«Αν το 1 δισ. ευρώ δεν εκταμιευθεί πριν από την 1-1-2016, επιστρέφει στον ESM και μετά πρέπει οι χώρες να ξαναπάνε στα κοινοβούλιά τους». Αφήστε που «το ποσό πρέπει να εκταμιευθεί μέχρι τέλος της εβδομάδος, γιατί μετά κλείνει η Κομισιόν» για τις γιορτές. Αυτή ήταν η επιχειρηματολογία του Τσακαλώτου για τη fast track διαδικασία με την οποία συζητήθηκε και ψηφίστηκε στη Βουλή και το νέο πολυνομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα.
Και γιατί δεν έκαναν τη διαπραγμάτευση με την τρόικα μια βδομάδα πριν, ώστε να υπάρχει χρόνος για μια κανονική κοινοβουλευτική διαδικασία; Πώς γίνεται και δεν έχουν ψηφίσει ούτε ένα μνημονιακό νομοσχέδιο χωρίς την κατεπείγουσα διαδικασία; Θα ήταν αστείο και να το συζητήσουμε. Αυτό γίνεται σκόπιμα, για να διευκολύνεται ο λόχος της κυβερνητικής πλειοψηφίας να υπερψηφίσει χωρίς πολλά-πολλά. Ταυτόχρονα, εξυπηρετείται και ο στόχος του «σκοταδιού», με τη βοήθεια των αστικών ΜΜΕ. Ο ελληνικός λαός δεν προλαβαίνει να πληροφορηθεί καν τι προβλέπουν αυτά τα νομοσχέδια, που έρχονται το ένα μετά το άλλο, λες και πρόκειται για ριπές πολυβόλου.
Το τελευταίο πολυνομοσχέδιο κατατέθηκε στη Βουλή το Σάββατο το βράδυ. Τη Δευτέρα «συζητήθηκε» στις αρμόδιες Επιτροπές και την Τρίτη «συζητήθηκε» και ψηφίστηκε στην Ολομέλεια. Αν συγκρίνει κανένας τον όγκο των κοινοβουλευτικών πρακτικών με τον όγκο των τοποθετήσεων που έχουν κάνει στο παρελθόν μόνο τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για ζητήματα όπως το πούλημα των «κόκκινων» δανείων, η ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ και το ενιαίο μισθολόγιο των εργαζόμενων στο δημόσιο, θα καταλάβει ότι η κοινοβουλευτική διαδικασία ήταν σκέτη κοροϊδία. Μια διαδικασία τυπικής διεκπεραίωσης ενός καθήκοντος.
Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στην αντιπολίτευση και έφερναν κάποιο μνημονιακό νομοσχέδιο με τη διαδικασία του κατεπείγοντος οι προηγούμενες κυβερνήσεις, οι βουλευτές του χειροκροτούσαν μανιωδώς τον Π. Λαφαζάνη που κατήγγειλε «κοινοβουλευτικό πραξικόπημα» και «κουρέλιασμα του συντάγματος». Τώρα, ο Λαφαζάνης δεν είναι καν βουλευτής και ο συριζαίικος λόχος έχει εγκαταλείψει τις ντροπούλες και χειροκροτεί ξεδιάντροπα τον Τσακαλώτο (άλλος σφόδρα… αντιμνημονιακός του παρελθόντος αυτός), όταν επικαλείται τα πιο κάλπικα επιχειρήματα.
Στις ενστάσεις της αντιπολίτευσης για την κατεπείγουσα διαδικασία ανέλαβε να απαντήσει ο πρόεδρος της Βουλής Ν. Βούτσης, που είπε ότι «ουδείς είναι ευτυχής όταν γίνονται τόσο συντετμημένες διαδικασίες και ιδιαίτερα όταν οι Βουλευτές δεν έχουν και καιρό να μελετήσουν. Για-τί αυτό είναι το πιο σοβαρό θέμα. Διότι αναρτήθηκε το Σάββατο το βράδυ, εχθές έγιναν οι Επιτροπές κλπ.». Ομως -κατέληξε- το νομοσχέδιο έπρεπε να ψηφιστεί μέχρι τις 8 το βράδυ της Τρίτης «διότι υπάρχουν διαδικασίες» (στις Βρυξέλλες εννοούσε). Οταν δε ο Λοβέρδος αντέδρασε σ' αυτό, ζητώντας περισσότερο χρόνο συζήτησης, πετάχτηκε ο λοχίας της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Σ. Φάμελλος και ζήτησε από τον πρόεδρο του σώματος «να μας προφυλάξετε από τον κ. Λοβέρδο». Κι όταν πήρε το λόγο για να τοποθετηθεί για το κατεπείγον εκείνο που βρήκε να πει ήταν ότι «δυστυχώς, οι συνάδελφοι της αντιπολίτευσης μεταφέρουν μέσα στο Κοινοβούλιο τα άγχη και τα προβλήματα της εσωκομματικής τους αντιπαράθεσης»! Για να καταλήξει ως εξής: «Παρακαλώ να ολοκληρώσουμε τη διαδικασία με βάση το δεκάωρο και να σταματήσει το θέατρο και οι θεατρινισμοί από την αντιπολίτευση, που δεν έχουν καμία ουσιαστική βάση». Σε τέτοιο σημείο εξαχρείωσης έχουν φτάσει.
Βεβαίως, η κοινοβουλευτική παράσταση είχε… πόνο. Τον πόνο του υπουργού Σπίρτζη που βασανίζεται. Αλλά δεν τα παρατάει. «Ούτε θα το “ράψουμε'' ούτε θα παραιτηθούμε» βροντοφώναξε, απαντώντας στις επιθέσεις που είχε δεχτεί για τη δήλωσή του ότι υπέγραψε με πόνο το ξεπούλημα των περιφεριακών αεροδρομίων. Και έκλεισε ηρωικά, όπως ταιριάζει σ' έναν πρώην πασόκο και νυν συριζαίο «άνθρωπο της αγοράς»: «Δεν διαπραγματευόμαστε τη χώρα μας αλλά για τη χώρα μας. Δεν διαπραγματευόμαστε τον λαό μας αλλά για τον λαό μας. Υπογράφουμε με πόνο ψυχής εκείνα που εσείς με χαρά δώσατε, αγνοώντας αλαζονικά και επιδεικτικά την ελληνική κοινωνία και προσβάλλοντας τον ελληνικό λαό. Δεν είμαστε ίδιοι και δεν θα γίνουμε ποτέ ίδιοι».
Δεν είναι, όμως, ο Σπίρτζης που μπορεί ν' αντιπροσωπεύσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός είναι σώγαμπρος. Τον κοινοβουλευτικό ΣΥΡΙΖΑ τον αντιπροσώπευσε ο Φάμελλος, «αριστερός» αναντάμ παπαντάμ. Θαυμάστε θράσος: «Στη σημερινή Ολομέλεια συνεχίζουμε με ένα ακόμα νομοσχέδιο την επίπονη προσπάθεια που έχουμε αναλάβει να κρατήσουμε τη χώρα όρθια, μετά την πολυεπίπεδη χρεοκοπία στην οποία την καταδίκασε το παλαιό πολιτικό σύστημα (…) για εμάς πρωτεύον είναι να συνεχίσουμε το έργο που έχουμε αναλάβει προς όφελος των πολιτών, της κοινωνίας, των οικονομικών παραγωγών, των νέων και κύρια έναντι των πληττόμενων κοινωνικών στρωμάτων (…) καταφέρνουμε όχι μόνο να ανταποκριθούμε σε έναν δύσκολο συμβιβασμό, αλλά ταυτόχρονα τον τροποποιούμε συνεχώς προς το όφελος της κοινωνίας. Γιατί, ακόμα και στα πολύ δύσκολα, όπως ήταν τα «κόκκινα» δάνεια και οι τράπεζες, καταφέραμε να έχουμε επιτυχίες (…) είχαμε τη δυνατότητα, είχαμε, αν θέλετε, τη δύναμη και την τόλμη, την κοινωνική δύναμη αλλά και τη δημοκρατική κοινωνική αναφορά να αναγνωρίσουμε και να υλοποιήσουμε έναν συμβιβασμό προς όφελος της χώρας».
Οι υπουργοί δεν τολμούν να τα πουν αυτά. Ούτε οι πλέον αλαζόνες. Τα λέει ο Φάμελλος, ευελπιστώντας ότι θα εκτιμηθούν αρμοδίως και θα δει κι αυτός τον εαυτό του μέλος της κυβέρνησης κάποια στιγμή. Κι αποτελεί σήμα κατατεθέν της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Η οποία συνήθισε πια στο ρόλο της και ψηφίζει και με τα δυο χέρια ό,τι φέρνει η κυβέρνηση. Και με κατεπείγουσες διαδικασίες για να μην κρατήσει πολύ ο… πόνος. Φρόντισε, άλλωστε, ο Τσίπρας να κάνει το κατάλληλο «μασάζ». Και την κεντρική επιτροπή συγκάλεσε και τους βουλευτές δέχεται κατά ομάδες σε αρμένικες βίζιτες στο Μαξίμου. Εδώ που έχουν φτάσει, μία είναι η συγκολλητική ουσία που τους κρατάει: η νομή της εξουσίας. Οσοι δεν αντέχουν ίσως ακολουθήσουν το δρόμο του Γαβρίλου.
Παράλληλη απάτη και κοροϊδία
«Παράλληλο πρόγραμμα: Τα δικά μας προαπαιτούμενα» διατυμπάνιζε η «Αυγή» με το κυριακάτικο φύλλο της. Ουδέποτε έλειψε το θράσος από τους συριζαίους. Αν μη τι άλλο, θα έπρεπε να είναι λιγότερο σεμνοί και όχι να διαφημίζουν σαν «παράλληλο πρόγραμμα» την επανάληψη μιας σειράς ρυθμίσεων για τη συνέχιση των φιλανθρωπικών προγραμμάτων για την αντιμετώπιση της πιο ακραίας φτώχειας.
Το περιβόητο νομοσχέδιο που υποτίθεται ότι υλοποιεί το «παράλληλο πρόγραμμα» του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πολυνομοσχέδιο-κουρελού, που έχει απ' όλα. Κι όταν λέμε απ' όλα δεν αναφερόμαστε μόνο στις φιλανθρωπικού χαρακτήρα ρυθμίσεις, που επαναλαμβάνονται, αλλά και σε φωτογραφικές και ρουσφετολογικές διατάξεις και σε ό,τι είχαν στα συρτάρια τους τα υπουργεία και έπρεπε να τα περάσουν με συνοπτικές διαδικασίες. Γι' αυτό και ζήτησαν να ψηφιστεί και αυτό με τη διαδικασία του επείγοντος, γεγονός που προκάλεσε τη θεαματική αποχώρηση της μνημονιακής αντιπολίτευσης που θέλησε να χαλάσει λίγο τη φιέστα που προσπαθεί να στήσει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Για τα φιλανθρωπικού χαρακτήρα μέτρα, με το αστείο κόστος (αν σκεφτούμε τον όγκο των χαρατσιών που πέφτουν στις πλάτες του ελληνικού λαού) δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο. Απλά επεκτείνονται χρονικά. Δίπλα σ' αυτά, όμως, έχουμε και τη θέσπιση της λεπτομερούς καταγραφής από την ΗΔΙΚΑ όλων των προνοιακών επιδομάτων, που είναι ο προάγγελος για την κατάργησή τους και τη συγκεντροποίηση όλων αυτών των επιδομάτων (μαζί και του ΕΚΑΣ) στο φιλοδώρημα του «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος» (που ως αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε μετά βδελυγμίας).
Εχουμε την ιατρική περίθαλψη για όλο τον πληθυσμό (που την είχε θεσπίσει και το ΠΑΣΟΚ) και την ίδια στιγμή έχουμε τη λειτουργία του νοσοκομείου της Σαντορίνης από την Ανώνυμη Εταιρία Μονάδων Υγείας, με καθαρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, που αποσκοπεί στη δημιουργία ενός «πιλότου» για τη μελλοντική λειτουργία όλων των κρατικών νοσοκομείων. Εχουμε την κατάργηση του «ιδιώνυμου» για τις μαθητικές καταλήψεις, αλλά έχουμε και την παράδοση των Κέντρων Μεταναστών στις ΜΚΟ. Κι έχουμε και τη δημιουργία επιτροπής για την αναμόρφωση του «Καλλικράτη», χωρίς να έχει προηγηθεί καμιά συζήτηση για την κατεύθυνση των αλλαγών.
Μπορεί οι συριζοανελίστες βουλευτές να θέλουν «κάτι» για να το επιδείξουν στους ψηφοφόρους τους, όμως αυτό το πολυνομοσχέδιο-κουρελού δε φτάνει ούτε για κολατσιό. Ηττημένοι μπορεί να υπάρχουν στο λαό, ηλίθιοι όμως όχι.
ΥΓ: Τη λύση έδωσε τελικά η τρόικα. Θυμωμένη που η κυβέρνηση δεν έθεσε υπόψη της το πολυνομοσχέδιο, όπως προβλέπει το Μνημόνιο, την ανάγκασε να το αποσύρει και να το ξαναφέρει αφού πρώτα περάσει από έλεγχο και έγκριση.
ΚΟΝΤΡΑ: ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 19 ΔΕΚΕΜΒΡΗ
Και γιατί δεν έκαναν τη διαπραγμάτευση με την τρόικα μια βδομάδα πριν, ώστε να υπάρχει χρόνος για μια κανονική κοινοβουλευτική διαδικασία; Πώς γίνεται και δεν έχουν ψηφίσει ούτε ένα μνημονιακό νομοσχέδιο χωρίς την κατεπείγουσα διαδικασία; Θα ήταν αστείο και να το συζητήσουμε. Αυτό γίνεται σκόπιμα, για να διευκολύνεται ο λόχος της κυβερνητικής πλειοψηφίας να υπερψηφίσει χωρίς πολλά-πολλά. Ταυτόχρονα, εξυπηρετείται και ο στόχος του «σκοταδιού», με τη βοήθεια των αστικών ΜΜΕ. Ο ελληνικός λαός δεν προλαβαίνει να πληροφορηθεί καν τι προβλέπουν αυτά τα νομοσχέδια, που έρχονται το ένα μετά το άλλο, λες και πρόκειται για ριπές πολυβόλου.
Το τελευταίο πολυνομοσχέδιο κατατέθηκε στη Βουλή το Σάββατο το βράδυ. Τη Δευτέρα «συζητήθηκε» στις αρμόδιες Επιτροπές και την Τρίτη «συζητήθηκε» και ψηφίστηκε στην Ολομέλεια. Αν συγκρίνει κανένας τον όγκο των κοινοβουλευτικών πρακτικών με τον όγκο των τοποθετήσεων που έχουν κάνει στο παρελθόν μόνο τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για ζητήματα όπως το πούλημα των «κόκκινων» δανείων, η ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ και το ενιαίο μισθολόγιο των εργαζόμενων στο δημόσιο, θα καταλάβει ότι η κοινοβουλευτική διαδικασία ήταν σκέτη κοροϊδία. Μια διαδικασία τυπικής διεκπεραίωσης ενός καθήκοντος.
Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στην αντιπολίτευση και έφερναν κάποιο μνημονιακό νομοσχέδιο με τη διαδικασία του κατεπείγοντος οι προηγούμενες κυβερνήσεις, οι βουλευτές του χειροκροτούσαν μανιωδώς τον Π. Λαφαζάνη που κατήγγειλε «κοινοβουλευτικό πραξικόπημα» και «κουρέλιασμα του συντάγματος». Τώρα, ο Λαφαζάνης δεν είναι καν βουλευτής και ο συριζαίικος λόχος έχει εγκαταλείψει τις ντροπούλες και χειροκροτεί ξεδιάντροπα τον Τσακαλώτο (άλλος σφόδρα… αντιμνημονιακός του παρελθόντος αυτός), όταν επικαλείται τα πιο κάλπικα επιχειρήματα.
Στις ενστάσεις της αντιπολίτευσης για την κατεπείγουσα διαδικασία ανέλαβε να απαντήσει ο πρόεδρος της Βουλής Ν. Βούτσης, που είπε ότι «ουδείς είναι ευτυχής όταν γίνονται τόσο συντετμημένες διαδικασίες και ιδιαίτερα όταν οι Βουλευτές δεν έχουν και καιρό να μελετήσουν. Για-τί αυτό είναι το πιο σοβαρό θέμα. Διότι αναρτήθηκε το Σάββατο το βράδυ, εχθές έγιναν οι Επιτροπές κλπ.». Ομως -κατέληξε- το νομοσχέδιο έπρεπε να ψηφιστεί μέχρι τις 8 το βράδυ της Τρίτης «διότι υπάρχουν διαδικασίες» (στις Βρυξέλλες εννοούσε). Οταν δε ο Λοβέρδος αντέδρασε σ' αυτό, ζητώντας περισσότερο χρόνο συζήτησης, πετάχτηκε ο λοχίας της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Σ. Φάμελλος και ζήτησε από τον πρόεδρο του σώματος «να μας προφυλάξετε από τον κ. Λοβέρδο». Κι όταν πήρε το λόγο για να τοποθετηθεί για το κατεπείγον εκείνο που βρήκε να πει ήταν ότι «δυστυχώς, οι συνάδελφοι της αντιπολίτευσης μεταφέρουν μέσα στο Κοινοβούλιο τα άγχη και τα προβλήματα της εσωκομματικής τους αντιπαράθεσης»! Για να καταλήξει ως εξής: «Παρακαλώ να ολοκληρώσουμε τη διαδικασία με βάση το δεκάωρο και να σταματήσει το θέατρο και οι θεατρινισμοί από την αντιπολίτευση, που δεν έχουν καμία ουσιαστική βάση». Σε τέτοιο σημείο εξαχρείωσης έχουν φτάσει.
Βεβαίως, η κοινοβουλευτική παράσταση είχε… πόνο. Τον πόνο του υπουργού Σπίρτζη που βασανίζεται. Αλλά δεν τα παρατάει. «Ούτε θα το “ράψουμε'' ούτε θα παραιτηθούμε» βροντοφώναξε, απαντώντας στις επιθέσεις που είχε δεχτεί για τη δήλωσή του ότι υπέγραψε με πόνο το ξεπούλημα των περιφεριακών αεροδρομίων. Και έκλεισε ηρωικά, όπως ταιριάζει σ' έναν πρώην πασόκο και νυν συριζαίο «άνθρωπο της αγοράς»: «Δεν διαπραγματευόμαστε τη χώρα μας αλλά για τη χώρα μας. Δεν διαπραγματευόμαστε τον λαό μας αλλά για τον λαό μας. Υπογράφουμε με πόνο ψυχής εκείνα που εσείς με χαρά δώσατε, αγνοώντας αλαζονικά και επιδεικτικά την ελληνική κοινωνία και προσβάλλοντας τον ελληνικό λαό. Δεν είμαστε ίδιοι και δεν θα γίνουμε ποτέ ίδιοι».
Δεν είναι, όμως, ο Σπίρτζης που μπορεί ν' αντιπροσωπεύσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός είναι σώγαμπρος. Τον κοινοβουλευτικό ΣΥΡΙΖΑ τον αντιπροσώπευσε ο Φάμελλος, «αριστερός» αναντάμ παπαντάμ. Θαυμάστε θράσος: «Στη σημερινή Ολομέλεια συνεχίζουμε με ένα ακόμα νομοσχέδιο την επίπονη προσπάθεια που έχουμε αναλάβει να κρατήσουμε τη χώρα όρθια, μετά την πολυεπίπεδη χρεοκοπία στην οποία την καταδίκασε το παλαιό πολιτικό σύστημα (…) για εμάς πρωτεύον είναι να συνεχίσουμε το έργο που έχουμε αναλάβει προς όφελος των πολιτών, της κοινωνίας, των οικονομικών παραγωγών, των νέων και κύρια έναντι των πληττόμενων κοινωνικών στρωμάτων (…) καταφέρνουμε όχι μόνο να ανταποκριθούμε σε έναν δύσκολο συμβιβασμό, αλλά ταυτόχρονα τον τροποποιούμε συνεχώς προς το όφελος της κοινωνίας. Γιατί, ακόμα και στα πολύ δύσκολα, όπως ήταν τα «κόκκινα» δάνεια και οι τράπεζες, καταφέραμε να έχουμε επιτυχίες (…) είχαμε τη δυνατότητα, είχαμε, αν θέλετε, τη δύναμη και την τόλμη, την κοινωνική δύναμη αλλά και τη δημοκρατική κοινωνική αναφορά να αναγνωρίσουμε και να υλοποιήσουμε έναν συμβιβασμό προς όφελος της χώρας».
Οι υπουργοί δεν τολμούν να τα πουν αυτά. Ούτε οι πλέον αλαζόνες. Τα λέει ο Φάμελλος, ευελπιστώντας ότι θα εκτιμηθούν αρμοδίως και θα δει κι αυτός τον εαυτό του μέλος της κυβέρνησης κάποια στιγμή. Κι αποτελεί σήμα κατατεθέν της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Η οποία συνήθισε πια στο ρόλο της και ψηφίζει και με τα δυο χέρια ό,τι φέρνει η κυβέρνηση. Και με κατεπείγουσες διαδικασίες για να μην κρατήσει πολύ ο… πόνος. Φρόντισε, άλλωστε, ο Τσίπρας να κάνει το κατάλληλο «μασάζ». Και την κεντρική επιτροπή συγκάλεσε και τους βουλευτές δέχεται κατά ομάδες σε αρμένικες βίζιτες στο Μαξίμου. Εδώ που έχουν φτάσει, μία είναι η συγκολλητική ουσία που τους κρατάει: η νομή της εξουσίας. Οσοι δεν αντέχουν ίσως ακολουθήσουν το δρόμο του Γαβρίλου.
Παράλληλη απάτη και κοροϊδία
«Παράλληλο πρόγραμμα: Τα δικά μας προαπαιτούμενα» διατυμπάνιζε η «Αυγή» με το κυριακάτικο φύλλο της. Ουδέποτε έλειψε το θράσος από τους συριζαίους. Αν μη τι άλλο, θα έπρεπε να είναι λιγότερο σεμνοί και όχι να διαφημίζουν σαν «παράλληλο πρόγραμμα» την επανάληψη μιας σειράς ρυθμίσεων για τη συνέχιση των φιλανθρωπικών προγραμμάτων για την αντιμετώπιση της πιο ακραίας φτώχειας.
Το περιβόητο νομοσχέδιο που υποτίθεται ότι υλοποιεί το «παράλληλο πρόγραμμα» του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πολυνομοσχέδιο-κουρελού, που έχει απ' όλα. Κι όταν λέμε απ' όλα δεν αναφερόμαστε μόνο στις φιλανθρωπικού χαρακτήρα ρυθμίσεις, που επαναλαμβάνονται, αλλά και σε φωτογραφικές και ρουσφετολογικές διατάξεις και σε ό,τι είχαν στα συρτάρια τους τα υπουργεία και έπρεπε να τα περάσουν με συνοπτικές διαδικασίες. Γι' αυτό και ζήτησαν να ψηφιστεί και αυτό με τη διαδικασία του επείγοντος, γεγονός που προκάλεσε τη θεαματική αποχώρηση της μνημονιακής αντιπολίτευσης που θέλησε να χαλάσει λίγο τη φιέστα που προσπαθεί να στήσει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Για τα φιλανθρωπικού χαρακτήρα μέτρα, με το αστείο κόστος (αν σκεφτούμε τον όγκο των χαρατσιών που πέφτουν στις πλάτες του ελληνικού λαού) δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο. Απλά επεκτείνονται χρονικά. Δίπλα σ' αυτά, όμως, έχουμε και τη θέσπιση της λεπτομερούς καταγραφής από την ΗΔΙΚΑ όλων των προνοιακών επιδομάτων, που είναι ο προάγγελος για την κατάργησή τους και τη συγκεντροποίηση όλων αυτών των επιδομάτων (μαζί και του ΕΚΑΣ) στο φιλοδώρημα του «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος» (που ως αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε μετά βδελυγμίας).
Εχουμε την ιατρική περίθαλψη για όλο τον πληθυσμό (που την είχε θεσπίσει και το ΠΑΣΟΚ) και την ίδια στιγμή έχουμε τη λειτουργία του νοσοκομείου της Σαντορίνης από την Ανώνυμη Εταιρία Μονάδων Υγείας, με καθαρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, που αποσκοπεί στη δημιουργία ενός «πιλότου» για τη μελλοντική λειτουργία όλων των κρατικών νοσοκομείων. Εχουμε την κατάργηση του «ιδιώνυμου» για τις μαθητικές καταλήψεις, αλλά έχουμε και την παράδοση των Κέντρων Μεταναστών στις ΜΚΟ. Κι έχουμε και τη δημιουργία επιτροπής για την αναμόρφωση του «Καλλικράτη», χωρίς να έχει προηγηθεί καμιά συζήτηση για την κατεύθυνση των αλλαγών.
Μπορεί οι συριζοανελίστες βουλευτές να θέλουν «κάτι» για να το επιδείξουν στους ψηφοφόρους τους, όμως αυτό το πολυνομοσχέδιο-κουρελού δε φτάνει ούτε για κολατσιό. Ηττημένοι μπορεί να υπάρχουν στο λαό, ηλίθιοι όμως όχι.
ΥΓ: Τη λύση έδωσε τελικά η τρόικα. Θυμωμένη που η κυβέρνηση δεν έθεσε υπόψη της το πολυνομοσχέδιο, όπως προβλέπει το Μνημόνιο, την ανάγκασε να το αποσύρει και να το ξαναφέρει αφού πρώτα περάσει από έλεγχο και έγκριση.
ΚΟΝΤΡΑ: ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 19 ΔΕΚΕΜΒΡΗ
πηγή: eksegersi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου