Καμπανάκια θα έπρεπε να βαράνε για τον ΣΥΡΙΖΑ με τον τρόπο που εξελίσσεται το αίσχος που ακούει στο όνομα "γήπεδο ΑΕΚ". Οι τραμπουκισμοί και οι απειλές είναι πλέον στην ημερήσια διάταξη. Δεν είναι, όμως, η γενίκευση της "γηπεδοπολιτικής", που τη συναντάμε όλο και πιο συχνά τον τελευταίο καιρό μπροστά μας, είναι και τα θέματα που αφορούν την ουσία την υπόθεσης. Δεν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να δεχθεί να θυσιαστεί δημόσιος χώρος για την εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων, που εγγράφονται μάλιστα στον τραμπουκισμό και στη διαπλοκή. Πολλώ δε μάλλον που, όπως αποδείχθηκε, στις εκλογές οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, δηλαδή οι δημότες της Νέας Φιλαδέλφειας και οι φίλαθλοι της ΑΕΚ, δεν ψήφισαν με οπαδικά κριτήρια, αλλά το ακριβώς αντίθετο.


Ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε εδώ που έφτασε επειδή έλεγε "όχι", χωρίς να υπολογίζει το κόστος, επειδή υπερασπιζόταν το δημόσιο συμφέρον και το περιβάλλον. Είπε όχι στο να χαριστεί το Καραϊσκάκη στον Κόκκαλη, είπε όχι στη μπίζνα Βωβού - Βαρδινογιάννη στον Ελαιώνα. Πρέπει να πει όχι -ακόμη μεγαλύτερο- και στον Μελισσανίδη. Αύριο θα ζητήσει κάτι και ο Μπέος...

Έσχατο σημείο υποχώρησης του ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να είναι η κατασκευή του γηπέδου της ΑΕΚ στα όρια του ιδιόκτητου οικοπέδου και με πλήρη σεβασμό των πολεοδομικών και περιβαλλοντικών όρων. Και θα ήταν έσχατη υποχώρηση επειδή από την Αθήνα λείπουν ελεύθεροι χώροι και πάρκα και όχι γήπεδα. Οι όροι τους οποίους έθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ για να ψηφίσει το σχετικό άρθρο στη Βουλή αντιμετωπίζουν ώς ένα βαθμό το ζήτημα, χωρίς όμως να παρεμβαίνουν στην ουσία.

Για την κατασκευή της έδρας της Ανώνυμης Εταιρείας ΑΕΚ, χρήματα θα έπρεπε να βάλει η ίδια η επιχείρηση και μόνο και όχι το Δημόσιο. Δεν επιτρέπεται να μιλάς για λούμπεν κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και να συναινείς στο να συνεχίσουν με μπίζνες αζ γιούζουαλ. Είναι ακόμη πιο χυδαίο να μιλάει κανείς για την ανάγκη της ΑΕΚ "να αποκτήσει το σπίτι της" τη στιγμή που εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας δεν έχουν σπίτι ή έχουν και κινδυνεύουν να το χάσουν.

Όσοι πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει τις εκλογές κλείνοντας και όχι ανοίγοντας μέτωπα οδηγούν την υπόθεση της κυβέρνησης της Αριστεράς στον δρόμο της αναξιοπιστίας και δίνουν επιχειρήματα στους αντιπάλους της.