Ο "ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ" ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΣΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ
Ο "Κένταυρος" είναι ένας στεγασμένος χώρος μέσα στο Άλσος της Ν. Φιλαδέλφειας, το οποίο για την ώρα ανήκει στο δήμο Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας. Επί δεκαετίες ο δήμος νοίκιαζε τον χώρο σε ιδιώτη που διατηρούσε πολυτελή και πανάκριβη καφετέρια, η οποία νοικιαζόταν και για δεξιώσεις γάμων, βαφτίσεων κλπ. Τα τελευταία χρόνια ο χώρος είναι κλειστός, καθώς το αρχικό κτίσμα και οι κατασκευές γύρω του έχουν κριθεί αυθαίρετες και κατεδαφιστέες, μετά από προσφυγές κατοίκων στα δικαστήρια. Έτσι ο δήμος δε μπορούσε πια να το χρησιμοποιεί νομίμως και υποχρεώθηκε να σταματήσει να το νοικιάζει. Η προηγούμενη δημοτική αρχή δεν το κατεδάφισε και γι' αυτό ο δήμος πληρώνει πρόστιμο διατήρησης αυθαιρέτου (μέχρι σήμερα 2.000.000 ευρώ περίπου). Επίσης η προηγούμενη δημοτική αρχή έκανε έφεση κατά των δικαστικών αποφάσεων, υποστηρίζοντας ότι το Άλσος δεν είναι δασική έκταση και δεν προστατεύεται από το νόμο ως τέτοια. Δηλαδή ο Δήμος θέλησε να μετατρέψει όλο το Άλσος σε οικόπεδο. Για να κερδίσει χρόνο, έβαλε το χέρι στην τσέπη των δημοτών.
Η έφεση αυτή δεν έχει ακόμη εκδικαστεί. Η νέα δημοτική αρχή, που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ, έχει δηλώσει ότι σκοπεύει να παραιτηθεί από την έφεση και να γκρεμίσει τον "Κένταυρο", δεν το έχει όμως κάνει ακόμα τυπικά, παρά τα όσα γράφει στη χθεσινή της ανακοίνωση. Λέει επίσης ότι σκοπεύει να γκρεμίσει μεν τον Κένταυρο, αλλά να χτίσει στη θέση του κάτι άλλο, συμβατό με το δασικό χαρακτήρα του Άλσους. Δηλαδή, μια απ' τα ίδια σ' ό,τι αφορά τη δασική προστασία.
Υπάρχουν κι άλλες κατασκευές και κτίσματα μέσα στο Άλσος: ο μετεωρολογικός σταθμός, η εκκλησία-χρυσωρυχείο της Ζωοδόχου Πηγής, οι εγκαταστάσεις της υπηρεσίας καθαριότητας του δήμου, ο πρώην ζωολογικός κήπος (νυν φιλοζωικός σύλλογος που περιθάλπτει 150 αδέσποτα σκυλιά), το "Τσιπουράδικο" (νυν ΚΑΠΗ), ο θερινός κινηματογράφος "Άλσος" κά. Δίπλα στον "Κένταυρο" βρίσκεται επίσης η μεγάλη τεχνητή λίμνη που τους καλοκαιρινούς μήνες προσελκύει μεγάλο κομμάτι της νεολαίας που περνά τα βράδια της εδώ, συζητώντας και καταναλώνοντας μπύρες απ' το κοντινότερο περίπτερο, συνήθως, που απέχει 150 μέτρα. Στον ίδιο χώρο, άλλες ώρες της ημέρας, συναντάς πολλούς ηλικιωμένους, που κάνουν τη βόλτα τους ή κάθονται γύρω απ' τη λίμνη, όπως και οικογένειες με παιδιά, μπάλες, ποδήλατα κλπ.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΑΛΣΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
Το Άλσος της Ν. Φιλαδέλφειας είναι ένας υπερτοπικός πνεύμονας πρασίνου 480 περίπου στρεμμάτων, ένας ανεκτίμητος φυσικός πόρος για όλους τους κατοίκους του λεκανοπεδίου της Αττικής. Ως ένας από τους λίγους μη δομημένους χώρους μέσα στην Αθήνα, που εδώ και δεκαετίες ασφυκτιά στο καχεκτικό της κορμί, το Άλσος κινδύνεψε πολλές φορές στα 100 χρόνια της ύπαρξής του. Κινδύνεψε από το κράτος, από τον δήμο, από οικοδομικούς συνεταιρισμούς, από μεμονωμένους ιδιώτες και μπόλικες φορές από τους διαχειριστές της ΑΕΚ. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ήταν η κινητοποίηση των κατοίκων που δημιούργησε τις προϋποθέσεις της διάσωσής του, που απέτρεψε την οικοπεδοποίησή του.
Η πιο πρόσφατη φάση του συνεχιζόμενου αγώνα για τη διάσωση του Άλσους, που εκδηλώθηκε ανοιχτά και δημόσια πριν από ένα περίπου χρόνο, αμέσως μετά τις δημοτικές εκλογές του Μαΐου (αν κι είχε ξεκινήσει με χαμηλότερο προφίλ απ' το φθινόπωρο του 2013), δεν έχει ακόμη τελειώσει. Στην περίπτωση αυτή, η "οικογένεια της ΑΕΚ" ζήτησε να πάρει με νόμο (και καταρχάς πήρε) μερικά στρεμματάκια που της χρειάζονται για να χτίσει ένα γήπεδο ορισμένων προδιαγραφών και το οποίο φιλοδοξεί να γίνει κερδοφόρο. Και για να γίνει κερδοφόρο, πρέπει να αλλάξει συνολικά τον χαρακτήρα της Νέας Φιλαδέλφειας προς το χειρότερο: εμπορευματοποίηση, περιβαλλοντική υποβάθμιση, υπονόμευση του ιστορικού προσφυγικού συνοικισμού, εργασιακά κάτεργα στο χώρο της εστίασης κά. Ο γνωστός επιχειρηματίας Δημήτρης Μελισσανίδης είχε πει με δυο λόγια το όραμά του για το Άλσος και κατ' επέκταση για τη Νέα Φιλαδέλφεια: "Θα το κάνω Μόντε Κάρλο". Και βέβαια, στο Μόντε Κάρλο του Μελισσανίδη η θέση των λαϊκών στρωμάτων όλοι ξέρουμε ποια θα είναι.
Για τη Νέα Φιλαδέλφεια, λοιπόν, υπάρχει ένα συγκεκριμένο καπιταλιστικό επιχειρηματικό σχέδιο σε εξέλιξη, το οποίο και στηρίζουν αρκετές ομάδες μικρότερων συμφερόντων μέσα στην πόλη. Το κατά πόσον θα πραγματοποιηθεί αυτό το σχέδιο, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες: Από το κράτος, την κυβέρνηση, το Δήμο Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας και φυσικά, πρώτα και κύρια, από την κινητοποίηση (ή όχι) των κατοίκων και των αλληλέγγυων με σκοπό την υπεράσπιση του Άλσους και της πόλης γενικότερα.
Για διάφορους λόγους, το προηγούμενο διάστημα οι σχετικές δημόσιες πρωτοβουλίες πάρθηκαν κυρίως από το Συντονιστικό Κατοίκων, που λειτούργησε εντατικά για αρκετούς μήνες, ξεκινώντας από την αρχή του καλοκαιριού του 2014. Σημαντική, σε θεσμικό επίπεδο, ήταν κι η πρωτοβουλία 17 πολιτών να προσφύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά του νόμου που παραχωρεί δασικό χώρο στην ΑΕΚ. Ο δήμος Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας με δημοτική αρχή ΣΥΡΙΖΑ απ' τον Σεπτέμβρη και μετά, κράτησε επαμφοτερίζουσα στάση, ταλαντευόμενος πότε προς τη μια και πότε προς την άλλη πλευρά, ανάλογα με το ποιος τον πίεζε περισσότερο.
Θα πρέπει επίσης να επισημανθεί ότι στη Νέα Φιλαδέλφεια υπάρχουν κι άλλα αυτοδιαχειριζόμενα εγχειρήματα: Η Στρούγκα (από τα λίγα παιδιά του Δεκέμβρη του 2008 που έχουν επιβιώσει ως σήμερα), η Λαϊκή Συνέλευση (απότοκο του καλοκαιριού των "αγανακτισμένων", υπό τη μερική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ) και πρόσφατα το Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Ιατρείο (όπου η Λαϊκή Συνέλευση συνδιαμορφώνει με αγωνιστές γιατρούς κυρίως απ' τον χώρο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ). Τα δύο πρώτα εγχειρήματα είναι καταλήψεις που στεγάζονται σε συνορεύοντες μεταξύ τους δημοτικούς χώρους (οι οποίοι επίσης είναι κατεδαφιστέοι) και το τρίτο σε δημοτικό χώρο παραχωρημένο από το Δημοτικό Συμβούλιο. Μόλις το περασμένο φθινόπωρο, και μετά τη συμμετοχή των ανθρώπων της Στρούγκας στο Συντονιστικό Κατοίκων και τα γεγονότα που οι περισσότεροι θα θυμούνται από το περασμένο καλοκαίρι, το δημοτικό συμβούλιο ψήφισε την κατεδάφιση του κτιρίου της Στρούγκας, εγκρίνοντας και σχετικό κονδύλι στον προϋπολογισμό του 2015. Η δημοτική αρχή πρότεινε στις συλλογικότητες τη μετέγκατάστασή τους. Η μεν Στρούγκα αρνήθηκε, λέγοντας ότι ο δήμος τής επιτίθεται εξαιτίας της συμμετοχής της στον αγώνα για την υπεράσπιση του Άλσους και της πόλης, η δε Λαϊκή Συνέλευση (που δε συμμετείχε στο Συντονιστικό Κατοίκων) το συζητάει.
Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ "ΚΕΝΤΑΥΡΟΥ"
Η πρωτοβουλία για την κατάληψη του "Κένταυρου" έρχεται εκ των πραγμάτων να τοποθετηθεί σ' αυτό κι όχι σε άλλο σκηνικό, είτε της αρέσει, είτε όχι. Και μπορεί οι καλοί σύντροφοι να σημειώνουν στο εισαγωγικό τους κείμενο ότι δημιουργούν "έναν χώρο γιατί είτε μεταφορικά είτε κυριολεκτικά κάθε αγώνας έχει έναν πυρήνα και ένα σημείο αναφοράς. Ένα χώρο αντίστασης και αγώνα στη γεωγραφία και στην ιστορία του κάθε τόπου", είναι όμως προφανές από τα παραπάνω ότι προσπαθούν να δημιουργήσουν αυτόν τον χώρο εκ του μηδενός, παραβλέποντας ή και αγνοώντας τις προϋπάρχουσες συνθήκες, το περιβάλλον που αποφάσισαν να ενεργοποιηθούν και τα επίδικα της περιόδου.
Το βασικότερο πρόβλημα, είναι η ίδια η επιλογή του χώρου: Η συνέχιση της ύπαρξης του κτιρίου του "Κένταυρου" λειτουργεί αντικειμενικά εναντίον της διατήρησης του δασικού χαρακτήρα του Άλσους, του βασικού εργαλείου για να μη γίνει το Άλσος οικόπεδο. Ο τεμαχισμός του χώρου δικαιολογεί κάθε φορά και την επόμενη παρέμβαση μέσα στο δάσος. Τα τελευταία 30 χρόνια, ο δήμος εγκατέστησε το πάρκινγκ των απορριμματοφόρων - "ήταν ανάγκη", είπαν, κι έγινε αποδεκτό. Έφτιαξε, επίσης, τον ζωολογικό κήπο που σήμερα στεγάζει τα αδέσποτα σκυλιά του φιλοζωικού: κι άλλο τσιμέντο, κι άλλοι τοίχοι, κι άλλα κλουβιά. Άφησε τον ιδιώτη ενοικιαστή του "Κένταυρου" να επεκτείνει τα αρχικά 250 τετραγωνικά μέτρα του στεγασμένου χώρου σε εγκαταστάσεις 2,5 στρεμμάτων (!). Σήμερα ο Μελισσανίδης ζητάει 6 στρέμματα. Κι αύριο τι;
Η ρητορική της ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης που χρησιμοποιούν οι σύντροφοι του "Κένταυρου" είναι βέβαια καλοδεχούμενη. Ωστόσο, το κάθε τι κρίνεται στην πράξη. Και η πράξη δεν ορίζεται μόνο από τις προθέσεις των δρώντων: Συχνά, ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις, όπως λένε. Και σήμερα, καλώς ή κακώς, είναι αδύνατο να μιλάει κανείς για κοινωνικούς αγώνες στη Νέα Φιλαδέλφεια χωρίς να λέει μια λέξη για το σημαντικότερο επίδικο, που αποτελεί προϋπόθεση για να μπορούν να υπάρχουν αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι στην πόλη: Θα περάσει η θέληση του Μελισσανίδη και των υποστηρικτών του ή όχι; Ποιος χώρος "αντίστασης και αγώνα στη γεωγραφία και στην ιστορία του κάθε τόπου" μπορεί να αγνοήσει αυτό το ερώτημα;
Η σιωπή των συντρόφων γύρω απ' το καπιταλιστικό σχέδιο Μελισσανίδη είναι εκκωφαντική, κι αυτό βέβαια δεν αφορά μόνο το κείμενο που εξέδωσαν μπαίνοντας στον "Κένταυρο" το Σάββατο 18/4/2015. Δυο τρόποι υπάρχουν να εξηγήσει κανείς αυτή τη σιωπή: είτε έχει παίξει το ρόλο της η προηγούμενη εμπειρία της καλοκαιρινής αντιπαράθεσης της Στρούγκας με τους οργανωμένους οπαδούς της ΑΕΚ οι οποίοι επιχείρησαν ανεπιτυχώς να την κλείσουν, είτε δεν έχουν θέση για το ζήτημα, κι ως εκ τούτου, προτιμούν να μιλούν με εσωστρέφεια για "πυρήνες" και κοινωνικά "σημεία αναφοράς", αγνοώντας τα αντικειμενικά και υποκειμενικά προβλήματα της περιοχής.
Επειδή, όμως, όπως είπαμε και πιο πάνω, η πράξη μετράει πιο πολύ απ' τον λόγο σε κάποιες περιπτώσεις, αν αποδειχτεί μέσα στις επόμενες μέρες ότι υφίσταται σήμερα το "κενό εξουσίας" (και μάλιστα "αριστερής") που απαιτείται για να σταθεί μια κατάληψη (πράγμα που ελέγχεται ειδικά μετά τα γεγονότα της πρυτανείας), οι σύντροφοι του κατειλημμένου "Κένταυρου" έχουν μια σοβαρή δουλειά να κάνουν αν θέλουν να βοηθήσουν στο σημαντικότερο επίδικο της περιόδου στη Νέα Φιλαδέλφεια: Ας ανασκουμπωθούν κι ας γκρεμίσουν ό,τι θυμίζει τον παλιό, κακό "Κένταυρο" της εμπορευματοποίησης κι ας εργαστούν για την προσέγγιση των κατοίκων της πόλης στον πολύτιμο φυσικό πόρο του Άλσους. Αν το κάνουν, μπορούν να είναι από τώρα βέβαιοι ότι δε θα μείνουν μόνοι. Αλλιώς διατρέχουμε όλοι τους κινδύνους που προκύπτουν από την χωρική και πολιτική περιχαράκωση, σε λάθος έδαφος, την ώρα που ο πραγματικός αντίπαλος κάνει παιχνίδι με σκληρότερα μέσα...
ΥΓ. Πρόταση για "θερινά ανάκτορα" του κινήματος στη λίμνη του Άλσους είχε γίνει από γηραιότερο σύντροφο σε συνέλευση της περιοχής αρκετά πριν ο "Κένταυρος" κλείσει κι εγκαταλειφθεί. Η τότε σύνθεσή της είχε μάλλον σνομπάρει την ιδέα της κατάληψης ενός απ' τα εγκαταλελειμένα περίπτερα για τη λειτουργία ενός αυτοοργανωμένου θερινού αναψυκτηρίου, παράλληλα με τον εμπορικό "Κένταυρο". Θα το θυμούνται αυτό ορισμένοι απ' την πρωτοβουλία που κατέλαβε τον "Κένταυρο". Αναμφίβολα σήμερα θα γελάει κάτω απ' τα μουστάκια του...
πηγή: athens.indymedia.org
Ο "Κένταυρος" είναι ένας στεγασμένος χώρος μέσα στο Άλσος της Ν. Φιλαδέλφειας, το οποίο για την ώρα ανήκει στο δήμο Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας. Επί δεκαετίες ο δήμος νοίκιαζε τον χώρο σε ιδιώτη που διατηρούσε πολυτελή και πανάκριβη καφετέρια, η οποία νοικιαζόταν και για δεξιώσεις γάμων, βαφτίσεων κλπ. Τα τελευταία χρόνια ο χώρος είναι κλειστός, καθώς το αρχικό κτίσμα και οι κατασκευές γύρω του έχουν κριθεί αυθαίρετες και κατεδαφιστέες, μετά από προσφυγές κατοίκων στα δικαστήρια. Έτσι ο δήμος δε μπορούσε πια να το χρησιμοποιεί νομίμως και υποχρεώθηκε να σταματήσει να το νοικιάζει. Η προηγούμενη δημοτική αρχή δεν το κατεδάφισε και γι' αυτό ο δήμος πληρώνει πρόστιμο διατήρησης αυθαιρέτου (μέχρι σήμερα 2.000.000 ευρώ περίπου). Επίσης η προηγούμενη δημοτική αρχή έκανε έφεση κατά των δικαστικών αποφάσεων, υποστηρίζοντας ότι το Άλσος δεν είναι δασική έκταση και δεν προστατεύεται από το νόμο ως τέτοια. Δηλαδή ο Δήμος θέλησε να μετατρέψει όλο το Άλσος σε οικόπεδο. Για να κερδίσει χρόνο, έβαλε το χέρι στην τσέπη των δημοτών.
Η έφεση αυτή δεν έχει ακόμη εκδικαστεί. Η νέα δημοτική αρχή, που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ, έχει δηλώσει ότι σκοπεύει να παραιτηθεί από την έφεση και να γκρεμίσει τον "Κένταυρο", δεν το έχει όμως κάνει ακόμα τυπικά, παρά τα όσα γράφει στη χθεσινή της ανακοίνωση. Λέει επίσης ότι σκοπεύει να γκρεμίσει μεν τον Κένταυρο, αλλά να χτίσει στη θέση του κάτι άλλο, συμβατό με το δασικό χαρακτήρα του Άλσους. Δηλαδή, μια απ' τα ίδια σ' ό,τι αφορά τη δασική προστασία.
Υπάρχουν κι άλλες κατασκευές και κτίσματα μέσα στο Άλσος: ο μετεωρολογικός σταθμός, η εκκλησία-χρυσωρυχείο της Ζωοδόχου Πηγής, οι εγκαταστάσεις της υπηρεσίας καθαριότητας του δήμου, ο πρώην ζωολογικός κήπος (νυν φιλοζωικός σύλλογος που περιθάλπτει 150 αδέσποτα σκυλιά), το "Τσιπουράδικο" (νυν ΚΑΠΗ), ο θερινός κινηματογράφος "Άλσος" κά. Δίπλα στον "Κένταυρο" βρίσκεται επίσης η μεγάλη τεχνητή λίμνη που τους καλοκαιρινούς μήνες προσελκύει μεγάλο κομμάτι της νεολαίας που περνά τα βράδια της εδώ, συζητώντας και καταναλώνοντας μπύρες απ' το κοντινότερο περίπτερο, συνήθως, που απέχει 150 μέτρα. Στον ίδιο χώρο, άλλες ώρες της ημέρας, συναντάς πολλούς ηλικιωμένους, που κάνουν τη βόλτα τους ή κάθονται γύρω απ' τη λίμνη, όπως και οικογένειες με παιδιά, μπάλες, ποδήλατα κλπ.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΑΛΣΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
Το Άλσος της Ν. Φιλαδέλφειας είναι ένας υπερτοπικός πνεύμονας πρασίνου 480 περίπου στρεμμάτων, ένας ανεκτίμητος φυσικός πόρος για όλους τους κατοίκους του λεκανοπεδίου της Αττικής. Ως ένας από τους λίγους μη δομημένους χώρους μέσα στην Αθήνα, που εδώ και δεκαετίες ασφυκτιά στο καχεκτικό της κορμί, το Άλσος κινδύνεψε πολλές φορές στα 100 χρόνια της ύπαρξής του. Κινδύνεψε από το κράτος, από τον δήμο, από οικοδομικούς συνεταιρισμούς, από μεμονωμένους ιδιώτες και μπόλικες φορές από τους διαχειριστές της ΑΕΚ. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ήταν η κινητοποίηση των κατοίκων που δημιούργησε τις προϋποθέσεις της διάσωσής του, που απέτρεψε την οικοπεδοποίησή του.
Η πιο πρόσφατη φάση του συνεχιζόμενου αγώνα για τη διάσωση του Άλσους, που εκδηλώθηκε ανοιχτά και δημόσια πριν από ένα περίπου χρόνο, αμέσως μετά τις δημοτικές εκλογές του Μαΐου (αν κι είχε ξεκινήσει με χαμηλότερο προφίλ απ' το φθινόπωρο του 2013), δεν έχει ακόμη τελειώσει. Στην περίπτωση αυτή, η "οικογένεια της ΑΕΚ" ζήτησε να πάρει με νόμο (και καταρχάς πήρε) μερικά στρεμματάκια που της χρειάζονται για να χτίσει ένα γήπεδο ορισμένων προδιαγραφών και το οποίο φιλοδοξεί να γίνει κερδοφόρο. Και για να γίνει κερδοφόρο, πρέπει να αλλάξει συνολικά τον χαρακτήρα της Νέας Φιλαδέλφειας προς το χειρότερο: εμπορευματοποίηση, περιβαλλοντική υποβάθμιση, υπονόμευση του ιστορικού προσφυγικού συνοικισμού, εργασιακά κάτεργα στο χώρο της εστίασης κά. Ο γνωστός επιχειρηματίας Δημήτρης Μελισσανίδης είχε πει με δυο λόγια το όραμά του για το Άλσος και κατ' επέκταση για τη Νέα Φιλαδέλφεια: "Θα το κάνω Μόντε Κάρλο". Και βέβαια, στο Μόντε Κάρλο του Μελισσανίδη η θέση των λαϊκών στρωμάτων όλοι ξέρουμε ποια θα είναι.
Για τη Νέα Φιλαδέλφεια, λοιπόν, υπάρχει ένα συγκεκριμένο καπιταλιστικό επιχειρηματικό σχέδιο σε εξέλιξη, το οποίο και στηρίζουν αρκετές ομάδες μικρότερων συμφερόντων μέσα στην πόλη. Το κατά πόσον θα πραγματοποιηθεί αυτό το σχέδιο, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες: Από το κράτος, την κυβέρνηση, το Δήμο Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας και φυσικά, πρώτα και κύρια, από την κινητοποίηση (ή όχι) των κατοίκων και των αλληλέγγυων με σκοπό την υπεράσπιση του Άλσους και της πόλης γενικότερα.
Για διάφορους λόγους, το προηγούμενο διάστημα οι σχετικές δημόσιες πρωτοβουλίες πάρθηκαν κυρίως από το Συντονιστικό Κατοίκων, που λειτούργησε εντατικά για αρκετούς μήνες, ξεκινώντας από την αρχή του καλοκαιριού του 2014. Σημαντική, σε θεσμικό επίπεδο, ήταν κι η πρωτοβουλία 17 πολιτών να προσφύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά του νόμου που παραχωρεί δασικό χώρο στην ΑΕΚ. Ο δήμος Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας με δημοτική αρχή ΣΥΡΙΖΑ απ' τον Σεπτέμβρη και μετά, κράτησε επαμφοτερίζουσα στάση, ταλαντευόμενος πότε προς τη μια και πότε προς την άλλη πλευρά, ανάλογα με το ποιος τον πίεζε περισσότερο.
Θα πρέπει επίσης να επισημανθεί ότι στη Νέα Φιλαδέλφεια υπάρχουν κι άλλα αυτοδιαχειριζόμενα εγχειρήματα: Η Στρούγκα (από τα λίγα παιδιά του Δεκέμβρη του 2008 που έχουν επιβιώσει ως σήμερα), η Λαϊκή Συνέλευση (απότοκο του καλοκαιριού των "αγανακτισμένων", υπό τη μερική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ) και πρόσφατα το Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Ιατρείο (όπου η Λαϊκή Συνέλευση συνδιαμορφώνει με αγωνιστές γιατρούς κυρίως απ' τον χώρο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ). Τα δύο πρώτα εγχειρήματα είναι καταλήψεις που στεγάζονται σε συνορεύοντες μεταξύ τους δημοτικούς χώρους (οι οποίοι επίσης είναι κατεδαφιστέοι) και το τρίτο σε δημοτικό χώρο παραχωρημένο από το Δημοτικό Συμβούλιο. Μόλις το περασμένο φθινόπωρο, και μετά τη συμμετοχή των ανθρώπων της Στρούγκας στο Συντονιστικό Κατοίκων και τα γεγονότα που οι περισσότεροι θα θυμούνται από το περασμένο καλοκαίρι, το δημοτικό συμβούλιο ψήφισε την κατεδάφιση του κτιρίου της Στρούγκας, εγκρίνοντας και σχετικό κονδύλι στον προϋπολογισμό του 2015. Η δημοτική αρχή πρότεινε στις συλλογικότητες τη μετέγκατάστασή τους. Η μεν Στρούγκα αρνήθηκε, λέγοντας ότι ο δήμος τής επιτίθεται εξαιτίας της συμμετοχής της στον αγώνα για την υπεράσπιση του Άλσους και της πόλης, η δε Λαϊκή Συνέλευση (που δε συμμετείχε στο Συντονιστικό Κατοίκων) το συζητάει.
Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ "ΚΕΝΤΑΥΡΟΥ"
Η πρωτοβουλία για την κατάληψη του "Κένταυρου" έρχεται εκ των πραγμάτων να τοποθετηθεί σ' αυτό κι όχι σε άλλο σκηνικό, είτε της αρέσει, είτε όχι. Και μπορεί οι καλοί σύντροφοι να σημειώνουν στο εισαγωγικό τους κείμενο ότι δημιουργούν "έναν χώρο γιατί είτε μεταφορικά είτε κυριολεκτικά κάθε αγώνας έχει έναν πυρήνα και ένα σημείο αναφοράς. Ένα χώρο αντίστασης και αγώνα στη γεωγραφία και στην ιστορία του κάθε τόπου", είναι όμως προφανές από τα παραπάνω ότι προσπαθούν να δημιουργήσουν αυτόν τον χώρο εκ του μηδενός, παραβλέποντας ή και αγνοώντας τις προϋπάρχουσες συνθήκες, το περιβάλλον που αποφάσισαν να ενεργοποιηθούν και τα επίδικα της περιόδου.
Το βασικότερο πρόβλημα, είναι η ίδια η επιλογή του χώρου: Η συνέχιση της ύπαρξης του κτιρίου του "Κένταυρου" λειτουργεί αντικειμενικά εναντίον της διατήρησης του δασικού χαρακτήρα του Άλσους, του βασικού εργαλείου για να μη γίνει το Άλσος οικόπεδο. Ο τεμαχισμός του χώρου δικαιολογεί κάθε φορά και την επόμενη παρέμβαση μέσα στο δάσος. Τα τελευταία 30 χρόνια, ο δήμος εγκατέστησε το πάρκινγκ των απορριμματοφόρων - "ήταν ανάγκη", είπαν, κι έγινε αποδεκτό. Έφτιαξε, επίσης, τον ζωολογικό κήπο που σήμερα στεγάζει τα αδέσποτα σκυλιά του φιλοζωικού: κι άλλο τσιμέντο, κι άλλοι τοίχοι, κι άλλα κλουβιά. Άφησε τον ιδιώτη ενοικιαστή του "Κένταυρου" να επεκτείνει τα αρχικά 250 τετραγωνικά μέτρα του στεγασμένου χώρου σε εγκαταστάσεις 2,5 στρεμμάτων (!). Σήμερα ο Μελισσανίδης ζητάει 6 στρέμματα. Κι αύριο τι;
Η ρητορική της ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης που χρησιμοποιούν οι σύντροφοι του "Κένταυρου" είναι βέβαια καλοδεχούμενη. Ωστόσο, το κάθε τι κρίνεται στην πράξη. Και η πράξη δεν ορίζεται μόνο από τις προθέσεις των δρώντων: Συχνά, ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις, όπως λένε. Και σήμερα, καλώς ή κακώς, είναι αδύνατο να μιλάει κανείς για κοινωνικούς αγώνες στη Νέα Φιλαδέλφεια χωρίς να λέει μια λέξη για το σημαντικότερο επίδικο, που αποτελεί προϋπόθεση για να μπορούν να υπάρχουν αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι στην πόλη: Θα περάσει η θέληση του Μελισσανίδη και των υποστηρικτών του ή όχι; Ποιος χώρος "αντίστασης και αγώνα στη γεωγραφία και στην ιστορία του κάθε τόπου" μπορεί να αγνοήσει αυτό το ερώτημα;
Η σιωπή των συντρόφων γύρω απ' το καπιταλιστικό σχέδιο Μελισσανίδη είναι εκκωφαντική, κι αυτό βέβαια δεν αφορά μόνο το κείμενο που εξέδωσαν μπαίνοντας στον "Κένταυρο" το Σάββατο 18/4/2015. Δυο τρόποι υπάρχουν να εξηγήσει κανείς αυτή τη σιωπή: είτε έχει παίξει το ρόλο της η προηγούμενη εμπειρία της καλοκαιρινής αντιπαράθεσης της Στρούγκας με τους οργανωμένους οπαδούς της ΑΕΚ οι οποίοι επιχείρησαν ανεπιτυχώς να την κλείσουν, είτε δεν έχουν θέση για το ζήτημα, κι ως εκ τούτου, προτιμούν να μιλούν με εσωστρέφεια για "πυρήνες" και κοινωνικά "σημεία αναφοράς", αγνοώντας τα αντικειμενικά και υποκειμενικά προβλήματα της περιοχής.
Επειδή, όμως, όπως είπαμε και πιο πάνω, η πράξη μετράει πιο πολύ απ' τον λόγο σε κάποιες περιπτώσεις, αν αποδειχτεί μέσα στις επόμενες μέρες ότι υφίσταται σήμερα το "κενό εξουσίας" (και μάλιστα "αριστερής") που απαιτείται για να σταθεί μια κατάληψη (πράγμα που ελέγχεται ειδικά μετά τα γεγονότα της πρυτανείας), οι σύντροφοι του κατειλημμένου "Κένταυρου" έχουν μια σοβαρή δουλειά να κάνουν αν θέλουν να βοηθήσουν στο σημαντικότερο επίδικο της περιόδου στη Νέα Φιλαδέλφεια: Ας ανασκουμπωθούν κι ας γκρεμίσουν ό,τι θυμίζει τον παλιό, κακό "Κένταυρο" της εμπορευματοποίησης κι ας εργαστούν για την προσέγγιση των κατοίκων της πόλης στον πολύτιμο φυσικό πόρο του Άλσους. Αν το κάνουν, μπορούν να είναι από τώρα βέβαιοι ότι δε θα μείνουν μόνοι. Αλλιώς διατρέχουμε όλοι τους κινδύνους που προκύπτουν από την χωρική και πολιτική περιχαράκωση, σε λάθος έδαφος, την ώρα που ο πραγματικός αντίπαλος κάνει παιχνίδι με σκληρότερα μέσα...
ΥΓ. Πρόταση για "θερινά ανάκτορα" του κινήματος στη λίμνη του Άλσους είχε γίνει από γηραιότερο σύντροφο σε συνέλευση της περιοχής αρκετά πριν ο "Κένταυρος" κλείσει κι εγκαταλειφθεί. Η τότε σύνθεσή της είχε μάλλον σνομπάρει την ιδέα της κατάληψης ενός απ' τα εγκαταλελειμένα περίπτερα για τη λειτουργία ενός αυτοοργανωμένου θερινού αναψυκτηρίου, παράλληλα με τον εμπορικό "Κένταυρο". Θα το θυμούνται αυτό ορισμένοι απ' την πρωτοβουλία που κατέλαβε τον "Κένταυρο". Αναμφίβολα σήμερα θα γελάει κάτω απ' τα μουστάκια του...
πηγή: athens.indymedia.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου