Άρθρο του Γιάννη Μάλλιου* Ο αγώνας για τη διάσωση του νοσοκομείου Πατησίων και η στάση των δημοτικών παρατάξεων

Ξεκινήσαμε μερικές δεκάδες με παρεμβάσεις στις παρελάσεις με πικετοφορίες με συλλογές υπογραφών. Στην πορεία γίναμε πολλές εκατοντάδες με μαζικές πορείες με παλμό κι ο κόσμος από τα μπαλκόνια του να εκδηλώνει ανοιχτά την συμπαράσταση του. Χιλιάδες υπογραφές συμπαράστασης και μαζικές εκδηλώσεις.

Κι ας μειδίαζαν κι ας ήταν παντελώς απόντες και αδιάφοροι για τις συνέπειες του μνημονίου στην κοινωνία μας μια σειρά από παράγοντες που μέσα από τις Δημοτικές τους παρατάξεις σήμερα κόπτονται για την κοινωνική πολιτική και την υγειονομική περίθαλψη των Δημοτών. Και τι έχουν αλήθεια να προτείνουν; Μας μιλάνε υποκριτικά για εθελοντισμό –σπουδαία και ωραία πράξη- ξεχνάνε όμως να μας πουν ποια εθελοντική δομή μπορεί αλήθεια να υποκαταστήσει ένα Νοσοκομείο; ΟΥΑΙ…

Ο στόχος μας ήταν ένας να διασωθεί το μοναδικό Νοσοκομείο της περιοχής μας. Ένα Νοσοκομείο μικρό μα με ιστορία, αμεσότητα και ανθρωπιά. Ένα Νοσοκομείο που εκτός των διαφόρων ειδικοτήτων παρείχε και πρωτοπόρες υπηρεσίες όπως η νοσηλεία κατ οίκον ή το Ιατρείο πόνου υπηρεσίες που αν αξιοποιούσε και στήριζε μια Δημοτική Αρχή (όπως είχαμε σαν ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΛΙΤΩΝ αναδείξει σε σχετική ανάλυση από το 2010 κι όλας) θα προσέφερε πολλαπλά οφέλη για τον λαό του Δήμου μας.
Παρ όλα αυτά το κλείσανε, όμως δεν νικήσανε.

Οι αγώνες των εργαζόμενων στο Νοσοκομείο και του λαού της Φιλαδέλφειας – Χαλκηδόνας και των όμορων Δήμων είναι παρακαταθήκη και εγγύηση μιας συνολικής ανατροπής στο Δήμο μας αλλά και στη χώρα συνολικά.

Μπορεί να κόψουν όλα τα λουλούδια μα δε μπορούν να εμποδίσουν την άνοιξη να έρθει.
Ο αγώνας για ένα δημόσιο καθολικό ισότιμο υψηλής ποιότητας και δωρεάν σύστημα Υγείας είναι πιο επίκαιρος από ποτέ. 

*Υποψήφιος με τη Δύναμη πολιτών