ΜΕΤΑ: Για τις προκλητικές δηλώσεις του προέδρου της ΓΣΕΕ

Οι δηλώσεις του προέδρου της ΓΣΕΕ Γιάννη Παναγόπουλου, ο οποίος -ούτε λίγο, ούτε πολύ- απέρριψε! την αναγκαιότητα της νομοθετικής αποκατάστασης του κατώτατου μισθού, στο ύψος της προ μνημονίων εποχής, είναι κάτι παραπάνω από προκλητικές για την εργατική τάξη της χώρας μας, που βιώνει την πιο βίαια φτωχοποίηση εδώ και πολλές δεκαετίες.

Είναι απαράδεκτο ο ίδιος ο Πρόεδρος της ΓΣΕΕ να δηλώνει «ότι δεν είναι θέμα νομικού βολονταρισμού η διαμόρφωση του ύψους του κατώτατου μισθού», ο οποίος –ας μην ξεχνάμε -καταργήθηκε από τη κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου με βάρβαρη νομοθετική μνημονιακή παρέμβαση, καθιστώντας την καθολικότητα και δεσμευτικότητα της ΕΓΣΣΕ ανύπαρκτη.

Είναι απαράδεκτο ο επικεφαλής της κορυφαίας συνδικαλιστικής οργάνωσης της χώρας μας, να εκφωνεί δημόσια ότι πολλές εργοδοτικές οργανώσεις δεν τόλμησαν να εκφωνήσουν και να συντάσσεται με το μνημονιακό μπλοκ της καταστροφής των εργαζομένων και να μη διεκδικεί τη νομοθετική αποκατάσταση του κεκτημένου με εθνική συλλογική σύμβαση κατώτατου μισθού.

Είναι πια ολοφάνερο ότι ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, συνεχίζει να διακρίνεται όχι μόνο για την εκκωφαντική του αφωνία απέναντι στις ανατροπές, που έχουν συντελεστεί στη ζωή των εργαζομένων αλλά και να ξεπερνά κάθε όριο, συμπορευόμενος με τις μνημονιακές κυβερνήσεις, στηρίζοντας ανοιχτά το πλέον αντιδραστικό τμήμα του πολιτικού συστήματος, με αποκλειστικό σκοπό την επιβίωση και αναπαραγωγή του ίδιου και της ομάδας του στη ΓΣΕΕ.

Αντί η ΓΣΕΕ να είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια στην ανεργία, στις απολύσεις, στις δραματικές μειώσεις των μισθών, και στην γενικευμένη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, ο πρόεδρός της συμπεριφέρεται ως διευθύνων σύμβουλος του «ΙΕΚ ΓΣΕΕ ΑΕ», αφού το μόνο που κάνει καλά η εργατική συνομοσπονδία είναι να διαμεσολαβεί στην υλοποίηση των προγραμμάτων voucher, της δήθεν επαγγελματικής κατάρτισης και μαθητείας, με μισθούς Κίνας, παρακρατώντας τη σχετική προμήθεια, ώστε να αναπαράγονται οι γραφειοκρατικοί παραταξιακοί μηχανισμοί και η εργατική αριστοκρατία που έχουν εγκαθιδρύσει.

Οι εργαζόμενοι, άνεργοι και οι συνταξιούχοι, τα εργατικά σωματεία, οι ομοσπονδίες και τα εργατικά κέντρα, πρέπει να πάρουν την υπόθεση, της ανασύνταξης και της εργατικής αντεπίθεσης, στα χέρια τους και να συμπαραταχθούν με τους εργαζόμενους του δημοσίου, τους αυτοαπασχολούμενους και τους ΕΒΕ, για να ακυρώσουν τα νέα μέτρα που ετοιμάζονται σε βάρος τους και να υπερασπίσουν τη λαϊκή και δημόσια περιουσία απ’ την εκποίησή της στο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο.

Αυτή η ηγεσία και αυτή η πλειοψηφία δεν αξίζει ούτε στην ιστορία της ΓΣΕΕ, ούτε στους εργαζόμενους.

Ο αγώνας μας για ανατροπή των αντεργατικών πολιτικών του μνημονίου περνά μέσα και από την σαρωτική ανατροπή των συσχετισμών μέσα στη ΓΣΕΕ.