Σίγουρα
η αναξιοπιστία των πολιτικών όλων των βαθμίδων (που εμείς επιλέγουμε),
οδηγεί πολλούς σε λάθος δρόμους αντίδρασης. Αποτέλεσμα η Χρυσή Αυγή να
παγιώνεται ως κοινοβουλευτικό κόμμα. Είναι όμως μόνον η αναξιοπιστία των
πολιτικών ή είναι και τα πρότυπα που περνά η κοινωνία (εμείς όλοι
δηλαδή), που οδηγούν στους λάθος δρόμους;
Κοινωνιολόγος δεν είμαι , αλλά τα πρότυπα του μπρατσαρά που όλοι τον φοβούνται, του θυμωμένου κακού που δέρνει αναιτιολόγητα, των τεροτόμορφων, κλπ, όλα αυτά δεν είναι που διαμορφώνουν χαρακτήρες, κυρίως νέων και οδηγούν σε μαύρα πολιτικά μορφώματα;
Παραθέτω χαρακτηριστικές φωτογραφίες για να καταλάβετε. Η πρώτη από διαφήμιση παιδικής
μπλούζας. Προσέξτε την κακία στο πρόσωπο του παιδιού, σαν το έχει πιάσει υστερία, τα χέρια του έτοιμα να κατασπαράξουν τον οποιοδήποτε, στην μπλούζα του το τσεκούρι στάζει αίμα. Το ίδιο και στη δεύτερη φωτογραφία με το κοριτσάκι να πενθεί χωρίς λόγο. Στην τρίτη διαφημιστική αφίσα, κοιτάξτε το παιδάκι με τι κακία σπάει τα κεραμίδια, σαν να λέει έτσι θα σου σπάσω και τα δικά σου μούτρα.
Γιατί δίνουμε τα πρότυπα αυτά στα παιδιά μας; Γιατί επιθυμούμε να έχουν ανεξήγητο θυμό και μίσος; Τα παιδιά είναι για να γελούν και να χαίρονται την αγνότητα της ηλικίας τους. Αν μας κάνει λοιπόν εντύπωση η αύξηση των ποσοστών της Χρυσής Αυγής, θα πρέπει πρώτα να αναρωτηθούμε γιατί διαμορφώσαμε και διαμορφώνουμε ανθρώπους με πρότυπα ιδανικών, αυτού του κόμματος.
Σημειωτέον ότι αν δεν υπήρχε το κόμμα αυτό, κάποιο άλλο θα έβγαινε για να τους εκπροσωπήσει.
Ρωτάω λοιπόν τον καθένα μας. Ποια η αντίδρασή μας, γιατί εφησυχάζουμε, γιατί δεν απαιτούμε από τους πολιτικούς τοπικής αυτοδιοίκησης και βουλής, να απαγορεύουν κάθε διαφήμιση που προτρέπει σε ξύλο και κακία. Μήπως οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων, οι Πολιτιστικοί κλπ θα πρέπει όλοι να συνασπιστούν και να αντιδράσουν στην κατρακύλα των προτύπων; Μήπως τέλος οι παιδαγωγοί, καλλιτέχνες, συγγραφείς, θα πρέπει κάποτε να αντιδράσουν στο μίσος της μαύρης εικόνας;
Κοινωνιολόγος δεν είμαι , αλλά τα πρότυπα του μπρατσαρά που όλοι τον φοβούνται, του θυμωμένου κακού που δέρνει αναιτιολόγητα, των τεροτόμορφων, κλπ, όλα αυτά δεν είναι που διαμορφώνουν χαρακτήρες, κυρίως νέων και οδηγούν σε μαύρα πολιτικά μορφώματα;
Παραθέτω χαρακτηριστικές φωτογραφίες για να καταλάβετε. Η πρώτη από διαφήμιση παιδικής
μπλούζας. Προσέξτε την κακία στο πρόσωπο του παιδιού, σαν το έχει πιάσει υστερία, τα χέρια του έτοιμα να κατασπαράξουν τον οποιοδήποτε, στην μπλούζα του το τσεκούρι στάζει αίμα. Το ίδιο και στη δεύτερη φωτογραφία με το κοριτσάκι να πενθεί χωρίς λόγο. Στην τρίτη διαφημιστική αφίσα, κοιτάξτε το παιδάκι με τι κακία σπάει τα κεραμίδια, σαν να λέει έτσι θα σου σπάσω και τα δικά σου μούτρα.
Γιατί δίνουμε τα πρότυπα αυτά στα παιδιά μας; Γιατί επιθυμούμε να έχουν ανεξήγητο θυμό και μίσος; Τα παιδιά είναι για να γελούν και να χαίρονται την αγνότητα της ηλικίας τους. Αν μας κάνει λοιπόν εντύπωση η αύξηση των ποσοστών της Χρυσής Αυγής, θα πρέπει πρώτα να αναρωτηθούμε γιατί διαμορφώσαμε και διαμορφώνουμε ανθρώπους με πρότυπα ιδανικών, αυτού του κόμματος.
Σημειωτέον ότι αν δεν υπήρχε το κόμμα αυτό, κάποιο άλλο θα έβγαινε για να τους εκπροσωπήσει.
Ρωτάω λοιπόν τον καθένα μας. Ποια η αντίδρασή μας, γιατί εφησυχάζουμε, γιατί δεν απαιτούμε από τους πολιτικούς τοπικής αυτοδιοίκησης και βουλής, να απαγορεύουν κάθε διαφήμιση που προτρέπει σε ξύλο και κακία. Μήπως οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων, οι Πολιτιστικοί κλπ θα πρέπει όλοι να συνασπιστούν και να αντιδράσουν στην κατρακύλα των προτύπων; Μήπως τέλος οι παιδαγωγοί, καλλιτέχνες, συγγραφείς, θα πρέπει κάποτε να αντιδράσουν στο μίσος της μαύρης εικόνας;
Με εκτίμηση
Σπύρος Καβακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου