Πέθανε ο Θανάσης Παντελόγλου, ο αγωνιστής του Ασωπού

Στην οδό Α του προσφυγικού συνοικισμού της πόλης μας

Ο Θανάσης Παντελόγλου αδελφός του Κώστα Παντελόγλου {kosmosnf.gr}, γέννημα θρέμα Νεοφιλαδελφειώτης, αγωνιστής της αριστεράς που διακρίθηκε τα τελευταία χρόνια για την αποκάλυψη και τις μάχες που έδωσε ενάντια στη ρύπανση του Ασωπού, δεν είναι πια μαζί μας...

Η αναδημοσίευση που ακολουθεί είναι από το topontiki.gr

Βάλια Μπαζού

Πέθανε ο Θανάσης Παντελόγλου, ο αγωνιστής του Ασωπού

Ο ίδιος, μου είχε πει πριν μερικά χρόνια με χιούμορ ότι δεν είναι οικολόγος, αλλά «εγκληματολόγος» του περιβάλλοντος. Και είχε απόλυτο δίκιο, γιατί ο Θανάσης Παντελόγλου, ο σεμνός, επίμονος, ανιδιοτελής αγωνιστής, ήταν ο άνθρωπος που αποκάλυψε ένα από τα μεγαλύτερα περιβαλλοντικά σκάνδαλα των τελευταίων δεκαετιών, αυτό της ρύπανσης του Ασωπού ποταμού, από το καρκινογόνο εξασθενές χρώμιο.

Και αλήθεια τι συνειρμούς να κάνεις όταν μαθαίνεις ότι και ο ίδιος πέθανε χτυπημένος από τον καρκίνο.

Ο Θανάσης Παντελόγλου ήταν χημικός - βιοχημικός μηχανικός και διαπίστωσε για πρώτη φορά το 1999 ότι κάτι συμβαίνει με το νερό στα Οινόφυτα, κατά τη διάρκεια της εργασίας του στις βιοχημικές και χημικές παραγωγές.

Ως επιστήμονας άρχισε να ψάχνει το θέμα περισσότερο και διαπίστωσε ότι υπήρχε ρύπανση από βαρέα μέταλλα που είχε φθάσει στον υδροφόρο ορίζοντα. Ξεκίνησε μόνος του να ενημερώνει αρχές και πολίτες για τους κινδύνους στο πόσιμο νερό.

Έκανε ομιλίες και συγκεντρώσεις ζητώντας κάποιος να ενδιαφερθεί. Ενημέρωσε ακόμα και την Έριν Μπρόκοβιτς για να πάρει περισσότερες πληροφορίες. Κάποιοι, όμως, τον αντιμετώπιζαν είτε με απειλές είτε με λοιδορία. Ο Θανάσης Παντελόγλου δεν έκανε πίσω. Το 2007 έστειλε δείγματα νερού στο Χημείο του Κράτους και αποκαλύφθηκε ότι η ρύπανση ήταν από εξασθενές χρώμιο. Και αυτή ήταν η δικαίωσή του αλλά και η αρχή για την κινητοποίηση κατοίκων, αρχών και τη λήψη των πρώτων μέτρων.

Πριν από τέσσερα χρόνια το «Πράσινο Ποντίκι» σε συνεργασία με το Green Design Festival, τον είχε βραβεύσει ως έναν από τους πιο σημαντικούς «πράσινους ήρωες» της καθημερινότητάς μας. Γιατί ο Θανάσης Παντελόγλου ήταν ένας επιστήμονας που επέλεξε να αντισταθεί, να πάρει ρίσκα, να αναλάβει πρωτοβουλίες, να συγκρουστεί και να ακυρώσει στην πράξη  την καθιερωμένη πρακτική του «δεν βλέπω τίποτα, δεν ακούω τίποτα».

Οι φίλοι και συναγωνιστές του τον αποχαιρετούν σήμερα 28 Νοεμβρίου στις 14:00 στο νεκροταφείο του Κόκκινου Μύλου.

 

 

Η αναδημοσίευση που ακολουθεί είναι από το "Ριζοσπάστη"

 

Θανάσης Παντελόγλου

Χημικός - Μsc Βιοχημικός μηχανικός, υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος Αττικής

Το «χωριό μας», (είτε η «Πατρίδα»), αποτελείται από ένα χώρο, με φυσικό πλούτο και περιβάλλον (επιφάνεια γης, νερό, αέρα,) που έχουν οι άνθρωποι για να ζουν και να αναπαράγουν τις φυσικές τους δυνάμεις. Συμπληρώνεται με συγκεκριμένους ανθρώπους - συμπολίτες που ζουν στους τόπους. Αυτοί χρησιμοποιούν (κατ)αναλώνοντας τους πόρους του, για να συντηρούν την ζωή τους και την ζωή των επόμενων γενεών στους τόπους τους!!Οταν εχθρός, με «πολεμική βία» κατακτήσει το χώρο και τις προϋποθέσεις ζωής των κατοίκων του τόπου, τις χρησιμοποιήσει αποκλειστικά για συμφέρον και λογαριασμό του, τον ονοματίζουμε: «εισβολέα». Τον ανακηρύσσουμε «εχθρό της πατρίδας».

Αραγε: Πώς να ονοματίσουμε(;;): Εναν, που στα κρυφά, εκμεταλλεύεται τα στημένα fasttrack!, με την εξουσία παρέα;; Οπως και έναν που στήνει επιλεκτικές σχέσεις κεφαλαίου και εξουσίας(!!) για να διασφαλίζουν, σε αποκλειστική χρήση - εκμετάλλευση, όλους τους φυσικούς πόρους σε έναν τόπο;;
Δεν του ταιριάζει ο χαρακτηρισμός: Του «σφετεριστή των δυνατοτήτων του τόπου»;;; Τοπάρχες και Πολιτικοί ηγέτες, μαζί με «Κοινωνικούς ηγέτες - επικεφαλείς θεσμών», ανταγωνίζονται:

• Για το ποιος είναι ο καλύτερος «ξεπουλητής» των τοπικών φυσικών πόρων.
• Ποιος(;;) θα παζαρέψει πρώτος την κοινόχρηστη λαϊκή περιουσία των τόπων.

«Λειτουργούν χωρίς τον ξενοδόχο». Αγνοούν το «νοικοκύρη και ιδιοκτήτη των φυσικών πόρων» κάθε τόπου.

Ο δημοκρατικός ελληνικός λαός, γνωρίζοντας την αξία του φυσικού πλούτου του, τεχνικά καθοδηγούμενος από επιστήμονες που συνεχίζουν να στέκονται στο πλευρό του, μπορεί να προχωρήσει στην αναπτυξιακή αξιοποίησή του. Ο κόσμος των τόπων που αγωνίζεται για αυτούς, μπορεί να αντισταθεί σε κάθε απόπειρα αρπαγής και σφετερισμού του. Με την «Λαϊκή Συσπείρωση» σε Δήμους και Περιφέρειες λοιπόν. Καιρός πλέον, τις αποφάσεις να μην τις παίρνουν οι «κατακτητές των τόπων».

Και ξέρουμε: Τι σημαίνει, «δημοκρατική λαϊκή αντίσταση» όταν: Εχει το δίκιο και τη γνώση με το μέρος της, τη συναίσθηση τις ελευθερίας, την αγάπη για την πατρίδα... Η «αξιοβίωτη» ανάπτυξη για όλους, στους τόπους της, είναι ο υλοποιούμενος στόχος αυτού του αγώνα.