Ο χαιρετισμός της νέας συλλογικότητας που θα εκφράζεται από τον ιστότοπο Red Topia στη 4η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

        

Χαιρετισμός στο συνέδριο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Αγαπητοί σύντροφοι και αγαπητές συντρόφισσες, καλημέρα.

Ο σύντομος χαιρετισμός μας στο συνέδριό σας θα είναι ειλικρινής και καθόλου τυπικός.

Είμαστε μια νέα συλλογικότητα στο χώρο της επαναστατικής αριστεράς. Αισθανόμαστε ότι οι «συστάσεις» μας προς τους σ. και σ. που οικοδομούν ένα μέτωπο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς πρέπει να ξεκινήσουν απ’ αυτό. 100 χρόνια ύστερα από την Οκτωβριανή Επανάσταση και 50 χρόνια ύστερα από το τελευταίο επαναστατικό κύμα του παγκόσμιου Μάη του ’68, είναι πεποίθησή μας ότι η επικαιρότητα οικοδόμησης ισχυρών επαναστατικών οργανώσεων και ισχυρής επαναστατικής αριστεράς, σαν αποφασιστικό βήμα οικοδόμησης του μαζικού κόμματος της σοσιαλιστικής επανάστασης, είναι αναγκαία και επίκαιρη όσο ποτέ. Παρά την αυταπάρνηση, τις θυσίες και τον ηρωισμό γενιών αγωνιστών, ο στόχος αυτός δεν έχει επιτευχθεί, και η αποτυχία αυτή βαραίνει σε όλες μας τις προσπάθειες καθώς και στην κατάσταση του κινήματος αλλά και στον ταξικό συσχετισμό δύναμης με το σύστημα, που είναι τόσο αρνητικός όχι ανεξάρτητα απ’ αυτό το γεγονός.

Ανοίγοντας το χαιρετισμό μας με αυτό το ζήτημα, δεν θέλουμε να σπαταλήσουμε το χρόνο σας με κάτι άσχετο με την ατζέντα του συνεδρίου σας. Αντίθετα, θέλουμε με αυτή την εισαγωγή να κάνουμε περισσότερο κατανοητή τη θέση μας γι’ αυτό που είναι κεντρικό και με μία έννοια «υπαρξιακό» και στη δική σας προσπάθεια: την ενότητα στη δράση και το μέτωπο. Παρότι είμαστε συλλογικότητα στα πρώτα της βήματα, θεωρούμε θεμελιώδες στοιχείο της ταυτότητάς μας την τακτική του ενιαίου μετώπου. Χρειαζόμαστε ακόμη χρόνο για να μάθουμε το «χτυπάμε μαζί - βαδίζουμε χωριστά». Είμαστε όλοι χωρίς εξαίρεση πολύ καλοί στο «βαδίζουμε χωριστά», αλλά δεν έχουμε καλές επιδόσεις στο «χτυπάμε μαζί». Ακόμη και οι συμφωνίες για κοινή δράση σε αυτονόητα καθήκοντα, συχνά αποδεικνύονται επώδυνες ή και ανέφικτες. Κατά τη γνώμη μας γι’ αυτό ευθύνονται δύο πράγματα:

Πρώτο, ότι συχνά η ενότητα σε συγκεκριμένες δράσεις βαρύνεται με υπερβολικά «προαπαιτούμενα» για πλαίσια ευρύτερης πολιτικής συμφωνίας, κάτι που κατά τη γνώμη μας είναι λάθος. Ό,τι αφορά το «βαδίζουμε χωριστά» πρέπει να είναι απολύτως σεβαστό, αλλά δεν πρέπει να εμποδίζει το «χτυπάμε μαζί».

Δεύτερο, ότι οι προσπάθειες για τη δημιουργία μόνιμων πολιτικών μετώπων συγχέονται συχνά με την ανάγκη ενότητας στη δράση γενικά ή και με την οικοδόμηση επαναστατικών οργανώσεων. Από τη δική μας πικρή πείρα βγάλαμε, πληρώνοντας υψηλό κόστος, το συμπέρασμα ότι η μορφή μέτωπο δεν πρέπει να συγχέεται με τη μορφή κόμμα. Ότι το μέτωπο δεν πρέπει να είναι υποκατάστατο ή «παράρτημα» του κόμματος. Ότι το μέτωπο δεν πρέπει να θεωρείται η προδρομική μορφή ή το προστάδιο του κόμματος. Και αντίθετα, ότι η μορφή κόμμα δεν είναι το εμπόδιο ή ο εχθρός του μετώπου ούτε μπορεί να υπηρετείται με παρασιτικές τακτικές των οργανώσεων μέσα στο μέτωπο. Όλα αυτά τα ζητήματα που εδώ θέτουμε σε «τίτλους», θεωρούμε επείγον να συζητηθούν και ξεκαθαριστούν. Δηλώνουμε λοιπόν την ειλικρινή μας διάθεση και την πλήρη διαθεσιμότητά μας τόσο στο να «χτυπάμε μαζί» στις μάχες ενάντια στο σύστημα, όσο και στο να συζητήσουμε σε βάθος τόσο για το κόμμα όσο και για το μέτωπο και κυρίως για τη μεταξύ τους σχέση.

Θα χρειαστούμε μια τέτοια συντροφική συζήτηση και αντιπαράθεση τόσο περισσότερο όσο πιο δύσκολη και απαιτητική είναι η ελλαδική και διεθνής συγκυρία. Στο καθεστώς ακραίας εκμετάλλευσης της εργασίας που οικοδομείται με τα μνημόνια και την ιμπεριαλιστική επιτροπεία, με την αγαστή συνεργία της ελληνικής άρχουσας τάξης και του ευρωπαϊκού κυρίως αλλά και διεθνούς ιμπεριαλισμού, έρχεται τώρα να προστεθεί μια δεύτερη μεγάλη απειλή για τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζόμενων τάξεων: ο εθνικισμός, ο φασισμός και ο πόλεμος. Είμαστε απ’ αυτούς που εκτιμούν ότι ύστερα από πολλές δεκαετίες, ο πόλεμος γενικά και ο ελληνοτουρκικός πόλεμος ιδιαίτερα, γίνονται μια άμεση απειλή. Ο ελληνικός καπιταλισμός, εκμεταλλευόμενος τη διεθνή συγκυρία και τη συγκυρία κρίσης του τουρκικού καπιταλισμού και όξυνσης των σχέσεών του με το δυτικό ιμπεριαλισμό, είναι έτοιμος για νέους τυχοδιωκτισμούς βλέποντας την ευκαιρία να κατοχυρώσει ένα νέο στάτους κβο με βασικό μοχλό το πλαίσιο και τους μηχανισμούς εκμετάλλευσης του υποθαλάσσιου πλούτου στη νοτιοανατολική Μεσόγειο. Τόσο η συμμετοχή του στον ιμπεριαλιστικό άξονα με το σιωνιστικό Ισραήλ και το δικτατορικό καθεστώς της Αιγύπτου όσο και η πλειοδοσία του σε διευρυνόμενες «προσφορές» βάσεων και διευκολύνσεων στο μηχανισμό του ΝΑΤΟ, εντάσσονται στο στόχο αναβάθμισης του ελληνικού υποϊμπεριαλισμού μέσα από την κατοχύρωση ενός νέου στάτους κβο στη νοτιοανατολική Μεσόγειο. Ο τουρκικός υποϊμπεριαλισμός δεν αντιδρά με τον τρόπο που αντιδρά για λόγους συμβολικούς ή για να υπερασπιστεί κάποιο εθνικό γόητρο, αλλά γιατί το νέο στάτους κβο που τείνει να δημιουργηθεί είναι ενάντια στα δικά του συμφέροντα. Η τουρκική εισβολή και η κατάληψη της Αφρίν θα πρέπει να μας διδάξει ότι, με το ηφαίστειο της Συρίας ενεργό, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και οι ανταγωνισμοί των αρχουσών τάξεων μπορούν να οδηγήσουν στον πόλεμο. Σε 2,5 χρόνια η συριακή κρίση «κατάπιε» την Τουρκία, που έγινε μέρος αυτής της κρίσης. Τώρα η απειλή μετατόπισης της κρίσης δυτικότερα με τη κορφή της όξυνσης του ελληνο-τουρκικού ανταγωνισμού, που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε ελληνοτουρκικό πόλεμο, είναι πραγματική.

Μπροστά σε τέτοιες απειλές, η πολιτική ψυχολογία του «business as usual» μπορεί να αποδειχθεί η παγίδα που θα μας κάνει ανίκανους να προετοιμάσουμε από τώρα τις προϋποθέσεις ώστε την κρίσιμη στιγμή να δώσουμε, στη θεωρία και την πράξη, μια ταξική, διεθνιστική και αντιμπεριαλιστική απάντηση στο ζήτημα του πολέμου.

        

Ο εθνικισμός και ο πόλεμος μπορεί να αποδειχτούν η προέκταση της πολιτικής των μνημονίων με άλλα μέσα. Οι πρωτοβουλίες μας και οι πολιτικές μας αντιλήψεις σήμερα θα πρέπει να μας ετοιμάσουν ώστε η «προέκταση» της σημερινής πολιτικής μας στην περίοδο θερμών επεισοδίων ή και πολεμικής αντιπαράθεσης να είναι:

ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ τους ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΕΣ – ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΥΩΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΏΝ, ΓΙΑ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΟΥΣΩΝ ΤΑΞΕΩΝ, ΓΙΑ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΡΑ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΏΝ!

Θα είναι δύσκολο να ειπωθούν αυτά σε συνθήκες θερμών επεισοδίων και πολεμικής εμπλοκής. Θα είναι ακόμη πιο δύσκολο να ξεδιπλώσουμε πρωτοβουλίες σε τέτοιες συνθήκες. Και θα είναι αδύνατο να κάνουμε οτιδήποτε αν δεν προετοιμάσουμε τις προϋποθέσεις από τώρα. Πρέπει επειγόντως να συζητήσουμε αλλά και να δράσουμε. Ήμασταν ακόμη στην παλιά μας οργάνωση όταν υποστηρίξαμε με θέρμη τη μονομερή της συμμετοχή, παρά την άρνηση της ΛΑΕ, στην πρωτοβουλία που πρότεινε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ενάντια στον πόλεμο, τον εθνικισμό και τον ιμπεριαλισμό. Χρειαζόμαστε το ευρύτερο δυνατό μέτωπο δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς για την ανάληψη τέτοιων πρωτοβουλιών. Και είμαστε απολύτως διαθέσιμοι γι’ αυτό!  

Θα μείνουμε σε αυτά που θεωρούμε τα πιο σημαντικά και άμεσα. Ελπίζουμε ότι το επόμενο κρίσιμο διάστημα θα συζητάμε και θα πορευόμαστε όλο και πιο συχνά μαζί σε κοινές μάχες ενάντια στο σύστημα.

Καταθέτοντας αυτές τις σκέψεις και αυτή τη διαθεσιμότητα, ευχόμαστε καλή επιτυχία στις εργασίες του συνεδρίου σας!