του Παλαμά που χρησιμοποιεί ο Ζαχαριάδης στη μελέτη του- είναι ένα έργο επαναστατικό. Γράφτηκε σε μία εποχή που η κατάσταση στην Ελλάδα ήταν επαναστατική (ανάμεσα στη χρεοκοπία του 1893 και την επανάσταση στο Γουδί το 1911). Ο Ποιητής εμπνέεται από το πνεύμα και τις ζυμώσεις αυτής της κατάστασης, διεισδύει σε βάθος, αναλύει και περιγράφει στοιχεία που τα συναντάμε σε όλες τις επαναστατικές καταστάσεις στη γενικότητά τους.

Μέσα από τον Παλαμά του Ζαχαριάδη αν μη τι άλλο μαθαίνουμε ότι ο επαναστάτης πρέπει να αναζητά τη γνώση πολύπλευρα, να μελετά σε βάθος, να μην εφησυχάζει και προπαντός να μην έχει ταμπού στα ζητήματα της γνώσης. Αν μη τι άλλο αυτό το μάθημα οφείλουμε να το διδαχθούμε καλά.

Διαβάστε το on line πατώντας την εικόνα

Αποθηκεύστε το pdf πατώντας ΕΔΩ

πηγή: ergatikosagwnas.gr