Υπό άλλες συνθήκες θα ήταν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στην Ελλάδα, όμως
ακούγοντας τις δηλώσεις Ρέγκλινγκ ενώπιον του Τσακαλώτου, το μεσημέρι
της περασμένης Τρίτης, ο Β. Βενιζέλος πρέπει να έβγαζε καπνούς από τη
μύτη και τ' αυτιά. Διότι όταν έλεγε αυτός αυτά που είπε ο Ρέγκλινγκ, οι
συριζαίοι τον αποκαλούσαν «άνθρωπο των δανειστών». Ενώ τώρα, ο
Τσακαλώτος άκουγε τον Ρέγκλινγκ χωρίς να βγάλει «κιχ».
Με ιμπεριαλιστική ωμότητα, ο γερμανός διοικητής του EFSF και του ESM υποστήριξε ότι οι δανειστές είναι ευεργέτες του ελληνικού λαού. Στην εισαγωγική του τοποθέτηση υποστήριξε: «Εμείς κάνουμε αυτό που μας αναλογεί για να γίνει αυτό εφικτό παρέχοντας αυτά τα δάνεια με πολύ ευνοϊκά επιτόκια. Το επιτόκιο που χρεώνουμε είναι σήμερα λιγότερο από 1%, στην πραγματικότητα αυτή τη στιγμή 0,8% και η διάρκεια των δανείων μας είναι τα 32 χρόνια. Ετσι, τα χρήματα είναι πραγματικά διαθέσιμα για πολύ καιρό, σε πολύ χαμηλά επιτόκια. Και μπορεί κανείς να κάνει έναν υπολογισμό που βασίζεται σε ορισμένες παραδοχές ότι ο ελληνικός προϋπολογισμός εξοικονομεί κάθε χρόνο 8 δισεκατομμύρια ευρώ, λόγω αυτών των ευνοϊκών όρων που συνοδεύουν τα δάνειά μας και 8 δισ. ευρώ είναι 4,5% του ελληνικού ΑΕΠ και αυτή είναι εξοικονόμηση που θα επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο. Ετσι αυτό δείχνει πραγματικά την αλληλεγγύη από τις άλλες χώρες της ευρωζώνης για την Ελλάδα, σε αντάλλαγμα για τις επώδυνες προσαρμογές που έχουν ήδη λάβει χώρα».
Οταν του ζητήθηκε να εξηγήσει τι εννοεί όταν λέει «μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους, αν χρειαστεί», ο Ρέγκλινγκ «πήρε φωτιά»: «Εξετάζοντας την ελάφρυνση χρέους, δεν είναι ότι δεν έχει γίνει κάτι μέχρι στιγμής. Η ελάφρυνση που παρασχέθηκε το 2012 ήταν, βεβαίως, πολύ σημαντική. Το 2012 οι πιστωτές του ιδιωτικού τομέα δέχθηκαν ένα πραγματικό “κούρεμα“ άνω του 50%, αλλά οι πιστωτές του επίσημου τομέα άρχισαν να μειώνουν τα τέλη εξυπηρέτησης, τις εγγυήσεις του Δημοσίου, τα επιτόκια, επιμήκυναν τις ωριμάνσεις, κι αυτό από πλευράς των επίσημων πιστωτών ισοδυναμούσε με μείωση σε όρους καθαρής παρούσας αξίας- κάτι που μόνο οι οικονομολόγοι μπορούν να κατανοήσουν- αλλά σε όρους καθαρής παρούσας αξίας υπήρξε μείωση του χρέους κατά 40%. Οπότε, αυτό έχει ήδη γίνει».
Είναι αυτό που υποστήριζαν όλα τα προηγούμενα χρόνια ο Βενιζέλος, ο Σαμαράς, ο Στουρνάρας, ο Χαρδούβελης, εισπράττοντας τα πυρά (και) των συριζαίων, που τώρα κάνουν γαργάρα όλα όσα έλεγαν και αποδέχονται αυτή τη θεωρία. Είναι αναγκασμένοι να την αποδεχτούν, γιατί συνεχίζουν στην ίδια ρότα ως προς τη διαχείριση του χρέους. Οπως εξήγησε ο Ρέγκλινγκ, ό,τι συμφωνήθηκε να γίνει από τώρα και μετά είναι «σε συνέχεια όσων έγιναν το 2012». Και «το “εφόσον χρειαστεί“ πρέπει κανείς να το κατανοήσει υπό το πρίσμα της μακράς σχέσης που έχουμε». Το εξήγησε και περισσότερο: «Αυτό το “εφόσον χρειαστεί“ δίνει μια καλή διαβεβαίωση προς τον ελληνικό πληθυσμό, γιατί θα υπάρξει περισσότερη (ελάφρυνση) εάν χρειαστεί περισσότερη, και θα είναι λιγότερη εάν όντως δεν χρειάζεται. Πρέπει να κατανοήσετε ότι φυσικά και οι πιστωτές θα είναι ικανοποιημένοι εάν δεν χρειαστεί τόσο πολλή (ελάφρυνση), αλλά υπάρχει η δέσμευση για την παροχή περισσότερης, εφόσον το απαιτήσουν οι περιστάσεις».
Και ο γερμανός τραπεζίτης του ευρωπαϊκού μηχανισμού σταθερότητας κατέληξε: «Πιστεύω ότι είναι θετική ένδειξη της δέσμευσης των ευρωπαίων εταίρων το ότι βρίσκονται εδώ με την Ελλάδα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα κάνοντας ό,τι είναι αναγκαίο».
Ιδού, λοιπόν, η εργαλειοποίηση του χρέους, όπως την περιγράφει ένας τεχνοκράτης που διοικεί τους μηχανισμούς δανεισμού: σας δανείσαμε, ο δανεισμός είναι μακρόχρονος και στη διάρκεια αυτής της μακράς περιόδου, αν είσαστε πειθήνιοι, θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να μπορείτε να αποπληρώνετε τις δόσεις. Δε δικαιούστε, όμως, να παραπονιέστε, γιατί ήδη έχουμε κάνει πολλά στην κατεύθυνση ελάφρυνσης του χρέους, όχι μόνο με το PSI που αφορούσε ιδιώτες δανειστές, αλλά και με το χρέος του δημόσιου τομέα, που σε όρους καθαρής παρούσας αξίας σας το έχουμε ήδη μειώσει κατά 40%!
Ο ελληνικός λαός, βέβαια, γνωρίζει πολύ καλά πόσο σκληρά έχει πληρώσει αυτή τη «μείωση» του χρέους. Σκεφτείτε και να μην το… μείωναν δηλαδή!
Ο Ρέγκλινγκ συνέχισε στον ίδιο ψυχρό τόνο και όταν ρωτήθηκε για την πρόταση του Στουρνάρα «για μείωση του πρωτογενούς πλεονάσματος από 3,5% στο 2% ή στο 1,5% μετά το 2019 για λόγους βιωσιμότητας του χρέους»: «Συνάντησα το Διοικητή κ. Στουρνάρα σήμερα το πρωί. Φυσικά συζητήσαμε γι' αυτό. Είδα την ανάλυση από την ΤτΕ και, ως οικονομολόγος, κατανοώ πολύ καλά τι υπάρχει πίσω από αυτές τις υποθέσεις. Πρέπει, όμως, να υπενθυμίσω ότι το πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ είναι κάτι που συμφωνήθηκε στη Σύνοδο Κορυφής πέρσι τον Ιούλιο και στο Eurogroup του Αυγούστου σε επίπεδο επικεφαλής κρατών, συμπεριλαμβανομένου και του κ. Τσίπρα και κατόπιν και στο Eurogroup με τον κ. Τσακαλώτο, οπότε αυτό έχει συμφωνηθεί. Δεν ήταν πολύ σαφές για πόσο θα ισχύει το πλεόνασμα 3,5%, αλλά σίγουρα για πάνω από ένα χρόνο. Γι' αυτό από την πλευρά μου, από την πλευρά του ESM, πρέπει να σεβαστώ αυτό που συμφωνήθηκε και υπεγράφη από τους επικεφαλής των κρατών και των κυβερνήσεων, συμπεριλαμβανομένου και του έλληνα πρωθυπουργού».
Τι είναι αυτό που κατανοεί, «ως οικονομολόγος» ο Ρέγκλινγκ; Οτι ο «λογαριασμός» δε βγαίνει. Οτι ο ελληνικός καπιταλισμός δεν μπορεί ν' αντέξει με «πρωτογενή πλεονάσματα» ύψους 3,5% συνεχώς μετά το 2018. Ομως, ως μαντρόσκυλο των ιμπεριαλιστών δανειστών, ο Ρέγκλινγκ αδιαφορεί γι' αυτό που κατανοεί ως οικονομολόγος. Και απαντά κυνικά: αυτό υπογράψατε, αυτό συμφωνήσατε, αυτό ισχύει. Και δε δικαιούστε να το αμφισβητήσετε.
Υπάρχει σ' αυτή την κυνική τοποθέτηση μια άρρητη υποσημείωση: όταν περάσει και το 2018, το ζήτημα του χρέους θα ξανασυζητηθεί, όπως συμφωνήθηκε πρόσφατα. Τότε, θα μπουν κάτω όλα τα δεδομένα, θα υπογράψετε ένα καινούργιο Μνημόνιο, θα συνεχιστεί η αποικιοποίηση της χώρας και η κινεζοποίηση του ελληνικού λαού, οπότε οι δανειστές δε θα έχουν κανένα λόγο να μη δεχτούν κάποιες διαφοροποιήσεις στο ύψος των «πρωτογενών πλεονασμάτων». Αυτό όμως, αν γίνει, θα γίνει στο πλαίσιο ενός νέου «προγράμματος», με ή χωρίς νέο δάνειο (αυτό δεν μπορούμε να το ξέρουμε από τώρα). Οχι να σας πούμε από τώρα τι θα γίνει το 2019, όταν άλλα έχουμε συμφωνήσει.
Ο Ρέγκλινγκ περιέγραψε εμμέσως πλην σαφώς τη λειτουργία του χρέους ως εργαλείου αποικισμού και κινεζοποίησης. Ο Στουρνάρας, όμως, ο Μητσοτάκης, ο Χουλιαράκης, γιατί κόπτονται τι θα γίνει με τα «πρωτογενή πλεονάσματα» μετά το 2018; Αφού το 2018 τελειώνει το τρίτο Μνημόνιο και… φεύγουμε από την επιτροπεία των δανειστών (έτσι δε λένε;), τι το συζητάμε; 'Η δε φεύγουμε, οπότε συζητούν από τώρα τους όρους του τέταρτου Μνημόνιου;
ΚΟΝΤΡΑ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 25 ΙΟΥΝΗ
πηγή: eksegersi.gr
Με ιμπεριαλιστική ωμότητα, ο γερμανός διοικητής του EFSF και του ESM υποστήριξε ότι οι δανειστές είναι ευεργέτες του ελληνικού λαού. Στην εισαγωγική του τοποθέτηση υποστήριξε: «Εμείς κάνουμε αυτό που μας αναλογεί για να γίνει αυτό εφικτό παρέχοντας αυτά τα δάνεια με πολύ ευνοϊκά επιτόκια. Το επιτόκιο που χρεώνουμε είναι σήμερα λιγότερο από 1%, στην πραγματικότητα αυτή τη στιγμή 0,8% και η διάρκεια των δανείων μας είναι τα 32 χρόνια. Ετσι, τα χρήματα είναι πραγματικά διαθέσιμα για πολύ καιρό, σε πολύ χαμηλά επιτόκια. Και μπορεί κανείς να κάνει έναν υπολογισμό που βασίζεται σε ορισμένες παραδοχές ότι ο ελληνικός προϋπολογισμός εξοικονομεί κάθε χρόνο 8 δισεκατομμύρια ευρώ, λόγω αυτών των ευνοϊκών όρων που συνοδεύουν τα δάνειά μας και 8 δισ. ευρώ είναι 4,5% του ελληνικού ΑΕΠ και αυτή είναι εξοικονόμηση που θα επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο. Ετσι αυτό δείχνει πραγματικά την αλληλεγγύη από τις άλλες χώρες της ευρωζώνης για την Ελλάδα, σε αντάλλαγμα για τις επώδυνες προσαρμογές που έχουν ήδη λάβει χώρα».
Οταν του ζητήθηκε να εξηγήσει τι εννοεί όταν λέει «μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους, αν χρειαστεί», ο Ρέγκλινγκ «πήρε φωτιά»: «Εξετάζοντας την ελάφρυνση χρέους, δεν είναι ότι δεν έχει γίνει κάτι μέχρι στιγμής. Η ελάφρυνση που παρασχέθηκε το 2012 ήταν, βεβαίως, πολύ σημαντική. Το 2012 οι πιστωτές του ιδιωτικού τομέα δέχθηκαν ένα πραγματικό “κούρεμα“ άνω του 50%, αλλά οι πιστωτές του επίσημου τομέα άρχισαν να μειώνουν τα τέλη εξυπηρέτησης, τις εγγυήσεις του Δημοσίου, τα επιτόκια, επιμήκυναν τις ωριμάνσεις, κι αυτό από πλευράς των επίσημων πιστωτών ισοδυναμούσε με μείωση σε όρους καθαρής παρούσας αξίας- κάτι που μόνο οι οικονομολόγοι μπορούν να κατανοήσουν- αλλά σε όρους καθαρής παρούσας αξίας υπήρξε μείωση του χρέους κατά 40%. Οπότε, αυτό έχει ήδη γίνει».
Είναι αυτό που υποστήριζαν όλα τα προηγούμενα χρόνια ο Βενιζέλος, ο Σαμαράς, ο Στουρνάρας, ο Χαρδούβελης, εισπράττοντας τα πυρά (και) των συριζαίων, που τώρα κάνουν γαργάρα όλα όσα έλεγαν και αποδέχονται αυτή τη θεωρία. Είναι αναγκασμένοι να την αποδεχτούν, γιατί συνεχίζουν στην ίδια ρότα ως προς τη διαχείριση του χρέους. Οπως εξήγησε ο Ρέγκλινγκ, ό,τι συμφωνήθηκε να γίνει από τώρα και μετά είναι «σε συνέχεια όσων έγιναν το 2012». Και «το “εφόσον χρειαστεί“ πρέπει κανείς να το κατανοήσει υπό το πρίσμα της μακράς σχέσης που έχουμε». Το εξήγησε και περισσότερο: «Αυτό το “εφόσον χρειαστεί“ δίνει μια καλή διαβεβαίωση προς τον ελληνικό πληθυσμό, γιατί θα υπάρξει περισσότερη (ελάφρυνση) εάν χρειαστεί περισσότερη, και θα είναι λιγότερη εάν όντως δεν χρειάζεται. Πρέπει να κατανοήσετε ότι φυσικά και οι πιστωτές θα είναι ικανοποιημένοι εάν δεν χρειαστεί τόσο πολλή (ελάφρυνση), αλλά υπάρχει η δέσμευση για την παροχή περισσότερης, εφόσον το απαιτήσουν οι περιστάσεις».
Και ο γερμανός τραπεζίτης του ευρωπαϊκού μηχανισμού σταθερότητας κατέληξε: «Πιστεύω ότι είναι θετική ένδειξη της δέσμευσης των ευρωπαίων εταίρων το ότι βρίσκονται εδώ με την Ελλάδα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα κάνοντας ό,τι είναι αναγκαίο».
Ιδού, λοιπόν, η εργαλειοποίηση του χρέους, όπως την περιγράφει ένας τεχνοκράτης που διοικεί τους μηχανισμούς δανεισμού: σας δανείσαμε, ο δανεισμός είναι μακρόχρονος και στη διάρκεια αυτής της μακράς περιόδου, αν είσαστε πειθήνιοι, θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να μπορείτε να αποπληρώνετε τις δόσεις. Δε δικαιούστε, όμως, να παραπονιέστε, γιατί ήδη έχουμε κάνει πολλά στην κατεύθυνση ελάφρυνσης του χρέους, όχι μόνο με το PSI που αφορούσε ιδιώτες δανειστές, αλλά και με το χρέος του δημόσιου τομέα, που σε όρους καθαρής παρούσας αξίας σας το έχουμε ήδη μειώσει κατά 40%!
Ο ελληνικός λαός, βέβαια, γνωρίζει πολύ καλά πόσο σκληρά έχει πληρώσει αυτή τη «μείωση» του χρέους. Σκεφτείτε και να μην το… μείωναν δηλαδή!
Ο Ρέγκλινγκ συνέχισε στον ίδιο ψυχρό τόνο και όταν ρωτήθηκε για την πρόταση του Στουρνάρα «για μείωση του πρωτογενούς πλεονάσματος από 3,5% στο 2% ή στο 1,5% μετά το 2019 για λόγους βιωσιμότητας του χρέους»: «Συνάντησα το Διοικητή κ. Στουρνάρα σήμερα το πρωί. Φυσικά συζητήσαμε γι' αυτό. Είδα την ανάλυση από την ΤτΕ και, ως οικονομολόγος, κατανοώ πολύ καλά τι υπάρχει πίσω από αυτές τις υποθέσεις. Πρέπει, όμως, να υπενθυμίσω ότι το πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ είναι κάτι που συμφωνήθηκε στη Σύνοδο Κορυφής πέρσι τον Ιούλιο και στο Eurogroup του Αυγούστου σε επίπεδο επικεφαλής κρατών, συμπεριλαμβανομένου και του κ. Τσίπρα και κατόπιν και στο Eurogroup με τον κ. Τσακαλώτο, οπότε αυτό έχει συμφωνηθεί. Δεν ήταν πολύ σαφές για πόσο θα ισχύει το πλεόνασμα 3,5%, αλλά σίγουρα για πάνω από ένα χρόνο. Γι' αυτό από την πλευρά μου, από την πλευρά του ESM, πρέπει να σεβαστώ αυτό που συμφωνήθηκε και υπεγράφη από τους επικεφαλής των κρατών και των κυβερνήσεων, συμπεριλαμβανομένου και του έλληνα πρωθυπουργού».
Τι είναι αυτό που κατανοεί, «ως οικονομολόγος» ο Ρέγκλινγκ; Οτι ο «λογαριασμός» δε βγαίνει. Οτι ο ελληνικός καπιταλισμός δεν μπορεί ν' αντέξει με «πρωτογενή πλεονάσματα» ύψους 3,5% συνεχώς μετά το 2018. Ομως, ως μαντρόσκυλο των ιμπεριαλιστών δανειστών, ο Ρέγκλινγκ αδιαφορεί γι' αυτό που κατανοεί ως οικονομολόγος. Και απαντά κυνικά: αυτό υπογράψατε, αυτό συμφωνήσατε, αυτό ισχύει. Και δε δικαιούστε να το αμφισβητήσετε.
Υπάρχει σ' αυτή την κυνική τοποθέτηση μια άρρητη υποσημείωση: όταν περάσει και το 2018, το ζήτημα του χρέους θα ξανασυζητηθεί, όπως συμφωνήθηκε πρόσφατα. Τότε, θα μπουν κάτω όλα τα δεδομένα, θα υπογράψετε ένα καινούργιο Μνημόνιο, θα συνεχιστεί η αποικιοποίηση της χώρας και η κινεζοποίηση του ελληνικού λαού, οπότε οι δανειστές δε θα έχουν κανένα λόγο να μη δεχτούν κάποιες διαφοροποιήσεις στο ύψος των «πρωτογενών πλεονασμάτων». Αυτό όμως, αν γίνει, θα γίνει στο πλαίσιο ενός νέου «προγράμματος», με ή χωρίς νέο δάνειο (αυτό δεν μπορούμε να το ξέρουμε από τώρα). Οχι να σας πούμε από τώρα τι θα γίνει το 2019, όταν άλλα έχουμε συμφωνήσει.
Ο Ρέγκλινγκ περιέγραψε εμμέσως πλην σαφώς τη λειτουργία του χρέους ως εργαλείου αποικισμού και κινεζοποίησης. Ο Στουρνάρας, όμως, ο Μητσοτάκης, ο Χουλιαράκης, γιατί κόπτονται τι θα γίνει με τα «πρωτογενή πλεονάσματα» μετά το 2018; Αφού το 2018 τελειώνει το τρίτο Μνημόνιο και… φεύγουμε από την επιτροπεία των δανειστών (έτσι δε λένε;), τι το συζητάμε; 'Η δε φεύγουμε, οπότε συζητούν από τώρα τους όρους του τέταρτου Μνημόνιου;
ΚΟΝΤΡΑ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 25 ΙΟΥΝΗ
πηγή: eksegersi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου