Την ευφορία μπορούμε να την καταλάβουμε: έκλεισαν έναν ακόμα χρόνο στην εξουσία επιδεικνύοντας συμπεριφορά μπετόν αρμέ, έκλεισαν και την τρίτη αξιολόγηση και οι καρέκλες τους (και η «μάσα» που συνεπάγονται αυτές οι καρέκλες) δεν κινδυνεύουν από «εξωτερικό δάκτυλο». Οι ιμπεριαλιστές δανειστές «πάνε» τους Τσιπροτσακαλώτους «με χίλια». Ακόμα και οι σοσιαλδημοκράτες «ξέχασαν» τη συγκυβέρνηση με τον ακροδεξιό Καμμένο, που επέσειαν μέχρι κάποιο διάστημα το 2015, και δίνουν στον Τσίπρα το «πρώτο τραπέζι πίστα» στις συνάξεις τους (που δεν έχουν πια την παλιά αίγλη).
Κατά τα άλλα, οι βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με τον ίδιο φανατισμό και την ίδια πειθαρχία ψήφισαν τον προϋπολογισμό και πέρυσι και πρόπερσι, αλλάζοντας απλώς την καραμέλα που πιπίλιζαν, οπότε μόνο καταγέλαστοι γίνονται με το φετινό τους ιδεολόγημα. Επειδή όμως αυτή η παπάρα περί τελευταίου μνημονιακού προϋπολογισμού στηρίζεται από ένα ολόκληρο σύστημα προπαγάνδας, καλό είναι να βάλουμε το ερώτημα: είναι αυτός ο τελευταίος μνημονιακός προϋπολογισμός;
Στο πρώτο κιόλας μέρος του Συμπληρωματικού Μνημονίου που μόλις υπέγραψαν οι υπουργοί των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με την τρόικα, με έντονα γράμματα για να δοθεί έμφαση, αναφέρεται: «Η επιτυχία του προγράμματος θα απαιτήσει τη συνεχή εφαρμογή των συμφωνημένων πολιτικών για πολλά χρόνια - η οποία απαιτεί την πολιτική δέσμευση, αλλά και την τεχνική ικανότητα της ελληνικής διοίκησης να τη φέρει σε πέρας - και για το σκοπό αυτό οι αρχές έχουν δεσμευτεί να κάνουν πλήρη χρήση της διαθέσιμης τεχνικής υποστήριξης».
Δεν είναι η πρώτη φορά που έχουμε την επισήμανση ότι «τα Μνημόνια ήρθαν για να μείνουν» από την πλευρά διάφορων παραγόντων των ιμπεριαλιστών δανειστών. Η διαφορά είναι ότι αυτό το κείμενο, το Συμπληρωματικό Μνημόνιο, το έχει υπογράψει και η κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών.
Επί της ουσίας δε θα άλλαζε τίποτα και αν δεν υπήρχε αυτή η επισήμανση του Συμπληρωματικού Μνημόνιου, όμως οι ιμπεριαλιστές, ως κατεξοχήν πρακτικοί άνθρωποι, δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη του. Υποχρεώνουν τους υποτακτικούς τους να υπογράψουν και δηλώσεις προθέσεων, οι οποίες θα υλοποιηθούν τα επόμενα χρόνια.
Οι πανηγυρτζήδες της Βουλής, λοιπόν, πανηγυρίζουν για τη διαιώνιση της μνημονιακής πολιτικής, κουνώντας σημαίες «εξόδου», ως αδίστακτοι πολιτικοί απατεώνες. Κανονικά δε θα έπρεπε να εκπλήξει κανέναν αυτή η συμπεριφορά τους. Ούτε καινοφανής ούτε πρωτότυπη είναι. Τη δουλειά τους κάνουν, το συμφέρον τους υπερασπίζονται.
Το ζήτημα είναι η αηδία και η οργή που προκαλεί αυτή η συμπεριφορά να μετασχηματιστούν σε θετική ταξική δράση για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και την οικοδόμηση μιας ταξικής πολιτικής.
Μνημόνιο για πάντα!
«Μια βιώσιμη οικονομική ανάκαμψη θα χρειαστεί τη διατήρηση της εφαρμογής των δομικών μεταρρυθμίσεων για πολλά χρόνια», είπε (μεταξύ άλλων) στο συνέδριο Capital Link, που φέτος έγινε στη Νέα Υόρκη, ο Ντέκλαν Κοστέλο, εκπρόσωπος της Κομι-σιόν στο κουαρτέτο (τρόικα).Δεν είδαμε τον Τσακαλώτο, που έπαιρνε μέρος στο ίδιο συνέδριο, να εξεγείρεται. Οχι πως δεν είναι οξύθυμος και καυγατζής (το αντίθετο έχει αποδείξει στο διάστημα της υπουργίας του), αλλά ήξερε πολύ καλά πως ο Κοστέλο δεν έλεγε τίποτα διαφορετικό απ' αυτό που ο ίδιος ο Τσακαλώτος έχει υπογράψει στο νέο Συμπληρωματικό Μνημόνιο.
Στην εισαγωγή του Μνημονίου διαβάζουμε: «Η επιτυχία του προγράμματος θα απαιτήσει τη συνεχή εφαρμογή των συμφωνημένων πολιτικών για πολλά χρόνια - η οποία απαιτεί την πολιτική δέσμευση, αλλά και την τεχνική ικανότητα της ελληνικής διοίκησης να τη φέρει σε πέρας - και για το σκοπό αυτό οι αρχές έχουν δεσμευτεί να κάνουν πλήρη χρήση της διαθέσιμης τεχνικής υποστήριξης». Ακολουθεί μια ολόκληρη λίστα θεμάτων και τομέων επί των οποίων θα δίνεται η «τεχνική υποστήριξη»: φορολογική πολιτική, διοίκηση δημόσιων οικονομικών, μεταρρύθμιση των διευθύνσεων φορολογίας και τελωνείων, επιθεώρηση κανόνων ανταγωνισμού, απλοποίηση αδειοδοτήσεων και κανόνων του επιχειρείν, επιθεώρηση κοινωνικού κράτους, διαχείριση σε εθνικό επίπεδο του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος, συνένωση όλων των ασφαλιστικών ταμείων σε ένα Ταμείο, πάλη ενάντια στη διαφθορά, εφαρμογή των στόχων της ελληνικής ενεργειακής πολιτικής, μεταρρύθμιση του ελληνικού Συστήματος Υγείας, εκσυγχρονισμός του δικαστικού συστήματος, διοικητική μεταρρύθμιση κτλ. Δεν έχει μείνει και τίποτα έξω.
Πρέπει να είναι κανείς αφελής για να μην αντιληφθεί ότι η «τεχνική υποστήριξη» δεν είναι παρά ένας κομψός τρόπος για να περιγραφεί η σκληρή, μνημονιακού τύπου επιτροπεία, η οποία θα συνεχιστεί για πολλά-πολλά χρόνια (στόχος είναι να συνεχιστεί για πάντα, στο διηνεκές που θα 'λεγε και ο Μπαρουφάκης).
Παρά ταύτα, οι συριζαίοι εξακολουθούν να παπαρολογούν (ιδιαίτερα στη Βουλή, αυτές τις μέρες που συζητιέται ο κρατικός προϋπολογισμός του 2018), ότι από τον ερχόμενο Αύγουστο η χώρα θα βρίσκεται εκτός Μνημονίων και θα μπορεί να καθορίζει μόνη της την οικονομική και κοινωνική της πολιτική, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε καμιά τρόικα. Οι εντελώς ασυγκράτητοι δημαγωγοί σταματούν σ' αυτό. Οι πιο… σοφιστικέ (τύπου Σταθάκη, Χουλιαράκη) συμπληρώνουν ότι θα υπάρχουν οι υποχρεώσεις που έχει κάθε χώρα-μέλος της Ευρωζώνης, η οποία δίνει λογαριασμό στην Κομισιόν και την ΕΚΤ για την πολιτική που εφαρμόζει, προκειμένου να εξασφαλίζεται η σταθερότητα του κοινού νομίσματος.
Στο συνέδριο Capital Link μίλησε και ο Νικόλα Τζιαμαρόλι, εκπρόσωπος του ESM, o οποίος επανέλαβε αυτά που δηλώνει ο Ρέγκλινγκ (σαν ντουντούκα του Σόιμπλε). Οτι τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος έχουν τρομερή απόδοση (μόνο ο ελληνικός λαός δεν την είδε!) και ότι αυτές οι παρεμβάσεις είναι επαρκείς για τη βιωσιμότητα του χρέους. Αρα, τα λεγόμενα μεσοπρόθεσμα μέτρα θα εξεταστεί αν χρειάζεται να ληφθούν.
Η μνημονιακή πολιτική θα μπορούσε να συνεχιστεί χωρίς την τυπική σκληρή επιτροπεία της τρόικας, δεδομένου ότι υπάρχει δέσμευση για «πρωτογενή πλεονάσματα» 3,5% του ΑΕΠ μέχρι και το 2022 και πάνω από 2% μέχρι το 2060. Δε νομίζουμε όμως ότι θα τους δώσουν αυτή τη δυνατότητα. Οι ιμπεριαλιστές δανειστές δεν έχουν εμπιστοσύνη στο εγχώριο πολιτικό σύστημα. Θέλουν να έχουν οι ίδιοι τη δυνατότητα να παίρνουν όλες τις κρίσιμες οικονομικές αποφάσεις. Γι' αυτό και θα τους επιβάλουν μια νέα σκληρή επιτροπεία, βάσει μιας συμφωνίας που δε χρειάζεται να την ονομάσουν Μνημόνιο. Θα αναδιαρθρώνουν το χρέος με δόσεις (κάθε πέντε χρόνια για παράδειγμα), θα εγγυώνται για το δανεισμό του ελληνικού κράτους από τις «αγορές» και με κάθε αναδιάρθρωση του χρέους θα ανανεώνουν τη σκληρή επιτροπεία.
«Οι αρχές, ως βασικό παραδοτέο, τον Μάη του 2018, θα φέρουν χρονικά μπροστά στο 2019 την εφαρμογή των μέτρων για το ατομικό εισόδημα (σ.σ. το πετσόκομμα του αφορολόγητου) , αν το ΔΝΤ, σε συνεργασία με τους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς και τις ελληνικές αρχές, στο πλαίσιο της τελικής αξιολόγησης του προγράμματος, θεωρήσουν ότι, επί τη βάσει μιας διαφανούς προεκτίμησης, χρειάζεται μια εμπροσθοβαρής εφαρμογή προκειμένου να επιτευχθεί ο συμφωνημένος δημοσιονομικός στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5%, που πρέπει να επιτευχθεί χωρίς επιζήμια για την ανάπτυξη μέτρα, και αν χρειαστεί θα ψηφίσουν νομοθεσία, σε συμφωνία με τους θεσμούς, προκειμένου να διασφαλιστεί η ακριβής επίτευξη του δημοσιονομικού στόχου, με τρόπο θετικό για την ανάπτυξη. Επιπρόσθετα και επί τη βάσει αξιολόγησης και συμφωνίας όλων των θεσμών και σε διαβούλευση με τις ελληνικές αρχές, μετά από μια διαφανή διαδικασία, οι αρχές θα υιοθετήσουν τον Μάη του 2018 την απαραίτητη δευτερογενή νομοθεσία για την εφαρμογή του επεκτατικού πακέτου (σ.σ. τα περιβόητα «αντίμετρα»). Το ποσό που θα εφαρμοστεί θα είναι σε συμφωνία με την εκτίμηση των θεσμών για τη σχετική υπεραπόδοση των συμφωνημένων μεσοπρόθεσμων στόχων -με την προϋπόθεση ότι τα περιοριστικά μέτρα θα έχουν ήδη ενσωματωθεί στο βασικό σενάριο- προκειμένου να διασφαλιστεί η επίτευξη των στόχων».
Συμπληρωματικό Μνημόνιο
ΚΟΝΤΡΑ: ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 16 ΔΕΚΕΜΒΡΗ
πηγή: eksegersi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου