Σχετικά με το ρυθμιστικό νομοσχέδιο τη Νέα Φιλαδέλφεια και το γήπεδο της ΑΕΚ

Μέσα σε μια εποχή όξυνσης του κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού, κράτος και κεφάλαιο προσπαθούν να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους και ταυτόχρονα να διαμορφώσουν τις νέες ολοκληρωτικές συνθήκες που θα οδηγήσουν στην περαιτέρω εγκαθίδρυση της οικονομικής και πολιτικής τους επιβολής. 

Το «Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας - Αττικής και Θεσσαλονίκης», έρχεται να αναδιαμορφώσει τους όρους μεγέθυνσης της κερδοφορίας της ελίτ, αυξάνοντας  και εδραιώνοντας τα πεδία των επιχειρηματικών της δραστηριοτήτων. Με πολύ απλά λόγια, ολόκληρος ο πολεοδομικός και χωροταξικός σχεδιασμός έχει ως μοναδική κατεύθυνση αυτήν της περαιτέρω συσσώρευσης του κεφαλαίου και του αποτελεσματικότερου κοινωνικού ελέγχου. Πιο συγκεκριμένα, σε όλες τις χωρικές ενότητες της Αττικής θεσπίζονται μικτές ή καθαρές ζώνες επιχειρηματικής δραστηριότητας με «αναπτυξιακούς πόλους» (εννοείται οικονομικούς), όπως ο Πειραιάς, η λιμενοβιομηχανική ζώνη Κερατσινίου, ο Ελαιώνας κτλ.

Σε αυτά τα πλαίσια της αναπτυξιακής πολιτικής δρομολογείται η νομιμοποίηση των καταπατημένων εκτάσεων δημόσιας και δασικής γης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Mall στο Μαρούσι, το μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ευρώπης που επιδιώκει να γλιτώσει πρόστιμο ύψους 126 εκατομμυρίων ευρώ, προσφεύγοντες στο νόμο Καλαφάτη και πληρώνοντας μόνο ένα παράβολο ύψους 10.000 ευρώ.

Από τη μέγγενη του ρυθμιστικού σχεδίου δεν θα μπορούσε να ξεφύγει και ένα τεράστιο κομμάτι του παραλιακού μετώπου της Αττικής, το οποίο δεν είναι άλλο από τα φιλέτα γης στο Ελληνικό και στο Φάληρο. Ταυτόχρονα, τα όρη της Αττικής (Υμηττός, Πεντέλη, Αιγάλεω κτλ) ορίζονται ως «Περιφερειακά Πάρκα», ενώ η νομοθεσία χαρακτηρίζει τον Υμηττό ως πάρκο αναψυχής. Στο ίδιο μοτίβο κινείται και ο αποχαρακτηρισμός που προωθείται για τα Άλση και τις Δασικές Εκτάσεις της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης και τη μετατροπή τους σε «Μητροπολιτικά Πάρκα». Τέτοιου είδους αλλαγές, αποκλειστικό στόχο έχουν την παραχώρηση μεγάλων εκτάσεων στο κεφάλαιο για την αναδιαμόρφωση και τη δημιουργία εμπορικών χρήσεων. Με λίγα λόγια δρομολογείται η ανάπλαση χώρων πρασίνου και ελεύθερων χώρων, διαμέσου της παραχώρησής τους σε ιδιώτες με αποκλειστικό σκοπό την τσιμεντοποίησή τους. 

Στην ίδια λογική κινείται και ο προωθούμενος νέος νόμος για τον Αιγιαλό που προσφέρει προς εκμετάλλευση και ανάπλαση, παραλίες, λίμνες και ποτάμια. Με αυτό το νομοσχέδιο εξαιρούνται από κάθε προστασία τα περισσότερα ποτάμια και λίμνες της χώρας, αφού ορίζει όχθες και παρόχθιες ζώνες μόνο σε 17 ποτάμια και 27 φυσικές ή τεχνητές λίμνες. Ακόμη και σε αυτά προβλέπει τη δυνατότητα εξαιρέσεων από κάθε προστασία. Τα παραδείγματα εδώ είναι πάρα πολλά και δυστυχώς καθημερινά προστίθενται νέα.

Όλα τα παραπάνω συνηγορούν στο ότι το ιδεολόγημα της ανάπτυξης δεν σταματά μόνο στην εκμετάλλευση της ανθρώπινης ύπαρξης, διαμέσου της επίθεσης στα κοινωνικά κεκτημένα. Η αφαίμαξη του φυσικού πλούτου και του περιβάλλοντος είναι συνυφασμένη με τις αναπτυξιακές πολιτικές. Κι αν στο παρελθόν έπρεπε να «ντυθούν» οι εχθρικές προς την κοινωνία πολιτικές με ένα φιλικό προσωπείο, τώρα δεν χρειάζεται ούτε καν αυτό. 

Η ανάπλαση του αστικού τοπίου πηγάζει από την -κατά το κράτος- ανάγκη επαναπροσδιορισμού της χρήσης ολόκληρων ζωνών και περιοχών της μητρόπολης. Με βάση αποκλειστικά την απόδοση κέρδους που δύναται να παρέχει η κάθε περιοχή, καθώς και με την δυνατότητα ελέγχου του πληθυσμού της, συνοικίες που χαρακτηρίζονται υποβαθμισμένες με βάση διάφορα κριτήρια όπως , η ταξική και κοινωνική διαστρωμάτωση (π.χ. εθνική καταγωγή) των κατοίκων, εντάσσονται σε μια αμφιλεγόμενη αναπτυξιακή διαδικασία. Η λογική του νομοσχεδίου κινείται απροκάλυπτα προς όφελος της κτηματαγοράς και προφανώς όχι υπό το πρίσμα βελτίωσης των συνθηκών ζωής των υπαρχόντων κατοίκων. Οι εξαθλιωμένοι απλά θα μετατοπίζονται στην επόμενη ζώνη που τους «χωράει».

Στον αντίποδα, σε ζώνες που θεωρείται ότι η εμπορική εκμετάλλευση μπορεί να πιάσει τόπο, δεν διστάζουν να μετατρέψουν την πόλη σε μια τεράστια επιχείρηση.

Σε αυτό το σημείο φτάνουμε στο παράδειγμα της Νέας Φιλαδέλφειας, του άλσους, του γηπέδου της ΑΕΚ και του επιχειρηματία Μελισσανίδη. (Εδώ δεν θα προχωρήσουμε σε εκτενή αναφορά των τεχνικών ή νομικών σημείων που αφορούν το γήπεδο, αλλά σε συγκεκριμένες θεματικές, οι οποίες θεωρούμε ότι είναι πιο καίριες). Με το «Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας - Αττικής και Θεσσαλονίκης» αποχαρακτηρίζεται ολόκληρη η περιοχή από χρήση αμιγούς κατοικίας σε χρήση γενικής κατοικίας. Εισάγεται ένα σύνολο νέων επιτρεπόμενων «ειδικών χρήσεων», που σημαίνει ότι αλλάζει ολόκληρος ο χαρακτήρας της περιοχής και μετατρέπεται σε «υπερτοπικό πόλο αναψυχής», όπου επιτρέπονται κατασκευές τύπου ξενοδοχείων μέχρι 100 κλινών, ξενώνες κτλ. Επιπροσθέτως, υπάρχει η δυνατότητα περαιτέρω βιομηχανικής ανάπτυξης στην ήδη τρομερά επιβαρυμένη --από περιβαλλοντικής σκοπιάς- περιοχή του άξονα της Εθνικής οδού, αλλά και εντός των γειτονιών παραπλεύρως αυτής. Από την αναπτυξιακή επέλαση προστατεύονται μόνο οι ήδη προστατευόμενες προσφυγικές συνοικίες.

Σχετικά με το γήπεδο, ο Μελισσανίδης, (που στην θέση του θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε άλλος μεγάλος «παίχτης» του ελληνικού κεφαλαίου π.χ. Μαρινάκης, Αλαφούζος, Μπέος, Σαββίδης) επιχειρεί να εκμεταλλευτεί το θέμα «Γήπεδο ΑΕΚ», για να προχωρήσει σε επενδύσεις βγάζοντας χρήμα, χωρίς να βάλει ούτε φράγκο από την τσέπη του. 20 εκατομμύρια ευρώ από την περιφέρεια Αττικής, 15 εκατομμύρια ευρώ από τον Νοτιά και άλλους επενδυτές καθώς και με δανεισμό από τον «φίλο» Μιχάλη Σάλλα -ο οποίος σιγά μην έλειπε από το γλέντι της «Αγιάς Σοφιάς».

Ο Μελισσανίδης, ο αγνός αυτός φίλος της ΑΕΚ, αντί να οικοδομήσει το γήπεδο στα 26.621 τ.μ. που της έχουν παραχωρηθεί, δηλαδή στον χώρο που υπήρχε προτού το καταστρέψει ο Γρανίτσας, επιδιώκει να πάρει μέρος του άλσους και να επεκταθεί σε αυτό με τους εξής τρόπους: Με το άρθρο 81 του ρυθμιστικού νομοσχεδίου θα του αποδοθούν 6 στρέμματα από το άλσος, και άλλα 27,5 περίπου στρέμματα που παραχωρούνται για διάφορες χρήσεις από το άρθρο 82 του ρυθμιστικού νομοσχεδίου. Όπως αναφέρεται: «Επιτρέπεται, επίσης κατ’ εξαίρεση, η παραχώρηση κατά χρήση τμήματος άλσους ή πάρκου στην Γενική Γραμματεία Αθλητισμού ή σε εποπτευόμενα από αυτή νομικά πρόσωπα ή σε όσα έλκουν από αυτά δικαιώματα, καθώς και η αλλαγή χρήσης τμήματος άλσους ή πάρκου, το οποίο κρίνεται απολύτως αναγκαίο για τον εκσυγχρονισμό, βελτίωση, συμπλήρωση και ασφαλή λειτουργία νομίμως υφισταμένων ή για την ανέγερση νέων αθλητικών εγκαταστάσεων».

Εδώ, πρέπει να γίνει αναφορά στην θέση που ακούγεται, πως το άλσος είναι σε πολύ άσχημη κατάσταση, είναι στέκι ναρκομανών κτλ. Η συγκεκριμένη άποψη είναι ίδια με αυτήν που ακούγεται τα τελευταία χρόνια για την δημόσια υγεία και όχι μόνο. Όταν κράτος και κεφάλαιο επιθυμούν την αναδιάρθρωση και το ξεπούλημα δομών και υπηρεσιών, πολύ εύκολα μπορούν να τα οδηγήσουν στην πλήρη απαξίωση και καταστροφή, και στη συνέχεια αποσπώντας την κοινωνική συναίνεση εξίσου εύκολα να τα αξιοποιήσουν κατά το δοκούν. Στην προκειμένη περίπτωση το άλσος της Ν.Φ. δρομολογείται να παραχωρηθεί στον Μελισσανίδη και στον κάθε Μελισσανίδη για να το «αξιοποιήσει» και να το αναδασώσει με τσιμέντο. 

Ταυτόχρονα, ειπώνονται πολλά για τα αντισταθμιστικά μέτρα που θα ωφελήσουν την πόλη. Ένα από αυτά, είναι οι δενδροφυτεύσεις σε άλλα σημεία της. Αντίστοιχα αναρωτιόμαστε, εάν κοπούν 200 δέντρα για την κατασκευή εμπορικών χρήσεων στον Υμηττό, θα είναι το ίδιο εάν αυτά φυτευτούν σε κάποιους κεντρικούς δρόμους του Παγκρατίου; Το αντίστοιχο ερώτημα ισχύει και για τη Νέα Φιλαδέλφεια και το άλσος της.

Για να συνοψίσουμε κάπως τα παραπάνω, η όλη κατάσταση έχει ξεφύγει από το θέμα «Γήπεδο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια». Η επερχόμενη ανάπτυξη στη Νέα Φιλαδέλφεια αρχίζει να μοιάζει (όχι τόσο από την πλευρά απαραίτητα του μεγέθους της οικολογικής καταστροφής, όσο με τις αλλοιώσεις που δύναται να φέρει στον χαρακτήρα της πόλης) με τις Σκουριές Χαλκιδικής, ή με τις παραλίες Σίμος και Σαρακίνικο στην Ελαφόνησο, ή με τη ΒΙ.ΠΕ. Βόρειας Εύβοιας, ή με το Μαύρο Βουνό στο Γραμματικό ή με την Κερατέα ή με οποιαδήποτε άλλη περιοχή της Ελλάδας αντιτίθεται στις ορέξεις κράτους και κεφαλαίου. Οι συσχετισμοί έχουν γίνει πολύ απλοϊκοί. Από τη μία έχουμε για όλες τις περιπτώσεις μια επένδυση που θα φέρει ανάπτυξη (για ποιους?), θέσεις εργασίας (ναι, εκείνες με τα εξοντωτικά ωράρια και τους μισθούς της ξεφτίλας), πελατεία για τις τοπικές επιχειρήσεις (κι εμείς που νομίζαμε πως τα καταστήματα κλείνουν λόγω της πτώσης του επιπέδου διαβίωσης του πληθυσμού). Από την άλλη έχουμε τα πραγματικά προβλήματα που υπάρχουν στις γειτονιές μας που σίγουρα και σε καμία περίπτωση δεν λύνονται με τις θεσμοθετημένες κρατικές χάρες για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των επιχειρηματικών παραγόντων. Συμφέροντα που για να διαφυλαχθούν, δεν διστάζεται να καλλιεργηθεί κλίμα τρομοκρατίας προς τους κατοίκους που αντιτίθενται σε αυτά, με προσωπικές και δημόσιες απειλές, αλλά και με απόπειρες διάλυσης συλλογικών διεργασιών, όπως με τα γεγονότα της Πέμπτης 29/5 στο πνευματικό κέντρο της Νέας Φιλαδέλφειας. Ας το πάρουμε απόφαση: ο υποτιθέμενος πλούτος που θα έρθει στη Νέα Φιλαδέλφεια με την ανάπλαση της περιοχής είναι υπαρκτός, αλλά προορισμένος για πολύ συγκεκριμένες τσέπες.

Η όλη συνθήκη έτσι όπως έχει διαμορφωθεί εν έτη 2014, και μετά από τέσσερα χρόνια σκληρότατης αντικοινωνικής πολιτικής, δείχνει τον τρόπο που διαμορφώνεται το πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό στην Ελλάδα. Το lifestyle, η showbiz και ο αθλητισμός των ΠΑΕ, κεφαλαιοποιούν το έργο τους κατακτώντας υψηλά αξιώματα σε κυβερνητικές θέσεις. Μώραλης- Μαρινάκης (Πειραιάς), Μπέος (Βόλος), Ψινάκης (Νέα Μάκρη), Γεωργαμλής – Αϊβάζης (Nέα Φιλαδέλφεια) και πολλά άλλα παραδείγματα.

Όλες αυτές οι περιπτώσεις αποδεικνύουν πλέον την διαφοροποίηση και τη σύγκρουση ανάμεσα σε δύο κόσμους. Ανάμεσα στον κόσμο των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, και σε εκείνον της άκρατης κερδοφορίας της επιχειρηματικής ασυδοσίας. Ανάμεσα σε αυτόν τον κόσμο που δημιουργεί ακηδεμόνευτες αντιστάσεις ενάντια σε λογικές ανάθεσης και διαμεσολάβησης και σε εκείνον που επιθυμεί συνειδητά ή ασυνείδητα την μετατροπή της πόλης του σε μια πόλη - επιχείρηση (και ένα άλσος - επιχείρηση). 

Ο καθένας πλέον, είτε είναι ΑΕΚ, είτε ΠΑΟ, είτε ΟΣΦΠ κ.τ.λ. θα πρέπει να διαλέξει πλευρά. Είτε με τον κόσμο του φασισμού, της εκμετάλλευσης και του «No Politica» είτε με τον κόσμο της ελευθερίας.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ,

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ­­­­­­

*Αναρχικοί/ές από τις γειτονιές της Νέας Φιλαδέλφειας