Στη κοινωνία αιωρείται η αντίληψη πως η όλη μεθόδευση του θέματος με τους συμβασιούχους κρύβει πίσω της την προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της καθαριότητας στους Δήμους της χώρας. Μάλιστα ορισμένοι τη βλέπουν ως τη μόνη ίσως ρεαλιστική λύση. Άλλοι δήμαρχοι, με κορυφαία περίπτωση το δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη, εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία για να υλοποιήσουν ένα σχέδιο που δουλεύεται επί χρόνια από δημάρχους και ιδιωτικά συμφέροντα.
Το υπουργείο Εσωτερικών προτείνει την αντιμετώπιση του θέματος με τη πρόσληψη, καταρχήν, 2.500 μόνιμα απασχολούμενων στη καθαριότητα και τη παράταση των ήδη απασχολουμένων συμβασιούχων. Να γίνουν προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και να έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία μέχρι 31 Μαρτίου 2018. Μέχρι τότε με νέα σύμβαση ορισμένου χρόνου, λόγω έκτακτου χαρακτήρα αναγκών που σχετίζονται με την δημόσια υγεία, να μείνουν στην εργασία τους όλοι όσοι παρείχαν υπηρεσίες μέχρι 7-6-2017.
Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, από τη δική του τη σκοπιά, προτείνει:
- Ο αριθμός των θέσεων πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερος από την πρόταση του υπουργείου και να καλύπτει τις πραγματικές ανάγκες των Δήμων.
-Οι προκηρύξεις να γίνουν ξεχωριστά ανά δήμο και να μπορεί να πάρει μέρος όποιος αναζητά σταθερή μόνιμη εργασία. Οι θέσεις που θα προκηρυχτούν δεν μπορεί να είναι λιγότερες σε αριθμό από τους συμβασιούχους που σήμερα εργάζονται. Δηλαδή, όχι μόνο τους συμβασιούχους που έχουν πάρει παράταση αλλά να συμπεριλαμβάνει και τον αριθμό –αθροιστικά-όλων όσων εργάζονται στις υπηρεσίες καθαριότητας, με ελαστικές σχέσεις εργασίας πχ εργαζόμενοι με το πρόγραμμα της κοινωφελούς εργασίας. Μόνο έτσι θα σταματήσει ο φαύλος κύκλος των ελαστικών σχέσεων εργασίας και των συμβάσεων ορισμένου χρόνου για να καλυφτούν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
-Ο αριθμός των προσλήψεων στις υπηρεσίες καθαριότητας που πληρώνονται από τα ανταποδοτικά τέλη των δήμων, να μην συνυπολογιστεί με τις προσλήψεις σε άλλες υπηρεσίες των δήμων και του δημοσίου, έτσι ώστε η αναλογία 4 αποχωρήσεις προς 1 πρόσληψη να γίνει πράξη, κάτι που δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα στις υπόλοιπες υπηρεσίες και κοινωνικές δομές, με αποτέλεσμα να σταματήσει η υποστελέχωση των υπηρεσιών των δήμων του δημοσίου.
Πόσο ρεαλιστική μπορεί να είναι η πρόταση για προσλήψεις με βάση τις ανάγκες των Δήμων και όχι τους περιορισμούς του ΑΣΕΠ; Μπορούν οι Δήμοι να ανταποκριθούν οικονομικά σε αυτή τη περίπτωση;
Στη συζήτηση αυτή μπαίνουν δύο θέματα: Πρώτο, τα εμπόδια που βάζει το Μεσοπρόθεσμο δεν επιτρέπουν νέες προσλήψεις (λόγω του περιορισμού που υπάρχει τα τελευταία χρόνια από την τρόϊκα) και δεύτερο, οι πιθανοί οικονομικοί περιορισμοί που θα αντιτάξουν οι Δήμαρχοι λόγω της αύξησης του κόστους της μισθοδοσίας.
Όσον αφορά το πρώτο, όντως υπάρχει περιορισμός στις προσλήψεις στο Δημόσιο, σε αναλογία 4 αποχωρήσεων προς 1 πρόσληψη. Τα όρια αυτά μπαίνουν για να υπάρχει συνεχής τάση μείωσης του προσωπικού του Δημοσίου ώστε να τηρούνται οι στόχοι για μείωση του συνόλου των δημοσιονομικών δαπανών στο πλαίσιο του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος Δημοσιονομικής Σταθερότητας. Όμως οι ανταποδοτικές δαπάνες, λόγω του χαρακτήρα τους (ανταποδοτικές) δεν επηρεάζουν το Μεσοπρόθεσμο, γι’ αυτό και δεν έχουν περιορισμούς αρκεί να μπορούν να καλυφθούν από τα αντίστοιχα έσοδα (ανταποδοτικά τέλη). Το αίτημα, λοιπόν των εργαζομένων για αποδέσμευση των προσλήψεων αυτών από το περιορισμό του 4 προς 1 είναι απολύτως ρεαλιστικό και αναγκαίο.
Όσον αφορά το δεύτερο, θα υπάρξουν αντιδράσεις από τους Δημάρχους στη λογική ότι οι προσλήψεις αυτές θα «τινάξουν στον αέρα» τους προϋπολογισμούς των δήμων εκτοξεύοντας τη μισθολογική δαπάνη και επιπλέον θα αυξήσουν τα ανταποδοτικά τέλη. Είναι όμως έτσι;
Οι δαπάνες καθαριότητας είναι υποχρεωτικό να καλύπτονται από τα αντίστοιχα έσοδα που εισπράττονται από τα δημοτικά τέλη καθώς οι υπηρεσίες είναι πλήρως ανταποδοτικές. Μεγάλο (το μεγαλύτερο) μέρος των δαπανών αυτών είναι το κόστος προσωπικού και σε μικρότερο βαθμό οι επενδύσεις (εξοπλισμός της καθαριότητας σε μέσα και τεχνολογία).
Πως έχουν εξελιχθεί οι δαπάνες των υπηρεσιών καθαριότητας τα τελευταία χρόνια;
· Έχει μειωθεί ο όγκος των απορριμμάτων λόγω κρίσης, άρα έχει μειωθεί το κόστος αποκομμιδής τους.
· Υπάρχει μείωση του αριθμού των εργαζομένων στη καθαριότητα στο πλαίσιο της γενικότερης μείωσης των εργαζομένων του Δημοσίου. Επίσης υπάρχει μείωση των αμοιβών του προσωπικού λόγω συμπίεσης των μισθών.
· Γίνεται μια προσπάθεια να προσδιορίζεται συγκεκριμένα το κόστος απόθεσης των απορριμμάτων στις χωματερές βάση του όγκου που εναποτίθεται και όχι πλέον βάσει του ύψους των τακτικών εσόδων των Δήμων. Από τα στοιχεία του τιμολογίου του ΕΔΣΝΑ (αφορά την Αττική) τα τιμολόγια τα τελευταία χρόνια έχουν μειωθεί.
· Σημαντικό στοιχείο είναι και η μείωση των επενδύσεων λόγω κρίσης.
Φαίνεται πως συνολικά έχουμε μείωση του συνολικού κόστους της καθαριότητας των Δήμων. Αντίστοιχα, όμως, δεν υπάρχει αναλογική μείωση του συνολικού ύψους των ανταποδοτικών τελών, παρόλο που έχει μειωθεί και ο βαθμός εισπραξιμότητας λόγω κρίσης (αδυναμία εξόφλησης των λογαριασμών της ΔΕΗ από τους πολίτες). Πολλοί δήμοι, στα πλαίσια της μείωσης των ΚΑΠ (κρατική νομοθετημένη χρηματοδότηση των Δήμων από τον κρατικό προϋπολογισμό), χρησιμοποιούν χρήματα που προορίζονται για τις υπηρεσίες καθαριότητας προκειμένου να καλύψουν άλλες λειτουργικές τους ανάγκες.
Οι ισχυρισμοί, λοιπόν, ορισμένων δημάρχων πως οι προσλήψεις τακτικού προσωπικού θα «ρίξουν έξω» τους προϋπολογισμούς των δήμων τους δεν ευσταθούν.
Ιδιωτικοποιήσεις των υπηρεσιών καθαριότητας
Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις επαναφέρουν τη συζήτηση για την ανάγκη ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών καθαριότητας. Μάλιστα τα υπαρκτά προβλήματα υγείας που δημιουργούνται από τη συσσώρευση σκουπιδιών φέρνουν στην επιφάνεια προσπάθειες και προβληματισμούς για αντιμετώπιση του κόστους μέσω της ανάθεσης των υπηρεσιών αυτών σε ιδιώτες, στην αντιμετώπιση «της μαφίας των εργαζομένων στη καθαριότητα» και άλλες νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις αλλά και βάσιμα προβλήματα τα οποία δεν αντιμετωπίζει η κεντρική διοίκηση του κράτους. Είναι φανερή η προσπάθεια που γίνεται να καταλήγει η συζήτηση που δημιουργείται σε περίοδο κινητοποιήσεων των εργαζομένων στους ΟΤΑ, στο μόνιμο συμπέρασμα: «οι ιδιωτικοποιήσεις θα μας σώσουν».
Η συζήτηση για τις ιδιωτικοποιήσεις συναντά αποδοχή σε μεγάλα τμήματα πολιτών. Αυτό που απασχολεί την κοινωνία σήμερα δεν είναι η συμφωνία ή όχι επί των ιδιωτικοποιήσεων σε ιδεολογικό επίπεδο, αλλά με ποιό τρόπο θα έχουμε πιό καθαρές πόλεις με λιγότερο κόστος. Αυτό το θέμα δεν επιτρέπεται να το παρακάμψουμε, αντίθετα πρέπει να αποτελέσει θέμα συζήτησεων, να αντιμετωπιστεί με στοιχεία από τη διεθνή εμπειρία, πάντα στο πλαίσιο μιας σύγχρονης εργατικής πολιτικής. Θα επανέλθουμε…
πηγή: kommon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου