Να ξεκινήσουμε σουρεαλιστικά. Με το απαύγασμα της σοφίας του Ζωρζ Πιλαλί: "Μαζεύτηκαν καμπόσοι, γύρω από το πτώμα και το μοιρολογούσαν. Μεταξύ των παρευρισκομένων και μια μύγα. Που ίπτατο, άνωθεν και κάτωθεν δοξάζοντας τον Κύριο με τα βουίσματα της. Αυτά.
Κάπως έτσι έχει η κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο: με
όλους αυτούς που έχουνε μαζευτεί και κλαίνε και μοιρολογάνε πάνω από το
πτώμα. Κι όλοι έχουν τις αγνότερες των προθέσεων: ο Μαρινάκης να βρει η
δικαιοσύνη τον ηθικό αυτουργό που έδωσε την εντολή να κοπανίσουνε τον
Ζωγράφο. Ο Μελισσανίδης να απαλλάξει το ποδόσφαιρο από τη Χούντα. Ο
Σαρρής να σώσει το ποδόσφαιρο, δια της αναστολής των πρωταθλημάτων.
Αγραφιώτης και Σωπήλης να συμβάλλουν δια των παραιτήσεων τους. Οι
δημοσιογράφοι να συμβάλλουν στην κάθαρση δια της αρθρογραφίας τους. Μόνο
η μύγα λείπει, αλλά που θα πάει; Κάποια στιγμή θα σκάσει μύτη κι αυτή.
Μεγάλη εντύπωση, ωστόσο, προκαλεί η συμπεριφορά των δημοσιογράφων. Η 4η εξουσία έπεσε για μια ακόμα φορά από τα σύννεφα. Έχει μείνει με το στόμα ανοιχτό, μιλάει για πυρηνικό πόλεμο και διερωτάται:
"Μα δεν υπάρχει κράτος; Δεν υπάρχει σ' αυτή τη χώρα Πρωθυπουργός; Που θα πάει η κατάσταση; Θα θρηνήσουμε θύματα".
Δηλαδή έπρεπε να πλακωθούνε ο Μαρινάκης με τον Μελισσανίδη για να γίνει η διαπίστωση ότι δεν υπάρχει κράτος; Μέχρι χθες, δηλαδή, υπήρχε; Και ποιος εκπροσωπεί και εκφράζει αυτό το κράτος; Η Βούλτεψη; Ο Αργύρης Ντινόπουλος; Ή ο Γεράσιμος Γιακουμάτος; Εδώ στην Κυβέρνηση μπερδέψανε τα μπούτια τους με τις 100 δόσεις και τον ΕΝΦΙΑ, θα ασχοληθούνε στα σοβαρά με το ποδόσφαιρο; Και ποιος να ασχοληθεί; Ο αρμόδιος Υπουργός, ο Ιωάννης Ανδριανός ο Μέγας εξ Αργλίδος;
Υπόθεση εργασίας: Ότι αύριο σε μια θεατρική πρεμιέρα πέφτουνε μούρη με μούρη ο Αδνριανός με τον Μαρινάκη. Ή Ο Ανδριανός με τον Μελισσανίδη. Ποιος θα τρέξει πρώτος με χίλια να βαρέσει προσοχή και να υποβάλλει τα σέβη του κάνοντας υπόκλιση; Ο Ανδριανός στον Μαρινάκη; Ή ο Μελισσανίδης στον Ανδριανό; Η απάντηση είναι προφανής: ο πολιτικός είναι στη σύγχρονη Ελλάδα που κάνει τεμενάδες στον επιχειρηματία. Όχι ο επιχειρηματίας στον πολιτικό. Κι αυτό δεν αφορά μόνο τον εν λόγω Ανδριανό. Ισχύει για ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Για τσιγάρα τους στέλνουνε τους πολιτικούς οι επιχειρηματίες.
Ξεφύγαμε, όμως. Τι το καινούργιο προέκυψε για να μείνουνε οι δημοσιογράφοι με κομμένη την ανάσα και να κάνουνε το σταυρό τους, για να βάλει ο θεός το χέρι του;
- Ο πρώτος ή ο τελευταίος ήτανε ο Ζωγράφος, που τον κοπανήσανε; Συνηθισμένα τα βουνά (οι διαιτητές δηλαδή) στα χιόνια.
- Είπε σε γενικές γραμμές κάτι καινούργιο ο Μελισσανίδης; Για τον κόσμο ναι. Για τους δημοσιογράφους όλα σχεδόν ήταν γνωστά. Εκτός αν τρόμαξαν επειδή ο Μελισσανίδης βάζοντας και λίγη σάλτσα, τα έβγαλε στη φόρα.
Το μοναδικό νεότερο σ' αυτή την ιστορία είναι ότι με βάση τις καταγγελίες-Μαρινάκη και τις καταθέσεις Ζωγράφου-Σαρρή, υπάρχει το ενδεχόμενο εμπλοκής του Μελισσανίδη. Να προστεθεί δηλαδή άλλη μια υπόθεση σ' αυτές που είναι σε εκκρεμότητα. Και δεν αφορούν πταίσματα που έχουν να κάνουν με αγορανομικές παραβάσεις. Εκκρεμότητες που έχουν να κάνουν με "εγκληματικές οργανώσεις". Με κακουργήματα είτε αφορούν τα στημένα, είτε τις πλαστές ενημερότητες κλπ
Δεν διαλύθηκε τις τελευταίες ημέρες το ποδόσφαιρο. Διαλυμένο ήτανε. Απλά έπεσε ακόμα πιο χαμηλά. Δεν γελοιοποιήθηκε το ποδόσφαιρο με τους χειρισμούς σχετικά με την αναστολή των πρωταθλημάτων. Γελοιοποιείται κάτι που είναι σοβαρό. Και το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα τη σοβαρότητα του, την έχει χάσει προ πολλού.
Το ξαναλέμε, λοιπόν, για μια ακόμα φορά: όλοι όσοι εκφράζουν απορίες κάνουν ευχές ή έχουν απαιτήσεις, πέφτουν σ' ένα σοβαρό λάθος. Έχουν την εντύπωση την αφέλεια, για να μην πούμε τη βλακεία, ότι ζουν σ' ένα κανονικό κράτος. Με κανονικό πρωθυπουργό, κανονικούς υπουργούς, με κανονικούς επικεφαλής στα διάφορα όργανα. Σ ένα τέτοιο ενδεχόμενο πράγματι θα υπήρχε προβληματισμός. Για το ρόλο του κράτους και των θεσμών. Στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για τη Κολομβία των Βαλκανίων. Σ' ένα διαλυμένο κράτος που δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο, θα ήταν δυνατόν να αποτελούσε εξαίρεση το ποδόσφαιρο; Σοβαροί να είμαστε.
Πρακτικές Τόνι Μοντάνα στον "σημαδεμένο" επικρατούν στην καθημερινότητα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Το παράδειγμα με τον Γ. Καρατζαφέρη τα λέει όλα. Τώρα που δεν τον έχουν ανάγκη, τώρα που τους είναι άχρηστος, τον δένουνε χειροπόδορα με τς μίζες στις οφ-σορ εταιρίες.
Για να τον πετάξουν στη θάλασσα (τον Κορυδαλλό δηλαδή) όπως είπε στον Ζωγράφο αυτός που τον απείλησε.
πηγή: sport24.gr
Μεγάλη εντύπωση, ωστόσο, προκαλεί η συμπεριφορά των δημοσιογράφων. Η 4η εξουσία έπεσε για μια ακόμα φορά από τα σύννεφα. Έχει μείνει με το στόμα ανοιχτό, μιλάει για πυρηνικό πόλεμο και διερωτάται:
"Μα δεν υπάρχει κράτος; Δεν υπάρχει σ' αυτή τη χώρα Πρωθυπουργός; Που θα πάει η κατάσταση; Θα θρηνήσουμε θύματα".
Δηλαδή έπρεπε να πλακωθούνε ο Μαρινάκης με τον Μελισσανίδη για να γίνει η διαπίστωση ότι δεν υπάρχει κράτος; Μέχρι χθες, δηλαδή, υπήρχε; Και ποιος εκπροσωπεί και εκφράζει αυτό το κράτος; Η Βούλτεψη; Ο Αργύρης Ντινόπουλος; Ή ο Γεράσιμος Γιακουμάτος; Εδώ στην Κυβέρνηση μπερδέψανε τα μπούτια τους με τις 100 δόσεις και τον ΕΝΦΙΑ, θα ασχοληθούνε στα σοβαρά με το ποδόσφαιρο; Και ποιος να ασχοληθεί; Ο αρμόδιος Υπουργός, ο Ιωάννης Ανδριανός ο Μέγας εξ Αργλίδος;
Υπόθεση εργασίας: Ότι αύριο σε μια θεατρική πρεμιέρα πέφτουνε μούρη με μούρη ο Αδνριανός με τον Μαρινάκη. Ή Ο Ανδριανός με τον Μελισσανίδη. Ποιος θα τρέξει πρώτος με χίλια να βαρέσει προσοχή και να υποβάλλει τα σέβη του κάνοντας υπόκλιση; Ο Ανδριανός στον Μαρινάκη; Ή ο Μελισσανίδης στον Ανδριανό; Η απάντηση είναι προφανής: ο πολιτικός είναι στη σύγχρονη Ελλάδα που κάνει τεμενάδες στον επιχειρηματία. Όχι ο επιχειρηματίας στον πολιτικό. Κι αυτό δεν αφορά μόνο τον εν λόγω Ανδριανό. Ισχύει για ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Για τσιγάρα τους στέλνουνε τους πολιτικούς οι επιχειρηματίες.
Ξεφύγαμε, όμως. Τι το καινούργιο προέκυψε για να μείνουνε οι δημοσιογράφοι με κομμένη την ανάσα και να κάνουνε το σταυρό τους, για να βάλει ο θεός το χέρι του;
- Ο πρώτος ή ο τελευταίος ήτανε ο Ζωγράφος, που τον κοπανήσανε; Συνηθισμένα τα βουνά (οι διαιτητές δηλαδή) στα χιόνια.
- Είπε σε γενικές γραμμές κάτι καινούργιο ο Μελισσανίδης; Για τον κόσμο ναι. Για τους δημοσιογράφους όλα σχεδόν ήταν γνωστά. Εκτός αν τρόμαξαν επειδή ο Μελισσανίδης βάζοντας και λίγη σάλτσα, τα έβγαλε στη φόρα.
Το μοναδικό νεότερο σ' αυτή την ιστορία είναι ότι με βάση τις καταγγελίες-Μαρινάκη και τις καταθέσεις Ζωγράφου-Σαρρή, υπάρχει το ενδεχόμενο εμπλοκής του Μελισσανίδη. Να προστεθεί δηλαδή άλλη μια υπόθεση σ' αυτές που είναι σε εκκρεμότητα. Και δεν αφορούν πταίσματα που έχουν να κάνουν με αγορανομικές παραβάσεις. Εκκρεμότητες που έχουν να κάνουν με "εγκληματικές οργανώσεις". Με κακουργήματα είτε αφορούν τα στημένα, είτε τις πλαστές ενημερότητες κλπ
Δεν διαλύθηκε τις τελευταίες ημέρες το ποδόσφαιρο. Διαλυμένο ήτανε. Απλά έπεσε ακόμα πιο χαμηλά. Δεν γελοιοποιήθηκε το ποδόσφαιρο με τους χειρισμούς σχετικά με την αναστολή των πρωταθλημάτων. Γελοιοποιείται κάτι που είναι σοβαρό. Και το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα τη σοβαρότητα του, την έχει χάσει προ πολλού.
Το ξαναλέμε, λοιπόν, για μια ακόμα φορά: όλοι όσοι εκφράζουν απορίες κάνουν ευχές ή έχουν απαιτήσεις, πέφτουν σ' ένα σοβαρό λάθος. Έχουν την εντύπωση την αφέλεια, για να μην πούμε τη βλακεία, ότι ζουν σ' ένα κανονικό κράτος. Με κανονικό πρωθυπουργό, κανονικούς υπουργούς, με κανονικούς επικεφαλής στα διάφορα όργανα. Σ ένα τέτοιο ενδεχόμενο πράγματι θα υπήρχε προβληματισμός. Για το ρόλο του κράτους και των θεσμών. Στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για τη Κολομβία των Βαλκανίων. Σ' ένα διαλυμένο κράτος που δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο, θα ήταν δυνατόν να αποτελούσε εξαίρεση το ποδόσφαιρο; Σοβαροί να είμαστε.
Πρακτικές Τόνι Μοντάνα στον "σημαδεμένο" επικρατούν στην καθημερινότητα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Το παράδειγμα με τον Γ. Καρατζαφέρη τα λέει όλα. Τώρα που δεν τον έχουν ανάγκη, τώρα που τους είναι άχρηστος, τον δένουνε χειροπόδορα με τς μίζες στις οφ-σορ εταιρίες.
Για να τον πετάξουν στη θάλασσα (τον Κορυδαλλό δηλαδή) όπως είπε στον Ζωγράφο αυτός που τον απείλησε.
πηγή: sport24.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου