«Επιπρόσθετα, αφού απορρίφθηκε σαν φαινόμενο του προηγούμενου
αιώνα, ο ανταγωνισμός των μεγάλων δυνάμεων επέστρεψε. Η Κίνα και η Ρωσία
ξεκίνησαν να επαναβεβαιώσουν την επιρροή τους περιφερειακά και διεθνώς.
Σήμερα οικοδομούν τις στρατιωτικές τους δυνατότητες, σχεδιασμένες να
αρνηθούν στην Αμερική την πρόσβαση σε καιρούς κρίσης και να
αμφισβητήσουν την ικανότητά μας να λειτουργήσουμε ελεύθερα στις κρίσιμες
εμπορικές ζώνες σε καιρό ειρήνης. Εν συντομία, ανταγωνίζονται τα
γεωπολιτικά μας πλεονεκτήματα και προσπαθούν να αλλάξουν τη διεθνή τάξη
προς όφελός τους.
»Η Κίνα και η Ρωσία προκαλούν την αμερικάνικη ισχύ, επιρροή και συμφέροντα, επιχειρώντας να διαβρώσουν την αμερικάνικη ασφάλεια και ευημερία. Είναι αποφασισμένες να φτιάξουν οικονομίες λιγότερο ελεύθερες και λιγότερο δίκαιες, να αναπτύξουν τους στρατούς τους, να ελέγξουν την πληροφορία και τα δεδομένα για να καταπιέσουν τις κοινωνίες τους και να επεκτείνουν την επιρροή τους.
»Αυτοί οι ανταγωνισμοί απαιτούν από τις ΗΠΑ να επανεξετάσουν τις πολιτικές των δύο προηγούμενων δεκαετιών, πολιτικές που βασίστηκαν στην υπόθεση ότι η σύμπραξη με τους αντιπάλους και η είσοδός τους στους διεθνείς οργανισμούς και το διεθνές εμπόριο θα τους μετέτρεπε σε ευημερούντες παίκτες και έμπιστους συνεργάτες. Στο μεγαλύτερο μέρος της αυτή η θεώρηση αποδείχτηκε εσφαλμένη. Οι ανταγωνιστές χρησιμοποιούν την προπαγάνδα και άλλα μέσα προσπαθώντας να δυσφημίσουν τη δημοκρατία. Προωθούν αντι-δυτικές αντιλήψεις και διαδίδουν πλαστές πληροφορίες για να διασπείρουν διχόνοιες μεταξύ μας, με τους συμμάχους μας, με τους συνεργάτες μας».
Αποσπάσματα από το νέο Σχέδιο Στρατηγικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, που παρουσιάστηκε από τον Τραμπ τη Δευτέρα 18 Δεκέμβρη (https://www.whitehouse.gov/wp-content/uploads/2017/12/NSS-Final-12-18-2017-0905.pdf).
Επιτέλους, επιστρέφουν οι «παλιές καλές εποχές»! Μετά από δύο δεκαετίες ψεύτικων υποσχέσεων για «παγκόσμια ειρήνη και συνεργασία» (με ένα μικρό διάλειμμα του Μπους του νεότερου, ο οποίος όμως δεν βγήκε τόσο απροκάλυπτα όσο τώρα ο Τραμπ), ο κυνικός Τραμπ (που δεν είναι μόνος του, ούτε αυτά τα βγάζει από το κεφάλι του) ξαναπαρουσιάζει τα πράγματα έτσι όπως πραγματικά είναι. Και δε χρειάστηκε κανένα «σοκ» σαν αυτό της 11ης Σεπτέμβρη για να διατυπωθεί αυτή η στροφή. Αυτό αποδεικνύει πως όταν οι ιμπεριαλιστές κρίνουν ότι πρέπει να σκληρύνουν τη στάση τους δε χρειάζονται προσχήματα για να το κάνουν. Το σημειώνουμε γιατί κάποιοι χαρακτήρισαν την 11η Σεπτέμβρη σαν «προβοκάτσια» που στήθηκε για να έχουν οι ΗΠΑ πρόσχημα.
Στην ουσία τα πράγματα έτσι ήταν πάντοτε, αλλά πασπαλίζονταν με ωραία λογάκια για να αποκοιμίζουν τους λαούς. Η διαφορά είναι ότι τώρα έπεσαν τα προσχήματα και για πρώτη φορά, στο νέο Σχέδιο Στρατηγικής Ασφάλειας των ΗΠΑ (National Security Plan), η Κίνα και η Ρωσία εμφανίζονται ξεκάθαρα ως εχθροί πλάι στο Ιράν και τη Βόρεια Κορέα. Εχθροί που έχουν στόχο να υποσκάψουν την ασφάλεια των ΗΠΑ και έχουν αναδειχτεί κλέβοντας πληροφορίες και δεδομένα από τη «μεγάλη Αμερική», η οποία πλέον θα πάψει να τους κάνει τα χατίρια! Το πώς θα γίνει αυτό, μένει να το δούμε.
Το νέο Σχέδιο Στρατηγικής Ασφάλειας των ΗΠΑ έρχεται σε μία περίοδο που η αμερικάνικη πολιτική αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα. Στη Μέση Ανατολή, ο τυχοδιωκτισμός της μεταφοράς της αμερικάνικης πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ έχει ανατροφοδοτήσει το αντιαμερικάνικο αίσθημα, χωρίς οι ΗΠΑ να κερδίσουν κάποιο πλεονέκτημα, αφού οι Σιωνιστές ήταν και εξακολουθούν να αποτελούν σταθερό τους σύμμαχο, ενώ τα περιθώρια για πλήρη ευθυγράμμιση της Παλαιστινιακής Αρχής με την αμερικάνικη πολιτική, παρά το γεγονός ότι ο Αμπάς χρόνια την υπηρετούσε, περιορίζονται ασφυκτικά.
Από την άλλη, η Ρωσία έχει πάρει τις πρωτοβουλίες, δράττοντας την ευκαιρία που της έδωσε η σχέση της με το καθεστώς Ασαντ, παίρνοντας πάνω της το μέτωπο κατά των τζιχαντιστών και των αντιπολιτευόμενων ομάδων στη Συρία, που ήταν διασπασμένες και αντιμετωπίζονταν με καχυποψία από τις δυτικές «Δημοκρατίες». Η Κίνα επεκτείνεται ολοένα και περισσότερο, διεισδύοντας σε αγορές ανά την υφήλιο, βάζοντας ταυτόχρονα τη Βόρεια Κορέα να παίξει τον ρόλο του «μαντρόσκυλου» των συμφερόντων της στην Ασία.
Ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός οξύνεται ολοένα και πιο επικίνδυνα. Μπορεί να μην έχει φτάσει στο σημείο της ανοιχτής σύγκρουσης, όπως έγινε δύο φορές τον προηγούμενο αιώνα, όμως οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ετοιμάζονται ακόμα και γι’ αυτό το ενδεχόμενο.
Πριν από ένα δεκαήμερο, ο Τραμπ υπέγραψε το νέο νόμο Εξουσιοδότησης Εθνικής Ασφαλείας (National Defense Authorization Act – NDAA), σύμφωνα με τον οποίο οι πολεμικές δαπάνες των ΗΠΑ εκτινάσσονται στα 692 δισ. δολάρια για το επόμενο έτος, εκτός των χρημάτων που ενδεχομένως χρειαστούν σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
Αυτή την εβδομάδα, το ρωσικό υπουργείο Πολέμου θα αναγγείλει τα σχέδιά του για την προμήθεια πολεμικού εξοπλισμού για την ερχόμενη δεκαετία, αξίας 324 δισ. δολαρίων. Στόχος, όπως επισημαίνει το πρακτορείο Russia Today (https://www.rt.com/news/413570-russian-military-procurement-details/), είναι η αναβάθμιση του πυρηνικού οπλοστασίου και η έρευνα για την ανακάλυψη νέων πιο αποτελεσματικών οπλικών συστημάτων, όπως υπερηχητικοί πύραυλοι.
Τον περασμένο Μάρτη, η Κίνα ανήγγειλε την αύξηση των πολεμικών δαπανών της κατά 7% για το 2017. Αν και η αύξηση αυτή είναι μικρότερη από προηγούμενα χρόνια, ο κινέζικος στρατός αναδιοργανώνεται, μετά την περσινή απόφαση για εκσυγχρονισμό του στρατού μέχρι το 2020.
Από την άλλη, η ΕΕ αγκομαχά να προωθήσει τη δική της «κοινή αμυντική ένωση», όσο κοινή μπορεί να είναι όταν αποτελεί άθροισμα διαφορετικών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Στο πλαίσιο αυτό, πριν από δέκα μέρες περίπου (11 Δεκέμβρη), τα 25 κράτη μέλη της ΕΕ υπέβαλαν σχέδια για να συνεργαστούν πάνω σε μία πρώτη δέσμη δεκαεφτά «συνεργατικών αμυντικών έργων», στο πλαίσιο της «Μόνιμης Διαρθρωμένης Συνεργασίας – PESCO», μιας συνεργασίας στα θέματα της «άμυνας και της ασφάλειας», όπως μας ενημερώνει δελτίο Τύπου της Κομισιόν (http://europa.eu/rapid/press-release_IP-17-5205_en.htm).
Η κρίση που ξέσπασε στα τέλη της περασμένης δεκαετίας με την ασθενή και ασταθή «ανάκαμψη» τροφοδοτεί αυτό τον ανταγωνισμό. Σε έναν κόσμο με μοιρασμένες τις σφαίρες επιρροής και με τις αγορές να στενεύουν, λόγω του περιορισμού της καταναλωτικής δυνατότητας των λαών, μία είναι η λύση για την αναδιανομή των αγορών και σφαιρών επιρροής: οι πόλεμοι. Ετσι θα λειτουργεί ο καπιταλισμός, όσο οι λαοί θα τον ανέχονται.
ΥΓ. Περιττεύει να σχολιάσουμε κάποιες πολιτικά βλακώδεις απόψεις, που κυκλοφορούσαν στις ΗΠΑ, αλλά αναπαράγονταν διεθνώς, ότι ο Τραμπ ήταν περίπου… πράκτορας των Ρώσων και ότι ο ΥΠΕΞ Τίλερσον, λόγω της προηγούμενης επιχειρηματικής του δράσης, ήταν «κολλητός» του Πούτιν.
ΚΟΝΤΡΑ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ 22 ΔΕΚΕΜΒΡΗ
»Η Κίνα και η Ρωσία προκαλούν την αμερικάνικη ισχύ, επιρροή και συμφέροντα, επιχειρώντας να διαβρώσουν την αμερικάνικη ασφάλεια και ευημερία. Είναι αποφασισμένες να φτιάξουν οικονομίες λιγότερο ελεύθερες και λιγότερο δίκαιες, να αναπτύξουν τους στρατούς τους, να ελέγξουν την πληροφορία και τα δεδομένα για να καταπιέσουν τις κοινωνίες τους και να επεκτείνουν την επιρροή τους.
»Αυτοί οι ανταγωνισμοί απαιτούν από τις ΗΠΑ να επανεξετάσουν τις πολιτικές των δύο προηγούμενων δεκαετιών, πολιτικές που βασίστηκαν στην υπόθεση ότι η σύμπραξη με τους αντιπάλους και η είσοδός τους στους διεθνείς οργανισμούς και το διεθνές εμπόριο θα τους μετέτρεπε σε ευημερούντες παίκτες και έμπιστους συνεργάτες. Στο μεγαλύτερο μέρος της αυτή η θεώρηση αποδείχτηκε εσφαλμένη. Οι ανταγωνιστές χρησιμοποιούν την προπαγάνδα και άλλα μέσα προσπαθώντας να δυσφημίσουν τη δημοκρατία. Προωθούν αντι-δυτικές αντιλήψεις και διαδίδουν πλαστές πληροφορίες για να διασπείρουν διχόνοιες μεταξύ μας, με τους συμμάχους μας, με τους συνεργάτες μας».
Αποσπάσματα από το νέο Σχέδιο Στρατηγικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, που παρουσιάστηκε από τον Τραμπ τη Δευτέρα 18 Δεκέμβρη (https://www.whitehouse.gov/wp-content/uploads/2017/12/NSS-Final-12-18-2017-0905.pdf).
Επιτέλους, επιστρέφουν οι «παλιές καλές εποχές»! Μετά από δύο δεκαετίες ψεύτικων υποσχέσεων για «παγκόσμια ειρήνη και συνεργασία» (με ένα μικρό διάλειμμα του Μπους του νεότερου, ο οποίος όμως δεν βγήκε τόσο απροκάλυπτα όσο τώρα ο Τραμπ), ο κυνικός Τραμπ (που δεν είναι μόνος του, ούτε αυτά τα βγάζει από το κεφάλι του) ξαναπαρουσιάζει τα πράγματα έτσι όπως πραγματικά είναι. Και δε χρειάστηκε κανένα «σοκ» σαν αυτό της 11ης Σεπτέμβρη για να διατυπωθεί αυτή η στροφή. Αυτό αποδεικνύει πως όταν οι ιμπεριαλιστές κρίνουν ότι πρέπει να σκληρύνουν τη στάση τους δε χρειάζονται προσχήματα για να το κάνουν. Το σημειώνουμε γιατί κάποιοι χαρακτήρισαν την 11η Σεπτέμβρη σαν «προβοκάτσια» που στήθηκε για να έχουν οι ΗΠΑ πρόσχημα.
Στην ουσία τα πράγματα έτσι ήταν πάντοτε, αλλά πασπαλίζονταν με ωραία λογάκια για να αποκοιμίζουν τους λαούς. Η διαφορά είναι ότι τώρα έπεσαν τα προσχήματα και για πρώτη φορά, στο νέο Σχέδιο Στρατηγικής Ασφάλειας των ΗΠΑ (National Security Plan), η Κίνα και η Ρωσία εμφανίζονται ξεκάθαρα ως εχθροί πλάι στο Ιράν και τη Βόρεια Κορέα. Εχθροί που έχουν στόχο να υποσκάψουν την ασφάλεια των ΗΠΑ και έχουν αναδειχτεί κλέβοντας πληροφορίες και δεδομένα από τη «μεγάλη Αμερική», η οποία πλέον θα πάψει να τους κάνει τα χατίρια! Το πώς θα γίνει αυτό, μένει να το δούμε.
Το νέο Σχέδιο Στρατηγικής Ασφάλειας των ΗΠΑ έρχεται σε μία περίοδο που η αμερικάνικη πολιτική αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα. Στη Μέση Ανατολή, ο τυχοδιωκτισμός της μεταφοράς της αμερικάνικης πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ έχει ανατροφοδοτήσει το αντιαμερικάνικο αίσθημα, χωρίς οι ΗΠΑ να κερδίσουν κάποιο πλεονέκτημα, αφού οι Σιωνιστές ήταν και εξακολουθούν να αποτελούν σταθερό τους σύμμαχο, ενώ τα περιθώρια για πλήρη ευθυγράμμιση της Παλαιστινιακής Αρχής με την αμερικάνικη πολιτική, παρά το γεγονός ότι ο Αμπάς χρόνια την υπηρετούσε, περιορίζονται ασφυκτικά.
Από την άλλη, η Ρωσία έχει πάρει τις πρωτοβουλίες, δράττοντας την ευκαιρία που της έδωσε η σχέση της με το καθεστώς Ασαντ, παίρνοντας πάνω της το μέτωπο κατά των τζιχαντιστών και των αντιπολιτευόμενων ομάδων στη Συρία, που ήταν διασπασμένες και αντιμετωπίζονταν με καχυποψία από τις δυτικές «Δημοκρατίες». Η Κίνα επεκτείνεται ολοένα και περισσότερο, διεισδύοντας σε αγορές ανά την υφήλιο, βάζοντας ταυτόχρονα τη Βόρεια Κορέα να παίξει τον ρόλο του «μαντρόσκυλου» των συμφερόντων της στην Ασία.
Ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός οξύνεται ολοένα και πιο επικίνδυνα. Μπορεί να μην έχει φτάσει στο σημείο της ανοιχτής σύγκρουσης, όπως έγινε δύο φορές τον προηγούμενο αιώνα, όμως οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ετοιμάζονται ακόμα και γι’ αυτό το ενδεχόμενο.
Πριν από ένα δεκαήμερο, ο Τραμπ υπέγραψε το νέο νόμο Εξουσιοδότησης Εθνικής Ασφαλείας (National Defense Authorization Act – NDAA), σύμφωνα με τον οποίο οι πολεμικές δαπάνες των ΗΠΑ εκτινάσσονται στα 692 δισ. δολάρια για το επόμενο έτος, εκτός των χρημάτων που ενδεχομένως χρειαστούν σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
Αυτή την εβδομάδα, το ρωσικό υπουργείο Πολέμου θα αναγγείλει τα σχέδιά του για την προμήθεια πολεμικού εξοπλισμού για την ερχόμενη δεκαετία, αξίας 324 δισ. δολαρίων. Στόχος, όπως επισημαίνει το πρακτορείο Russia Today (https://www.rt.com/news/413570-russian-military-procurement-details/), είναι η αναβάθμιση του πυρηνικού οπλοστασίου και η έρευνα για την ανακάλυψη νέων πιο αποτελεσματικών οπλικών συστημάτων, όπως υπερηχητικοί πύραυλοι.
Τον περασμένο Μάρτη, η Κίνα ανήγγειλε την αύξηση των πολεμικών δαπανών της κατά 7% για το 2017. Αν και η αύξηση αυτή είναι μικρότερη από προηγούμενα χρόνια, ο κινέζικος στρατός αναδιοργανώνεται, μετά την περσινή απόφαση για εκσυγχρονισμό του στρατού μέχρι το 2020.
Από την άλλη, η ΕΕ αγκομαχά να προωθήσει τη δική της «κοινή αμυντική ένωση», όσο κοινή μπορεί να είναι όταν αποτελεί άθροισμα διαφορετικών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Στο πλαίσιο αυτό, πριν από δέκα μέρες περίπου (11 Δεκέμβρη), τα 25 κράτη μέλη της ΕΕ υπέβαλαν σχέδια για να συνεργαστούν πάνω σε μία πρώτη δέσμη δεκαεφτά «συνεργατικών αμυντικών έργων», στο πλαίσιο της «Μόνιμης Διαρθρωμένης Συνεργασίας – PESCO», μιας συνεργασίας στα θέματα της «άμυνας και της ασφάλειας», όπως μας ενημερώνει δελτίο Τύπου της Κομισιόν (http://europa.eu/rapid/press-release_IP-17-5205_en.htm).
Η κρίση που ξέσπασε στα τέλη της περασμένης δεκαετίας με την ασθενή και ασταθή «ανάκαμψη» τροφοδοτεί αυτό τον ανταγωνισμό. Σε έναν κόσμο με μοιρασμένες τις σφαίρες επιρροής και με τις αγορές να στενεύουν, λόγω του περιορισμού της καταναλωτικής δυνατότητας των λαών, μία είναι η λύση για την αναδιανομή των αγορών και σφαιρών επιρροής: οι πόλεμοι. Ετσι θα λειτουργεί ο καπιταλισμός, όσο οι λαοί θα τον ανέχονται.
ΥΓ. Περιττεύει να σχολιάσουμε κάποιες πολιτικά βλακώδεις απόψεις, που κυκλοφορούσαν στις ΗΠΑ, αλλά αναπαράγονταν διεθνώς, ότι ο Τραμπ ήταν περίπου… πράκτορας των Ρώσων και ότι ο ΥΠΕΞ Τίλερσον, λόγω της προηγούμενης επιχειρηματικής του δράσης, ήταν «κολλητός» του Πούτιν.
ΚΟΝΤΡΑ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ 22 ΔΕΚΕΜΒΡΗ
πηγή: eksegersi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου