Ένα καθοριστικό ερώτημα

Δημήτρης Κουτσούμπας: “Να προϋπαντήσουμε το 20ό Συνέδριο με πολύπλευρο ιδεολογικό, πολιτικό, οργανωτικό ατσάλωμα του ΚΚΕ“

Και ποιος δε θα ήθελε το «ιδεολογικό, πολιτικό, οργανωτικό ατσάλωμα του ΚΚΕ»; Μόνο οι εχθροί του δε θα το ήθελαν. Το πρόβλημα αυτό, όμως, δε μπορεί να περιοριστεί στο επίπεδο των εκτιμήσεων και της προβολής τους στο πλαίσιο των «Θέσεων» ή και των Κομματικών ντοκουμέντων, «γιατί ήμουνα νιος και γέρασα» και σταθερά ακούγεται η ίδια προτροπή σε όλα τα Συνέδρια και ειδικότερα στα τελευταία, τα οποία άλλαξαν και το Πρόγραμμα του Κόμματος και που καλούν για την ανατροπή του καπιταλισμού. Παράλληλα, όμως, δε βλέπουμε να δημιουργούνται και οι υποκειμενικές συνθήκες της ανατροπής. Απ’ ό,τι φαίνεται μάλλον την κατάσταση την εκφράζει καλύτερα ο στίχος του γνωστού τραγουδιού «λιγότερα συνθήματα και περισσότερη δουλειά»! Το πρόβλημα συγκεντρώνεται στο «τι είδους δουλειά».

Ας παρακολουθήσουμε, όμως, ένα βασικό απόσπασμα «από πρώτο χέρι», από την ομιλία του Γενικού Γραμματέα του Κόμματος στη Λάρισα, ως έναυσμα για να συνεχίσουμε τις σκέψεις μας.

«Σήμερα μαζί με τον “Ριζοσπάστη” δόθηκαν στη δημοσιότητα και οι Θέσεις για το 20ό Συνέδριο του Κόμματος μας, που θα γίνει 30 Μάρτη – 2 Απρίλη.

Θέλουμε να προϋπαντήσουμε το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ, με ένα ολόπλευρο και πολύπλευρο ιδεολογικό – πολιτικό – οργανωτικό ατσάλωμα του Κόμματος, ως κόμμα της επαναστατικής ανατροπής, ικανό να ανταποκριθεί στο άμεσο καθήκον της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος και της οικοδόμησης της κοινωνικής συμμαχίας εργατών, αυτοαπασχολουμένων αγροτών και ΕΒΕ, καθώς και των οικογενειών τους, σε αντικαπιταλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, ικανού να ηγηθεί στην πάλη κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, για την εργατική εξουσία. Μας απασχολεί συγκεκριμένα, πώς δρούμε για την προετοιμασία και του ίδιου του Κόμματος στην κατεύθυνση αυτή, αλλά κυρίως των ίδιων των εργατικών – λαϊκών μαζών.

Πώς διευρύνουμε τους δεσμούς μας μαζί τους. Πώς δουλεύουμε για την ανάπτυξη του εργατικού κινήματος και της κοινωνικής συμμαχίας, ιδιαίτερα σε συνθήκες όπου όλα μοιάζουν ακίνητα, ή κινούνται με ρυθμούς χελώνας, ή ακόμα και πισωγυρίζουν δραματικά.

Προσπαθούμε να εξειδικεύσουμε πλευρές της δράσης και της ολόπλευρης προετοιμασίας μας.

Έχουμε συνείδηση για το τι δυσκολίες έχουμε να αντιμετωπίσουμε σήμερα. Προσπαθούμε να αναπτύξουμε την ικανότητά μας να προβλέπουμε ενδεχόμενες νέες δυσκολίες και εμπόδια, στην πορεία εξέλιξης της ταξικής πάλης, τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς.

Ταυτόχρονα, επιδιώκουμε να αναπτύξουμε τη μέγιστη δυνατή ετοιμότητα, για να αξιοποιούμε τις νέες δυνατότητες, που αναμφίβολα θα δημιουργήσει η εκμετάλλευση και καταπίεση, οι βαθιές αντιθέσεις του καπιταλισμού, δυνατότητες μικρότερες ή μεγαλύτερες, στις στροφές και καμπές των ιστορικών γεγονότων.

Αναλύουμε τις προϋποθέσεις που απαιτούνται, για να προχωρήσουμε συντεταγμένα και δυναμικά, με κομμουνιστική τόλμη αλλά και κομμουνιστική υπευθυνότητα και επαγρύπνηση.

Οικοδομώντας Οργανώσεις του Κόμματος παντού, σε εργασιακούς χώρους και κλάδους στρατηγικής σημασίας.

Αναπτύσσοντας δίκτυο Κομματικών Οργανώσεων όπου χτυπά η καρδιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. 

Ισχυροποιώντας το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, ώστε να παίζουν τον πρωτοπόρο ρόλο τους. Διευρύνοντας την επιρροή και την εμβέλεια του Κόμματος σε όλο και νέες εργατικές λαϊκές δυνάμεις που εκφράζουν δυσαρέσκεια απέναντι σε όλους τους διαχειριστές της φτώχειας και της ανεργίας, του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, του σάπιου και διεφθαρμένου αστικού πολιτικού συστήματος και του κράτους τους».

Παράλληλα θα καταθέσουμε δύο απόσπασμα από τις «Θέσεις» της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος για το ποιος είναι ο βασικός στόχος και το βασικό περιεχόμενο του 20^ου Συνεδρίου:

«Βασικός στόχος των Θέσεων της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο και της εσωκομματικής συζήτησης που θα ξεκινήσει μετά τη δημοσίευσή τους, όπως και των τελικών αποφάσεων του Συνεδρίου, είναι το ολόπλευρο ιδεολογικό – πολιτικό – οργανωτικό ατσάλωμα του Κόμματος και της Νεολαίας του ως κόμματος της επαναστατικής ανατροπής. Αυτό το ατσάλωμα αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για να φέρουμε σε πέρας τα σύνθετα καθήκοντα της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, της πάλης κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, της οικοδόμησης της κοινωνικής συμμαχίας σε αντικαπιταλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση με στόχο την εργατική εξουσία» (Πρόλογος, σελ. 1).

«Το βασικό περιεχόμενο του θέματος του 20ού Συνεδρίου συμπυκνώνεται στο εξής:

«Ολόπλευρη ισχυροποίηση του ΚΚΕ μπροστά στο καθήκον της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος και της ανάπτυξης της κοινωνικής συμμαχίας σε αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, στην πάλη κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, για την εργατική εξουσία»» (Πρόλογος, σελ. 3, τονισμός των «Θέσεων»).

Όλα τα παραπάνω λέγονται στις γνωστές συνθήκες, που περιγράφει η Απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής, που δημοσιεύτηκε στο «Ρ» στις 10 Ιανουαρίου και που έκανε λόγο για την ύφεση που υπάρχει στο Εργατικό Κίνημα και την ανάγκη της ανασυγκρότησής του. Από τότε δε φαίνεται και να έχουν αλλάξει και ουσιαστικά αυτές οι συνθήκες.

Από την πλευρά μας, ως «Νέα Σπορά», θα θέλαμε να καταθέσουμε μια ιστορική πείρα, τη Λενινιστική ιστορική πείρα, που, τουλάχιστον, κατέληξε σε επαναστατική ανατροπή και έφερε στο προσκήνιο της Ιστορίας την εργατική τάξη από θέση εξουσίας «για τον εαυτό της».

Σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης και οξύτατης ταξικής διαπάλης σε όλα τα επίπεδα, μιλάμε για το χρονικό διάστημα ιδιαίτερα μετά τον Απρίλη του ’17, ο Β. Ι. Λένιν έβαλε ως πρώτο καθήκον την οργάνωση και διαφώτιση των λαϊκών μαζών. Μάλιστα, για να είμαστε πιο ακριβείς, προχώρησε και σε μια σχετική κατάταξη για το σε ποια θέση βρίσκονται οι λαϊκές μάζες, τα Σοβιέτ και οι Μπολσεβίκοι, φυσικά σε μια άτυπη «πολιτική κλίμακα».

Ίσως φανεί παράξενο όσο και εκπληκτικό, ότι ο Β. Ι. Λένιν σ’ αυτήν την άτυπη πολιτική κλίματα, που είχε, όμως, και την πολιτική της σημασία για το πως «μέτραγε και έκοβε» τα πράγματα, τοποθέτησε τις λαϊκές μάζες στην πρώτη θέση, τα Σοβιέτ στη δεύτερη θέση και το Μπολσεβίκικο Κόμμα στη τρίτη θέση. Τονίζουμε ξανά. Σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης.

Αυτό το γεγονός αντικατόπτριζε και μια πραγματική θέση όχι μόνο για το πού «βρισκόταν ο καθένας από τους τρεις», αλλά και για τα καθήκοντα του Κόμματος. Ο Β. Ι. Λένιν καθόρισε μια συγκεκριμένη τακτική, που, σχηματικά μιλώντας, δεν ξεκίναγε από το «δυνάμωμα» του Κόμματος. Όχι ότι δεν το ήθελε. Αντίθετα έκανε τα πάντα για να δυναμώσει το Κόμμα και να ανταποκριθεί στα επαναστατικά του καθήκοντα.

«Ξεκίνησε» από την οργάνωση και διαφώτιση των λαϊκών μαζών, και μάλιστα «την υπομονετική διαφώτιση» των λαϊκών μαζών. Οργάνωση στα Σοβιέτ, ανάπτυξη της ταξικής πάλης, διαφώτιση των λαϊκών μαζών. Όλα τα παραπάνω καθήκοντα τα συνδύασε και με τις αντίστοιχες προγραμματικές αναλύσεις και καθήκοντα, πρόκειται για ένα θέμα για το οποίο η «Νέα Σπορά» έχει αναφερθεί εκτενώς και έχει δημοσιεύσει και τις προγραμματικές Λενινιστικές επεξεργασίες, τις οποίες τις θεωρεί πολύ επίκαιρες και αναγκαίες.

Ποιο ήταν το αποτέλεσμα αυτής της Λενινιστικής τακτικής;

Εκεί που οι λαϊκές μάζες ήταν πιο μπροστά και από τα Σοβιέτ και από τους Μπολσεβίκους, οι Μπολσεβίκοι μπήκαν επικεφαλής της σύνθετης ταξικής πάλης, έτσι ώστε να κερδίσουν την πρώτη θέση μέσα στα Σοβιέτ, να τους ακολουθήσουν οι λαϊκές μάζες, να βγάλουν μπροστά τα Σοβιέτ, ως προλεταριακή εξουσία, με συσπειρωμένες τις λαϊκές μάζες στα Σοβιέτ, και να ανατρέψουν την αστική τάξη αλλά και να παραμερίσουν τα κόμματα του μικροαστικού σοσιαλισμού, που είχαν συμμαχήσει με την αστική τάξη, να κατανικήσουν τις ίδιες τις αναστολές τους οι Μπολσεβίκοι για την προλεταριακή επανάσταση, γιατί στις κρίσιμες στιγμές και ιδιαίτερα σε επαναστατικές στιγμές υπάρχει «ο ιστορικός φόβος της Επανάστασης».

Και αυτός ο φόβος μπορεί να σε οδηγήσει, το έχει σχολιάσει ο Β. Ι. Λένιν, στο να «μιλάς» πάρα πολύ για την Επανάσταση χωρίς να κάνεις και πολλά πράγματα γι’ αυτήν, αλλά και να αντιστρέφεις τα καθήκοντα και να πηγαίνεις ανάποδα, στην πραγματικότητα, σε σχέση με την ιστορική σου αποστολή.

Το Κίνημα στην Ελλάδα βρίσκεται, σύμφωνα με τα Κομματικά ντοκουμέντα, σε ύφεση. Το Εργατικό Κίνημα πρέπει να ανασυνταχθεί. Για επαναστατική κατάσταση ούτε λόγος να γίνεται. Επομένως η κατάσταση είναι πολύ πιο σύνθετη.

Από που θα «ξεκινήσουμε», λοιπόν; Αυτό είναι το κρίσιμο ερώτημα.

Βέβαια, για να προλάβουμε «ορισμένους βιαστικούς» και εξειδικευμένους στους χαρακτηρισμούς, δε μας διαφεύγει ότι όλες οι πλευρές της ανάπτυξης της ταξικής πάλης είναι αλληλένδετες. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να ξέρεις από που ξεκινάς, και όχι μόνο αυτό, αλλά και πως θα αντιστοιχήσεις τα επαναστατικά σου καθήκοντα με τις αντίστοιχες προγραμματικές σου επεξεργασίες, για να δίνεις και διέξοδο στην ταξική πάλη, στις αναζητήσεις των λαϊκών μαζών, για να φθάσουν μέχρι την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας, με πρωτοπόρα δύναμη το προλεταριάτο.

Βάλαμε ένα ερώτημα. Η απάντηση εδώ δεν είναι ότι τα γράφουμε στις «Θέσεις» και ασχολούμαστε με αυτά τα θέματα! Παράλληλα μ’ αυτό το ερώτημα η «Νέα Σπορά» θα ενθαρρύνει όχι μόνο τους αναγνώστες της αλλά και όσο το δυνατό περισσότερο κόσμο να ασχοληθεί με τις «Θέσεις» για το 20^ο Συνέδριο, να τις μελετήσει και να διατυπώσει τα δικά του ερωτήματα.

πηγή: neaspora.gr