Κλαδιά αμυγδαλιάς, ροδακινιάς – σαν αληθινά!

"Αναδημοσιεύσεις από τον Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας" http://www.kosmosnf.gr

Παντελής Παντελόγλου

Εκεί, στο βιοτεχνικό εργαστήρι του καλλιτέχνη πατέρα μου, που και εγώ εργαζόμουν από μαθητής και ως σπουδαστής της Ανωτάτης Σχολής Πολιτικών Μηχανικών του Ε.Μ. Πολυτεχνείου, και αργότερα διπλωματούχος μηχανικός, παίρναν μορφή καθώς συναρμολογούνταν κλαδιά αμυγδαλιάς, αλλά και ροδακινιάς, φέρνοντας την άνοιξη πριν την ώρα της στη Νέα Φιλαδέλφεια…

Τα κλαδιά και παρακλάδια, από πλαστική ύλη στο χρώμα του ξύλου των δέντρων, ενώ τα άνθη της αμυγδαλιάς (λευκά) και της ροδακινιάς (ροζ), πλαστικά φυσικά κι αυτά, συναρμολογούνταν για να σχηματιστούν και να τοποθετηθούν μετά σε θέσεις εκ των προτέρων δεδομένες στα παρακλάδια.

Τι ομορφιά ήταν αυτή, τι φυσικότητα – δικαιολογημένα, κατά τη γνώμη μου, βρήκαν τη θέση τους στα σπίτια, στα μαγαζιά και στα γραφεία, στα νεκροταφεία· βγαίναν από τις πρέσες και τα χέρια μας κομμάτι-κομμάτι, για να σχηματίσουν δωδεκάδες, διότι αυτός ήταν ο τρόπος που πωλούνταν σε όσους μεσολαβούσαν ώστε να φτάσουν τα κλαδιά της ανθισμένης αμυγδαλιάς και της ανθισμένης ροδακινιάς στα χέρια των επιθυμούντων.


Δύο πράγματα μου έφεραν στο νου όσα παραπάνω σημείωσα: Πρώτον η συχνή καταχώρηση ανθισμένης αμυγδαλιάς στο διαδίκτυο τούτο τον καιρό· και δεύτερον πλησιάζει άλλη μια επέτειος θανάτου (18 Απριλίου 1976) του καλλιτέχνη πατέρα μου Παντελή Παντελόγλου, πτυχιούχου της Παπαστρατείου Σχολής Παιχνιδιών και Διακοσμητικής, που η Μαρία Σβώλου του Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας είχε καταφέρει να δημιουργήσει…