Παραμένει οικονομικά στον αέρα το γήπεδο Μελισσανίδη (ΑΕΚ)

Η «Δικέφαλος 1924 Α.Ε.» θα εκδώσει ομόλογο για να δανειστεί το 46% των κεφαλαίων που απαιτούνται για τη κατασκευή της «Αγιά Σοφιάς»

Πολύς θόρυβος γίνεται το τελευταίο διάστημα, για την απομάκρυνση της εγκατάστασης του σταθμού μεταφόρτωσης των σκουπιδιών και του χώρου στάθμευσης των απορριμματοφόρων του δήμου, που γειτονεύει με το υπό κατασκευή ιδιωτικό γήπεδο που θα φιλοξενεί τη ΠΑΕ ΑΕΚ. Η πολύπλευρη ένταση της πίεσης που ασκείται στο θεσμικό εκπρόσωπο των κατοίκων, γνωρίζει μια ακόμη κορύφωση.

Εθελόδουλοι τοπικοί πολιτικοί εκπρόσωποι που επιχειρούν να εκπροσωπήσουν τα επιχειρηματικά συμφέροντα, κάνουν προτάσεις. Η εταιρία που θα εκμεταλλεύεται το γήπεδο βγάζει ανακοινώσεις ή προβαίνει σε άλλες ενέργειες κατά του δήμου (στην ουσία κατά των συμφερόντων των κατοίκων). Ο δήμος ή εκπρόσωποι του αμυνόμενοι, απολογούνται ως να είναι ένοχοι…

Στη παρούσα συγκυρία και σε ταχτικό επίπεδο, αυτή είναι η μικρή εμφανής πραγματικότητα. Υπάρχει μια άλλη πιο σημαντική, που θα γίνει ορατή στη συνέχεια, στην οποία θα αναφερθούμε προσπαθώντας να δούμε με ψυχραιμία τα πράγματα κι όχι με την επιτηδευμένη παρόρμηση που δημιουργείται.

Όπως προκύπτει από τις εξελίξεις, η «Δικέφαλος 1924 Α.Ε.» που θα εκμεταλλεύεται το γήπεδο, συνεχίζει να βρίσκεται σε απόλυτη αδυναμία να βρει τα απαραίτητα κεφάλαια για τη κατασκευή του. Τα μόνα σίγουρα είναι αυτά που χαρίζει η περιφέρεια της (α)Ρένας Δούρου, από τη βάρβαρη φορολόγηση των πολιτών, στο πλαίσιο της αντικοινωνικής της πολιτικής. Την ίδια ώρα που δε δίνει δεκάρα τσακιστή για άπορους, άνεργους, άστεγους, πρόσφυγες. Είκοσι εκατομμυριάκια στο μεγαλοκαπιταλιστή από μια… ψυχοπονιάρα «σοσιαλίστρια» και τη Συριζέικη πλειοψηφία της. 

Από πάντα λέγαμε πως το μεγαλύτερο πρόβλημα για την υλοποίηση του σχεδίου της «Αγιά Σοφιάς» θα ήταν οικονομικό, όπως συνέβηκε και με το αποτυχημένο σχέδιο Γρανίτσα. Εδώ και 5 πλέον χρόνια αυτό επιβεβαιώνεται καθημερινά. Τα υπόλοιπα δήθεν εμπόδια που συχνά επικαλείται η πλευρά των επιχειρηματικών συμφερόντων, ουδέποτε καθυστέρησαν την υλοποίηση του σχεδίου τους. Απλά τα επικαλούνταν, και θα συνεχίσουν να επικαλούνται ότι μπορούν να φανταστούν για να δικαιολογήσουν τις καθυστερήσεις που οφείλονται αποκλειστικά στους ίδιους. Πιάστηκε η μέση των πολιτικών υπαλλήλων τους, κυβερνητικών πολιτικών, κοινοβουλευτικών κομμάτων, περιφερειακών και ντόπιων αυτοδιοικητικών να υποκλίνονται σε κάθε επιθυμία τους. Μερικοί πίσω από παραβάν… Η κορυφή της δικαιοσύνης από κοντά. Η εκκλησία επίσης, δε βάζει απλώς λιθαράκι, αλλά θα ρίξει τόνους τσιμέντου για να στηρίξει την «επένδυση» και τα έσοδα της.

Το 2014 ο Δ. Μελισσανίδης δήλωνε πως έχει εξασφαλίσει το 85% του ποσού που θα χρειαστεί για τη κατασκευή του γηπέδου. Το 2013 δημοσίευαν πρόσωπα με «πορτοφόλι» και τα εκατομμύρια που θα εισέφεραν για την υλοποίηση του σχεδίου. Κάθε τρεις και λίγο κάποια εταιρία κολοσσός (Κόκα κόλα, Σοκάρ κλπ) ή κάποιος μεγιστάνας (Λιμ, ο πρόεδρος του χρηματιστηρίου του Κατάρ κ.α.) θα έριχνε τα λεφτά του για να μη χάσει το κελεπούρι... Με τυμπανοκρουσίες το 2015 ανακοινώθηκε πως η «Αγιά Σοφιά» μπήκε στη παράλληλη αγορά του χρηματιστηρίου του Λονδίνου, κι οι επενδυτές θα έκαναν ουρά για να προλάβουν... Κάθε τόσο έπεφταν τα τσιμέντα… Ο χρόνος που χρειαζόταν να κερδηθεί για να μείνουν ζεστοί οι οπαδοί, κερδήθηκε τελικά.

Σήμερα και ο πιο δύσπιστος βλέπει το σχέδιο να βρίσκεται σε φάση υλοποίησης. Παρόλα αυτά πριν λίγο διάστημα ο επονομαζόμενος πρότζεκτ μάνατζερ Δ. Ανδριόπουλος, ανακοίνωσε πως το γήπεδο δε θα λειτουργήσει πριν εκλεγούν κι αναλάβουν οι νέες αυτοδιοικητικές αρχές, δηλαδή το 2020. Δηλαδή 7 ολόκληρα χρόνια μετά την εξαγγελία του, και 5 χρόνια μετά τη πρώτη υποτιθέμενη ημερομηνία λειτουργίας του. Εκφράστηκε μάλιστα ανήσυχος για κακοκαιρίες που μπορεί να καθυστερήσουν τις εργασίες, αλλά και απεργίες!!! Η αλήθεια είναι πως αν οι εργαζόμενοι στο έργο δουλεύουν με υποσχέσεις, ή έχουν ταξική συνείδηση όση κι εκείνοι της «Ελ ντοράντο γκολντ» στη Χαλκιδική, άνετα μπορεί να απεργήσουν όσο τους πει ο εργοδότης τους. Κι αν ο πάντα αισιόδοξος πρότζεκτ μάνατζερ βλέπει στον ορίζοντα ακραία καιρικά φαινόμενα, θα πρέπει να δεχτούμε πως κάτι παραπάνω γνωρίζει από εμάς για ακραίες οικονομικές δυσκολίες. Με δεδομένο πως ο Δ. Ανδριόπουλος έχει παραδεχτεί επίσης πως στο συγκεκριμένο έργο όποτε έχει πει ημερομηνίες έχει πέσει έξω, πιθανότερο είναι πως ούτε το 2020 θα λειτουργήσει.

Εξηγώντας γιατί η έναρξη λειτουργίας του μεταφέρεται στο 2020, άφησε να  εννοηθεί ότι η δουλικότητα της περιφέρειας της (α)Ρένας Δούρου και των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛΛ δεν αντέχει περισσότερη ξεφτίλα. Η δική μας εκτίμηση είναι πως μόνο τέτοιο θέμα δεν υπάρχει, από τη στιγμή που χωρίς ντροπή έχουν κατέβει και το έσχατο σκαλί. Οι εκδοχές που μπορεί να ισχύουν είναι οι εξής:

• Δεν επιθυμούν να ολοκληρωθεί νωρίτερα το έργο λόγω οικονομικής αδυναμίας, ή γιατί δεν είναι έτοιμες οι άλλες προσοδοφόρες επενδύσεις που χρειάζονται τη λειτουργία του γηπέδου για κράχτη.

• Επιθυμούν όσοι μπορεί να καθορίσουν τη ψήφο τους με βάση το γήπεδο, να οδηγηθούν στις εκλογές με αυτή τη δέσμευση. Ώστε με ένα τρόπο να επιστρέψει στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛΛ ως αντίδωρο για τις σκανδαλώδεις υπογραφές που έβαλαν. 

• Πιο πιθανά ισχύουν και τα δύο.

Σχετικά πρόσφατα είχαν υπάρξει δημοσιεύματα που έλεγαν πως οι τράπεζες αρνούνται να δανείσουν την «Αγιά Σοφιά». Η αντίδραση από τους ενδιαφερόμενους, ήταν περίπου οργισμένη διάψευση. Η ζωή όμως απόδειξε πως αυτό δεν ήταν χωρίς βάση. Τα επιτόκια δανεισμού έχουν πέσει τόσο πολύ στην υπόλοιπη Ευρώπη, που συμφέρει κάποιος που θεωρείται φερέγγυος οικονομικά και έχει πειστικά κερδοφόρο σχέδιο, να καταφύγει εκεί για δανεισμό όταν οι ελληνικές τράπεζες αρνούνται. Τα ιδιωτικά γήπεδα στην Ελλάδα με το εντελώς αναξιόπιστο πρωτάθλημα είναι δύο, και είναι άκρως προβληματικά. Πρόκειται για το «Καραϊσκάκη» που δε πληρώνονται οι δόσεις του δανείου του από την εταιρία που το εκμεταλλεύεται, και του Πηλαδάκη στη Λάρισα που για τον ίδιο λόγο ήταν να βγει σε πλειστηριασμό για υποπολλαπλάσιο ποσό από την αξία κατασκευής του. Είναι βέβαιο πως κι η «Αγιά Σοφιά» δε θα έχει καλύτερη οικονομική τύχη. Να θυμίσουμε πως και τα δυο προβληματικά ιδιωτικά γήπεδα, είχαν ως υπεύθυνο για τη κατασκευή τους, τον πρότζεκτ μάνατζερ της «Αγιά Σοφιάς». Τον οποίο φυσικά οι εργοδότες του, τον πλήρωσαν κανονικά για τις υπηρεσίες του.

Μπορεί με άξονα το γήπεδο, οι επιχειρήσεις που θα στηθούν ως τη Ριζούπολη και το σταθμό του Περισσού από τη μητρόπολη Ν. Ιωνίας – Ν. Φιλαδέλφειας να ανθίσουν οικονομικά σε βάρος μιας ολόκληρης περιοχής, των κατοίκων και των ήδη λειτουργούντων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, αλλά το γήπεδο καθαυτό δεν υπάρχει περίπτωση να παράγει κέρδη. Οι τράπεζες κι οι επιχειρηματίες που στο παρελθόν φέρονταν ότι θα συνέβαλαν οικονομικά στη κατασκευή του, επειδή είναι δουλειά τους να εκτιμούν οικονομικούς κινδύνους, το γνωρίζουν καλά και γι΄ αυτό στέκονται μακριά. Ποιος απομένει λοιπόν να επενδύσει τα λεφτά του στο γήπεδο;

Σε συνθήκες κάπιταλ κοντρόλς, η απάντηση βρίσκεται σε αυτούς που έχουν καταθέσεις ή μετρητά στο σεντούκι, κι αναζητούν καλύτερες αποδόσεις από αυτές που δίνουν οι προθεσμιακές, οι οποίες έτσι κι αλλιώς είναι πολύ χαμηλές. Τα χρόνια της κρίσης έχουν επιχειρήσει περί τις 20 ιδιωτικές επιχειρήσεις να δανειστούν με αυτό τον τρόπο, κι όλες τα κατάφεραν με επιτυχία. Ανάμεσα τους ο Λάτσης για τα ΕΛΠΕ, ο ΟΠΑΠ των Τσέχων και του Μελισσανίδη και τελευταία ο Βαρδινογιάννης δια της «Κοράλ» πρώην Shell Hellas A.E.. Σε αυτή την αλυσίδα, προστίθεται τώρα η «Δικέφαλος 1924 Α.Ε.» η οποία έχει καταθέσει αίτημα για έκδοση ομολογιακού δανείου ύψους 30.000.000 ευρώ, σύμφωνα με δημοσιευμένες πληροφορίες.

Να σημειώσουμε βέβαια πως τα ΕΛΠΕ του Λάτση μαζί με τη ΜΌΤΟΡ ΟΙΛ του Βαρδινογιάννη αποτελούν μονοπώλια στο χώρο των διυλιστηρίων. Το ίδιο ισχύει και για τον ΟΠΑΠ, που είναι μονοπώλιο στο χώρο του τζόγου, και φυσικά αυτός που οργανώνει το τζόγο ούτε σαν εξαίρεση δε μπορεί να καταγράψει ζημιές.

Να θυμίσουμε επίσης πως ο ΟΠΑΠ με ομολογιακό δάνειο ξεπλήρωσε το ποσοστό συμμετοχής του, για το τίμημα που καταβλήθηκε για την εξαγορά του από τους λεγόμενους επενδυτές.

Καθένας που αγοράζει ιδιωτικά ομόλογα, δανείζει τα λεφτά του στον ιδιώτη που τα εκδίδει, χωρίς καμιά άλλη εγγύηση ότι δε θα τα χάσει. Δεν είναι όπως η αγορά μετοχών, όπου αυτός που δίνει τα λεφτά του, τουλάχιστον γίνεται κάτοχος περιουσιακών στοιχείων και προσδοκιών κέρδους. Θυμίζουμε πως πριν δυο χρόνια περίπου, η «Δικέφαλος 1924 Α.Ε.» είχε επιχειρήσει τη πρώτη αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ύψους 29.000.000 ευρώ. Η οποία στέφθηκε από απόλυτη αποτυχία, καθώς κανείς από τους μεγιστάνες που είχε ανακοινωθεί πως θα συμμετείχαν, δεν έβαλε σεντς. Ούτε καν ο Δ. Μελισσανίδης που είχε δεσμευτεί πως θα έβαζε 10.000.000 ευρώ. Κανείς δηλαδή δε θέλησε, όχι να δανείσει όπως πρόκειται να συμβεί με τα ομόλογα, αλλά να γίνει μέτοχος στην επιχείρηση που θα εκμεταλλεύεται το γήπεδο. Πρόσφατα ο ίδιος είχε ανακοινώσει πως αυξάνει τη συμμετοχή του στα 15.000.000 ευρώ, παραδεχόμενος έτσι έμμεσα πως υπάρχει οικονομικό πρόβλημα στην υλοποίηση του επιχειρηματικού σχεδίου του.

Η έκδοση των ομολόγων θα συνοδεύεται με κάποιες πληροφορίες για τους υποψήφιους δανειστές. Ανάμεσα τους θα είναι ο σκοπός για τον οποίο προορίζονται τα χρήματα που θα συγκεντρώσει η επιχείρηση που είναι εκδότης. Αυτά μπορεί να πάνε για νέα έργα, ή για ολοκλήρωση υπαρχόντων, ή ακόμη και για εξόφληση χρεών της επιχείρησης. Μπορεί δηλαδή μέρος τους να πηγαίνει για την εξόφληση έργων, που γίνονται σήμερα που φαίνεται το γήπεδο να κατασκευάζεται. Όπως φαινόταν επί Γρανίτσα το γήπεδο να γκρεμίζεται, το οικόπεδο να σκάβεται, να μπαίνουν υποστυλώματα κλπ, κι εκ των υστέρων αποδείχτηκε πως όλοι δούλευαν με πίστωση, και δεν είχε πληρωθεί κανείς. Έτσι έμεινε και το φέσι των 4.000.000 ευρώ σε τοτινές τιμές από την ερασιτεχνική ΑΕΚ.

Επίσης οι πληροφορίες θα πρέπει να αναφέρουν τυχόν κινδύνους που σχετίζονται με την επένδυση. Σε αυτούς αν υποθέσουμε πως εκκρεμεί η μεταφορά του σταθμού μεταφόρτωσης σκουπιδιών του δήμου, θα πρέπει να αναφέρεται. Αφού αποτελεί προϋπόθεση λειτουργίας του ιδιωτικού γηπέδου. Αν εκκρεμούν οι εγκρίσεις υπογειοποιήσεων  θα πρέπει επίσης να αναφέρονται, ώστε αυτοί που δανείζουν να ξέρουν πόσο ρισκάρουν τα λεφτά τους.

Αναφορά θα πρέπει να υπάρχει και στις δικαστικές εκκρεμότητες. Ας μην αποκλείσουμε το ενδεχόμενο συμπτωματικά… να συμπέσει η έκδοση του ομολόγου, με την έκδοση της απόφασης του ΣτΕ για τη προσφυγή των 57.

Σύμφωνα με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, οι ομολογίες που θα εκδοθούν θα είναι της τάξης των 1.000 ευρώ. Όταν σε άλλες περιπτώσεις ομολογιακών δανείων ήταν της τάξης των 50.000 ή 100.000 ευρώ. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς πως στη προκειμένη περίπτωση, στόχος είναι οι οπαδοί και απλός κόσμος, κι όχι κάποιο εξειδικευμένο στις επενδύσεις κοινό ή επιχειρήσεις που διαχειρίζονται κεφάλαια για λογαριασμό μεγάλων πελατών τους.

Όλα όσα εξελίσσονται σήμερα λοιπόν, αφορούν προετοιμασία για αυτά που πρόκειται να συμβούν. Αυτοί που θα δανείσουν τα λεφτά τους στη «Δικέφαλος 1924 Α.Ε.» για να αγοράσουν τα ομόλογα της, χρειάζεται να προσέλθουν χαρούμενοι και πεισμένοι πως το υπό κατασκευή έργο δε θα μείνει γιαπί. Αν δεν υπάρχουν πράξεις ως τη κυκλοφορία του ομολόγου, τότε «απόδειξη» θα αποτελούν οι δηλώσεις κυβερνητικών και αυτοδιοικητικών αξιωματούχων.

Πριν πέσουν υπογραφές και λεφτά, ας μη θεωρεί κανείς βέβαιο ότι λύθηκε η μεταφορά των σκουπιδιών σε άλλο σημείο με τα 10.500.000 ευρώ που εξάγγειλε ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης Αλέξης Χαρίτσης. Όχι πως είναι πρόβλημα για τη μνημονιακή κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛΛ, να σπαταλήσουν άλλα 10.500.000 ευρώ, για να εξυπηρετήσουν ένα θεωρούμενο δικό τους αυτή τη περίοδο ολιγάρχη. Οι κυβερνήσεις με προεξάρχουσα τη σημερινή, ποτέ δεν έπαψαν να αποδεικνύουν  πως απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο, είναι πιο πειθαρχημένοι και με διαφορά συνεπέστεροι, ακόμη και από το υπηρετικό προσωπικό των πλουτοκρατών. Γι΄ αυτό είναι τόσο επιθετικοί και βάρβαροι απέναντι στα λαϊκά συμφέροντα και διεκδικήσεις.

Στη πραγματικότητα η ολοκλήρωση της «Αγιά Σοφιάς» παραμένει οικονομικά στον αέρα, καθώς η αναζήτηση των 30.000.000 ευρώ από το κοσμάκη, σημαίνει πως δεν υπάρχει καμιά άλλη πηγή να βρεθούν. Αλλά και πάλι όμως θα πρέπει να δούμε που θα κατευθυνθούν αυτά τα κεφάλαια,  εφόσον συγκεντρωθούν. Γιατί αν τμήμα τους πάει στην αποπληρωμή άλλων υποχρεώσεων, όπως π.χ. έργων που γίνονται σήμερα, τότε ξανά θα υπάρχει οικονομικό κενό για την ολοκλήρωση του σχεδίου. Οπότε υπάρχει εξήγηση για τις προβλέψεις κακοκαιρίας και απεργιών του πρότζεκτ μάνατζερ.

Ιδιοποίηση του κέρδους κοινωνικοποίηση του χρέους και του δανεισμού

(το μυστικό της συνταγής το έχει μόνο ο καπιταλιστής)

Η ιστορία του σχεδίου της «Αγιά Σοφιάς» αποτελεί τυπικό παράδειγμα της εφαρμοσμένης καπιταλιστικής ανάπτυξης, που κι ο μνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ πλέον συστηματικά προωθεί. Δείχνει παραστατικά πως οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι κι ισχυρότεροι, με τη βοήθεια των φτωχών φορολογούμενων. Στους οποίους φορτώνονται τα χρέη ιδιωτών, και τα χρήματα από τις αιματηρές – θανατηφόρες φορολογικές επιβαρύνσεις που τους επιβάλλονται. Το πολιτικό σύστημα με μια υπογραφή τα χαρίζει σε ολιγάρχες.

Ας δούμε λοιπόν με αριθμούς τη... διάσωση της ΑΕΚ και το σχέδιο της "Αγιά Σοφιάς" από το μεγιστάνα Δ. Μελισσανίδη

• Πήρε την ομάδα τζάμπα
• Την έριξε στη γ΄ κατηγορία για να εξασφαλίσει μη πληρωμή χρέους που κυρίως ήταν προς το δημόσιο 200.000.000 ευρώ περίπου, όταν πριν 4 χρόνια διαγράφτηκε.
• Με σκανδαλώδη τρόπο και τεχνάσματα που ακόμη εκκρεμούν στη δικαιοσύνη, έγινε κατορθωτό τη δημόσια έκταση του γηπέδου της ΑΕΚ, να μπορεί να την εκμεταλλευτεί η «Δικέφαλος 1924 Α.Ε.» για μισό αιώνα, αφήνοντας έξω τον ερασιτεχνικό αθλητισμό.
• Η περιφέρεια της συριζομνημονιακής (α)Ρένας Δούρου του χαρίζει από φόρους πολιτών το 31% του κόστους κατασκευής δηλαδή περίπου το 1 στα 3 ευρώ που μεταφράζεται σε 20.000.000 ευρουλάκια.
• Ετοιμάζεται επίσης να σπαταλήσει άλλα 35.000.000 ευρώ, για τις υπογειοποιήσεις που είναι απαραίτητες μόνο για τη λειτουργία του ιδιωτικού γηπέδου, οι οποίες εκτός άλλων θα δημιουργήσουν κυκλοφοριακό έμφραγμα στην ευρύτερη περιοχή.
• Ο αναπληρωτής υπουργός οικονομίας Α. Χαρίτσης θα διαθέσει από το κάτισχνο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, ακόμη 10.500.000 ευρουλάκια αιματοβαμμένου δημόσιου χρήματος, για τη μεταφορά του σταθμού μεταφόρτωσης σκουπιδιών και στάθμευσης δημοτικών αυτοκινήτων. Για να μη ξεσηκωθούν οι κάτοικοι της Ν. Φιλαδέλφειας και Ν. Χαλκηδόνας, που διαφορετικά θα καλούνταν να τα πληρώσουν μέσω ιλιγγιώδους αύξησης των ανταποδοτικών.
• Για την επέκταση του οικοπέδου της ΑΕΚ σε δημόσια γη, δηλαδή για τα 6 στρέμματα άλσους, ούτε για τα μάτια δε ζητήθηκε και φυσικά δε καταβλήθηκε εισφορά σε χρήμα.
• Παρά την επίμονη προπαγάνδα για εκατοντάδες ή και χιλιάδες θέσεις εργασίας για το ντόπιο πληθυσμό, δε δημιουργήθηκε ούτε μία.
• Σε λίγο καιρό με την έκδοση ομολόγου ύψους 30.000.000 ευρώ, θα ζητηθεί από μεροκαματιάρηδες κυριολεχτικά, να δανείσουν τη «Δικέφαλος 1924 Α.Ε.». Το ποσό αντιστοιχεί σε ποσοστό 46% του ονομαστικού κόστους του έργου. Σχεδόν το 1 στα 2 ευρώ του φερόμενου κόστους κατασκευής!

Φυσικά ο λογαριασμός δε τελειώνει εδώ. Οι πολίτες θα συμβάλλουν εξίσου μεγάλα ποσά και στη συνέχεια για δημόσια έργα, που θα είναι απαραίτητα για τη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων που θα δημιουργηθούν ως τη Ριζούπολη και το Περισσό καταρχήν… 

Το κόστος και οι επιπτώσεις στη ποιότητα ζωής των κατοίκων και των επαγγελματιών της ευρύτερης περιοχής είναι ανυπολόγιστο.