Άγγελος Χάγιος: Να βγάλει ευρωβουλευτή η εργατική αντιπολίτευση

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Τάσο Τσακίρογλου στην Εφημερίδα των Συντακτών

Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για «κυβέρνηση σωτηρίας» με συνεργασίες δεξιά και δεξιότερα, ενώ ο 13ος και ο 14ος μισθός παραπέμπονται στις ελληνικές καλένδες. Το «όραμα της κυβέρνησης της Αριστεράς» ξεθωριάζει, δίνοντας τη θέση του σε μια άλλη διαχείριση της κοινωνικής καταστροφής εντός του ασφυκτικού πλαισίου της Ε.Ε., δηλώνει ο Αγγελος Χάγιος, υποψήφιος ευρωβουλευτής με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ

• Ποιο είναι το διακύβευμα των ευρωεκλογών για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ;

Το πρωτοφανές γεγονός είναι ότι, για πρώτη φορά σε προεκλογική περίοδο, κλιμακώνεται μια αντεργατική πολιτική σε όλους τους τομείς. Το νέο εξοντωτικό Μεσοπρόθεσμο είναι ένα νέο και σκληρότερο μνημόνιο. Ετσι, αντιλαμβάνεται κανείς, αν αυτά γίνονται τώρα, τι έχουν να δουν τα μάτια μας μετά.

Το ζητούμενο δεν μπορεί να είναι άλλο παρά η απόκρουση και ανατροπή αυτής της πολιτικής. Το άνοιγμα νέας σελίδας στους αγώνες, για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου, της Ε.Ε., του ΔΝΤ και των κυβερνήσεών τους.

Η Ν.Δ., μαζί με τις ελιές και τους παραπόταμους, αντιπροσωπεύει αυτή την επέλαση. Ο ΣΥΡΙΖΑ περιορίζεται σε έναν ατελέσφορο στόχο έντιμης διαχείρισης των αρνητικών «κεκτημένων» της δημοσιονομικής προσαρμογής των μνημονίων, μέσα στο πλαίσιο της Ε.Ε. Το ΚΚΕ παραπέμπει τα πάντα σε ένα θολό αύριο «λαϊκής εξουσίας».

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί τον κόσμο της εργασίας να ρίξει μαύρο σε ακροδεξιά Ν.Δ. και μεταμφιεσμένο ΠΑΣΟΚ και κατράμι στους φασίστες. Απορρίπτοντας απαράδεκτα για τον κόσμο της Αριστεράς εκβιαστικά διλήμματα και τον ενδοαριστερό εμφύλιο, να ενισχύσει και στην κάλπη την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, την ασυμβίβαστη και μαχητική Αριστερά, ώστε να ενισχυθεί η τάση μιας ευρύτερης εργατικής λαϊκής αντιπολίτευσης και, επιπλέον, να βγάλει και ευρωβουλευτή.

• Στην εκλογική της διακήρυξη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μιλά για «έναν πραγματικά άλλο αντικαπιταλιστικό δρόμο στην ελληνική κοινωνία». Ποιος είναι αυτός;

Είναι πρώτα απ’ όλα ένας δρόμος αντίστασης και αγώνα, όχι ανάθεσης και εφησυχασμού. Είναι ένας δρόμος έξω από τη φυλακή του ευρώ και της Ε.Ε., σε ρήξη με τα συμφέροντα των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των δανειστών και του κεφαλαίου. Με βασικούς στόχους, τη μονομερή κατάργηση των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων και όλων των εφαρμοστικών τους νόμων. Τη μη αναγνώριση, παύση πληρωμών και διαγραφή του χρέους. Για αντικαπιταλιστική ρήξη και αποδέσμευση από την ευρωζώνη και την Ε.Ε. Την εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που κλείνουν και απολύουν, χωρίς αποζημίωση, με εργατικό και λαϊκό έλεγχο. Την επιστροφή στο Δημόσιο όλων των επιχειρήσεων που ιδιωτικοποιήθηκαν. Την επαναπρόσληψη των απολυμένων και τις αυξήσεις των εργατικών μισθών και συντάξεων. Με άμεσα μέτρα για τη στήριξη των ανέργων και τη μείωση της εφιαλτικής ανεργίας.

• Απορρίπτετε το εκβιαστικό δίλημμα «ΣΥΡΙΖΑ ή Δεξιά» που προβάλλει η Κουμουνδούρου, η οποία προτείνει μια κυβερνητική λύση στο πλαίσιο της Ε.Ε. Τι θα κάνετε σε περίπτωση νίκης, έστω και οριακής, του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές;

Αυτή η ενδεχόμενη εκλογική νίκη είναι ήδη υποθηκευμένη μετά τα διαπιστευτήρια σε διεθνείς και εγχώριους παράγοντες. Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει τώρα για «κυβέρνηση σωτηρίας» με συνεργασίες δεξιά και δεξιότερα, ενώ ο 13ος και ο 14ος μισθός παραπέμπονται στις ελληνικές καλένδες. Το «όραμα της κυβέρνησης της Αριστεράς» ξεθωριάζει, δίνοντας τη θέση του σε μια άλλη διαχείριση της κοινωνικής καταστροφής εντός του ασφυκτικού πλαισίου της Ε.Ε. Μιας διαχείρισης που δοκιμάστηκε στην Κύπρο με τραγικά αποτελέσματα για την Αριστερά και, κυρίως, για την κοινωνία. Από την πλευρά μας, θα αναλάβουμε τις βαρύτερες των ευθυνών και στο κρισιμότερο πεδίο, δηλαδή σε αυτό του μαζικού κινήματος για την προώθηση των εργατικών διεκδικήσεων και την ήττα της πολιτικής του κεφαλαίου και της Ε.Ε. που θα αφηνιάσουν. Υπερασπίζοντας καταχτήσεις, και το όποιο, έστω ελάχιστο, θετικό μέτρο μιας τέτοιας κυβέρνησης.

• Πού «μπλόκαρε» η συνεργασία με το Σχέδιο Β του Αλέκου Αλαβάνου;

Η ίδια η προεκλογική περίοδος έχει αναδείξει πόσο κρίσιμο ήταν και είναι το ζήτημα «μέσα ή έξω από την Ε.Ε. και σε ποιο δρόμο για την κοινωνία;». Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιμένει σε μια μετωπική πολιτική συμπόρευσης με αγωνιστές και δυνάμεις της ανατρεπτικής αντιδιαχειριστικής, αντι-ευρώ και αντι-Ε.Ε. Αριστεράς. Θετική σ’ αυτή την κατεύθυνση ήταν η συνάντηση στον δρόμο ενάντια στην απαγόρευση των αντι-Ε.Ε. διαδηλώσεων και ο διάλογος που έγινε.